Dagje shoppen

Vanochtend zijn we begonnen met spelen in de sneeuw. Sabine had zich op haar snowboard gehesen en Joris z'n skies onder gebonden. Helaas was de laag nog te dun en de sneeuw nog te plakkerig om op te kunnen skiën, maar leuk was het wel.
Na zo'n anderhalf uur had ik eigenlijk ontzettend veel zin om weer eens naar het einkaufszentrum in Innsbruck te gaan met als doel de IKEA (iekgea op z'n tirools).
We hebben daar een hoop kerstboomspullen gekocht, een aantal vloerkleedjes (tja de winter komt eraan), extra dekbedden met hoezen voor het geval er mensen langskomen die ook nog eens willen blijven slapen op onze slaapbank, van die lekkere gehaktballetjes met saus en jam en zo'n heerlijke Daim-taart (de kleine variant). O ja, ook nog een nieuwe lamp voor de kinderkamer (tja eigenlijk geen echte lamp, meer een sfeerlicht) een bol met gekleurde vlakjes erin waaruit dan sterretjes, planeten en manen als kleine lichtvlekjes komen. Superleuk. En nog 2 leeslampjes voor de kinderen, want die misten we echt.

Onderweg richting Wörgl bedacht Paul dat we nog wel even langs Aschau in het Zillertal konden rijden om te kijken of we het huis van Bouw en Jolanda konden vinden en volgens ons stonden we ervoor! Alleen waren ze niet thuis, maar een verhuisdoos met 'niet mee' voor het raam deed ons vermoeden dat er nederlanders in het huis kwamen te wonen. En ik vermoed niet dat er zoveel nederlands tegelijk zijn die in Aschau een nieuw huis vlakbij het sportveld laten bouwen :)
Wat ons ook erg opviel, was dat er in het Zillertal een stuk minder sneeuw is gevallen dan bij ons. Zitten wij toch beter!

Vervolgens in Wörgl nog langs de Hervis gegaan en 2 2-persoonsrodels gekocht. Die wilden we heel graag hebben, tweedehands waren we ze nog niet tegengekomen en iets meer dan 60 euro per slee vonden we nog te doen.
Met de belofte op heel veel sneeuw maandag, hopen we ze snel te kunnen gebruiken.

Dan nog een opvallend iets van vandaag: Joris kan vrijwel geen normale K meer zeggen. Hij begint al heel tirolerisch alles met kg aan te duiden. Een echt spraakgebrek (tirools woord, kijk maar eens na de k) zeggen wij al. Ook de letter L wordt aan het einde van een woord verduitst. Ik kan niet opschrijven hoe dat klinkt, maar het klinkt anders dan een nederlandse l op het eind van een woord. Grappig, we beginnen steeds beter te merken dat hij dagelijks tirools om zich heen hoort.

foto's van vandaag

We hopen dat we zo de sneeuwvlokken die wij hier zien een beetje voelbaar voor jullie kunnen laten zijn. Het is zo gaaf om dit weer te zien en te voelen. Jammer dat het nog niet mogelijk is om dat over het internet te zenden.

De sneeuwpop van Sabine en Linda.

Nogmaals de sneeuwpop, maar dan wat verder aangekleed.

Besuikerde bergen

Vanochtend werden we wakker met mooi besuikerde bergen. En daar kwamen de kriebels alweer. Och, wat is dat toch heerlijk. De lucht is na zo'n sneeuwbuitje zo heerlijk koud en vol met zuurstof, zaaaaaaalig.
Vandaar dat we ook hebben besloten om vanmiddag met de kinderen een stukje de berg op te gaan. Helaas moesten we een heel end, maar gelukkig hadden we de auto van Frans en Gonnie kunnen lenen zodat we die voor dat schone doel konden misbruiken.
We hebben onze handen flink koud laten worden door de sneeuwballen die we hebben gemaakt en moe maar voldaan kwamen we na een goed uur weer terug.





De auto weer bij Frans en Gonnie gebracht en daar nog een bakkie gedronken, terwijl we aan de praat waren geraakt met Henk en Jan, 2 nederlanders die ook hun domicilie in Brixen hebben gekozen.
Nog wat nuttige opmerkingen gekregen over ons visitekaartje (vooral de lay out, tja er zaten daar 2 professionals en wij zijn dat niet....) waar we bij de volgende druk rekening mee kunnen houden.

