Makelaar

Vandaag zijn we dan naar Strobl geweest om het pension te bezichtigen. Het was leuker dan ik verwacht had, maar er moet nog wel heel wat aan gebeuren voordat het is zoals wij het graag willen. Voor wat betreft het gebied, is het zeker in de zomer een supergebied. In de winter is het eerlijk gezegd niet zoveel soeps. En dat is voor ons toch een klein struikelblokje. We zijn hartstikke dol op de wintersport dus dan is het minder dat je een stuk moet rijden voordat je bij het dichtstbijzijnde fatsoenlijke skigebied bent.
Hier zullen we dan ook nog heel wat over door praten voordat we een beslissing kunnen nemen.
Ik vind het namelijk minder erg dat het skigebied (postalm) niet echt bijzonder is, maar ik ben dan ook niet zo’n beste skiër. Paul vindt dat juist een groot probleem dus dat is best nog wel lastig.
De omgeving (Salzkammergut) is gewoonweg fantastisch, maar dat wisten we al. Je hebt er vanuit alle kanten een super uitzicht op alle bergen en dat is voor ons ook iets heel belangrijks.

Veel zaken om te overdenken en zeker niet iets om lichtzinnig een beslissing te nemen. Die stellen we dan ook nog maar een paar nachtjes uit :)

3 koningen

Hopsa, we leren meteen maar even een Oostenrijkse feestdag kennen.
Vandaag is het 3 koningen (dat wisten we wel), maar dan blijkt dus heel oostenrijk vrij te hebben. Hopelijk is dit de enige dag, alhoewel we nog genoeg eten in huis hebben voor 2 dagen (en met wat ongezonder eten, zelfs voor 3 dagen). Wel suf dat we ons dit niet hadden gerealiseerd, maar we zijn dan ook nog nooit tot zover in januari in Oostenrijk geweest! (of 6 januari viel op een zondag en dan valt het natuurlijk niet zoveel op).

Verder is het vandaag een wat treurige dag. De hele ochtend regen en door de harde windvlagen was de lift naar boven ook een flinke tijd gesloten. Erg vervelend ook voor de mensen die hierachter bij het campingliftje werken, die hebben zeker tot 13.30 uur gewoon helemaal niets zitten doen omdat er niemand kwam skiën met die regen.

Wij zijn lekker bezig geweest met het opruimen van de caravan en er zit ook alweer een was in de machine. Echt zo’n dagje waarop je dat soort zaken even lekker aanpakt.
Paul vindt het al heel maf dat we de caravan verkocht hebben, hij heeft er echt een dubbel gevoel bij. Ikzelf heb daar niet zo’n last van. Ik ben gewoon blij dat we het ding kwijt zijn. Eerlijk gezegd ben ik nu eenmaal niet zo’n caravan of tent liefhebber, ik hou van een toilet en douche voor mezelf en dat is nu eenmaal niet mogelijk.

Ik heb erg veel zin in ons ritje van zaterdag en ben heel benieuwd hoe het daar zal zijn. Mocht het niets worden, dan hebben we ook alweer prachtige plannen gesmeed voor onze huisvesting hier in Brixen, maar daar vertel ik later misschien nog wel wat over :-)

Reisverslag

Zo, al een paar dagen niet meer geschreven, dus het gaat nu een wat langer epistel worden.

Zoals gezegd zijn we nog lekker naar de Wildschönau geweest en we hebben al gezien dat er voor ons daar maar 1 plaats is waar we graag willen wonen en dat is Oberau. De andere dorpen vonden we gewoonweg veel minder prettig, dus die vallen voor ons af.
We zijn in Niederau ook nog even bij een pension wezen kijken dat te koop staat. Het staat op een commercieel redelijk goede plek, maar wij willen niet graag langs de doorgaande weg zitten en we vonden het grondstuk ook wat tegenvallen qua grootte. En dan is E 595.000 ineens nog meer geld dan het al was L

