Oepsie vergeten

Was ik gisteren al helemaal vergeten te schrijven, vergeet ik het vandaag bijna weer!

Joris bleek gisterochtend niet echt lekker te zijn, erg bleek en lichte verhoging, dus ik heb ´m maar thuisgehouden. Had ik achteraf misschien beter niet kunnen doen, want hij was niet te harden. De hele dag zeuren, jammeren, klagen, behalve als ik precies die dingen deed waar hij zin in had. Of toen vriendinnetje Angelina z´n huiswerk kwam brengen, toen kon hij ineens springen, rennen, schreeuwen. Werd wel erg snel boos als ze niet deed wat hij wilde, maar daar reageerde ze erg goed op gelukkig.

Over Sabine heb ik absoluut niets te klagen, ze doet haar huiswerk, is lief, hulpvaardig, echt helemaal fantastisch. Ik ben heel blij met m´n meisje!

´s Avonds ben ik met Paul meegeweest naar de Papalapub, want hij moest weer draaien. Eerst hebben we samen met Chris en Anita gezocht naar het probleem van de geluidsinstallatie, want die klinkt altijd al niet al te best, maar nu hoorden zelfs de mensen met niet al te gevoelige oren het! De limitor kapte de bassen zo verschrikkelijk af, dat het net leek alsof je de muziek de hele tijd hard en dan weer zacht draaide; ik werd er bekant misselijk van! (maar ik heb dan ook erg gevoelige oren). Uiteindelijk vond Paul ergens ver achter in de instellingen het probleem. Er klopte van de hele instellingen namelijk niets, maar toen hij een andere voorgeprogrammeerde instelling nam (op hoop van zegen), klonk de muziek ineens beter dan het ooit had gedaan. Helemaal super, ik was weer ontzettend trots op die man van me! Ik ben rond half elf weer naar huis gegaan, per slot van rekening hebben we vandaag ook nog het nodige te feesten dus ik vond het wel genoeg geweest.


Vanochtend lekker uitgeslapen, de homepage van de skischool bijgewerkt, met Joris op het terras een kopje thee gedronken, van een stokje een pijl gesneden (het lukte Joris zelf niet zo goed) en vervolgens was het alweer bijna etenstijd.

Na het eten zijn Paul en ik nog even boodschappen gaan doen, waarna we naar de 50e verjaardag van Franz Fuchs moesten. Het wordt gevierd in een hal van z´n bedrijfspand en ook al was er net pas begonnen, het was toch heel gezellig.
Wat ik heel moeilijk vond, maar me toch goed is gelukt: er stonden wel 20 soorten taart, maar ik ben er heel heldhaftig vanaf gebleven! Tja, ik wil natuurlijk niet mijn al beste leuke afvalresultaat verpesten door ineens al die koolhydraten naar binnen te gaan werken.
Daar zijn we rond vijf uur weer weggegaan om thuis snel wat weisswurst en komkommer (de rest had gewoon brood erbij) naar binnen te werken.
Paul moet namelijk de foto´s voor de Kaslachpass maken vandaag en de eerste groepen zouden al om 18.00 uur starten. Ik ga er pas later achteraan, ken de show ondertussen wel en daar de kinderen geen zin hadden om mee te gaan, ga ik ook pas later. Is de kans dat ik iemand tegenkom met wie ik wat moet drinken tenminste niet zo groot :)

Atkins

Gisteren begonnen met mijn werkzaamheden in het buro en alhoewel het nu natuurlijk nog erg eenzaam is zo zonder klanten, wel weer leuk om ergens anders bezig te zijn.

