Fijne kerst(werk)dag

Vandaag een hele fijne dag gehad. Op het werk weer een hele hoop op orde gebracht. Gezorgd dat spullen die eigenlijk niet nodig zijn ergens boven in een kast zijn verdwenen. Niet weg, maar ook niet in de weg.

Administratie weer een stuk opgeschoond, ook wat schoonmaakwerk gedaan (niet teveel natuurlijk, ik blijf geen poetsvrouw) en vooral voor wat orde in de kasten gezorgd.

Paul en de kinderen hebben er een heerlijk rustig dagje van gemaakt met films kijken, spelletjes doen en ervoor zorgen dat de tafel mooi gedekt stond toen ik thuiskwam. Vandaag hebben we met z´n viertjes gourmet gegeten. We hadden goed vlees gehaald en daar heb je verder niet zo veel bij nodig.

Paul is daarnet naar de Papalapub vertrokken, hij heeft nachtdienst dit weekend. Sabine is in haar nieuwe puzzelboek bezig en Joris heeft zijn boek van Räuber Hotzenplotz erbij gepakt om te lezen.

Ik denk dat ik maar vroeg naar bed ga, morgen wordt weer een lange, drukke dag.

Hele fijne kerstdagen!

Voor ons begon de kerst gister helaas pas laat. Ik had om 16.00 uur vrij gekregen, maar Paul moest nog DJ spelen en die was pas tegen half acht klaar.
Terwijl Sabine zich in de tussentijd op de pannenlap wierp die ze voor mij aan het haken was (mijn kerstkadootje, ze was er al twee maanden mee bezig, maar eigenlijk eergisteren pas echt mee begonnen), hebben Joris en ik het eten voorbereid.
Vooraf cranberrypaté op een bedje van veldsla, vervolgens runderfilet uit de oven met port-rodewijn-balsamicosaus en gemengde groenten, joghurtmousse met slagroom en een chocolaatje (frohe festtagen).
Toen heeft Joris alle kaarsen en Paul de kachel aangestoken, zijn we lekker op de bank gaan zitten met een kopje thee en hebben onze kadootjes uitgepakt. Het was geen gigantische berg, maar ik denk toch precies genoeg, iedereen was op het eind helemaal blij.

Joris was eerst even teleurgesteld dat hij een boek kreeg, maar toen bleek dat we dat allemaal kregen, vond hij het ineens wel heel interessant. We zijn een echte leesfamilie en daar wil hij natuurlijk ook maar wat graag bijhoren door ook boeken te lezen.
Z´n puzzelboeken vond hij ook machtig interessant, dus we hopen dat we op die manier z´n taalgevoel ook wat kunnen verbeteren.
Sabine was ook superblij met haar boek en haar puzzelboek op niveau. 12+ dus ze moet echt haar best doen en dat zag ze al helemaal zitten.
Natuurlijk kreeg Joris zijn racebaan die we toen op de tweedehands markt hadden gekocht en Sabine haar kristalmaakset, daarnaast allebei nog een bordspel. Paul is nog even met Sabine gaan spelen en ik met Joris. Toen was het alweer tien uur en zijn we met z´n allen braaf naar bed gegaan.
Per slot van rekening zijn deze komende drie dagen voor mij waarschijnlijk heel zwaar; de tweede ronde nederlanders komt aan en ook de duitsers komen nu na de kerst met z´n allen deze kant op.

Hele fijne kerstdagen en als ik niet schrijf dan weten jullie dat het hier heel erg druk is!

Ik ben het niet meer gewend hoor

deze manier van werken. Heb ook weer extra veel bewondering voor de mensen die altijd zo leven. Fulltime baan, kinderen, tussendoor boodschappen moeten doen, na het werken meteen eten koken en dan niet lekker op de bank kunnen gaan hangen.
Door met de administratie, de strijk, dweilen enz.enz.
Pffff, ik ben aan het einde van de winter afgedraaid dat merk ik wel. Wat vooral opbreekt, is het gemis van een weekend. 7 dagen per week is toch echt een beetje veel van het goede op deze manier. Maar goed, eind volgende week is dat over, dan ga ik over naar 6 dagen per week. Hans zal het niet leuk vinden, maar ik mis de tijd met m´n kids ook echt wel.

Ga nu ook verder niet meer schrijven, want m´n ogen doen pijn van de moeiigheid.
Slaap lekker!

