een leerjongen bij Paul in het bedrijf

De tijd vliegt als je lol hebt, alweer donderdag en ik had toch echt het idee dat ik gisteren nog wat geschreven had.

Op dit moment gaan de ochtenden behoorlijk snel voorbij. Het is goed te merken dat er ´s middags behalve Hans niemand in het buro zit. Er blijft continu werk liggen. Vervelen doe ik me dus niet :-)
Vanochtend weer samen met Hans met een noodvaart 15 bokalen moeten regelen. Ze waren dinsdagochtend aangevraagd door een gast van de skischool en Hans was natuurlijk vergeten om te kijken of we er wel zoveel hadden.
Snel de goudsmid uit het dorp gebeld, die ook bokalen enzovoorts verkoopt, maar die bleek helemaal niets meer op voorraad te hebben en alleen nog maar op bestelling te werken.
Hans is als de sodemieter onze eigen voorraad bij elkaar gaan zoeken en uiteindelijk had hij er dan toch 15 bij elkaar gevonden. Alles schoongemaakt, stickers besteld bij de goudsmid, die kon hij namelijk nog wel leveren, die af laten halen en om 10 over half twaalf ging Hans bepakt met de bekers naar boven om ze daar af te leveren. Ze moesten er namelijk om 12.00 uur zijn.....
Het zou allemaal zoveel rustiger gaan als hij eens zou leren plannen, maar ik vrees dat dat toch een utopie is.

Paul heeft sinds gisteren een leerjongen in het bedrijf. Zoon van kennissen van ons, die door de scheidingsperikelen van z´n ouders op school totaal niet meer mee kon komen en omdat hij z´n verplichte schooljaren al heeft doorlopen (hij is 15), vriendelijk verzocht is niet meer op school terug te komen.
Tja daar sta je dan op die leeftijd, zonder een enkel diploma of wat en dan moet je ergens een stageplaats zien te vinden. Zeker in de computerbranche is dat vrijwel onmogelijk.
Nu hadden Paul en ik al eens gekeken of wij geen mogelijkheid konden vinden om een leerplaats aan te bieden, maar omdat je dan verplicht bent bepaalde opleidingen te doen en vervolgens 40 uur per week werk voor zo´n jongen te hebben, dat ook nog alleen maar in 1 bepaalde richting mag zijn (je mag dus geen werkzaamheden laten doen die niet binnen het profiel van de opleiding vallen), was dat voor ons geen optie.
Nu belde moeders Paul op om te vragen of zoonlief dan misschien bij Paul kon komen leren. We hebben het samen eerst goed doorgesproken en toegestemd om hem voorlopig halve dagen te laten komen. Wel onbetaald, want ons inkomen is nu niet zo dat we hem zomaar geld kunnen geven als hij niets binnenbrengt. Vinden we wel vervelend, maar ja, het is nu eenmaal zo. Gelukkig vonden ze dat totaal geen probleem en de jongeman is nu voor de tweede dag geweest en mag allerlei klusjes doen en met Paul mee naar klanten.
Het kind is er in ieder geval heel blij mee en Paul en ik hopen dat hij zich goed verder ontwikkelt, zodat we hem binnenkort misschien al wel een soort van leerlingcontract aan kunnen bieden.
Voor Paul zou het ook heel goed zijn om er een leerling bij te hebben die de eenvoudige klusjes kan overnemen. Dan hoeven we de klanten niet zoveel te rekenen voor het eenvoudige werk (het leerlingtarief is toch een goede 30% lager als dat van Paul) en kan Paul meer tijd besteden aan werk dat meer opbrengt.

We zijn heel benieuwd wat het gaat brengen in ieder geval. Weer een interessante nieuwe fase in ons leven in Oostenrijk :)

ff naar het ziekenhuis

Het blijft feest hier in het tiroler unterland! Gisteravond zo rond half tien een hele korte stroomuitval, duurde nog geen seconde. Ik zat net middenin het typen van mijn logje, dus moest een deel weer opnieuw schrijven. Sabine kwam al naar beneden, want die lag nog wat te lezen en was zich rot geschrokken. Het was heel snel over, maar voor de zekerheid toch maar even een zaklampje opgezocht, voor het geval dat. Er zijn delen van Tirol waar de stroom het al een tijdje niet meer doet, dus we houden er rekening mee dat dat hier ook zou kunnen gebeuren.
Om half elf lagen we in bed en jawel, weer stroomuitval. Dit keer duurde het een kleine twintig minuten, maar toen ging het geheel weer. Voor de zekerheid het alarm van de wekker maar uitgezet, want om nu midden in de nacht wakker gepiept te worden omdat de wekker zichzelf een reset heeft gegeven, is ook niet bepaald leuk te noemen. Lang leve de mobiele telefoon, want ook daar kunnen we een wekker instellen.