Ook ben ik sinds dinsdag iets aan het doen waarvan ik half en half gezworen had dat ik het nooit meer zou doen; nl. diëten. Internet kennissen van mij waren al een tijdje erg lovend over het Atkins dieet en daar de kilo´s er bij mij de laatste tijd alleen maar bijkwamen en m´n buik me nu wel erg in de weg ging zitten, heb ik besloten om het ook maar eens te proberen. De eerste twee weken zijn natuurlijk het ergste, ten eerste omdat je hele voedingspatroon wordt omgesteld, maar ook omdat het de strengste fase is. Na die twee weken ga je langzaam aan weer verschillende producten toevoegen, waarbij je ook continu blijft opletten of je niet ineens weer aan gaat komen. Op dat moment weet je zeker dat je dat product in de toekomst beter kunt laten liggen.

Het feit dat ik naar m´n werk wandel en ook weer terug, is in dit geval ook mooie bijkomstigheid. 25 Minuten heen en natuurlijk ook weer terug. Heb ik bij elkaar toch snel een klein uurtje aan lichaamsbeweging erbij en dat is nooit verkeerd.

Ook ben ik vandaag naar de volksschule geweest voor de spreekdag bij de lerares van Joris. Op de heenweg kreeg ik een lift van buurman Christian, maar terug ook weer lekker gewandeld. De juf is op zich tevreden over Joris, behalve over het feit dat hij een ontzettende bokkepruik op kan zetten en dan voor geen rede meer vatbaar is. Goh....vertel mij wat. Als meneer niet wil, dan zit dat zo in dat koppie, dan krijg je het er niet uit. Hij doet het gewoon niet. Punt! Ik weet er alles van, heb al alles geprobeerd om hem dan toch aan het werk te krijgen, maar om nu te zeggen dat het succes heeft....
Verder was ze erg blij met het compliment dat ik in het mededelingenschrift had geschreven. Ze doet samen met de andere leerkrachten zo ontzettend haar best om Joris (en de andere kinderen) te helpen, daar mag best wel eens een pluim voor uitgedeeld worden. Zoals ik al tegen haar zei: "over het algemeen hoor je het alleen maar als je iets niet goed doet, ik maak er daarom een gewoonte van om mensen het juist te vertellen als ik vind dat ze iets erg goed doen, dat is voor alle partijen veel prettiger".

Daarom heb ik mijn dochter ook uitgebreid geprezen toen ze thuiskwam met een 1 voor haar engelse test. Ze was met 55 van de 58 punten de beste van de klas, dat is wel heel erg leuk natuurlijk!

Dan nu nog even het avondeten van vandaag, een recept dat ik zo lekker vind dat ik het niet wil vergeten: kalkoenfilet aan een stuk in de bouillon net gaar koken; ovenschaal insmeren met olijfolie, kalkoen erin leggen. Kalkoen insmeren met pesto en vervolgens beleggen met dunne plakken tomaat en mozarella. Het geheel bestrooien met wat oregano en dan nog 10 minuten in de oven.
Dunne pasta en een salade erbij serveren en smullen maar!

Ook al is er geen sneeuw, het winterseizoen begint nu echt

Eind november, je merkt toch dat we met z´n allen echt naar de winter toe aan het leven zijn. Er komen steeds meer emails van mensen die proberen nog ergens een plaatsje te krijgen, er wordt aan de laatste voorbereidingen begonnen, de baas van de skischool vertelde me gisteren al dat hij momenteel elke dag ruim een uur kwijt is aan het beantwoorden van emails. Ook al voelt het eerder als het begin van de herfst (prachtige dagen afgewisseld met regendagen), de winter zit er toch echt aan te komen.

