In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

vrijdag, juni 10, 2005

Mooi Gedicht

Van het Einfach Leben forum haalde ik het volgende gedicht. Vond het erg mooi dus wil dit graag met jullie delen:


Hier ein kleines Gedicht:

Wenn es Mode ist zu frieren,
friert man, bis die Haut sich bläut.
Wenn es Mode ist zu stehlen,
stiehlt man, ohne dass es reut.
Wenn es Mode ist zu töten,
legt man Menschen sinnlos um.
Wenn es Mode ist zu schweigen,
bleiben alle Münder stumm.
Wenn es Mode ist zu schrein,
werden alle Münder schrein.
Wenn es Mode ist zu denken ...

Niemals wird das Mode sein.

(Autor unbekannt)


(en een vertaling voor degenen die wat minder zijn in duits)

Als het mode is te bevriezen,
bevriest men, tot de huid blauw wordt.
Als het mode is te stelen,
steelt men, zonder dat iemand er spijt van heeft.
Als het mode is te doden,
legt men mensen zinloos om.
Als het mode is te zwijgen,
blijven alle monden stom.
Als het mode is te schreeuwen,
zullen alle monden schreeuwen.
Als het mode is na te denken....

Nee, dat zal nooit mode zijn.

donderdag, juni 09, 2005

Het roer om

Vandaag eindelijk eens een uitzending gezien met een stel dat zich relatief goed had voorbereid. Ze wisten weliswaar niet bepaald veel af van de wetgeving enz. in Frankrijk, maar daar hadden ze een makelaar voor.
Gewoon hardwerkende boeren die door verstandig investeren het hoofd boven water konden houden en heel realistisch waren voor wat betreft hun toekomstperspectieven.
Ik ben heel benieuwd of er volgende week weer zo'n goeie uitzending is of dat het weer zo'n stelletjes snuggertjes wordt.

Verder vandaag gewoon een lekker dagje gehad. Lekker dingetjes in huis gedaan, cd's alvast in verhuisdozen gepakt en een lekkere curry gekookt met kip en spinazie, jummie.

Paul en ik hebben besloten om de kinderen vanaf morgen samen in Joris zijn kamer te laten slapen (ze slapen nu samen op Sabine's kamer, maar die is eigenlijk te licht voor Joris), dus morgen die kamer deels uitruimen en Sabine's bed die kant op transporteren. Dan ruim ik Sabine's kamer, op het computerbureau na, verder helemaal leeg en wordt dat onze opslagkamer. Want de verhuisdozen komen nu overal en nergens terecht en dat is ook niet echt handig.
Nu het nog maar zo'n 53 nachtjes is voordat we Nederland gaan verlaten, vind ik het toch prettig om dat soort zaken maar alvast geregeld te hebben.

Het was hier vandaag fantastisch zomers weer en ik ben dan ook alweer een beetje verbrand, maar gelukkig niet al te erg, ik was op tijd weer uit de zon gegaan. Ik ken mijn huid per slot van rekening maar al te goed.
Morgen weer een nieuwe dag en over 7 nachtjes mogen we weer naar ons geliefde land, dus ik ben blij.

woensdag, juni 08, 2005

Wat zal ik vandaag eens schrijven?

Ik zit hier achter mijn computertje rustig af te wachten tot de kooltjes van de bbq heet genoeg zijn. Mijn uitzicht bestaat uit m'n dochter die zo hoog mogelijk aan het schommelen is en de vlierstruik die prachtig in bloei staat en haar uiterste best doet om de zonnestralen op te vangen.
Het gras moet nodig weer eens gemaaid worden en de heg moet wat bijgesnoeid om het dode hout (ontstaan door het beetje sneeuw dat we hier dit jaar hebben gehad) er nu definitief uit te halen.

Nog maar 8 nachtjes, dan gaan we naar Oostenrijk om ons nieuwe huisje te zoeken. Hoi hoi hoi, hoi hoi hoi, hoi hoi hoi! (valt het op dat ik er zin in heb?)

Daarnet bij de slager geweest en daar vielen we van het doen van de bestelling voor ons vlees van vandaag in de keurslagerzegels en toen ik zei dat we die niet hoefden omdat we binnenkort toch weg gaan, kwam het gesprek natuurlijk toch weer op Oostenrijk :-)

Ook bij de slager blijkt al een potentiële klant te zitten. We kregen meteen de vraag of we, als we eenmaal een pension hebben, ons adres meteen naar ze toe willen sturen zodat ze kunnen kijken of ze misschien wel bij ons willen komen overnachten. Want ze willen graag nog een keer naar Oostenrijk op vakantie.....
Toch leuk al die enthousiaste mensen. Maar wel lastig hoor om een slager als klant te hebben, dan is het vlees vast nooit goed genoeg.....bibber de bibber.

