Bijeenkomst Jung Unternehmer en bloemetjes

Ja maar Ineke, ik heb toch al gezegd dat het een ui-mosterd-korst (zwiebel-senf-kruste) was dan kun je dat toch zelf gewoon opzoeken hihi

Donderdag was het prachtig weer en daar heb ik zoveel mogelijk van genoten. Met de studieboeken weer lekker buiten zitten, wat wil een mens nog meer?

Gisteravond was het dan zover de 2e bijeenkomst van de jonge ondernemers, eerst ´s middags al opgebeld door m´n kapster, want die had ik ook op zitten naaien dat ze ook moest komen en die wilde zeker weten dat ik er ook zou zijn :)
Om kwart voor acht waren we dan in de Kegelstüberl, waar we eerst tot ongeveer half tien hebben zitten ouwedeuren. Er moest nog een aantal mensen eten dus voordat dat zover was, waren we een heel end verder.
We waren maar met z´n tienen, maar toen het eten naar binnen was, kwamen we met z´n allen echt los. Hard zitten brainstormen wat we kunnen doen om de bijeenkomsten aantrekkelijk te maken. De vorige keer was het erg politiek getint en waren het vooral voordrachten, deze keer hadden we als uitnodiging alleen staan dat we een gezellige bijeenkomst zouden houden. We moeten dus proberen om daar een evenwicht in te vinden, ben erg benieuwd hoe het verder gaat lopen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we gaan proberen om het bestaande oud zeer te overkomen en in plaats van tegen mekaar te werken, met mekaar samen gaan werken. Gaat moeilijk worden, maar we zijn in ieder geval met een aantal enthousiaste "jongeren"; hopelijk kunnen we een deel van de ondernemers van het nut van samenwerking overtuigen.

Om half twaalf zijn we dan maar weer eens richting huis gegaan, wij waren in ieder geval moe. Nog even nagepraat en toen geprobeerd te slapen, maar na zo´n interessante nadenk avond gaat dat niet zo snel, dus we waren allebei compleet gebroken vanochtend. Paul had dan ook nog eens de pech dat z´n dag helemaal vol met afspraken stond, dus die had het echt een beetje gehad.
Daar onze buren van het sporthotel weer aan de slag gingen met de tennisbanen, heb ik gezorgd dat er bij ons om het huis ook weer werd opgeruimd. Ik vind het wel zo prettig dat de hotelgasten niet allemaal rotzooi bij ons zien liggen. Samen weer een redelijk aantal spullen naar de afvalverwerking gebracht en daarna doorgereden naar het Lagerhaus. Wij hebben vandaag namelijk geraniums gekocht. Mooie rode voor op het balkon. Dus de bloembakken met aarde en mest gevuld, plantjes erin en die staan nu keurig boven in de slaapkamer te wachten tot ze naar buiten mogen.
We wachten hiermee tot de buren de bloemen buiten gaan zetten, dat zijn gepensioneerde Oostenrijkers die hun halve leven al bloemen buiten zetten dus die weten precies wanneer dat kan.

Gaan we toch nog echt Oostenrijks worden zeg..... balkon met bloembakken en geraniums....

Ik kan het niet laten, het gaat weer over eten

Om even bij het laatste onderwerp van gisteren te blijven, de poetsvrouw had zich gewoon gigantisch verslapen. Was nog "heeeeeel eventjes" blijven liggen en toen was het ineens kwart voor negen geweest. Grinnik :)

Paul is gisteren de hele dag onderweg geweest, ik heb het huishouden bijgewerkt en weer flink geleerd. Tja, als ik m´n cursus in oktober af wil hebben, dan zal ik er toch vaart achter moeten zetten.
Sabine mocht gisteren weer naar Bildnerisch Gestalten dus die is de hele middag heerlijk aan de knutsel geweest. Altijd fijn, want daardoor komt ze vrolijk naar huis. Toen moest ze nog wel wat huiswerk maken, maar dat was gelukkig niet meer zo heel erg veel.

Paul en ik hebben gisteravond naar een film van bergbeklimmers gekeken en die was wel heel erg indrukwekkend. 1 van de twee was in een gletscherspleet gevallen en had niet meer gereageerd op het roepen van z´n maat. Toen die ook bijna naar beneden gleed heeft hij het touw doorgesneden en is met lood in z´n schoenen teruggegaan naar het basiskamp.
Alleen was degene die was gevallen, was niet dood zoals z´n maat dacht. Hij had z´n been gebroken en is daarna in 4 dagen terug naar het basiskamp gekropen. Op de laatste dag dat z´n maten daar nog waren, heeft hij ´s nachts het kamp bereikt en ze hebben hem uiteindelijk ook gevonden. Ongelooflijk verhaal en het meest bijzondere is misschien nog wel dat hij na een aantal operaties gewoon weer verder is gegaan met z´n sport, terwijl het hem bijna z´n leven had gekost.