Gisteren zijn we om half 10 in de auto gestapt en naar het Lavanttal gereden. Dat is me toch nog een giga eind vanaf Brixen hoor. We hebben er ongeveer vijf en een half uur over gedaan, maar daar zat wel een stop in van een goed uur voor het middageten.
Het stuk tot Salzburg is bij ons goed bekend en dat vinden we ook heel mooi om te rijden (alhoewel we dit keer door Duitsland over de snelweg zijn gegaan in plaats van door de binnenwegen) en tot de afslag Hermagor vinden we het ook echt een mooi gebied om eventueel te wonen. Daarna wordt het land weer vlak en zo in de winter zonder sneeuw is het een waanzinnig depri gebied. Erg veel bruin qua kleur, waardoor we ons kunnen voorstellen dat Klagenfurt zo heet. De Karawanken (bergketen) zijn weer wel erg mooi om te zien, maar we willen nu eenmaal graag in Oostenrijk wonen dus die komen niet in aanmerking voor ons oriëntatiebezoek.
Erg leuk is dat je voor deze rit door heel veel tunnels heen moet. Ook onder Klagenfurt loopt een tunnel door, zodat ze in de stad geen last hebben van het doorgaande verkeer. Heel ideaal en ook gewoon leuk dat tunnelrijden. Als je zoveel snelweg rijdt, begrijp je ook meteen dat je in Oostenrijk een vignet moet hebben voor dit soort wegen. Er zit duidelijk zoveel onderhoud in, het is eigenlijk niet meer dan gerechtvaardigd.

Na het einde van onze rit door het trieste, bruine en vlakke landschap (Paul kreeg al visioenen van wegkwijnende dromen) kwamen we dan aan bij het Lavanttal. Het dal bleek veel ruimer te zijn dan we hadden verwacht, waardoor we toch een beetje het bergen gevoel misten. Wij houden nu eenmaal van bergen die wat dichter bij elkaar staan. Door de ruimte vonden wij de verschillende mogelijkheden van het dal dan ook wat ver uit elkaar liggen, waardoor je toch weer op de auto bent aangewezen.
We wilden ook graag nog even bij de eigenaren van het Luxbacherhof langs, maar helaas waren die tot maart 2005 niet aanwezig. Wat op zich erg jammer was, want we hadden graag nog even met ze willen praten. Ze hebben een erg mooi pension, op een mooi plekje en hadden het een tijdje geleden te koop gezet, dus we waren toch heel nieuwsgierig.
Wat ook leuk is, is dat we nog even langs het plaatsje Eitweg zijn gereden. Deze plaats ken ik nog vanuit m’n foto album en herinneringen van vroeger. Helaas konden we het huis waar we toen in logeerden niet zo snel vinden (Haus Haas), want ik had het fototoestel al in de aanslag. Maar gezien het feit dat onze benzinevoorraad z’n einde zo’n beetje had bereikt, moesten we genoegen nemen met het feit dat we in het plaatsje zelf geweest waren.

Vergeet ik trouwens nog bijna te vertellen dat we ook nog naar St. Andrä zijn geweest. Daar hadden we een leuk 12 kamer huis gezien (moest wel gerenoveerd worden stond er op de site) dat in het stadsdeel Blaiken stond. We reden er zonder moeite naar toe en hebben even een klein beetje moeten grinniken toen we er voor stonden.
Het moest niet een beetje gerenoveerd worden, maar gewoon tegen de vlakte.
Dat zeggen we niet omdat het erg gewoon slecht uitziet, maar omdat er heel verkeerde scheuren in de muren zitten.
Dus voor iedereen die dat 12 kamer huis voor E 145.000 (of was het nu E 149.000) wel ziet zitten…….alleen doen als je het voor de grootte van het grondstuk wilt kopen. Het huis zelf is echt onbewoonbaar en eigenlijk ook niet goed renoveerbaar.

Tot slot nog naar het andere eind van het Lavanttal gereden. Naar het plaatsje Twimberg. Klein plaatsje, veel achterstallig onderhoud en het ligt voor een deel onder de giga snelweg. Ze hebben in het Lavanttal de snelweg op een waanzinnig hoge brug gebouwd, heel erg mooi om te zien, maar minder qua uitzicht als je er onder zit.
Helaas kan ik niet meer over dat gebied vertellen, want Paul wilde tegen die tijd weer graag terug naar Brixen dus er was geen tijd meer over.
Moet gezegd dat het uitzicht vanaf de hoge snelweg fantastisch is, de avondlucht is gewoonweg adembenemend en voor de mensen die van een breder dal houden, zeker de moeite van het kijken waard.


