Aanbidder

Lag ik vanochtend nog lekker te snurken, want tja, niet werken, kinderen niet naar school, Paul pas wat later een klant, word ik om kwart voor acht wakker gebeld.
Kun je om 9 uur buro draaien bitte? Tuurlijk jongen.
Even later gaat de telefoon weer. Ben ik weer. Kun je eerst nog even langs Kirchberg rijden om spul tegen de vliegen te halen bij het Lagerhuis?

Zo ben je vrij, zo ben je hard aan het hollen om alles nog op tijd gedaan te krijgen. Want voor een ritje Kirchberg heen en weer ben je toch ook snel een half uurtje kwijt. Paul is gezellig meegereden, want die moest daarna door naar een klant in Mittersill.
Het was een redelijk drukke ochtend waarbij ik Christoph ook nog heb moeten vlooien, haha. Hij had in de vuilcontainer gestaan om die schoon te maken en zat daardoor onder de maden. Gelukkig had hij ze zelf al uit z´n haar gekregen, hoefde ik alleen maar ff te checken.
Om elf uur was ik uiteindelijk klaar en waren de kinderen ondertussen alweer met Mark aan het spelen.

Toen belde Paul dat hij onderweg was en of we wilden zorgen voor broodjes en drinken zodat we zo snel mogelijk konden gaan wandelen.
Het was weliswaar ontzettend warm (tja onweer onderweg), maar van het mooie weer wilden we toch graag profiteren. Mark had ondertussen besloten dat hij wel met ons mee wilde. Z´n vader ging ook mee, dus nadat de vrouwen de boodschappen hadden gedaan, hebben we ons in de wandelschoenen gehesen en zijn naar de gondel gereden. Mark vond het fantastisch, die wil morgen weer. Daarna zijn we gaan wandelen. Na ongeveer een kwartier een plekje gevonden om te gaan eten, want daar waren we met z´n allen wel aan toe.
Het wandelen ging vrij goed, tot het moment dat we bergop gingen. Mark is niet gewend om te wandelen, dus die begon erg te piepen. Gelukkig was papa erbij en nam die hem verder op de schouders. Toen we vlakbij de Buchau waren konden ze gelukkig allemaal weer lopen.
Bij de hut gaan zitten, waar de kinderen een ijsje kregen, ik een gespritzter en de mannen een bier. Erg lekker, maar toen ik naar de wc was geweest stond er ineens nog een glas gespritzter. Oeps, dat komt hard aan met zulk warm weer.
Ondertussen was er een stamgast aangeschoven en die had ´m al enigszins om. Die vriendelijke man had op de een of andere manier een oogje op mij laten vallen en deed z´n grootste best om indruk op me te maken. Hij sloeg behoorlijk wat vuige taal uit (wel redelijk netjes hoor, maar toch), maar gelukkig kan ik daar heeeeel goed tegen. Voor we het wisten hadden we van hem ook nog een rondje te pakken.
Toen we weggingen, bleef hij maar roepen dat ik zo´n sympathieke vrouw ben en dat hij het zo leuk vond om met ons gepraat te hebben. Ik heb ´m nog een goeie hand gegeven en een klopje op de schouder als dank ;) Altijd lachen van dat soort dronken gasten, alles behalve agressief, je moet alleen een beetje uitkijken met wat je tegen ze zegt. Volgens Paul had de man ineens erg last van een bobbel in z´n broek toen we weggingen....

Toen via het avontuurlijke pad naar beneden gelopen. En een avontuur was het weer kan ik zeggen.
De laatste keer dat ik dat pad gelopen heb, was dat met een aantal kinderen en toen moesten we een wei over met stieren. Dit keer stonden er koeien, een paar kalfjes en...een chagerijnige stier. Hij had duidelijk totaal geen zin om ons erlangs te laten en met 3 kleine kinderen erbij wilden we ook geen risico lopen. Dus we zijn onder het prikkeldraad door gekropen en door de modder naast het pad gelopen. Tot m´n knie in de modder gezakt, maar avontuurlijk was het wel. En erg leuk natuurlijk.
Het laatste stuk heb ik alleen gelopen, omdat het al tegen half vijf liep en ik om vijf uur een dienst moest draaien. Half hollend naar beneden is toch wel een beetje lastig, maar het ging.
Om vijf uur was ik netjes op de camping en had alweer een schoon t-shirt aangetrokken. 2 klanten langs gehad en verder eigenlijk alleen burowerk gedaan. Ook nog even Christoph geholpen met de auto uitmesten en ben ik verwend met een bakje chips.