Het begint te wennen

op mijn nieuwe werkplek. Begin al redelijk wegwijs te raken en leer ook steeds beter wat ik mensen wel en niet kan aanraden. Erg belangrijk is het overleg tussen alle partijen en dat loopt vrij goed.
Vandaag was een gewone dag en dan ben je gewoon de hele dag lekker bezig. Zelfs nog even tijd gevonden om de vloer van de skilerarenruimte stof te zuigen en te dweilen. Die wordt met dit weer natuurlijk heel snel heel smerig en leuk of niet leuk, het hoort nu eenmaal bij het werk.
De skileraren beginnen ook aan me te wennen en ik aan hun manier van communiceren. Het gaat al een stuk beter dan in de eerste hektische dagen. Wat heel erg fijn was, is dat ik vandaag om kwart over vijf klaar was. Precies wat we in het begin hadden afgesproken en erg prettig in verband met eten koken en de kinderen ook eens zien. Na het weekend had ik toch een beetje angst dat het elke dag nog wel eens laat kon worden en ik heb vanochtend dan ook eerst met Hans overlegd en hem verteld dat dat voor mij echt een groot probleem is. Ik mag nu om half vijf beginnen met de dagafsluiting, zodat ik daar tegen vijf uur mee klaar ben (zolang er tenminste niet elke keer mensen langskomen die er zo lang over doen om te besluiten wat ze willen, hoe ze willen betalen enz.....zucht).

Wat ik heel erg leuk vind, is dat er ook al heel wat campinggasten langs zijn geweest, ik mis de bekende gezichten wat dat betreft echt wel een beetje hoor.
Sabine heeft duidelijk best nog wat moeite met het feit dat zowel Paul als ik er niet zijn, Joris heeft daar een stuk minder last van. Toen Paul me om iets voor 1 uur wegbracht, is hij lekker buiten gaan spelen en we zagen hem even later al met Angelina lopen.

Paul heeft het voor de verandering flink druk en is ook deze avond weer bij een klant aan het werk. Niet altijd even leuk, maar ja het hoort er bij.

Ik ben gisteravond uiteindelijk tot bijna elf uur nog aan het werk geweest, vandaag wilde ik het toch maar iets vroeger maken.
Zo nog wel kijken of er nog vertaalwerk is en ook de strijk heeft weer aandacht nodig...

Poeh!

Tjonge, jonge dat waren drie flink inspannende dagen. Ik moet weer een hele hoop nieuwe dingen leren en dat is behoorlijk inspannend als je baas een man uit Brixen is.... Op de camping vond ik al nergens een lijn in te ontdekken, maar bij de skischool is het ook niet beter. Die kerels hier hebben echt nog nooit van iets als een planning gehoord.
Gelukkig heb ik de afgelopen dagen steeds een paar uur hulp gehad van Katharina, degene die vorig jaar in het buro aan het werk was. Die heeft me ook geleerd hoe ik de dagafsluiting moet maken, want dat deed ik op de camping natuurlijk niet en had ik dus nog nooit gedaan. Gisteren ging het eigenlijk heel vlotjes, vandaag hebben we flink moeten puzzelen. Er waren een aantal dingen verkeerd in de computer terecht gekomen en voordat je er achter bent welke dat zijn, ben je weer een heel eind verder.
De rest van de week zal ik het weer alleen moeten doen, maar tweede kerstdag, als we de aanstorm van Nederlanders en vooral Duitsers verwachten, komt ze gelukkig weer helpen.

Wat ik wel vervelend vind, is dat afspraken hier zo nietszeggend zijn. Je spreekt een werkdag af van acht uur en dan blijkt dat het er uiteindelijk ruim negen zijn. Dat was toch echt niet de bedoeling en dat heb ik ook nog maar een keer verteld. Ik was juist zo blij dat ik een baan had gevonden waarbij de werktijden gewoon vaststonden en ik dacht te weten waar ik aan toe ben. Niet dus :(

Het werk op zich is wel leuk, redelijk uitdagend en Hans is weliswaar nogal chaotisch, maar vreselijk aardig. Hij biedt ook elke keer kopjes thee aan :)

Op het thuisfront is het wat lastiger, gelukkig helpt Paul ook fijn mee met het huishouden. Hij had vandaag de was gedaan, stofgezogen en gedweild, waardoor het er weer een stuk beter uitziet. Als dank heb ik me op de gigantische berg strijk gestort, waarmee ik net klaar ben.
De kinderen hebben behoorlijk wat moeite met het feit dat ik weer zoveel weg ben, maar dat gaat vast beter als ze eind volgende week vakantie krijgen. Dan kunnen ze lekker gaan skiën, snowboarden enz en zijn er natuurlijk ook de nodige vrienden op de camping. Het is niet leuk voor ze, maar ze zullen er toch aan moeten wennen dat hun vader en moeder allebei buitenshuis aan het werk zijn.
Nu nog even een half uurtje, drie kwartier uitrusten. Daarna snel naar bed, want morgen gaat die ellendige wekker weer om zes uur.