Ook is ons eerste emigratiezaakje een feit geworden. We hebben de caravan verkocht! Aan de mensen van de caravan naast ons. Ze zitten steeds in de caravan van hun pa en ma en dat werd deze vakantie toch wel wat klein zo met z’n allen. Dus toevallig waren zij op zoek en ook echt per toeval vertelde Paul dat we de caravan in de verkoop wilden gaan zetten.
Dus we hebben een prijsje gemaakt en per augustus is de caravan van hun. Toch heel maf hoor, maar wel heel fijn dat dit zo makkelijk gegaan is. Nu maar hopen dat de rest net zo makkelijk gaat, dat zou wel fijn zijn.

Nu rest ons deze vakantie eigenlijk nog maar 1 pand dat we willen bekijken en dat is het pension in het Salzkammergut. Mocht dat niet zijn wat we zoeken, dan gaan we serieus voor de optie om gewoon wat te huren hier in Brixen im Thale.
We hoorden al dat ze bij de Bergbahnen in de winter altijd mensen zoeken (deze winter is ook iedereen van de reservelijst opgeroepen), en ik zelf zou het helemaal niet erg vinden om in het seizoen bij een liftje te gaan staan.

Dan kan Paul mooi voor de kids zorgen en z’n werkzaamheden als free-lancer verzorgen. Op die manier kunnen we toch 2 inkomens hebben (in ieder geval in het seizoen) en een beetje fatsoenlijk sparen. Als je aan het werk bent, kun je geen geld uitgeven, dus dat is ook weer mooi meegenomen, LOL.

Dat waren weer onze belevenissen en gedachtes van de afgelopen dagen. De volgende update komt weer als we bij de internet computer in de buurt komen J

Gelukkig nieuwjaar!

Na weer een heel gezellig oud en nieuw, zitten we weer volop in het nieuwe jaar. We hebben helaas nog geen nieuwe sneeuw gehad, maar dat komt als het goed is vanmiddag of morgen weer.

We hebben natuurlijk ons glas (met Oostenrijkse sekt) geheven op dit nieuwe en avontuurlijke jaar. Het is wel grappig hoe je de verschillende opties steeds maar weer bekijkt.
Ik zit me af te vragen of ik het nu eigenlijk het leukst vind om in een klein dorpje (tot ca. 1000 inwoners) te wonen of liever in een wat groter geheel.
Het voordeel van het kleine is dat dat traditioneel gezien misschien het leukst is, alhoewel juist daar het gevaar bestaat dat je als buitenstaander wordt buitengesloten. Een wat grotere gemeenschap heeft natuurlijk ook gewoon meer voorzieningen en dat is ook iets waar je best naar moet kijken.
We zijn daar nog niet echt uit, maar het ligt natuurlijk ook aan de mogelijkheden die een bepaald gebied biedt. We willen uiteindelijk toch van het pension en de daarbij behorende activiteiten kunnen gaan leven dus er moeten wel mogelijkheden zijn om jaarrond gasten te kunnen vermaken. Elk gebied pretendeert wel dat ze allerlei mogelijkheden hebben, maar dat willen we graag toch nog even met eigen ogen zien.

Het weekend van 8 en 9 januari willen we volledig gaan benutten om ons op de mogelijkheden van het salzkammergut en het lavanttal te oriënteren. We weten dat ze allebei aardig wat mogelijkheden in zich hebben, dus we willen graag met eigen ogen gaan zien welke mogelijkheden dat precies zijn.

Zodadelijk rijden we nog even naar de Wildschönau om daar nog even het een en ander nader te bekijken. We kennen het gebied weliswaar, maar hebben er nog nooit echt gericht naar gekeken, dus dat gaan we nu lekker doen.