Na de burodienst nog gezellig blijven zitten om na te praten en voor we het wisten was het echt etenstijd. Ook was de lucht al flink dichtgetrokken en het begon aardig te onweren. Gelukkig vond de bliksem het niet nodig om naar beneden te komen, die bleef mooi tussen de wolken hangen. Daardoor wel flinke klappen, maar geen enge situaties.
Lekker spaghetti gegeten, ijsje toe en vervolgens met uitgeputte kinderen naar huis.

Het was al met al een erg grappige dag en ik heb ontzettend moeten lachen om mijn ´aanbidder´.

Foto´s Antlassritt

De voorbereidingen:



Aankomst van de ruiters uit de andere dorpen:






Op weg naar de kerk achter de stoet aan. Aan de meeste huizen aan de route hing de tiroolse vlag trots te hangen (wapperen gaat niet zonder wind):



Nadat er een ronde is gemaakt om de grote boom in de pfarrhof gaat de stoet dan op weg richting Schwedenkapelle in Kirchberg. De stoet wordt begeleid door de verschillende muziekkapellen. Natuurlijk worden alle belangrijke banieren meegevoerd. Helaas slecht te zien doordat de meesten niet uitgespannen waren.
De pfarrer van Brixen heeft een heilig voorwerp mee (ik ken het niet, maar misschien kan 1 van de katholiek opgevoede meelezers mij vertellen wat het precies is) waarmee hij ons allemaal zegent.
Sabine heeft paarden geteld en volgens haar reden er 85 ruiters mee.








En als het volgend jaar weer mooi weer is, lopen we mee naar de Schwedenkapelle in Kirchberg. Dus dan komen er ook foto´s van de rest van de ritt.

Antlassritt

Vandaag was het dan zover. Onze eerste keer Fronleichnamstag met de blijkbaar zeer beroemde Antlassritt.
Maar eerst had Paul vanochtend nog 2 klanten en ging ik met de kinderen naar de camping. Joris wilde namelijk graag met zijn nieuwe vriendje Mark spelen (en Sabine wilde graag mee) en ik wilde nog heel even met de chef praten.
Helaas was Mark nog aan het slapen, nou ja, werd net wakker toen wij kwamen, dus de kinderen hebben zichzelf eerst nog lekker in het speeltuintje vermaakt.
Ondertussen heeft Christoph mij het een en ander verteld over Fronleichnamstag en de Antlassritt.

Hij had ´s ochtends vroeg al een altaar opgezet bij hun appartementshuis aan de Weidach. ´s Morgens gaat er eerst een stoet rond in het dorp (hebben we helaas gemist) en die houden dan bij 4 altaren halt. Bij elk altaar wordt er een stuk uit 1 van de evangeliën voorgelezen. Het is een ontzettend grote eer als jij een altaar mag zetten, dus je kunt je voorstellen hoe trots Christoph daarop was.
Het was ook een mooi altaar vonden wij, we zijn er vanmiddag nog even langs gelopen.


Toen ben ik met de kinderen naar Mark en z´n ouders op de camping gegaan en daar heb ik de rest van de ochtend zitten beppen. Tegen een uur of elf was Paul klaar bij z´n klanten en kwam ook die kant op.
Hij was weer bij z´n klant de bierbrouwer geweest en had dus weer allerlei biertjes meegekregen. De pils moest daarom door de mannen geproefd worden en het werd zeer goed bevonden.
Om twaalf uur heel snel naar huis gegaan. Daar een turks brood met kaas belegd en de oven in geschoven. Toen hebben Joris, Sabine en Petra zich ontzettend snel in hun klederdracht gehesen, supersnel gegeten en toen was het al tijd om naar de Antlassritt te gaan.
Bij de buren was ook onze ex-buurvrouw Anita met haar kinderen en met z´n allen zijn we achter de stoet aan gelopen naar de kerk.
Daar hadden we ons geposteerd op een mooi plekje en genoten van de hele optocht.
Ook zijn we met z´n allen door de pfarrer gezegend. Mooi om te zien, tja dat is iets dat je vanuit het protestante geloof toch wat minder meekrijgt. De tradities hier zijn nog heel groot en (alweer) van Christoph hoorde ik dat het ook weer een ontzettend grote eer is als je als ruiter mee mag met de stoet en dat dit toch ook wel HET feest van het jaar is hier in het Brixental.

