Mist

Vandaag was het alweer zo dat het boven op de berg de hele dag mooi was en wij tot een uur of half twee in de mist hebben gezeten. Erg jammer, want daarboven was het echt de hele dag stralend.

Maar goed, ik was weer inkopen wezen doen en had weer het een en ander aan vlees en groenten ingeslagen, dus moest weer aan de kook. Het resultaat mag er ook weer zijn, er staat een flinke pan goulash en een nog grotere pan groentensoep waarin ik ook het blad van de bloemkool, de afsnijdsels van de prei en de steel van de broccoli verwerkt heb.

Tussen de middag aten we varkensfilet-reepjes met broccoli, prei en knoflook in een sausje van ketjap en honing. Daarbij gewone witte rijst en dat was smullen. Een recept dat we er zeker in gaan houden; snel, makkelijk, lekker en gezond.

Joris en Angelina hadden samen buiten gespeeld met het waterpistool, met als resultaat een erg natte Joris en een beetje natte Angelina. Dus toen het zonnetje weg was, zijn die twee samen bij ons het bad ingedoken en hebben de badkamer naderhand weer droog kunnen dweilen.

Toen een appeltje uit de oven gegeten om helemaal lekker warm te worden.
Daarna kwam ook Sabine weer thuis, Angelina moest naar judo en Joris zijn huiswerk nog maken. Voor we het wisten was het weer etenstijd.
We aten vanavond met z´n drietjes, want Paul is naar een seminar in Innsbruck.

De Wirtschaftskammer (kamer van koophandel) had dit georganiseerd en normaalgesproken kost zoiets of een redelijke hoeveelheid geld, of is niet interessant.
Dit keer was het een gratis seminar met als spreker Niki Lauda!

Tja, hoe vaak krijg je de kans om Niki Lauda te zien en dat nog gratis ook! We zouden geen nederlandse Tiroler zijn als we daar geen gebruik van zouden maken. Die man heeft in z´n leven zoveel gedaan, natuurlijk ook giga tegenslagen gehad en dan toch zoveel opgebouwd, wat dat betreft een zeer inspirerende persoonlijkheid. Ik had graag mee willen gaan, maar ten tijde van de aanmelding er niet aan gedacht om buurvrouw Evi te vragen of ze op zou willen passen.

Ach, ik heb me zo ook wel vermaakt. Paul belde net al op dat hij bij Hall zat, dus het zal nog een minuut of 40 duren voordat hij thuis is. Dan gaat hij me uitgebreid vertellen wat er allemaal gebeurd is daar.... ik ben benieuwd!

Ik voel me weer 15....

Vandaag is weer zo´n dag die voorbij is gevlogen. De hele ochtend voorbij met het huishouden en dat terwijl ik echt om kwart voor zeven al aan de slag was.
Vanmiddag wat rustiger aan gedaan, Joris met z´n huiswerk geholpen, administratie weer zover mogelijk bijgewerkt en voor het avondeten pannenkoeken gebakken.

Paul is vrijwel de hele dag onderweg geweest en nu is het tijd om lekker bij te komen.

Ondertussen ben ik op youtube naar muziek aan het luisteren. Daarnet deze van de Golden Earring. Ik voel me weer 15 :)