In mijn werkzaamheden heeft dat als resultaat dat ik een flinke dip in mijn werkzaamheden heb zitten, Paul heeft redelijk wat te doen, maar niet zoveel als afgelopen jaar. Gelukkig kreeg ik gisteren de sleutel van het buro van de skischool dus vanaf nu kan ik wanneer ik zin heb alvast wat zaken daar gaan organiseren. Ook moet ik de hele administratie daar door gaan kijken om te zien over wat voor soort zaken ik nog vragen heb. We hebben al afgesproken dat we daar komende week nog over bellen. Hans klaagde al dat hij door het veel te mooie weer, thuis (boerderij) nog veel te veel werk heeft om zich echt met de skischool bezig te kunnen houden. Helaas is er nog geen sneeuw voorspeld, komend weekend verwachten ze zelfs nog een föhn-wind vanuit Italië terwijl we zitten te wachten op de koude uit Rusland.
Dan wordt het feest van de Kaslachpass wel wat vreemd zo zonder de bijbehorende kou, maar gezellig zal het zaterdag toch wel worden, vermoed ik :)

Vandaag wordt in ieder geval weer een dag met een bergje administratie die verwerkt moet worden, een grote stapel was- en strijkgoed, boodschappen doen, vuilnis wegbrengen, natuurlijk moet er ook weer gekookt worden, kinderen met huiswerk helpen, eigen vertaalwerk en misschien vind ik ook nog wel wat tijd om vandaag alvast een paar uurtjes in het buro te gaan zitten, we zien wel.

Statistieken

Deze site bestaat sinds oktober 2004. In het begin echt heel klein, voornamelijk voor mezelf als een soort dagboek geschreven. Om na een aantal jaar te zien hoe het gegaan is met de beslissing om naar Oostenrijk te gaan (de log heette in die tijd ook "naar Oostenrijk" en heb ik later hernoemd naar "in Oostenrijk", omdat toen bleek dat we echt zouden blijven).
In oktober 2005 hebben we er een teller van de gratis software-leverancier Motigo (helaas wel altijd met advertenties als je de teller opent) opgezet en dat levert deze cijfers op.

Hier de bezoekersaantallen van de afgelopen jaren.

	2005	2006	2007	2008	2009
januari	-	769	2.644	2.593	2.107
februari	-	725	2.509	1.964	2.090
maart	-	1.148	2.376	2.018	2.031
april	-	1.513	2.160	1.755	1.678
mei	-	2.138	2.550	1.798	1.580
juni	-	2.048	2.648	1.816	2.037
juli	-	1.718	2.556	1.452	1.787
augustus	-	1.891	2.020	1.577	1.771
september	-	1.517	2.434	1.897	1.638
oktober	280	1.723	2.226	2.378	1.748
november	591	2.565	2.469	2.275	1.677
december	602	2.274	2.266	2.103	-
totaal	1.473	20.029	28.858	23.626	20.144

Ik vind het erg leuk om te zien hoe de cijfers wisselen. Wat wel moeilijk is, is om te achterhalen waarom je op sommige dagen zoveel verkeer hebt en op andere zo weinig. Zo heb ik soms op dagen waarop ik niet eens schrijf meer dan 100 hits! Echt heel erg vreemd, dus om er iets op te gaan baseren, is het te vaag.

Ook heb ik nog een prachtig staatje met de landen van waaruit ik bezocht wordt.
Ik vermoed dat er wat vakantieadressen tussen zitten en waarschijnlijk ook een aantal foutjes, want wie uit bijvoorbeeld Korea vindt mijn logje interessant?

Nummer	Land	Aantal bezoekers	Percentage
1.	Nederland	69.269	73,6%
2.	Oostenrijk	20.113	21,4%
3.	België	2.190	2,3%
4.	Italië	445	0,5%
5.	Duitsland	439	0,5%
6.	Groot Brittannië	231	0,2%
7.	Verenigde Staten	214	0,2%
8.	Spanje	158	0,2%
9.	Zweden	95	0,1%
10.	Frankrijk	88	0,1%
11.	Republiek Korea	53	0,1%
12.	Canada	45	0,0%
13.	Zwitserland	19	0,0%
14.	India	18	0,0%
16.	Finland	16	0,0%
17.	Portugal	15	0,0%
18.	Griekenland	13	0,0%
19.	Argentinië	13	0,0%
20.	Turkije	11	0,0%
21.	Brazilië	10	0,0%
22.	Ierland	10	0,0%
23.	Nieuw Zeeland	9	0,0%
24.	Indonesië	9	0,0%
25.	Maleisië	8	0,0%
	De rest	622	0,7%
	Totaal	94.130	100,0%

Ik weet van een heel aantal mensen dat ze m´n weblogje lezen, al is het maar omdat ze me wel eens een mailtje sturen of me erover aanspreken. Ben alleen ontzettend benieuwd wie degenen zijn uit landen waar ik zover ik weet niemand ken...