Daarna werden we door buurvrouw Kathrin uitgenodigd op de koffie, natuurlijk met gebak en zijn we daar een groot deel van de middag gebleven. Natuurlijk ontkwamen we ook niet aan het drinken van een glaasje sekt (tja, het is nu eenmaal feest) en tegen half vijf ben ik maar eens op huis aan gegaan, want Sabine had het even helemaal gehad. Haar ´vriendin` Sabrina had namelijk ineens totaal geen oog meer voor haar, maar alleen voor ons ex-buurmeisje Linda. Dat is natuurlijk helemaal niet leuk en toen Joris ook nog eens niet met Sabine wilde spelen, had ze het helemaal gehad.

Even daarna kwamen ook Paul en Joris naar huis en toen konden de kinderen nog even lekker samen spelen.
Joris was op een bepaald moment met een plank aan het spelen, waar hij ineens in z´n onderbroek vanaf probeerde te glijden. Even later stond er een jongetje voor m´n neus die flink over z´n billen stond te wrijven, want die prikten zo. Tja, ik vond het niet zo gek hoor met al die splinters erin! Die hebben we er dus maar heel voorzichtig uit gepulkt en vervolgens mocht Joris even in bad om z´n billen weer zacht te laten worden.

Vanavond niet veel zin om te koken en eens bij de camping gaan kijken of daar het restaurant toevallig open was. En jawel! En nog toevalliger was het dat ook de familie met wie wij vanochtend zo gezellig hadden zitten praten ook daar gingen eten.
Daarom besloten we dat het wel zo leuk was om dan met z´n allen aan tafel te gaan zitten. Helaas waren wij met z´n achten ook de enige gasten van het restaurant, maar gezellig was het wel.
De kinderen hebben ook weer heerlijk samen gespeeld en wij volwassenen kunnen het ook goed met mekaar vinden, dus vast wel eens voor herhaling vatbaar.
Nu nog even lekker hier beneden uitzakken en morgen zien we wel weer verder.

Het weer is hier in ieder geval fantastisch! De hele dag stralende zon en ook morgen schijnt het mooi te blijven. Dus als Paul morgen klaar is bij z´n klant gaan wij waarschijnlijk weer eens lekker de berg op met z´n viertjes.

In de bouwput

Ik was weer met geen 10 paarden m´n bed uit te krijgen vanochtend. Het lijkt wel alsof ik dat heb als ik netjes op tijd m´n bed inga. Als ik laat ga of juist heel vroeg dan valt het meestal wel mee, maar zo tegen een uur of elf dan ben ik om kwart voor zeven zoooooo moe.

Paul heeft gelukkig de honneurs waargenomen en de kinderen uit bed gemikt en klaar gemaakt voor school. Zelf flink onder de waterstralen gaan staan en toen ging het een ietsje beter. Snel gegeten en toen kon ik nog precies mee om de kinderen naar school te brengen.
Toen flink aan de slag gegaan met wassen en strijken, want daar lag toch een berg spul, pfoei, kon goed merken dat ik een paar dagen niets had gedaan daaraan.
Dan is een vrije dag toch wel handig, alhoewel ik het werk altijd heel erg mis.
Paul moest nog langs een klant om daar het een en ander te maken, dat is fijn, want de laatste tijd bellen er helaas niet zoveel mensen.

Tussen de middag lekker wraps gegeten met rode pesto, gebakken kalkoenreepjes met ui, sla en tomaat. Lekker lichte zomermaaltijd en dat is precies waar we op dit moment trek in hebben.
Toen was ik zo moe dat ik ben gaan tukken. Sabine heeft haar huiswerk gemaakt, onder begeleiding van Paul en Joris was aan het spelen en daarna ook in bed gemikt.
Na het middagslaapje zijn Paul, de kinderen en vriendinnetje Sabrine naar het zwembad gegaan.
Zelf weer verder met het huishouden en lekker een boekje lezen buiten.
Vanavond een kaas-uienbrood in mekaar gefabriekt. 20 minuten voordat we zouden gaan eten, werd Paul gebeld of hij snel bij een klant langs kon komen. Hij snel erheen en wij natuurlijk alvast gaan eten. Tja, je weet nooit hoe lang het duurt voordat hij weer terug komt.
Ondertussen had een tennisleraar van het sporthotel het spuitgeval van de tennisbanen aangezet en die spuit ruim over het hek heen bij ons de tuin in. Dit keer stond het ding niet zo best afgesteld, dus we moesten helemaal tegen het huis aan gaan zitten om niet nat te worden.
De kinderen vonden het natuurlijk prachtig, die hebben allebei snel hun zwembroeken weer aangetrokken en liepen onder de koude waterstraal heen en weer te rennen.