nog een keer asfalt

Vanochtend was het enigszins stressig in Huize Leijten. Sabine en ik hadden al wat moeite met opstaan, maar Joris was echt een ramp. Huilen, jammeren, zielig doen, pfffff vermoeiend. Met de belofte dat hij de juf mocht vragen om te bellen als het echt niet ging, wilde hij dan toch wel gaan.
Paul had om acht uur een afspraak staan en ik werd om half tien verwacht bij de uitleg van een programma. Dat betekende om negen uur gaan lopen, want tja zonder auto duurt het allemaal een stuk langer. Voor die tijd had ik er al voor gezorgd dat de vaatwasser was uitgeruimd, de was en strijk waren gedaan, de administratie weer deels was bijgewerkt, de broodbakmachine aan het draaien was en zo nog een paar zaken.
Uiteindelijk kon Paul me om iets na 1 uur op komen halen, waarna we met z´n drietjes lekker brood hebben gegeten.
Ook toen was Joris trouwens weer aan het huilen en van z´n stoel aan het vallen, die is echt moe. Nadat we na het eten eventjes samen op de bank hadden gelegen, ging het een stuk beter, vooral toen z´n vrienden Gabriël en Joshua voor de deur stonden. Samen met Angelina hebben ze heerlijk gespeeld, tot het moment dat ik nee zei toen ze voor de tweede keer snoep wilden komen halen. Daar ben ik heel streng in, nee is nee en hoe harder ze zeuren hoe groter de NEE wordt. Toen riep Angelina dat ze dan maar mee naar haar huis moesten gaan, want dat ze daar wel veel snoep krijgen. De jongens gingen meteen mee, maar Joris kwam een poosje later (toen z´n vrienden weer naar huis moesten) woest thuis (en dus weer jankend) dat Angelina altijd z´n vrienden afpakt en dat dat zo´n pijn doet en zo gemeen is enz.enz. Pfffff moeilijk hoor, daar sta je dan met al je mooie opvoedkundige praatjes. Maar goed, gelukkig was zijn zus net thuisgekomen en die kan hem altijd fantastisch troosten, dus even later zaten ze samen huiswerk te maken.

Zelf heb ik nog even wat plaatjes geschoten van onze nieuwe carport, het ziet er een stuk beter uit zo met die eerste laag asfalt. Nu maar hopen dat buurman Christian z´n hout ook weer even bij hemzelf teruglegt....

Geluk bij een ongeluk

De appeltaart was heerlijk. Ik had ´m samen met Paul gemaakt en het resultaat mocht er wezen!
Verder hebben we er gisteren een rustig dagje van gemaakt, alhoewel Paul ook nog wel een tijdje bezig is geweest met het opruimen van de carport.
´s Avonds zou hij lekker koolstamppot met gehaktballetjes en ketjapjus maken, maar toen gebeurde er iets vervelends. Meneer vond het namelijk nodig om met het loeischerpe mes in z´n duim te snijden. Dwars door z´n nagel heen. Bloeden dat het deed! Hij heeft het meteen uitgespoeld waarna ik er een verbandje omheen heb gedaan. Dat was behoorlijk schrikken kan ik zeggen. Ik heb dan ook flink lopen schelden (doe ik altijd als ik schrik dan word ik boos).

Vanochtend is hij even naar de dokter gereden om het na te laten kijken, want zo´n flinke snee doet natuurlijk ook flink pijn. Daar kreeg hij een compliment over het feit dat het zo netjes verbonden was (goed hè van mij en dat zonder EHBO cursus) en een soort pleister mee die je niet hoeft te plakken, maar die zelf in elkaar krimpt. Hartstikke handig dus!

Ik ben hard aan het huishouden gegaan, moet morgen weer buiten de deur werken dus dan heb ik weinig tot geen tijd. Ook heb ik de laatste resten die nog onder de carport stonden, verplaatst, zodat het asfalt vandaag plaats had.
Dat had ook nog wat voeten in aarde. Eerst was er gezegd dat ze om 13.00 uur zouden komen, dus de buurman had een klein graafmachientje geregeld, zodat we meteen aan de slag konden.
Toen werd het half twee, twee uur en toen zouden ze niet komen. Tja, dan worden we natuurlijk met z´n allen boos. Afspraak is afspraak en dit is natuurlijk iets waarvoor je speciaal thuis blijft (en dat graafmachientje moet ook betaald worden!).
Uiteindelijk kwamen de eerste wagen om drie uur aan, weliswaar met te grof asfalt, maar goed, we deden het ermee.
Toen we daar vrijwel klaar mee waren, kwamen er nog twee, dit keer met te fijn asfalt...zucht. Maar goed, ook dat geaccepteerd (wat moet je anders) en hard verder gegaan.