Om zes uur moesten we er weer uit, daar er toch weer naar school gegaan moest worden. Daar de weg waar de kinderen over naar school moeten lopen, erg smal geworden is en ze er niet meer uit kunnen wijken als er een auto aan komt rijden, heeft Paul Sabine naar de bushalte en Joris naar beneden aan de berg gebracht, zodat dat gevaar er in ieder geval niet meer was.
Toen het acht uur was gingen wij richting St. Johann, waar ik een afspraak had met de dokter over de fistelgang die ik al sinds de geboorte van Joris heb (en waar onze nederlandse huisarts maar lacherig over deed, ik mocht die man al niet, maar zou ´m eigenlijk wegens nalatigheid moeten aanklagen) en die weggehaald moet worden.
We waren de weg nog niet op, of erg lag een flink obstakel. Bij de buren even verderop, was een giga bult sneeuw van de heg gevallen en op de weg gestort. Dus Paul weer terug om de sneeuwschep te halen en eerst de weg enigszins vrij te maken. De sneeuwruimer was al geweest, dus de rest was wel oké, maar toch, het is wel ff zwaar werk.
Net na het plaatsje Bockern lag er een sneeuwruimer op z´n kant in de berm, op de terugweg gekeken en er was gewoon een deel van de berm afgebroken, waarschijnlijk smeltwater in wat scheuren opgevroren, zware auto er op en boem!
Heel veel bomen omgevallen en bij de uitgang van Kitzbühel richting St. Johann moesten we ook even wachten, daar waren ze hard bezig om omgevallen bomen weg te halen.
In St. Johann zelf nog een tijd achter een stoep-ruim-voertuig gezeten. Er moet echt zoveel sneeuw weggehaald worden, dat is ongelooflijk. Als het zo doorgaat, hebben we dit seizoen na de sneeuwarmste winter van de eeuw van vorig jaar, de sneeuwrijkste winter van de eeuw dit jaar.
De parkeergarage onder het ziekenhuis konden we niet gebruiken, die werd leeggepompt toen we aankwamen.
08.45 uur had ik een afspraak en om 08.48 werd ik ingecheckt. Niet zo erg, er waren nog wat wachtenden voor me dus ik was keurig op tijd.
Toen ik 2 uur later nog niet aan de beurt was geweest en er mensen die na me gekomen waren geholpen werden, ben ik maar eens vriendelijk gaan vragen of ze me misschien vergeten waren.
Nee, nee, we zijn u niet vergeten hoor, maar de stationaire patiënten gaan voor. Nog 1 iemand en dan bent u aan de beurt. Vreemd genoeg was ik meteen de volgende die aan de beurt was :-), volgens mij, waren ze me door het spoedgeval met een herseninfarct (als ik goed meegeluisterd heb) dat binnengereden was, me gewoon vergeten.

Gezellig gesprekje met de dokter gehad, hij heeft flink zwarte humor en daar hou ik nogal van. Tja mevrouw het is op zich geen heel moeilijke operatie, maar er kan het nodige mis gaan, dus misschien gaat u wel slechter het ziekenhuis uit als er in (en dat alles met een dikke knipoog). Dus ik zeg tegen Paul: "je moet er dus wel rekening mee houden dat ik op de operatietafel kan sterven". Tja, als het om zwarte humor gaat, dan doe ik mee, daar ben ik heel goed in, hihi. Toen wist de dokter niet hoe snel hij moest verzekeren dat het zo erg nu ook weer niet is. Tja, als je mij plaagt, dan krijg je ´m terug hahaha!

Ik heb de afspraak naar half maart kunnen zetten, zodat ik in ieder geval de skischool door de drukke voorjaarsvakantieweken kan helpen. De dokter begreep eerst al niet dat ik het wilde uitstellen, maar na m´n uitleg toch wel.

Op de terugweg zijn er geen gekke dingen gebeurd gelukkig, die ging lekker snel. Maar zo zie je dat even een kort gesprekje in het ziekenhuis een hele ochtend in beslag kan nemen.

Heel veel sneeuw

Zoals iedereen wel heeft meegekregen, is er hier in de laatste dagen heel veel sneeuw gevallen. Het is zodanig veel dat elk plekje dat nog vrij is, vol met sneeuw wordt gegooid. De sneeuwruimdienst weet al niet meer waar ze met alle sneeuw heen moeten. De weg bij ons de berg op is ondertussen niet iets meer dan 1 auto breed, maar 2 auto´s kunnen elkaar nu echt niet meer passeren. We moeten nu heel erg goed opletten of we een auto zien komen en dat is lastig, want er ligt zo´n berg sneeuw langs de kant van de weg dat niet alles meer goed te overzien is.

Omdat er ondertussen meer dan een meter op het terras ligt, heeft Paul vandaag een flinke berg naar beneden staan mikken, zodat we eventuele sneeuw die van het dak naar beneden gaat komen, op kunnen vangen. Eerst de berg sneeuw zoals ´ie was.

En nog een fotootje van Paul die hard aan het sneeuwscheppen is.

Met de gasten bij de skischool is het tot nu toe slecht gesteld deze week. Doordat het in Duitsland nogal vast heeft gestaan en het negatieve reisadvies, zijn er heel wat mensen vermoedelijk nog niet hier gearriveerd. We hopen maar dat er morgen wat meer aanstorm gaat komen.

De sneeuw zorgt trouwens ook voor ontzettend veel plezier. De sneeuw die van de straat het land op wordt gedrukt, wordt natuurlijk lekker hoog en door de hoeveelheid sneeuw die is gevallen, kun je er ontzettend leuk inspringen. Dat laat Joris zich natuurlijk geen twee keer zeggen!



Er komt nog een centimetertje of wat aan in de komende dagen, dus we zijn benieuwd hoe hoog we gaan eindigen!