Beetje jaloers

ben ik best wel op mijn collega´s. Terwijl ik de hele dag in het buro, waar het donker, muf en warm of fris en koud is, door moet brengen, staan zij met hun bruin gebrande gezichten de hele dag lekker buiten.
Johanna was al zo gemeen op me op het einde van de dag op te komen zoeken met haar camera met prachtige foto´s van het panorama en zij met haar skigroep.

Hans had ook foto´s gemaakt en liet die zien, helaas samen met een vreselijk muziekje dat hij niet uitgezet kreeg (en ik mocht het niet proberen). Nadat hij het hele zwikkie zo´n keer of drie achter elkaar aan de verschillende leraren had laten zien, was ik het behoorlijk zat moet ik toegeven.

Het blijft trouwens wel moeilijk om het mensen naar de zin te maken, vanochtend kwamen er mensen langs van wie de kinderen snowboard les hadden. Met de kerst hadden ze ook al les van Steve gehad en ook nu zaten ze bij hem in de groep. Jammergenoeg voor hun zaten er gisteren ook een aantal mensen in de groep die niet zo goed konden boarden als zij en naar hun zin moesten ze veel te veel wachten.
Ik heb de klacht aan Steve doorgegeven en die zei dat het absoluut niet zo erg was als ze hadden gezegd, maar dat hij als ze niet tevreden zijn, morgen zal zorgen dat ze dat wel zijn. Hij gaat ze zo vreselijk hard laten werken, dat ze morgen na de les niets liever willen als hun bed induiken van moeiigheid. Hahaha, prachtige manier natuurlijk, de mensen kunnen niet meer zeuren, want ze krijgen flink waar voor hun geld, en je hebt ze toch mooi te pakken :-)
Ik kan het niet helpen, zoiets vind ik prachtig!

Ondertussen is het alweer half negen, nog even wat kleine zaken afwerken en dan mag ik lekker gaan uitrusten.

Hard aan de slag

Vandaag weer hard aan de slag geweest.
Na het opstaan, kinderen aan ontbijt en naar school helpen, zelf snel wat gegeten, wat kleine huishoudelijke zaken gedaan, mail gedicht en vervolgens snel naar het werk. Van 8 tot 12 flink gewerkt, want natuurlijk is er weer een flinke achterstand ontstaan in het weekje dat ik weg ben geweest.
Tussen de middag met Paul samen gegeten en om 1 uur zat ik weer in het buro. Daar tot kwart over 5 bezig geweest en toen moest ik echt weg. Eerst snel langs de camping waar ik collega Ilse nog even beterschap ging wensen, terwijl Paul een klant hielp die niet begreep hoe hij nu op het internet moest komen. Paul had verder nog het nodige te doen en het eten moest ook gemaakt worden. Heerlijk zelfgemaakte shoarma (met de knoflooksaus van Ramasan), paprika, tomaat, komkommer en wat wit brood gegeten.
Hierna lag er nog een flinke stapel strijk te wachten. Om acht uur gezellig met de kinderen een kopje thee gedronken en om kwart over acht die twee in bed gestopt. Verder met de strijk....
Iets over negenen heb ik een einde gemaakt aan de werkdag, per slot van rekening is er morgen weer een dag en dan moet ik niet totaal uitgeput zijn.

Van het carnaval vieren is dus niets meer gekomen, we hadden allebei best nog wel even willen gaan, maar over een goed half uur is het tien uur en dan moeten we naar bed. Die acht uur rust-/slaaptijd hebben we echt wel nodig.

Weer thuis

Zo, we zijn weer thuis.
Zaterdag eerst afscheid genomen van de familie in de Wieringermeer, daarna door naar onze vrienden in Purmerend. Daar heel gezellig gekletst en wii spelletjes gedaan, waarna we richting Den Haag vertrokken om mijn ouders op te zoeken.
Natuurlijk zijn we naar ons favoriete turkse restaurant geweest HARPUT (in de Theresiastraat), waar Ramasan na vijf jaar afwezigheid van ons nog steeds wist dat Paul als toetje baklava met ijs en slagroom wil.
Met hem ook leuk en in vogelvlucht bijgepraat, waarna we zo´n 3 tot 4 liter knoflooksaus en een doosje vol met baklava meekregen. Het blijft een lieverd.
Zondagochtend rustig ontbeten, even naar het strand geweest, waar Joris een "scheermesje" vond met het weekdier er nog in.


Natuurlijk super om even te spelen. Op de foto´s helaas niet te zien, maar ook op het strand lag sneeuw!

Daarna een verrassingsbezoek naar Sleeuwijk gemaakt om mijn oma te bezoeken. Onderweg hadden we al even gebeld, maar we wisten eigenlijk wel dat ze in de kerk zou zijn. Toen we om half 1 aankwamen, zagen we de buurman wel, maar oma was in geen velden of wegen te bekennen. Jammer van het verrassingsbezoekje, het was uit een goed hart, maar we zijn dus gewoon weer verder gereden.
Lekker rustig door Brabant en Limburg getuft, daarna door Duitsland. Via de 61 en de 5 uiteindelijk op de 8 beland. Tegen een uur of 6 waren we allemaal hartstikke moe en de wegen waren ook niet al te best door de sneeuwval, dus in plaats van de geplande rit naar huis, zijn we gewoon in een hotel net na Stuttgart gaan slapen. Wij hadden twee kamers en aan de andere gedekte ontbijttafel te zien, waren er nog 2 kamers bezet en voor de rest was het leeg.
Om een uur of 9 richting huis gaan rijden en uiteindelijk kwamen we tegen 13.00 uur thuis aan.  Het zonnetje scheen heerlijk, daar hadden we na een week grijze nederlandse wolken echt behoefte aan!

Dan heb je natuurlijk weer een hoop op te ruimen, even bijgekletst met de buurvrouw en haar de stroopkoeken overhandigd (daar is ze helemaal gek op) die we voor haar hadden meegebracht. Joris aan z´n huiswerk gezet, want die moest nog heel veel en zelf hard aan het opruimen gegaan.
Vanavond lekker simpel soep uit blik gegeten en nu zit de rest lekker een Mario spel te spelen.

We gaan vanavond op tijd naar bed, morgen moeten we natuurlijk weer om 6 uur opstaan....