Op de foto lijkt het alsof Paul hier het meeste heeft gewerkt van ons twee, maar de waarheid is precies andersom. Paul was bij computerklanten aan de slag terwijl ik met de mannen stond te scheppen en te harken (en te wachten...daar kan ik zo slecht tegen).

Tegen vijf uur bedachten we dat we ook nog zo´n trilplaat nodig hadden. Vriend Sepp had er geen meer vrij, toen bedacht Paul dat we ook E-Bau Schroll konden bellen. Zit per slot van rekening tegenover ons onderaan de berg dus nog lekker makkelijk ook. En jawel, die hadden nog zo´n plaat voor ons. Helaas hebben we geen van allen een auto waar we zo´n ding in kunnen vervoeren, maar gelukkig hadden we buurvrouw Marianne nog en die heeft zo´n pick-up. Dus niet lang getreuzeld, Marianne reed met Paul naar beneden om de machine op te halen en daarna konden we snel weer verder.

De kinderen waren ondertussen naar de Schützen gegaan waar ik ze ben gaan ophalen, want het regende steeds en ik kon verder toch niets meer doen. Buurman Richard had de trilplaat geconfiskeerd en liet hem ook niet meer los! De foto is erg donker geworden, maar ja, het is buiten dan ook donker.


Joris vond het prachtig om naar te kijken en zat te genieten op een stoeltje van isolatieplaten.


Sabine had trouwens ook nog een nieuwtje dat ze tussen neus en lippen door vertelde: ze had dit keer 191! ringen geschoten!
Het wordt echt nog eens wat met die meid.

Om half zes moest Paul nog snel naar een klant, de kinderen en ik zijn nog een tijdje buiten gebleven maar daar we toch niets meer konden doen, zijn we naar binnen gegaan. Per slot van rekening moest er ook nog gegeten worden.
Lekker broodjes opgewarmd in de oven en de overgebleven ragout gemengd met de overgebleven pepersaus (lekkere combi) en dat voor de liefhebbers bij het brood geserveerd. Natuurlijk hadden we ook nog kaas, worst, spek en chocoladevlokken voor de liefhebbers. Joris houdt niet zo van ragout op brood en Paul hoefde ook niet zoveel, die had meer zin in zoetigheid en spek.

Nu is Paul ook weer naar een klant en de kinderen spelen boven lekker met de computer. Zo nog een lekker bakkie thee en dan is het voor de kinders weer bedtijd.
Ik ga vandaag trouwens ook niet te laat.

lekker uitgaan

We hebben een paar rustige dagen achter de rug. De telefoon de telefoon laten, geeft heel veel rust moet ik zeggen. Gisteravond voelde Paul zich dan ook goed genoeg om gezellig samen uit te gaan.
Bij Tresor werd een karaoke avond georganiseerd, maar daar was nog niks te doen toen wij er langs reden, dus we gingen door naar de Papalapub.
Paul moest dit weekend geen plaatjes draaien, dus we konden lekker doen waar we zin in hadden. We hebben dus gezellig spijkers gemept (veel verloren en er werd dit keer helaas om rondjes gespeeld), bij het biljarten staan kijken, en toen we eigenlijk naar huis wilden gaan, kwamen net de Niedingers binnen.
Johanna had vrijdag verjaardag gehad dus we moesten er natuurlijk eentje mee drinken en natuurlijk ook een van Katharina (met wie ik ontzettend gezellig heb bijgekletst) en van Sepp. Katharina ging toen naar huis, die moest vandaag weer om acht uur beginnen en wij zijn toen ook vertrokken.

Vanochtend heerlijk uitgebreid uitgeslapen, waarna Joris een heerlijk bakje cornflakes met yoghurt voor me heeft gemaakt.
Net lekker met Sabine zitten kletsen en ik denk dat ik nu maar eens een computerspelletje ga spelen. Maar niet voordat ik eerst heb gekeken of er vandaag misschien ergens nog iets leuks te doen is voor ons viertjes. Zo niet, dan bak ik maar eens een appeltaart voor ons.