Pinksteren

Zo, even inhalen hoor. Dat is toch wel een nadeel als je facebook hebt, je schrijft daar je korte berichtjes, maar je blogje vergeet je dan.

Even terug naar het Pinksterweekend. Het zou bij ons niet echt lekker weer worden. Nou ja, 1 dagje dan, daarna zou het wat treurig worden en Paul en ik hadden best wel zin in zon. De kinderen hadden t/m dinsdag vrij, dus konden we heerlijk een paar daagjes weg.
Op het internet op zoek gegaan en gezien dat het in Niederösterreich bij de Donau mooi weer zou worden.
We belandden na wat zoekwerk bij de familie Fallmann van bio boerderij Lueg. Dit was vrijdag 17 mei om ca. 12 uur ´s middags. Snel geboekt en de tassen gepakt.
Eerst Sabine een SMS gestuurd, die vervolgens terugbelde. Ze zou eigenlijk tot 6 uur met een vriendin in Kufstein blijven, want dan kwam de moeder van die vriendin haar pas ophalen van school. Maar ja, wij wilden haar toch echt tegen half vier ophalen. Nou, het enthousiasme over de vakantie-verrassing was niet bepaald groot te noemen...
Toen Joris thuiskwam hem verteld dat we toch een paar daagjes weggingen. Die was teleurgesteld!
Begon te huilen, want: "ik heb met Gabriël afgesproken dat we morgen naar het zwembad gaan". Het zwembad zou open gaan, maar gezien het voorspelde weer, hadden Paul en ik nu niet echt dat idee.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik op het punt stond de korte vakantie maar weer af te zeggen. Doe je je best om eindelijk een paar daagjes met elkaar te regelen, krijg je dat...
Maar goed, gewoon doorgegaan met de voorbereidingen en om drie uur stapten we in de auto richting Kufstein om Sabine op te halen.

Normaalgesproken rijden we via Lofer over het "kleine deutsche Eck", maar omdat we Sabine op gingen halen, zijn we over het "große deutsche Eck" langs de Chiemsee gereden. We vinden het eigenlijk niet zo´n prettige route, maar ja om nu eerst weer terug te rijden, vonden we ook overdreven.
Nou dat hebben we geweten. We waren zo´n 30 km voor Salzburg, file.... Stilstaand. Was er een ongeluk gebeurd, waarbij een caravan over de twee baanhelften terecht was gekomen. Geen doorkomen aan dus. Daar hebben we ruim een uur stil gestaan. In het begin was het nog niet zo heel erg, toen was het nog lekker droog dus kon ik buiten de auto gaan staan. Nog wel even opzij gemoeten voor een langsrijdende hulpdienst, maar voor de rest wel lekker. Helaas begon het toen te regenen, dus moest ik de auto weer in. We hadden gelukkig genoeg drinken en ook wat te eten in de auto dus voor honger en dorst hoefden we geen angst te hebben.
Daarna snel door naar Salzburg. Ook daar moesten we verplicht een tussenstop maken, want we waren vergeten de pil mee te nemen. Dus op zoek naar een apotheek. 3 Minuten voor sluitingstijd parkeerde Paul de auto daar voor de deur en konden we nog snel onze slag slaan. Wel irritant dat zo´n ding niet vrij verkrijgbaar is, maar de situatie uitgelegd dat we op vakantie waren en vergeten waren ´m mee te nemen. De assistente was wat terughoudend, maar de apotheekster vond het geen probleem, dus opgelucht konden we verder met onze reis.
Daar het ondertussen al zes uur geworden was en onze reis nog 2 1/2 uur zou gaan duren, besloten we dat we dan ook wel eerst ergens wat konden gaan eten. We vonden een grieks restaurant, Poseidon en hebben daar heerlijk gegeten

 De mannen hadden Giros; Paul met rijst, Joris met brood. Sabine had Souvlakia en ik Bifteki. Toe nog een stukje Baklavas en wij waren weer klaar om verder te rijden.

