In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

vrijdag, april 08, 2016

Eindelijk voorbij

Drie maanden geleden schreef ik al dat er wat spanningen waren tussen mij en de collega´s (niet zijnde de huismeester en de poetsvrouw, daar heb ik helemaal geen problemen mee) en toen mijn vriendelijke bericht dat we echt dringend moesten praten, omdat er naar mijn mening het nodige niet goed liep, afgedaan werd met: "nee hoor, dat is onzin, het loopt toch prima!", heb ik een mail naar de baas gestuurd met mijn grieven er in.
Ik heb er ook meteen in gezet, dat als er op deze mail ook niet ingegaan werd, ik me helaas genoodzaakt zou zien om per eind februari ontslag te nemen en dat het misschien ook wel zo verstandig zou zijn als ik dan maar meteen niet meer zou komen, omdat ik nog zo ontzettend veel overuren had staan en de chef anders misschien problemen zou krijgen met de arbeidsinspectie.
Nou, toen kon er ineens wel gereageerd worden (natuurlijk mocht ik mijn overuren niet opnemen, dat kan niet zomaar... :), alsof ik dat niet weet, maar je moet je woorden soms wat kracht bij zetten) en hadden we 4 dagen later een medewerkersbijeenkomst.
Eerst hield de chef een heel verhaal over hoe hij het bedrijf zag (goh, heel anders dan bij het gesprek in de zomer) en toen hij aan mij vroeg wat ik nu precies bedoelde met een deel van de brief die ik geschreven had, werd ik na een halve zin door de 2 collega´s onderbroken. Nadat dat een minuut of 5 zo door was gegaan en zelfs de huismeester al zei dat het meer een kleuterschool leek dan een vergadering met volwassenen, ben ik opgestaan en heb gezegd dat het me beter leek dat ik naar huis ging, want dat dit zonde was van mijn en hun tijd. Dat ik natuurlijk met alle liefde alleen met de chef wilde praten, maar dat het op deze manier niet ging.
De chef heeft vervolgens de twee collega´s weggestuurd met de mededeling dat ze maar ergens koffie moesten gaan drinken. Toen hebben we nog een tijd zitten praten (vooral hij trouwens, luisteren is best moeilijk) en vroeg hij, toen de collega´s weer terugkwamen, wat mijn beslissing was. Ik heb wat bedenktijd gevraagd, want na 4 uur best heel intensief praten kun je niet zomaar een beslissing nemen en ik moest ook weer aan de slag in de receptie, want er kwamen klanten aan.
Hij had me ondertussen ook gezegd dat mijn manier van urenregistratie compleet verkeerd was (goh, leuk dat je daar na ruim 5 maanden!!! mee komt) en dat hij graag wilde dat ik dat met terugwerkende kracht op een andere manier zou doen. Dat heeft me die avond nog eens 3 uur werk gekost (ik schreef keurig mijn uren op, maar hij wilde ook redelijk precies weten wat ik nou op een dag deed, tja dat weet ik na zoveel maanden echt niet meer hoor).
Die avond de mail met m´n werk van de afgelopen maanden meteen verstuurd met de vraag of dit zo goed was. Antwoord heb ik tot nu toe nog niet gekregen....
Na alle voors en tegens af te hebben gewogen, besloten om er inderdaad mee te stoppen. Het feit dat ik al een tijd hoofdpijn en maagpijn had (heb ik allebei vrijwel nooit! hooguit als ik ziek ben) en dat het loon dat mij netto was beloofd ineens bruto bleek te zijn, waren ook zwaarwegende punten in de beslissing. De enige verandering die ik wilde doen, was dat ik (deels om mijn overuren voor een deel op te kunnen eten) per eind april heb opgezegd.
Ook op die mail heb ik nooit een antwoord gekregen.

