Grieks? Grieks :(

Gistermiddag werd Sabine opgebeld of ze met vriendinnetje Sabrina op de camping ging skien. De moeder van Sabrina zou ze brengen. Natuurlijk wilde ze dat en ook Joris mocht meerijden. Daar hebben ze heerlijk de middag geskied en zijn vervolgens doorgegaan naar opa en oma om daar te eten.

Paul heeft nog wat zaken afgehandeld en is toen ook nog een goed uurtje gaan skien. Tegen zes uur zijn we naar het campingrestaurant gegaan omdat we daar de vorige keer zo heerlijk grieks hebben gegeten.
Helaas niemand binnen toen we kwamen, maar daar laten we ons niet door afschrikken.
Jammergenoeg duurde het ten eerste erg lang voordat het eten kwam, we waren met z´n viertjes en de vierde heeft ruim een half uur langer op z´n bordje met eten moeten wachten dan de rest van ons en dat is natuurlijk niet bepaald goed te noemen.
De salade stond in geen vergelijk tot wat we de vorige keer kregen. Dit keer gewoon een simpel bordje gesneden sla, geraspte worteltjes, stukje tomaat, pepertje, 1 olijfje, nou ja eigenlijk niks bijzonders. Ook het vlees was een heel stuk minder goed bereid terwijl toch echt dezelfde kok in de keuken stond.
Je zou bijna denken dat ze het nu al opgegeven hebben die grieken. Dat is dan wel een tegenvaller hoor, je gaat er heen omdat je weet dat je bezoek gewoon van een goede hap eten houdt en dan valt het zo tegen.

De kinderen kwamen om iets na half acht ook binnen en tegen kwart voor acht zijn we naar huis gegaan. Joris was helemaal op dus die moest lekker z´n bedje in.

Op aanraden van Koen (zeer sportief, triatleet en weet waarover hij praat) ga ik wisseldouches nemen voor m´n knie om de doorbloeding van de banden te stimuleren. Daarvoor masseer ik in ieder geval ook al voorzichtig, want ik wil natuurlijk ook graag dat het zo snel mogelijk weer goed functioneert.

Vanochtend lekker uitgeslapen, Paul is nu naar de piste, Joris speelt Sonic & Mario Olympische Spelen op de Wii en Sabine is haar huiswerk aan het maken.
Ik ga zo mijn vertaalopdracht verwerken zodat deze aan het einde van het weekeinde klaar is, ik wil natuurlijk graag een goede beurt maken.

Met Sabine hebben we op dit moment wat problemen in verband met het snowboarden. Ze wil dit zo ontzettend graag doen, maar wil geen les hebben. Na een hoop gemopper hebben we eruit gekregen dat ze geen les meer wil omdat ze bang is dat alle leraren net zulke eikels zijn als haar klasseleraar op school. Gatsie, dat iemand het leven van een ander zo negatief kan beinvloeden. Na veel gepraat, hebben we haar dan zover dat we haar binnenkort eens mee mogen nemen naar de skischool en dat ze dan eerst de snowboardlera(a)r(es) mag ontmoeten voordat ze les neemt. Dan merkt ze in ieder geval dat leraren echt niet allemaal gefrustreerde veertigers zijn die hun frustraties op hun leerlingen botvieren (dat is nu precies wat wij over haar klasseleraar denken). Als ze echt snowboarden wil leren, zal ze toch les moeten hebben.

Ben benieuwd wat het weer vandaag gaat brengen, we hebben op dit moment grijze lucht, maar of er wat uit gaat vallen weet ik niet. We zien het vanzelf en ik kan voorlopig toch niet skien dus wat maakt het uit! hihi.

Zijn we weer

Zo, daar ben ik weer met een update.

Gisteren heb ik het behoorlijk druk gehad. Eerst nog wat achterstallig vertaalwerk voor de VVV gedaan, vervolgens nog voor een andere klant de site van Hotel Walder in Zuid-Tirol bijgewerkt. Toch ook weer 2 uurtjes werk.
Rond half elf werd ik opgebeld door de baas van het TVB (VVV) Brixental of ik een offerte kon maken voor de vertaling van de website van zijn vrouw. Ze hebben namelijk zelf een Gasthof. ´s Middags kon ik hem de prijs doorgeven en daar hij daar tevreden mee was mocht ik meteen aan de slag :) Ze willen hier altijd alles meteen, ach geen probleem doe ik dat toch.
Toch ook weer ongeveer 10 uur werk dus hartstikke lekker en in dit geval natuurlijk ook heel goed dat het de baas is, als er dan door de gastgeber aan het vvv gevraagd wordt of ze niet iemand kennen, dan wordt mijn naam genoemd....