Na een slechte nacht was het vanochtend gewoon weer tijd om op te staan. Om half negen kwam er een makelaar om het huis te bezichtigen. Tja als de gescheiden huiseigenaren willen verkopen (in ieder geval 1 van de twee) dan zal er toch minstens iets getaxeerd moeten worden. Wij zijn in ieder geval al overal ons licht aan het opsteken, het is toch belangrijk om goed voorbereid te zijn indien we een bod moeten gaan doen.

Paul is weer vrijwel de hele ochtend buitenshuis geweest, terwijl ik een leuke hoeveelheid vertaalwerk had dus me ook niet heb verveeld.
Ondertussen ook nog vriendje Andi even gebeld, die weer in het ziekenhuis ligt voor z´n voet. Hij is gisteren weer opengemaakt, ze hebben de stalen pin eruit gehaald, het bot weer goed gezet en er een ijzeren plaat ingeschroefd om het dit keer allemaal wel goed te krijgen. Hoop alleen dat hij niet weer zo stom is om de zaak te vroeg te belasten, anders komt het nooit meer goed.

En dan nu..... het eten!!!
We hadden beiried uit de vriezer gehaald en op internet had ik iets gevonden over beiried met een ui-mosterdkorst. Daar een recept voor opgezocht en dat gemaakt.
Mensen mensen, wat was dat toch weer heeeeeerlijk! Samen met aardappelhoekjes uit de oven en een bak gemengde groenten heerlijk maagvullend en gewoon ook superlekker!

Ik merk wel dat we een tijdlang niet al teveel nieuwe zaken hebben gegeten, maar het wordt er wel weer tijd voor. Het wordt hoog tijd dat ik ook weer eens wat nieuwe recepten ga uitproberen.

Na het eten is Paul weer aan het werk gegaan en heb ik mijn werk als moeder weer gedaan door Sabine aan te moedigen bij het maken van haar huiswerk. Anders was het vast en zeker nu nog niet klaar geweest, ben ik bang.

Van Joris heb ik een prachtige uitnodiging gekregen om voor moederdag naar Kindergarten te komen, dan is er een maaltijd voorbereid en ook de tafels worden mooi gedekt door de kinderen. Het is pas 9 mei, maar ik heb er nu al zin in!

kabels, tent, beker en wat een weer

Wonder boven wonder verliep vrijdag het verleggen van de kabel heel goed. We hebben niet hoeven boren, maar konden de kabel via een bestaande leiding relatief makkelijk omtrekken. Alles keurig vastgezet met kabelbinders, kabelgeleidertjes en in gootjes zodat er niemand meer over kan klagen. Het stukje dat de kabel aan de buitenkant loopt hebben we keurig bruin gespoten, in de kleur van het houtwerk en de dakgoot dus vanaf de straatkant zie je ´m eigenlijk niet meer behalve dan als je er heel specifiek op let. Nu zie je dus alleen nog de lelijke oranje kabel van Christoph zelf lopen, maar daar zul je ons niet over horen natuurlijk, we zijn niet helemaal gek. Uiteindelijk zijn we er goed 2 uur mee bezig geweest, maar het was wel leuk om zo samen bezig te zijn.
Paul heeft er weer een vriendin bij, een hele kleine pluizebol die luistert naar de naam Conni. Christoph en Christine hebben namelijk een herderpup aangeschaft en die kleine vond Paul veel interessanter dan haar bazinnetje :) Leuk beestje en dol op alle aandacht die ze krijgt, dus dat gaat nog wat worden als ze groter wordt.


´s Middags zijn we de mannen gaan begroeten die we zouden helpen met het opzetten van een nieuwe tent. Twee waren er op de camping bezig om de oude tent af te breken (dat ging dus heel snel) en de andere twee waren de nieuwe tent ophalen. Paul heeft nog een klein handje geholpen, terwijl ik met de kinderen weer naar huis ben gegaan, want ze hadden helemaal geen zin.
´s Avonds moest Paul naar de jaarvergadering van de Schützen en daar stond hem nog een verrassing te wachten.... Sabine heeft bij de clubkampioenschappen de 5e plaats bij de jeugd behaald en kreeg daarvoor een prachtige beker!



Natuurlijk werd het weer laat, want na de vergadering moest er nog gegeten worden. Dus de jausenplattes werden alweer op tafel gezet en ook een glaasje cola moest nog gedronken worden. Uiteindelijk kwam Paul rond half twaalf weer thuis en heeft hij de beker bij Sabine in bed gezet zodat ze die meteen zou zien als ze wakker zou worden.