Toen weer snel naar huis, want Sabine had weer een flinke hoeveelheid huiswerk die ook nog afgemaakt moest worden. Ze was al wel een goed half uur bezig geweest voordat we weggingen, maar daarna kon ze nog een flink uur aan de slag. De hoeveelheden huiswerk hier zijn echt walgelijk, maar goed het is nu eenmaal zo.

Vanavond passen we weer op Linda en Lydia voor een extra zakcentje, want Anita en Herman waren uitgenodigd om bij Stanglwirt te komen eten. Wij mogen daar op hun kosten binnenkort ook nog een keer heen, als dank voor de oppas toen Lydia en Anita in het ziekenhuis bivakkeerden. Hartstikke leuk toch?

Verder heeft Paul nog een draadloos access point gekocht, zodat hij met de laptop ook eens boven of in de tuin kan gaan zitten werken. Het werkt als een trein, dus nu zit hij lekker boven en ik in de kelder (snif, snif).
Tot zover de update van vandaag. Wij hebben de eerste sneeuw in ieder geval lekker meegekregen. Joepie!

Zonder woorden

Opdrachtje?

Vanochtend om half acht vertrok Sabine weer slaperig naar school en om ongeveer kwart voor acht volgden Paul, Joris en ik.
Paul om naar het gemeentehuis te gaan en ik bracht Joris naar school, anders zou Paul te laat komen op z'n afspraak en dat is de eerste keer natuurlijk niet netjes.
Terwijl ik weer terug naar huis wandelde haalde een manspersoon mij in. Paul! Die was dus binnen 10 minuten klaar geweest. Dat is maf!
Wij hadden van onze informant begrepen dat ze nog helemaal in de beginfase zaten van het project, maar het blijkt dat ze het al vrijwel rond hebben! Er is al een software pakket uitgezocht, maar ze hebben ook hardware nodig en daarvoor mag Paul een offerte opmaken.
Hij is vandaag dan ook hard bezig geweest met zich inschrijven bij allerlei groothandels en met het opvragen van het UID nummer (belastingnummer) bij het Finanzamt. Dat laatste is helaas niet gelukt, want toen ze hebben teruggebeld was er bij ons niemand thuis helaas. Paul was weer aan het klussen bij Joost en ik was met Joris naar het postkantoor om nog snel wat brieven op de bus te doen.

Nu moeten we dus gaan zorgen dat we zo snel mogelijk een offerte richting gemeente huis krijgen en Paul zorgt ook nog dat hij voor ze uitzoekt of het programma echt goed genoeg is voor wat ze willen. Krijgen ze er nog wat gratis advies bij van ons, je weet nooit wat ze in de toekomst nog voor ons hebben en de hele gemeenteraad zit vol met ondernemers dus meteen gratis reclame voor ons bedrijfje.

Ik ben weer fanatiek gaan sporten en heb m'n trainer Marko (Markgo op z'n tirools) nog even geplaagd met het feit dat ik niets was afgevallen en ook m'n vetpercentage geen positiever getal liet zien. Hij begon natuurlijk meteen met zich te verdedigen dat dat was omdat ik een vrij licht trainingsprogramma heb in verband met m'n onderrug en bekken blablabla, hihi ik krijg mensen zo makkelijk op de kast hè. Ik heb 'm ook verteld dat het een geintje was en dat ik me wel degelijk beter voel dus dat ik niet van plan ben om te stoppen.

Vanmiddag was ik naast Joris gaan liggen om hem in slaap te krijgen (hij viel zowat boven z'n bord in slaap, maar wilde natuurlijk niet naar bed) en toen ik zelf om tien over drie weer wakker werd was Joris er alweer uit. Oepsie!

Toen zijn Joris en ik nog even lekker rustig naar het postkantoor gelopen en toen we thuis waren, kwam Paul ook al snel weer thuis en om vijf uur stonden ook de buurmeisjes alweer voor de deur.

Na het eten waren de kinderen nog even gaan spelen en net toen ik thee voor de hele meute wilde gaan zetten, kwam zowaar de buurman op tijd thuis om de kinderen in bed te doen. Toen hebben wij als gezinnetje ons kopje thee gedronken en wonder boven wonder had Sinterklaas gezorgd dat wij toch nog een beetje met de sint stemming in NL mee konden doen door een grote zak kruidnoten in huis te leggen.
Groot feest natuurlijk voor de kinderen (en voor ons, wat zijn die dingen toch lekker). Nu nog zorgen dat de zak nog 2 dagen meekan en dan ben ik tevreden.