Maar goed, nu maar verder met de voorbereidingen voor:

dinsdag, juni 07, 2005

Sociale Verzekeringsbank

Vandaag kreeg ik de papieren van de sociale verzekeringsbank binnen. Ik had netjes op internet aangevraagd of ik nu nog kinderbijslag uit nederland zou ontvangen (Paul blijft hoogstwaarschijnlijk voor z'n nederlandse werkgever werken) of dat we toch kinderbijslag in oostenrijk aan moeten vragen.

Natuurlijk kregen we geen antwoord, maar wel een aantal formuliertjes om in te vullen. En om jullie alvast een idee te geven van wat voor vragen je krijgt:

2. a. Op welke datum vertrekt u uit NL en gaat u in Oostenrijk wonen
b. Vestigt u zich tijdelijk in Oostenrijk
c. Wat is de reden voor uw vertrek naar Oostenrijk
d. Wat is uw adres in Oostenrijk

3. a. Heeft u in NL gewerkt
b. Werkte u als zelfstandige of in loondienst

4. a. Ontvangt u een uitkering uit Nederland

5. a. Gaat u buiten Nederland werken
b. werkt u als zelfstandige of in loondienst

6. a. Ontvangt u een uitkering uit een ander land dan nederland


blablabla

Erg leuk dat soort vragen als je nog lang niet op alles een antwoord kunt geven. Dan begin je toch een beetje de kriebels te krijgen. Ik mag het zelf dan niet super erg vinden dat ik nog niet overal zeker van ben, maar voor de instanties is het dan weer wel nodig. Zucht. Nou ja, morgen weer een dag dan gaan we maar weer het een en ander uitzoeken denk ik.

maandag, juni 06, 2005

Rail Away

Vanavond kwamen we terecht bij een uitzending van Rail Away. 1 van de weinige tv programma's die we echt leuk vinden en wat schertst onze verbazing.....deze uitzending ging helemaal over Oostenrijk!
De route die deze keer gereden werd, was van Salzburg naar Klagenfurt.
Zo ontzettend leuk en zoveel herkenning, want wij zijn die route vrijwel helemaal gereden in onze zoektocht naar mooie gebieden, leuke woonplaatsen en gewoon om lekker van het land te genieten.
We zaten meteen weer mee te zwijmelen en ik kreeg alweer ongelooflijk de kriebels. Wat is dat Oostenrijk toch een ongelooflijk mooi en afwisselend land.

Bij Bad Gastein zaten we ook al ontzettend te dromen, want ooit hadden we daar ons oog laten vallen op een prachtig oud keizerlijk pand (natuurlijk onbetaalbaar voor ons) dat wij samen met mijn ouders wel wilden gaan verbouwen en als appartementshaus wilden gaan runnen ;)
De eerste keer dat we daar op vakantie gingen (we zijn er een keer of 3 geweest) kwamen we aan en lag er totaal geen sneeuw. De serveerster van het Stubnerhof waar we onze vakantie hielden, zei dat ze wel een schietgebedje zou doen naar de 1 of andere heilige om te vragen om sneeuw.
Die avond begon het met hele kleine vlokjes te sneeuwen. Het zag er niet veelbelovend uit, maar een beetje is meer dan niets. Tot onze grote verbazing lag er de volgende ochtend niet minder dan ruim 30 cm verse sneeuw!
Die hele week hebben we op de sneeuw van die ene nacht kunnen teren, inclusief schlittfahrt en prachtige sneeuwwandelingen. De zon heeft voor een sprookjesachtig licht gezorgd en onze vakantie stond daar echt als een huis. De herinnering blijft voor eeuwig leven en Bad Gastein heeft een speciaal plaatsje in ons Oostenrijkse hart.

zondag, juni 05, 2005

(on)geduld is een schone zaak

Jongens jongens, ik begin er steeds meer de pest in te krijgen dat we nog zo lang moeten wachten voordat we mogen emigreren. We zijn er nu al zo lang mee bezig en ik weet wel dat het nog maar 2 maanden duurt, maar toch.

Gelukkig gaan Paul en ik 16 juni voor een dag of 5 richting Oostenrijk om een huisje te regelen (dat zal toch ooit moeten lukken), dan kunnen we tenminste alvast even genieten van ons geliefde land.

Verder zat ik me vandaag ook af te vragen of ik dit huis en deze tuin nog erg zal missen. In het begin waarschijnlijk wel, want we zijn natuurlijk best wel een aardige ruimte gewend en ook de luxe van de tuin is ook iets dat ik best zal gaan missen. Maar misschien ook niet hoor, ik heb geen idee. Dat soort dingen weet je natuurlijk pas op het moment dat je er echt zit.
Wel word ik steeds nieuwsgieriger naar het echte leven in Oostenrijk. Per slot van rekening zal het echt geen vakantie meer zijn daar zullen wij (en zeker de kinderen) in het begin zeker erg aan moeten wennen.
We hebben Sabine in ieder geval al een abonnement op het zwembad beloofd ;) dus daar zullen we zeker regelmatig te vinden zijn.