kerstgedichtje

Daar ik niets anders te melden heb dan dat onze gasten vannacht zijn aangekomen, ze nu aan het skiën zijn, Paul z´n benen uit z´n gat loopt te rennen voor de klanten om alles op tijd af te krijgen, het weer alleen maar prachtig te noemen is, vandaag een gedichtje waarmee Joris thuiskwam van Kindergarten.
Het is zwaar dialekt en vertalen doe ik het niet, maar misschien toch leuk om te lezen.

S kloane Engerl

A ganz a kloans Engerl, des hat so sche bitt:
Geh Christkindl nimm mi aufd Erd amoi mit.
I mecht so gern sehng, wia zua heiligen Zeit
sich ois aufs liabe Christkindl gfreit!

Und weil´s sunst so brav wor, so hots si uzong,
und is mitn Christkindl aufd Erd oichigflong.
Zeascht kemmans in Woid, der wor volla Schnee,
do fütterns mitn Lebkuchn d´Haserl und d´Reh.

Gell, des is sche, hots Christkindl gmant,
doch wia sa si umdraht, do hots Engerl gwant.
Jo, wos host denn, mei Hascherl, host goa was valuan?
Na, Christkindl, i hob ma mei Zecherl dafruan!

Jo, sapperment und huastn tuast a,
Do fliang ma glei auffi zum Himmelpapa.
Do legst di glei nieda und deckst di fest zua
Und mochst deine Äugerl zua, bis morgn in da Fruah.

An Wickel kriagst a und an recht hoassn Tee
Und a Pflasterl aufs Zecherl, dann tuats nimma weh.
Und so is donn geschechn, und scho über d´Nocht
wors Engerl gonz gsund und hot wieda glocht.

Nur oans hätts so vü gern mögn,
a glänzates Christbamerl hatts so vü gern gsehn.
A wos, hats docht, zu wos long studiern,
i werds nächstes Jahr glei no amoi probiern.





Nou vooruit, toch maar een vertaling, want ik had dit 2 jaar terug ook niet begrepen.


Het kleine engeltje

Een heel klein engeltje, dat had zo´n mooie wens:
Ach Christkind neem me eens mee naar de aarde.
Ik zou zo graag willen zien, hoe voor deze heilige tijd
alles zich op het Christkind verheugd!

En omdat het altijd zo braaf was, heeft het zich aangekleed
en is met het Christkind naar beneden naar de aarde gevlogen.
Eerst kwamen ze in het bos, dat lag vol met sneeuw,
daar voerden ze lebkuchen aan de hazen en reeën.

Wauw, dat is mooi, meende het Christkind,
maar toen het zich omdraaide was het engeltje aan het huilen.
Wat is er met jou, mijn liefje, heb je wat verloren?
Nee Christkind, maar mijn tenen zijn bevroren!

Ja, sapperloot en hoesten doe je ook,
We vliegen meteen omhoog naar de hemelpappa.
Daar ga je meteen naar bed en dek je goed toe
en doe je ogen dicht, tot morgen vroeg.

Je krijgt ook een wikkel en een heel hete kop thee
en een pleister op je teentje, dan doet het niet meer pijn.
En zo is het dan gebeurd, en al de volgende dag
was het engeltje helemaal gezond en heeft weer gelachen.

Slecht 1 ding had het zo graag gewild,
een glanzend kerstboompje had het zo graag gezien.
Ach wat, dacht het toen, waarom lang daarover nadenken
ik ga het gewoon volgend jaar meteen nog een keer proberen.

Camera

Het is op dit moment niet druk, maar mega-druk. Paul was gisteren ook weer tot 21.00 uur ´s avonds in de weer (en dat steeds vanaf kwart voor acht ´s ochtends). Op zich natuurlijk geen enkel probleem, maar je komt privé echt aan helemaal niets meer toe.

De camera op de camping geeft wat problemen. Niet omdat het ding stuk is, maar omdat er mensen zijn die het nodig vinden om als een idioot op het besturingsmechanisme te gaan klikken en dan gaat het ding na een bepaalde tijd in de stress.
Nu vraag ik me sowieso af wat er zo leuk is aan dat geklik, heb vanochtend een tijdje mee zitten kijken en je wordt er gewoon duizelig van, ziet eigenlijk helemaal niets. Christoph heeft daarom ook gevraagd of we kunnen kijken of daar niets aan te doen valt dus daar zijn we ook nog met enige spoed mee bezig. Gelukkig al wel wat instellingen kunnen veranderen waardoor er meer mensen tegelijk kunnen kijken en dat scheelt voor Christoph al heel wat heen en weer geloop (hij moet continu die camera resetten). Vanochtend had ik in 20 minuten tijd 42 hits op de camera en gister tussen de middag 44 binnen een half uurtje! Tja daar heeft deze relatief eenvoudige camera toch heus wel moeite mee hoor.

