Lange reis

Vrijdagochtend, keurig volgens de planning om vijf uur vertrokken. Na een gelukkig voorspoedige rit kwamen we tegen half twee, kwart voor twee aan bij ons hotel in Gronau. Daar ingechecked, spullen naar de kamer gebracht en eventjes bijgekomen van de reis. Vervolgens omgekleed in onze klederdracht, per slot van rekening gingen we een trouwerij bijwonen en dan ga je er natuurlijk wel feestelijk bijlopen!
Helaas waren we ons fototoestel vergeten en zijn er verder nog geen hele goede foto´s van de familie bij ons aangekomen die ik hier kan plaatsen.

Uiteindelijk hadden we zo tegen kwart voor elf het eten naar binnen gewerkt (ze waren niet zo snel in het hotel) en begonnen de kinderen en wij toch wel af te knappen. Tja, als je om vier uur je bed uit bent, dan heb je rond die tijd al een flinke dag achter de rug per slot van rekening.

De volgende ochtend gezellig met de rest van de familie samen ontbeten (behalve het bruidspaar, die hadden tot 3 uur doorgefeest en waren nog aan het slapen) en vervolgens tegen een uur of 10 de kinderen gedag gekust en weggereden. Wij moesten nog het een en ander aan inkopen doen, Paul had aan een kennis hier beloofd dat hij shoarma uit NL mee zou nemen, die kennis vindt dat namelijk de lekkerste shoarma die je kunt krijgen.
Maar ja, hoe krijg je vers vlees mee? De vriendelijke werknemer van de AH, met al 30 jaar ervaring in het vak vertelde hij er meteen bij, wees ons op het feit dat ze bij Appie ook ijsklontjes (wahaha, we kwamen niet meer bij) verkopen en dat we die dan in de diepvriestassen moesten doen samen met het vlees en onze andere diepvriesproducten. Zo gezegd zo gedaan.
Wel een pracht om weer eens door een grote AH heen te banjeren, mensen wat een gigantische hoeveelheid producten! En zijn nederlanders nu echt te belazerd om zelf hun kaas in blokjes te snijden of hun worst in plakjes voor een feestje? Of een feta en een gevuld olijfje aan een prikkertje te steken? We hebben met open mond staan kijken naar het assortiment hapjes wat dat betreft.

Natuurlijk ook weer wat conimex producten ingeslagen die we niet hadden en ook heerlijk gevulde koeken voor onderweg gekocht. Oh, wat zijn die dingen toch ontzettend lekker! Vooral omdat ze hier natuurlijk niet te krijgen zijn, maar ook toen we nog in NL woonden vond ik ze niet te versmaden.

Tegen elf uur hebben we ons opgemaakt voor de terugweg in de hoop achter de files aan te rijden. In het begin leek het daar ook op, maar rond Frankfurt ging het fout. Wij hebben ons door ons in de auto ingebouwde tomtom-achtige geval een aantal omleidingsroutes laten aanraden en hebben daardoor prachtig door het hessense en beierse binnenland gereden. Echt een gebied waar ik mezelf ook nog wel eens een keer vakantie zie houden.
Helaas zorgde alle oponthoud er wel voor dat we uiteindelijk goed tien uur of de terugweg hebben gedaan, daar waren we wat minder blij mee.

Thuisgekomen bleek dat de ijsklontjes het vlees inderdaad goed koel hadden gehouden, jammer was alleen dat de zakjes niet waterdicht waren en een deel van de rest van ons meegenomen diepvries spul nat in het karton zat :( Een pak hapjes dus maar meteen de frituur ingemikt om ook wat warms te snaaien te hebben en de rest op hoop van zegen de diepvries in. Maar goed, een beetje frikandel kan wel wat hebben zullen we maar zeggen.

Zondag alweer meteen naar de camping geweest om bij wat mensen langs te gaan die gebeld hadden en daar weer een beetje bijgepraat.
Verder zijn we in huis nu echt wat zaken aan het omgooien, per slot van rekening moet onze inboedel die nu nog in het bovenhuis staat, naar beneden verplaatst worden. De woning is nu niet zo heel groot dat dat zomaar gaat, dus we moeten wat gaan schuiven met spullen.

Ook weer flink wat zaken uitgezocht en op de stapel gelegd om naar de vuilstort gebracht te worden, dat is dan wel weer het goede van zoiets, je wordt gedwongen om te kijken naar wat je nu echt wilt houden en waarom je bepaalde spullen niet al veel langer hebt weggegooid.

Vandaag is het alweer de hele ochtend en middag flink druk, we hebben weliswaar rustig de tijd genomen om de uit NL meegebrachte kip tandoori te maken en op te eten, maar verder zijn we allebei flink aan de slag.

Ook Thomas, de jongste zoon van vrienden Franz en Martina staat nu in de gang een pc in mekaar te knutselen, hij verveelt zich een beetje en wilde in de vakantie graag een beetje bij Paul meekijken en doen (schnuppern), want hij is dol op computers en wil er in de toekomst misschien ook echt mee verder. Het is een lief jong en heeft z´n hersens niet in z´n tenen zitten dus een hele fijne hulp. Gelukkig heeft hij er ook veel lol in om alleen te werken, want Paul is nu ook alweer naar klanten en blijft dat de rest van de middag ook en aan mij heeft hij ook niet heel veel gezelligheid, want ik ben ook hard aan het werk.