Straks nog even een rekening in mekaar zetten voor het werk dat Paul voor Massimo heeft gedaan en dan zit het er weer op voor vanavond.
De wasmachine staat ook al lekker te draaien, straks de droger nog en dan zijn we ook weer bijna bij op dat gebied.
Vannacht gaat het misschien sneeuwen, op het nieuws hebben ze gezegd dat de sneeuwgrens flink gaat dalen dus we hopen op een witte berg. Mocht dat morgenmiddag nog liggen dan gaan we na schooltijd snel omhoog om daar onze broodjes te eten en een beetje met de sneeuw te spelen. We duimen er hard voor.

heerlijke middag

Nadat ik vanochtend de grootste puinhoop had opgeruimd en Sabine het grootste deel van haar huiswerk had gemaakt,zijn we met z'n drietjes (Paul was aan het werk) een stukje van de Brixener Gangl gelopen, richting de plek waar Paul aan het werk was.
Het was zalig zonnig weer dus wij hebben van de herfst genoten (samen met de rest van het dorp, hahaha).
We waren bijna bij Paul z'n werkadresje toen Paul eraan kwam. Toen zijn we bij Schlecker wat te drinken gaan halen, toen even naar de wc bij het gemeentehuis gegaan en vervolgens hetzelfde wandelingetje terug gemaakt met Paul erbij.
Het was nog steeds zo lekker weer, de kinderen waren blij, zelfs Joris liep niet te zeuren. Ook nog wat mooie foto's gemaakt (straks kijken of ze gelukt zijn, dan zet ik er nog wat op de blog) natuurlijk om jullie allemaal een beetje jaloers te maken, hihi.

Vanavond op verzoek van Sabine macaroni met pesto-roomsaus gegeten en de kinderen straciatella-yoghurt toe. Nog even lekker met elkaar gekletst en geknuffeld en toen zijn de kinderen alweer naar bed gegaan. Ze waren allebei hartstikke moe, dus nog even lezen en that's it.

Op het eind van deze blog het grote nieuws:
Paul moet morgenochtend om 8.00 uur op het gemeentehuis komen! Ze willen daar een foto-archief opzetten en Paul is gevraagd om ook zijn zegje te komen doen of te komen luisteren naar wat ze precies willen. Dat was hem nog niet helemaal duidelijk geworden, maar als het een beetje meezit dan mogen we een offerte gaan opstellen.
Nu maar hopen dat het allemaal goed gaat en dat wij de opdracht mogen gaan doen. Dat zou wel helemaal te gek zijn.
Iedereen morgenochtend alvast beginnen met duimen alsjeblieft!

waarom toch altijd die rotzooi?

Ik ben het zo ontzettend zat. Dat continu op moeten ruimen van de rotzooi van de kinderen, mijn echtgenoot en mijzelf. Ik heb er zo'n ontzettende hekel aan. En hoe ik het ook probeer, ik krijg het niet in de botte hersentjes dat je je rommel op moet ruimen.
Ik doe m'n stinkende best met het goede voorbeeld geven, maar dat zorgt er alleen maar voor dat ik nog meer op kan ruimen want ach, mamma ruimt het toch wel op. Alleen m'n eigen rommel opruimen helpt ook niet, dat zie je niet eens want ik gebruik vrijwel geen spullen die rommel maken.

Op dit soort momenten heb ik zo'n zin om m'n gezin m'n gezin te laten en lekker ergens in m'n eentje in een klein huisje te gaan wonen.
Ik weet zeker dat het daar geen rotzooi wordt. En dat weet ik omdat ik natuurlijk al eens een tijdje alleen heb gewoond (toen Paul aan het varen was en er nog geen kinderen waren). In die tijd hoefde ik per dag niet meer dan een half uurtje op te ruimen (de keuken in verband met het koken), de rest legde ik automatisch al op de goede plek terug.
Nu ben ik zeker twee uur per dag alleen maar bezig met opruimen en dan heb ik het nog niet over het door mij zo gehate schoonmaken (misschien dat een pension daarom voor mij ook niet zo'n goede keuze is.....).