Ik moet wel zeggen dat ik het herstel natuurlijk een ietsje te positief heb ingeschat. Het gaat weliswaar al beter (heb vannacht zonder pijnstiller geslapen), maar nadat ik vanochtend 2 uur met mijn been naar beneden heb gezeten, kan ik melden dat het dan toch weer aardig pijnlijk begint te worden.

Dan nog even over de rest van de familie :)
Sabine heeft bij de schützen "slechts" (naar haar mening) 169 geschoten (van de 200) en zal weer blij zijn als de week voorbij is. Het wil tussen haar en de leraar maar niet goed gaan, erg jammer. Joris is na een dag ziek thuis zijn gewoon weer lekker naar school gegaan. Tja hij kan nu eenmaal niet zonder zijn Tante Martina. Hij had haar ook flink lopen plagen, want dat is zo leuk..... (van wie heeft hij die gekke streken toch? hahaha!)

Paul heeft het op dit moment een ietsje rustiger en gebruikt dat om achterstallige zaken weg te werken en het werk dat hij heeft gewoon in een wat comfortabeler tempo te doen. Heel hard nodig want zoals gezegd liep hij zichzelf voorbij.

Ik moet zeggen dat ik erg chagerijnig word van het binnen met de poot omhoog zitten, maar vooruit het had een stuk erger kunnen zijn (ik noem hier een gebroken heup......heel veel beterschap!) en ik mag niet klagen.

Voor de rest kan ik nog steeds alleen maar iedereen aanraden om deze kant op te komen. Strakblauwe lucht, heerlijk zonnetje in de zon hier beneden al een graad of 20 wat betekent dat je op de berg de 25 graden wel haalt!

Vanochtend bezoek gekregen van 2 ex-collega´s van Paul. Die komen lekker een weekendje snowboarden, dus Paul gaat morgen heerlijk met ze mee (maar dan wel op de skies). Samen even een ontbijtje naar binnen gemikt en even kort bijgepraat, echt leuk om die weer eens te zien.
Vanmiddag gaan de kinders waarschijnlijk weer lekker op de camping skien en wat wij doen zien we dan wel weer. Ik geloof dat Joris graag wilde dat Paul mee ging skien, ach als hij tijd heeft, kan dat natuurlijk wel.
Tot zover weer het nieuws uit het Brixense. Wij melden ons!

ziekenboeg leyten

Het leek vandaag wel een echte ziekenboeg hier. Behalve deze mankepoot bleek ook Joris vanochtend niet in staat tot naar school gaan. Duidelijk een griepje actief want hij moest overgeven, had koorts en is de hele dag in bed blijven liggen. Is er pas sinds een uur uit en dat zegt wat.

Ook Paul loopt met griep rond, maar kon vanwege al gemaakte afspraken helaas niet z´n bed induiken terwijl het eigenlijk wel nodig is.

Zelf had ik vannacht behoorlijk goed geslapen (goeie pijnstillers...) en voelde me daardoor vanochtend aardig het vrouwtje. Heb m´n knie alvast weer heel licht belast (oftewel m´n voet zo nu en dan onbelast op de grond gezet) en tussen de middag dacht ik wel te kunnen koken. We zouden ragout eten en het vlees met de bouillon had ik al klaar staan. Helaas pindakaas, dat feest ging niet door. Na ongeveer tien minuten in de keuken te hebben gestaan (alleen op mijn linkerbeen natuurlijk) kreeg ik toch zwarte vlekken voor m´n ogen en begon m´n rechterknie weer flink op te spelen. Meteen Paul ingeschakeld om het af te maken, want nu forceren is niet bepaald snugger natuurlijk.

Graag wil ik ook alle mensen bedanken die me via via of rechtstreeks beterschap hebben gewenst. Heel lief dat jullie aan me denken.

Paul staat ondertussen alweer apres ski te draaien en Sabine moet zo weer naar de schützen toe om haar schietniveau op peil te houden. Per slot van rekening heeft de trainer al gevraagd of ze van ons mee zou mogen doen aan toernooien en daar hebben wij bevestigend op geantwoord. We wachten alleen nog met het zo duidelijk aan haar te vertellen, anders wordt ze alleen maar zenuwachtig voor niks.