Kwart over zeven kwam ook Paul weer thuis en nadat hij gegeten had, hebben we de kinderen naar bed gedirigeerd. Sabine was niet helemaal lekker en Joris had niet veel zin na z´n middagslaapje, maar het moest natuurlijk toch.

Paul en ik moesten daarna nog even langs de camping om te kijken of we een betere plek konden vinden voor de camera daar. Maar voordat we die mogelijkheden hebben bekeken, zijn we eerst snel de bouwput ingedoken om die eens van onderaf te bekijken. Dat is me toch cool zeg, gaan we zeker vaker doen, hihi.
Met de mda van Paul hebben we wat foto´s gemaakt, nu nog even kijken of we ze ook kunnen vinden.

Eerste betonijzer staat al op de plek. (de andere fotos zijn te donker geworden)


Daarna wat punten voor de camera bekeken en doorgesproken, zodat ik morgen naar het buro kan om dit door te spreken, als Paul het niet red bij z´n klant. De klant van vanavond heeft namelijk een moeilijk probleem, dus daar is wat meer tijd voor nodig. Tja als ik dan een opdracht af kan handelen, dan doe ik dat dus.

Daarna snel weer naar huis, er staan alweer een was en droog te draaien, dan zijn we morgen weer bij op dat gebied.
Het was weer heerlijk weer vandaag, de lucht wordt al wel wat dikker (tja, hoe noem je dat), dus ik verwacht vannacht of waarschijnlijk morgen wel weer een (onweers)bui.

Avondeten op de berg

Vannacht slecht geslapen door m´n verbrande lijf, dus vanochtend wat slaperig naar het werk. Daar weer lekker bezig geweest en over wat dingetjes staan kletsen met Christoph. Het bleek dat z´n moeder gisteren tijdens het schoonmaken per ongeluk de warmwaterkraan van het hoofdgebouw had dichtgedraaid, waardoor dat tot vanochtend zonder warm water heeft gezeten. Oeps, foutje.
Gelukkig vandaag maar 1 iemand langs gehad die daardoor onder een koude douche had gestaan.

Om 10.00 uur begonnen de boel af te sluiten, maar natuurlijk kwam er weer iemand voorbij voor nog even een praatje. Toen ook nog even iemand gebeld die een reservering heeft uitstaan en voordat ik het wist was het weer half elf.
Toen kwam Christoph ook nog voorbij om me te vertellen dat ik de rest van de week vrij krijg, omdat er toch niet veel te doen is.
Daarna ging ik nog even een sticker in een stroomkast plakken en stond ik nog gezellig bij wat gasten te praten. Tja, voordat ik het wist zat ik daar alweer op een stoel gezellig te kletsen met een drankje erbij. Om elf uur belde Paul maar eens om te vragen of ik nog van plan was om naar huis te komen, dus nadat ik gedag had gezegd en nog even met stroom en gas had geholpen, snel naar huis gefietst.

Daar besloten dat we tussen de middag maar een salade zouden eten, want we hadden allebei geen zin in een zware hap.
Vanmiddag weer lekker buiten gezeten (dit keer in de schaduw) en toen Sabine haar huiswerk af had, zijn Paul en de kinderen fijn naar het zwembad gegaan. Daar hadden ze al een hele tijd zin in, dus waarom niet. Daar hebben ze heerlijk rondgeplonst en met Claudia (de campingbezoekers kennen haar wel) zitten praten. Zelf ben ik tegen vier uur nog even naar de camping gefietst om nog wat foto´s te maken.
Daar aangekomen trof ik voor de deur van het buro een vat olie aan. Die heb ik dus eerst maar even binnen gezet, want met al dat gejat van de laatste tijd loop ik daar liever geen risico.
Vervolgens raakte ik aan de praat met 1 van de campinggasten en toen Paul een uur later belde waar ik was, stond ik nog steeds te kleppen. Erg gezellig kan ik je zeggen.
Toen Paul vervolgens met het plan kwam om brood te maken en de berg op te gaan voor het avondeten, ben ik eerst nog even snel naar achter gefietst om wat foto´s te maken:


zelfde plaatje, maar dan wat ingezoomd:


vanuit een andere kant gezien:


En toen ik naar achteren liep om m´n fiets weer op te halen, zag ik dit mooie plaatje:

en de boer....hij hooide voort.