Ook de ondernemers in het dorp zitten zo met hun spoedeisende vragen. Computers die het nu ineens begeven en natuurlijk meteen gemaakt moeten worden, want van het weekend begint het hoogseizoen. Volop werk, volop stress, maar wel leuk.
We hopen dat het komende week ietsje rustiger wordt zodat er ook wat tijd gemaakt kan worden voor familie en vrienden die deze kant op komen.

Tot zover het nieuws uit besneeuwd en zonnig Brixen!

Het lijkt hier wel weer sprookjesland

Wat een heerlijk weer is het toch weer. Het lijkt hier wel sprookjeswonderland zo mooi. Op dit soort dagen ben ik altijd nog een keer blijer dat ik hier woon.
Heb wat foto´s gemaakt die ik nog niet kan publiceren omdat Paul m´n kaartlezer half heeft uitgebouwd dus die moet weer ingebouwd worden en daarvoor moet ik eerst m´n pc uitzetten. Dus hier dan maar een plaatje dat ik "geleend" heb van de webcam op Hoch Brixen.


Gisteren nog gezellig op de camping geweest bij de Brixnet collega kletsen en naderhand in het buro lekker gelachen met Christoph.
Verder weer veel gelezen, ben op dit moment hard bezig met een flink leestekort inhalen en daarmee ook weer een boel kennis aan het opvijzelen. Dat begon me ondertussen weer enigszins op te breken. Ik moet gewoon elke zoveel tijd weer nieuwe dingen leren of me met nieuwe dingen bezighouden anders word ik zo ontzettend chagerijnig. Zoals ze altijd zeggen: stilstand is achteruitgang.

Of dat in de groei van de economie nu echt zo is, vraag ik me eerlijk gezegd wel af. Hoeveel spullen moeten we eigenlijk nog echt hebben? Helemaal niets want de basisbehoeften zijn meer dan voldaan en al die goedkope plastic rommel uit Azië die vaak onder mensonterende omstandigheden wordt geproduceerd, is eigenlijk al niet meer te verantwoorden. Eerlijk is eerlijk ik ben op dat gebied ook absoluut alles behalve heilig (ga ook naar Mc Donalds en koop daar ook een Happy Meal), maar ben daar momenteel toch wat meer bij stil aan het staan. Eigenlijk wil ik mijn geld dan liever uitgeven aan iets dat in de regio/c.q. Europa geproduceerd is onder fatsoenlijke omstandigheden. Luxe keuze dat geef ik 100% toe, maar nu ik die luxe toch heb wel iets om bij stil te staan.

Over Paul kan niet veel meer gezegd worden dan dat hij zich 3 slagen in de rondte werkt. Gisteren alweer van kwart voor acht ´s ochtends tot half tien ´s avonds onderweg geweest. We hebben hem alleen bij het eten gezien en dan ook echt alleen aan tafel, want verder was hij of in de kelder aan het werk of weer bij een klant. Ook vandaag is hij alweer vanaf kwart voor acht onderweg en we moeten maar weer zien hoe laat het vandaag gaat worden.

Sabine is vandaag ook weer naar school. Alhoewel ze nog niet veel zin had, moest ze toch weer van me. De koorts is weer weg en ze kan zich ook weer normaal bewegen zonder veel pijn te hebben. Zo nu en dan nog even een beetje, maar dat is normaal na zo´n val. Joris weet niet hoe snel hij naar school moet verdwijnen dus dat wordt pas volgende week weer een probleem. Alhoewel hij vakantie hebben ook erg leuk vindt.

Dan zie ik net op mijn briefje staan dat ik uiterlijk vandaag het kerstpakketje voor Joris zijn klasgenootje in moet leveren (eigenlijk had dat gisteren al gemoeten... ik had vrijdag in mijn hoofd) dus die ga ik snel inpakken en klaarleggen, dan kunnen we dat hopelijk niet meer vergeten.

Skibus

Tja, wat moet ik nog meer zeggen behalve dat het weer hier zo ontzettend mooi is!
Het schijnt tot de 23e zo te blijven, wordt wel een klein beetje warmer en de 24e verwachten ze een beetje sneeuw.
Klik hier voor de weersvoorspelling van Brixen im Thale.