Verder ´geniet´ ik zoveel mogelijk van de gedwongen bedrust. M´n poetsvrouw heeft het huis vandaag weer heel aardig aan kant gekregen (ze kan helaas maandag pas weer komen) en heeft de strijk mee naar huis genomen. Die brengt ze van de week langs, lief toch? Ik heb al mijn boeken om me heen staan hier en gebruik de tijd dan ook om veel te lezen. Ook mijn nieuwste cursus staat naast me te pronken dus ook daar gaat de nodige tijd ingestoken worden. Wat dat betreft geen problemen, ik vermaak me wel.

Het weer is hier nog steeds prima te noemen, ik had vandaag graag weer op de skies gestaan, maar goed daar moet ik nog een week of 4 - 6 op wachten. Het feit dat de dokter me eind van het seizoen wel weer op de latten ziet staan, is voor mij positief genoeg. Het zou toch wel heel fijn zijn als ik eind van het seizoen in ieder geval eens met de rest van de familie de familie-afdaling zou kunnen doen, dat lijkt me alvast een prima doel!

Test van de pistendienst

Vandaag was het dan zover, ik heb eindelijk les genomen. Terwijl Paul hard aan het werk was, heb ik me lekker vermaakt met leraar Andreas en 3 andere dames.
Het ging allemaal heel lekker moet ik zeggen en na de lunch zijn we dan ook naar boven gegaan, de bubble-expres op.
Dat hadden we geen van vieren verwacht, maar Andreas vond dat we goed genoeg konden skien om onder zijn leiding de afdaling te maken.

Ging echt super, we hebben de rechterkant genomen, zijn toen met een andere lift weer naar boven getransporteerd en toen gingen we weer vol vertrouwen naar beneden. Deels zelfs over een stukje rode piste! Voor de anderen was het de derde lesdag, voor mij de eerste, maar we waren zeer trots op onszelf.

Tja, en toen ging het mis. Ik wilde een bochtje draaien, zette die ook prima in en toen bleef m´n ski hangen. Voordat de binding open was, had ik al bijna een draai van 180 graden gemaakt, dus je kunt je voorstellen dat ik behoorlijk wat pijn had. Heb me ook volledig laten gaan en flink geschreeuwd. Dat scheelt namelijk nogal in de pijnbeleving. Het ging ook relatief snel weer iets beter, maar staan op dat been kon ik absoluut niet meer.
Mijn arme skileraar was helemaal van de rol, die had me natuurlijk ook horen schreeuwen en dacht minstens dat ik wat gebroken had. Nadat hij twee keer aan m´n knie had gezeten en me daarbij goed pijn had gedaan, heb ik hem gedreigd om hem op een pijnlijke plek te meppen als hij dat nog een keer zou doen.
Natuurlijk heb ik mij beklaagd dat er geen grote sint Berhard hond langskwam met schnaps, dat is toch een minpuntje, maar gelukkig kwam er ook een leraar van de kindergroep met gummibärli dus ik werd wel een beetje verwend.

Met de scooter naar beneden gebracht, dat was ook nog vrij pijnlijk moet ik zeggen, maar ik ben heel stoer blijven lachen en heb natuurlijk uitgebreid gezwaaid naar de kinderen uit Joris zijn klas die op dit moment skiles hebben.
Bij de lift gekomen, moest ik mijn naam en adres opgeven. Op mijn vraag of mijn verzekeringsnummer niet nodig was, kwam het antwoord: nee hoor, deze service hoort bij de prijs van de skipas! Ongelooflijk en dan durven er altijd nog mensen te zeuren dat die passen zo duur zijn.

Daarna ben ik in de lift geholpen en heeft Paul me beneden opgehaald. Door naar de dokter, die heeft foto´s van mijn knie genomen (waarom doen die dokters je toch altijd zo´n pijn) en wat ik al verwacht had klopte; de binnenste knieband heeft een flinke klap gekregen, in ieder geval flink verrekt en misschien een klein scheurtje. Dat laatste horen we pas als het erg pijn blijft doen en ik voor een MRI scan moet, maar ik denk dat het allemaal wel mee zal vallen wat dat betreft.
Ik lig nu al de hele middag in bed met een soort spalk om m´n been en die moet ik voorlopig dragen. Eind van de week of begin volgende week nog even langs de dokter om het zwikkie na te laten kijken en voor de rest mag ik 4 tot 6 weken niet skien. Echt balen want het ging net zo lekker.