Balkon en regenpijp

Vrijdag stonden ineens weer een paar mannen voor de deur, die de regenpijpen kwamen maken. Dat vonden wij natuurlijk helemaal niet verkeerd! Uiteindelijk hebben we aan de achterkant van het huis twee regenpijpen naast elkaar zitten. Een aan onze kant, een bij de buurtjes.

Aan de voorkant zit er maar een. Daar is de verdeling niet zo apart gemaakt als achter. (wij staan toch niet op de foto hè, vroegen de mannen nog...) Dit ziet er toch een stuk beter uit dan het plastic geval dat we tot nu toe hadden staan.

Om dit te vieren hebben we ´s avonds meteen onze kachel maar weer eens aangestoken. Het blijft toch een mooi gezicht.

Zaterdag zijn we met z´n viertjes gezellig naar Innsbruck gereden. Het vignet dat Paul donderdag had moeten kopen, was nog steeds geldig, dus daar hebben we gebruik van gemaakt. Eerst uitgebreid naar de IKEA geweest, waar we wat plantjes hebben gekocht voor het aquarium (daar gebruiken ze de plantjes in een siervaas), paraplu´s voor de kinderen, twee supergoede kleine messen en luxaflex voor Paul z´n buro. Verder hebben we er natuurlijk gehaktballetjes gegeten en zelf een softijsje getapt. Daarna de rest van het winkelcentrum nog bekeken, onder andere bij Toys 4 us geweest om de playmobil school te bekijken die de kinderen zo graag willen hebben. Nou, ik kan je vertellen, die kost € 119,95 (afgeprijsd vanaf € 149,95 zeggen ze) en komt er in nog geen 120 jaar voor die prijs. Wat een oplichterij is dat toch zeg en om nu te zeggen dat ik denk dat de kinderen en vrijwel dagelijks mee gaan spelen..... nee. Ik was er echt hard over aan het denken, juist omdat Playmobil iets is dat je leven lang meegaat, maar dit is me toch te gortig.

Daarna zijn we naar het vliegveld in Innsbruck gereden, even gezellig vliegtuigjes kijken. Het is natuurlijk een heel klein vliegveld, vergeleken met Schiphol of München is het helemaal niets, maar daardoor heb je natuurlijk wel weer een prachtig overzicht vanaf het terras van het restaurant.
Joris heeft ook nog gefilmd, hij heeft niet bepaald een stille hand, maar dit vliegtuig hebben we aan zien komen, vervolgens gezien hoe het onderhoud en de testen gedaan werden en daarna vertrok het weer. Van het vertrek heeft Joris (o.a.) dit filmpje gemaakt:


Toen we thuiskwamen hadden de buren van het huizenblokje (2 huizen) naast ons een kampvuur gemaakt. Ze hadden nogal wat nat hout gehad waar ze vanaf moesten, dus hadden besloten om dit op te stoken. Prachtig natuurlijk, dus wij hebben een aantal marshmallows gehaald, op een spiesje gedaan en steeds even bij het vuur gehouden. Ook het buurjongetje vond ze erg lekker, maar die had ze liever gewoon koud.

Vandaag hebben we ons balkon uitgebreid kunnen bewonderen dat gisteren al gemaakt was. Het was al redelijk schemerig aan het worden toen we thuiskwamen, dus toen kon ik geen foto´s maken. We zijn supertevreden, we hadden niet verwacht dat het er zo goed uit zou komen te zien.