De baas had me in het gesprek ook expliciet opgedragen om niet meer dan 20 uur per week te werken behalve als hij duidelijk had gezegd dat ik wel meer uren mocht draaien. Daar sprong een collega er meteen tussen met de opmerking dat dit echt te weinig is in het hoogseizoen, waarna ik 8 uur per week meer mocht maken (in februari).
Mijn overuren zijn dus alleen maar opgelopen, want ook in maart was het niet mogelijk om me aan die 20 uur per week te houden. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op een dikke 8 weken aan overuren, die ik sinds 3 april aan het opmaken ben. 2 april gingen de laatste gasten weg (nou ja, eigenlijk de derde april, maar ik had al met die gasten afgesproken dat ze op de 2e ´s ochtends zouden betalen, zodat ik vrij kon zijn).
Vanaf vrijdag 1 april ben ik wel ziek (niet ziek gemeld trouwens, want tja, je kunt je wel ziek melden, maar als er niemand anders is die het werk kan doen, dan heb je daar niets aan), ik had door mijn ondertussen compleet verdwenen weerstand (met zoveel stress verdwijnt die wel) een flinke verkoudheid opgelopen die ook op m´n longen was geslagen. Op dit moment ben ik daar het laatste restje van aan het uitzieken. Ik doe dus steeds een klusje en ga vervolgens uitrusten. Vandaag hoef ik al niet meer zoveel uit te rusten, dus het gaat een stuk beter.
Maar o jongens, wat ben ik blij dat het afgelopen is. Weliswaar komen de eerste gasten op 30 april, maar ik had heel strategisch al een poosje geleden die laatste week vrijgenomen. M´n ouders komen dan langs en ik heb al helemaal geen zin om op m´n laatste dag/laatste dagen nog daarheen te moeten om te werken.
Omdat ik trouwens op mijn mail van 30 januari waarin mijn ontslagbevestiging van mijn kant stond geen antwoord heb gekregen, heb ik voor de zekerheid op 24 maart ook nog maar een aangetekende brief gestuurd. Je moet namelijk minimaal een maand van tevoren opzeggen en ik was als de dood dat de chef dan misschien wel zou zeggen dat hij de mail niet had gekregen en dat ik straks in mei en misschien zelfs juni ook nog door had moeten werken. En een aangetekende brief kun je niet negeren, dat is het mooie (voor mij dan). Op de aangetekende brief kreeg ik na ruim een week wel een telefoontje, tjonge jonge het kon er van af.
Ik ben dus heel blij dat het eindelijk voorbij is, want de laatste 2 maanden hebben voor mijn gevoel heel lang geduurd.

Zo dat was het verhaal van mijn werk, jammer genoeg niet zulk leuk werk als me van tevoren was voorgespiegeld.
Dan ga ik gewoon weer lekker thuis verder.
Want eerlijk is eerlijk, het was voor Paul ook best lastig dat hij na een dag werken nu elke avond moest koken. Vooral omdat hij ook om 5 uur vaak nog klanten heeft die langs willen komen. En eerlijk is eerlijk, ik miste het koken ook gewoon hoor.


Voor mijn verjaardag heb ik van Paul het boek 15-minute-meals van Jamie Oliver gekregen. We hadden de serie daarvan een paar keer op 24 kitchen gezien en ik vond het idee erg leuk en ook een groot deel van de recepten die we daar langs zagen komen, vond ik erg aanspreken. Dus..... :)


Omdat ik de achterkant mooier vind dan de voorkant ook nog even een plaatje van de achterkant.

We hebben al een keer een recept hier uit gekookt (toen hadden we het boek nog niet, maar ik had het recept opgezocht op het internet) en dat was erg lekker. Vandaag ga ik de varkenshaas (ga ik vervangen door varkensfilet, dan duurt de bereiding wel wat langer, maar het is een stuk goedkoper!) met hongaarse paprikasaus en basmatirijst maken. Jammergenoeg geen venkel kunnen vinden, maar 1 stuk venkel geeft een recept nu niet zoveel eigenheid dat we die er niet uit kunnen laten. In plaats daarvan doe ik er gewoon een flinke paprika extra in. Het ziet er in ieder geval erg lekker uit.

Verder is het me in de laatste tijd zomaar gelukt om 2 potten kruiden levend te houden (de basilicum had een klant aan me gegeven en de koriander had Paul gekocht voor een ander recept), en vandaag kocht ik daar een pot rozemarijn bij. Nu maar hopen, dat ik ook die plant heel kan houden :)
We willen (deels geïnspireerd door bovenstaand kookboek) meer met kruiden gaan koken en wat is er nu lekkerder dan kruiden uit eigen tuin/vensterbank!