De vraag rijst nu misschien waarom ik zo snugger was om m´n knie te verdraaien.... tja iemand moet natuurlijk zo nu en dan testen of de pistendienst wel goed is en ik ben nooit te beroerd om mensen daar een plezier te doen :)

De kinders zijn vanmiddag nog door opa en oma opgehaald om op de camping te gaan skien en daar hebben ze meteen wat mensen ingelicht over mijn toestand. Kreeg van 3 mensen liebe Grüße overgebracht, vind ik heel fijn.

Vrijdagavond was er niets loos in de Papala waarna wij om half tien naar huis zijn gegaan met de belofte dat Paul tot een uur of elf stand-by zou blijven.
Kwart over elf kreeg hij een sms van Anita dat hij geen nachtdienst hoefde te draaien, er was veel te weinig publiek.

Zaterdag moest Paul après ski draaien en zijn de kinders en ik met hem meegegaan. Ook onze huisgasten waren daar, maar die gingen dit keer relatief vroeg weg (rond half zes) om de auto in te pakken voor de terugreis. Sabine en hun dochter waren nog aan het biljarten dus die hebben wij meegenomen toen Paul klaar was met draaien. Toen nog snel een afscheidsdrankje met z´n allen gedronken waarna het voor onze kinderen echt alweer bedtijd was.

Wij moesten nog even naar een verjaardag van een kennis in het dorp en hebben uiteindelijk eens de kroeg die schuin tegenover in de straat is gebouwd bekeken. Waar we al bang voor waren is bewaarheid, wij waren de enige 2 gasten (toen wij bijna weggingen kwamen er nog 2) en de zaak is nog minder dan niks. Heet Shorty´s Country Bar, nou de country hebben wij niet kunnen vinden. Niet in de inrichting, niet in de muziek, enkel in de film Dances with Wolves die daar vertoond werd. Na 1 drankje en een rondje darten hadden wij het ook weer gezien en om half elf waren we dan ook gewoon weer thuis.
Zoals ik altijd al zeg, we gaan niet uit om het zuipen maar om de gezelligheid en die was afgelopen weekend nergens echt te vinden (voor ons dan).

Vandaag lekker lui begonnen, het regende dus zin om naar buiten te gaan hadden we ook niet (eigenlijk hadden we een ochtend skiën op de campingberg in gedachten), en tussen de middag zijn we maar weer eens naar Nieding gegaan om daar onze warme hap te eten. Lekker een flinke Cordon Blue naar binnen gewerkt en natuurlijk een klein schnapsje toe voor de spijsvertering.
Toen naar beneden gereden naar Sport Fuchs voor skischoenen voor mij. Want met de overstroming was ik die kwijt geraakt en dan ga je dus gewoon niet meer skiën. Na heel wat passen goede schoenen gevonden, extra steunzolen erin die warm worden gemaakt (zeg maar rustig heet) en die zich vervolgens naar je voeten vormen. Super moet ik zeggen, ze voelen heel goed aan. Morgen m´n skies schoonpoetsen (d´r zit modder op.....) en dan in de was laten zetten. Daarna zal het eindelijk moeten gaan gebeuren, dan ga ik op skiles!

Het is me wat, ik zal er eindelijk aan moeten geloven :) Maar wel leuk hoor, ik heb er wel veel zin in, alhoewel ik echt niet in de regen ga skiën dus wel even het weer afwachten in verband met de lessen. Heb al het aanbod gekregen van een nederlandse leraar hier die me wel les wilde geven, maar die is van de paarse skischool en de rode is klant bij ons dus ik ga naar de rode..... Voor wat hoort wat, dat werkt hier nog heel sterk zo dus echt keus heb ik wat dat betreft niet en leraren kennen we bij beide skischolen dus ook dat is niet doorslaggevend. Wel vervelend, want mensen voelen zich dan toch wel eens een beetje afgewezen, maar het heeft niets met de persoon te maken, het is puur marketingtechnisch.

Verder vinden we het welletjes voor vandaag. De kinderen zijn al door Paul in bed gestopt en ook wij duiken heel vroeg onder de wol. Paul gaat lekker een filmpje kijken op de laptop en ik ga heerlijk een boekje lezen.

Morgen begint het echte leven weer en mogen we weer flink aan de slag!