Is er iemand die een idee heeft hoe ik de kinderen en Paul kan leren dat ze hun spullen op moeten ruimen en niet altijd overal moeten laten slingeren totdat mamma het al tierend weer op gaat ruimen omdat ze er niet meer tegen kan? Dreigen met vertrekken vind ik ook zowat, en dat wil ik ook helemaal niet want ik ben dol op m'n gezinnetje, maar die rotzooi.......

eindelijk weer fitnessen

Ik wist niet dat ik het ooit nog eens zou gaan zeggen, maar ik mocht vandaag dan eindelijk weer gaan sporten! Vorige week ging het niet wegens slaapgebrek, extra kinderen en ongesteld, maar nu kon het dan weer.
Het was vanochtend wel flink druk in de sportschool, ik hoop toch eerlijk gezegd dat dat niet de nieuwe trend is, want dan vind ik het een stuk minder. Ik moest bij 1 apparaat gewoonweg wachten. Ik heb een schouderoefening tussendoor gedaan omdat er 2 mensen voor me stonden te wachten, dat heb ik tot nu toe nog nooit meegemaakt.

Thuisgekomen snel een groenten/viscurry in mekaar gekookt met basmatirijst, want om 13.00 uur moest Paul weer klaarstaan om de satellietschotel van Massimo en Claudia te installeren. Dat heeft nog heel wat tijd gekost, want het bleek dat hij alle kabels nog moest trekken, de schotel nog moest installeren en de hele reutemeteut erbij. Verder klopte er ook nog iets niet met de instellingen waardoor hij morgen weer die kant op moet om het zaakje verder af te maken. Voordeel is dat het een inkomstenbron is, nadeel is dat Paul zo natuurlijk niet alle uren kan rekening. Hij is vandaag al 5 uur bezig geweest en dan morgen nog, dat wordt dan een erg dure aangelegenheid. Maar goed, dat geeft niets goodwill is ook belangrijk en het zijn erg potentiële klanten voor de afname van een homepage dat vinden we minstens net zo belangrijk.

Ik ben vanmiddag bezig geweest met wat administratieve zaken voor Computer Total en verder heb ik weer een flinke strijk weggewerkt.
Toen was het alweer zowat half vijf en moest ik alle kinderen (Sabine, Joris en Linda) bij mekaar trommelen om alles klaar te maken voor het Sint Maartenfeestje van de peuterspeelzaal. Het was erg koud en we moesten best een tijdje wachten totdat de juffen riepen dat we in een kring om de boom heen moesten gaan staan.
Er werd een Sint Maartenliedje gezongen en daarna was er thee, limonade (daarvan is volgens mij door niemand wat gedronken) en wat lekkere hapjes. Zo tegen half zes, kwart voor zes zijn wij alweer naar huis gegaan want Joris voelde zich ellendig van de kou. Hij was namelijk zo eigenwijs geweest dat hij geen handschoenen en muts aanwilde en dat wreekte zich meteen. Voor mij trouwens wel een gelukje want ik had ook m'n verkeerde jas aangetrokken, waardoor de kou bij mij ook goed naar binnenkwam.

Avondeten hebben we eigenlijk niet gedaan. We hebben een flinke beker warme chocolademelk gedronken en een berliner bol gegeten en zijn gewoon even lekker warm geworden.
Daarna hebben de kinderen nog wat gespeeld, om half zeven kwam Paul ook thuis en om kwart over zeven hebben we ze naar bed gebracht. Joris moest steeds zo huilen, hij was ook zo moe en ook Sabine zag bleek van moeiigheid.

Paul is nu weer hard aan het werk voor het bedrijf en ik zit met een glaasje trockenbeerenauslese 2002 (heeeeeeeel zoet) naast een draaiende droger. Lekker warm hoor.

Off day

Tja, de blog van vandaag. Ik weet het niet zo best. Ik had vandaag een zogenaamde off-day. Het wilde allemaal niet lukken, m'n humeur was ver beneden het nulpunt, dus ik heb de dag maar snel uit m'n geheugen gewist.

Toen de rest van de familie bij de buuv aan het eten was deze avond, heb ik lekker rustig in m'n eentje m'n prakkie zitten eten terwijl ik keek naar de fantastische wedstrijd die de dames gewichtheffers (tot 75 kg) neerzetten. Zowel bij het trekken als het stoten werden wereldrecords neergezet. Heel mooi om te zien.

Met Paul en de kids samen nog een ijsje met mislukte taart (marsepein bodem met caramelvulling) gegeten. Smaakte goed. Toen de kinders in bed gemikt (nou ja, dat deed Paul, ik mocht de kusjes doen) en samen een spelletje skip bo gespeeld.

Ik ga vandaag lekker vroeg naar bed, want morgenochtend wacht de sportschool weer.