En die zag ze en vroeg zich af of die echt wel voor haar was. Die heeft dus de hele dag met een grijns van oor tot oor op haar gezicht rondgelopen.
Om dat te vieren en om de tentenbouwers te verwennen, heb ik me maar eens aan een echte hollandse appeltaart gewaagd. Om elf uur was deze helemaal klaar en zijn de kinderen en ik naar de camping gereden, waar Paul al aanwezig was om te helpen.
Er werd a la seconde een extra korte pauze ingelast om Sabine haar mooie resultaat te vieren en de appeltaart was dan ook in een kleine 10 minuten helemaal verdwenen.
De kinderen zijn daarna gaan tafeltennissen (ze hadden geluk dat Christoph net toen ze gingen kijken in het buro was zodat ze de spullen mee konden krijgen) en ik heb me ook nog even beziggehouden met het helpen rondom de tent.
Daarna ben ik naar huis gegaan om het nodige huishoudelijke werk te doen en om te zorgen voor het eten voor tussen de middag. We hadden namelijk nog 2 kas-fleischkasen om zelf af te bakken liggen en die hadden we speciaal uit de vriezer gehaald. Om 13.00 uur dat weer naar de camping gebracht met het bijbehorende brood zodat iedereen tenminste met een volle buik verder kon.
Op een bepaald moment stonden we met z´n allen het dakzeil over de caravan te trekken, toen was iedereen blij dat we met 5 man en 1 vrouw waren, want alle handen en kracht waren nodig om dit voor mekaar te krijgen. Rond half vijf zijn wij er weer vandoor gegaan omdat Paul nog een afspraak had staan. ´s Avonds lekker penne de la pappa gegeten, altijd weer een verrassing hoe die er uit gaat zien en daarna weer naar de camping gegaan om het resultaat te bekijken. Op dat moment bleek dat er iets fout was gegaan en was het hele dak weer afgebroken. Om te zorgen dat het zwikkie waterdicht werd moest dit er toch echt weer op en uiteindelijk waren we om half tien klaar. De mannen hadden nog niet gegeten, dus die vielen op de magnetronmaaltijden aan terwijl wij lekker naar huis zijn gegaan.
Het Jungbauernbal hebben we dit jaar dan ook maar gelaten voor wat het was, we waren namelijk moe!

Zondag rond een uur of tien weer naar de camping gegaan en daar tot half vijf in de weer geweest. Zo met z´n allen gaat zoiets toch wel lekker hoor. Helpen met tentdoek omhoog trekken hier, schroefjes aangeven daar, handje ondersteunen zus en zooi opruimen zo; voordat je het weet is de dag alweer bijna voorbij.
Paul had om vijf uur weer een hardloop-afspraak staan en daarna zijn we gezellig met z´n allen bij de griek gaan eten.

Maandag was het weer een gewone dag, dus moest er weer gewoon aan de slag gegaan worden. Paul is vrijwel de hele dag onderweg geweest, terwijl ik me thuis heb vermaakt. ´s Middags weer een flinke discussie met dochterlief gehad die alweer eens wat "vergeten" was, waardoor ze straks als het zo doorgaat niet eens meer 2-en maar 3-en op haar rapport gaat krijgen en daar zijn wij niet tevreden mee. Dus voor de verandering maar weer eens een flinke preek gehouden waarvan we hopen dat er iets van blijft hangen. Ze zegt wel elke keer dat ze zich dit keer echt gaat verbeteren, maar we hebben er tot nu toe eerlijk gezegd niet heel veel van gemerkt.
Eind van de middag nog even langs de camping om de mannen gedag te zeggen. Terwijl Sabine en Joris in het speeltuintje met het hondje aan het spelen waren, hebben wij de tent nog even in zijn volle glorie bewonderd en hebben we nog even met de mannen gepraat. Daarna zijn we met z´n allen weer vertrokken, waarbij we de kinderen bijna niet meekregen want die wilden met Conni blijven spelen :) Volgens Christine mochten we de kinderen toch rustig op de camping laten, maar toen wij daarop antwoordden dat zij de kids dan ook meteen een weekje mocht houden, vond ze ineens ook dat ze mee naar huis moesten, hihi.
Paul moest daarna nog even naar een klant en terwijl hij daar was, betrok het ineens heel snel en kwamen er flinke hagelstenen naar beneden.... nou ja, hagel... het zag er uit als hagel, viel ook als hagel, maar het waren een soort van sneeuwstenen in plaats van hagelstenen. Ik had als de wiedeweerga de auto in de garage gezet en toen ik terugliep kreeg ik 2 van die dingen op m´n hoofd en tot mijn verbazing waren ze zacht. Echt heel gek. De klant waar Paul was, had dit naar zijn weten nog nooit meegemaakt. Wat kan het weer toch apart zijn.

Na het eten met z´n allen nog gezellig een spelletje bowling op de wii gespeeld en daarna was het weer hoogste tijd voor de kinderen. Wij hebben de avond verbracht met was kletsen en tv-hangen. Ik had eigenlijk willen lezen, maar daarvan komt niet veel als de ander naar het kastje kijkt en ik had geen zin om alleen in de slaapkamer te gaan zitten.

Vanochtend weer op tijd uit de veren en tot mijn verbazing besef ik nu eigenlijk dat mijn poetsvrouw niet is geweest, zo maar eens bellen om te vragen of er niets ernstigs bij haar aan de hand is. Normaalgesproken belt ze namelijk altijd als ze niet kan komen...