Daarna snel naar huis gefietst en broodjes met spek, kaas en augurk gemaakt.
Flesjes drinken in de rugzak en op naar de brixenbach. Daar de auto geparkeerd en een mooi plekje gezocht om te picknicken.
Dit hadden we snel gevonden en daar hebben we weer heerlijk genoten van onze fantastische omgeving. Na het eten nog lekker een drie kwartier rondgelopen en weer heerlijk voldaan terug naar de auto gegaan.
Thuisgekomen mochten de kinderen nog heel even buiten spelen en daarna was het tijd voor bed, want morgen is er per slot van rekening gewoon weer een dag.
Nog 2 daagjes en dan hebben we weer 4 dagen weekend. Donderdag is het fronleichnamtag en op die dag vindt hier in Brixen de zogenaamde Antlassrit plaats. Die komt bij ons huis langs, dus dat willen we persé zien. In alle jaren dat we hier komen, zijn we nog nooit op deze datum geweest en het schijnt erg mooi te zijn. Dus houdt de donderdag in de gaten zou ik zeggen.

zaterdag en zondag

Zaterdag eerst een uurtje gewerkt en toen stonden Sabine, Joris en Paul al voor het buro. We gingen namelijk naar een vriendin van ons in het Sellraintal (Kühtai). Daar waren we afgelopen jaar september (?) voor het laatst geweest dus we wilden wel eens kijken hoe het daar allemaal ging.
Omdat ze eerst nog wat moest doen, hebben we op de heen weg voor de toeristische route (dus niet over de snelweg) gekozen en dat hebben we ook weer geweten! Dan ben je echt zo´n 2 1/2 uur onderweg, maar een leuke route is het wel. We hebben er weer van genoten om te rijden.

Gelukkig vonden we het in 1 keer, want we hadden geen van tweeën op de kaart gekeken en de vorige keer waren we over de snelweg gekomen, dus dat was echt even anders.
Nu hebben we een vrij goed richtingsgevoel dus we zijn zonder echt omrijden op de plaats van bestemming aangekomen. Het blijft prachtig daar, zonder meer.
Erg leuk om de familie daar weer te zien en toen heerlijk gaan wandelen. Een heel ander soort berglandschap dan bij ons, maar ook zo vreselijk mooi.

Na het wandelen nog gezellig wat samen gedronken en tegen half zes maar weer eens op huis aan. Na een kleine tussenstop gemaakt te hebben bij de grote gele M, gauw doorgereden. Joris viel al vrij snel in slaap, die was volkomen gesloopt.
Zelf ook niet veel meer gedaan na thuiskomst, gewoon lekker gelezen en op tijd onder de wol.

Zondagochtend weer een twee uurtjes burodienst gedraaid. Er was wat administratie die bijgewerkt moest worden en dat kost altijd wat tijd. Wel leuk om te doen, dus de tijd vloog ook weer voorbij.
Daarna thuis in het zonnetje gaan liggen met een boek van Dan Brown: de delta deceptie. Leest lekker, spannend, maar sommige mensen kunnen wel erg veel dingen overleven op een dag.... 1 nadeel was er wel aan, ik had niet opgelet hoe lang ik in de zon lag en ben dus ellendig verbrand op m´n bovenarmen en achterop m´n benen. Au, au, au alles doet pijn.
Daarom ook zondag weer op tijd naar bed, want je voelt je na verloop van tijd niet echt lekker meer van al die zonnebrand.

Paul was weer flink bezig geweest met het campingprogramma en heeft kennissen van de camping naar het vliegveld in Innsbruck gebracht. Kost ff wat tijd, maar we stonden nog bij ze in het krijt, dus waarom niet ;)
Ook heeft Paul nog even met Jürgen Widauer gemaild over de camera op de camping. We moeten nog een iets beter plekje vinden voor de camera, maar hij draait nu wel op het internet. Voor wie wil kijken het adres: Camping Brixen. Dan zie je links wat buttons staan en daar verwijst er ook 1 van naar de camera.

foto´s kinderen in de speeltuin

Wegens geen zin heeft het even geduurd, maar hier dan de beloofde foto´s van de kinderen in de speeltuin.