Verder gaat het leven z´n gangetje hier. Geen bijzondere dingen, behalve Paul met een flink zere schouder en Sabine die ook nog thuis is.

Wat ik nog vergeten was te vertellen, is dat de skibus tegenwoordig echt bij de camping stopt en niet 50 meter verder! Voor de poort bij de rotonde is tegenwoordig de bushalte van de skibus! Mooier kan het bijna niet!

Dat was alles op het moment, mocht er nog nieuws zijn dan komt dat hier vanzelf te staan.

Vallen hoort erbij zullen we maar zeggen...

Zaterdag zijn Paul en de kinderen met vrienden gaan skiën, terwijl ik mijn nieuwe winterschoenen (met winterbandenrubber, hihi) ben gaan inlopen. Ze hadden een heerlijke dag totdat Sabine het nodig vond om naar beneden te rollen.
Paul zag haar gaan en schrok zich rot. Gelukkig waren de vrienden zo´n beetje op het punt waar Sabine stil kwam te liggen, maar Paul schoot er toch als een dwaas achteraan. En ja, als er dan wat hobbeltjes zijn dan wil je er best een paar houden, maar de 5e was fataal en ook Paul vloog door de lucht.

Sabine had behalve de schrik gelukkig nergens last van, maar Paul was rottig op z´n rechterschouder terecht gekomen en kon z´n arm vrijwel niet meer bewegen.
Geluk bij een ongeluk was ik op dat moment richting lift aan het lopen en heb de familie boven opgehaald. Daar Paul ook geen auto meer kon rijden, heb ik dat natuurlijk ook gedaan.

De rest van de dag dus rustig aan gedaan (Paul moest nog wel het een en ander verwerken, maar dat ging gelukkig ook met alleen links, weliswaar langzaam maar het ging). Op tijd naar bed met voor Paul een sterke pijnstiller zodat hij tenminste kon slapen en de volgende dag ging het gelukkig al een stuk beter.

Zoals jullie zullen begrijpen is er zondag ook niet veel gebeurd, behalve dan goed uitrusten. Wel lekker zitten kletsen samen en ook de kinderen hebben zich heerlijk vermaakt. Zoals wel vaker zaten we op een bepaald moment weer met z´n viertjes in de kelder en dat is altijd heel gezellig.

´s Avonds kreeg Sabine flink last van haar nek, tja niet zo gek als je zo´n rol gemaakt hebt (wat trouwens weer flink spreekt voor het dragen van een helm, anders was ze op zeker in de helikopter naar het ziekenhuis geëindigd...) en vanochtend was ze helemaal niet lekker dus die houden we vandaag nog een dagje thuis.
Het gaat nu alweer een stuk beter met haar dus dat komt wel goed.

Paul kon zich vanochtend alweer goed zelf aankleden (dat was gister nog lastig :) ) en is ondertussen alweer bij een klant.
Joris en ik zijn vanochtend weer heerlijk naar school gelopen. Het is hier echt zulk prachtig weer! Strakblauwe lucht, zon, koud en overal sneeuw! Voor mij het ultieme weer en ik geniet ook met volle teugen.
Bij de schoenenwinkel zagen Joris en ik een vogeltje op de grond liggen. Ene vleugel gespreid, ander helemaal tegen zich aan getrokken. Nadat Joris had geconcludeerd dat je vogeltjes echt niet aan mag raken, deed zich de vraag voor: wat moeten we nu, want het beestje ziet er niet helemaal goed uit. Gelukkig loste deze vraag zich vanzelf op toen Joris tegen het vogeltje zei dat hij hem wel zielig vond. Vogeltje vond zichzelf niet zielig en was blijkbaar van de klap bekomen (zo te merken was hij tegen het raam van de winkel aangevlogen of zoiets) en vloog zo snel mogelijk de eerste de beste struik in. Was dat probleem ook weer opgelost.

Ondertussen is het half elf en zijn we dus alweer zo´n 3 uur onderweg met deze dag. De post is gelezen en verwerkt, moet nog even een telefoontje plegen dat ik geen behoefte heb aan 2 telefoonboeken à € 2,40, heb al gecontroleerd of er geen storing is met het internet want op de camping kwam geen email meer binnen (maar dat loopt ook via een andere route dan onze verbinding), bedden verschoond, was gedaan, was gevouwen en de administratie bijgewerkt. Dan ga ik zodadelijk een bedenken wat we vandaag gaan eten en daarna zien we wel weer verder. Er is per slot van rekening altijd wel wat te doen.