Het was ondertussen zeven uur geweest, dus snel weer verder over de A1.
Bij Ybbs an der Donau de snelweg af en de B-wegen op. Het was ondertussen tegen negen uur en het begon al snel donker te worden. Dan ben je toch wel blij met je navigatie apparaat in je auto. Vooral het allerlaatste stukje naar de boerderij toe was een aardig avontuur. Over een heel smal weggetje, langs wat huizen en toen verdween ook het laatste huis in zicht. Aardedonker en Paul wilde eigenlijk omdraaien, want hij had het idee dat we er langs waren gereden. Gelukkig had ik op google earth gezien dat de boerderij afgelegen lag,  daardoor reden we toch nog even door. En jawel! We zagen lichten branden en even later stonden we voor ons logeeradres. Het was ondertussen half tien en ze hadden al gedacht dat we niet meer zouden komen. De boerin was al naar bed, de boer en z´n moeder zaten nog op ons te wachten.
We waren dolblij dat we er waren! Het bleek een ontzettend hartelijke familie te zijn en oma vroeg ook al meteen of we wel te eten bij ons hadden. Ja hoor, we hebben wat spul voor het ontbijt mee, alleen geen brood. Dat bleek geen probleem te zijn, want op zaterdag komt de rijdende bakker daar langs!

Na een heerlijke nachtrust werden we zo tegen half negen geroepen dat de bakker er was. Paul en ik waren al fris gewassen en aangekleed, dus gingen meteen naar beneden. De familie had ons duidelijk nog niet gehoord en was verbaasd dat we nu al uit ons bed waren :)
Heerlijk een choco-croissant, een "nuss-kipferl", twee donuts, 2 "salzstangerl", 4 kaiserbroodjes en een groot vloerbrood gekocht. De kinderen hun bed uit geschopt en gaan ontbijten.
Het nadeel van brood eten blijft toch die kruimels op de grond, maar in de gangkast waar spullen voor algemeen gebruik in staan, vonden we:

Dat is nog eens handig en Joris vond het erg leuk om ermee door het appartementje te racen, dus dat was nog eens extra grappig.
Na het ontbijt kregen we een rondleiding van de boerin. Fantastisch als mensen zo passievol over hun beroep en hun dieren kunnen vertellen. Daar luister ik altijd graag naar.

Daarna zijn we Scheibbs gaan verkennen. Voor Joris hebben we nog wat kleding gekocht, Sabine moest wat make-up hebben, want die hadden we niet meegenomen (oei, oei, hoe durf ik dat toch te vergeten, hihi) en ik heb een boek gekocht.
Een middagbroodje gekocht bij de Billa en die lekker op een bankje bij de rivier opgegeten.

Scheibbs is een ontzettend leuk stadje om in rond te wandelen. Wat ons betreft echt een aanrader voor een bezoekje als je eens in de buurt bent.
Na nog wat rondgekeken te hebben, besloten we om nog even weekendboodschappen bij de Billa te gaan doen; per slot van rekening was het Pinksterweekend en dan is er daarna niet meer veel te kiezen.
Terug op de boerderij zijn Paul en Sabine een potje gaan tafeltennissen, terwijl Joris en ik een wandelingetje in de omgeving zijn gaan maken.
Erg leuk was, dat we langs een voederplaats voor herten kwamen waar we nog een flinke zoutsteen in de voederbak aantroffen. Die laten ze dus gewoon liggen in de zomer.
We kwamen uiteindelijk op een punt aan waar de weg ophield en in plaats van dezelfde weg weer terug te nemen, wilde Joris liever door het bos naar beneden. We voelden ons echte avonturiers, wat de wandeling nog veel leuker maakte dan hij al was! Er is daar heel veel mooie natuur te zien, maar helaas was dit het enige dat we deze korte vakantie hebben bekeken.
Op de terugweg kwamen we nog een platgereden vuursalamander tegen.
Dat ´ie platgereden was, was natuurlijk minder leuk. Voor de rest was Joris er erg over te spreken.
"ik heb nog nooit een vuursalamander in het echt gezien!"

Weer terug op de boerderij zijn we aangeschoven bij Paul, Sabine en de gastfamilie die lekker onder de parasol zaten te kletsen. Daarna nog even met Sabine tafeltennis gespeeld. Joris was ondertussen op de opblaasstoel in het zwembadje geklommen en daar natuurlijk afgevallen. Zou niet zo grappig geweest zijn als hij z´n zwembroek aan had gehad, maar meneer was met z´n kleren aan er in gedoken :) We hebben heel hard gelachen en gezegd dat hij z´n kleren maar snel uit moest doen en dan z´n zwembroek aan moest gaan trekken. Sabine heeft toen ook haar bikini aangetrokken en die twee hebben toen nog even lekker samen in het toch wel behoorlijk koude water gespeeld.
Paul en ik waren ondertussen op het balkonnetje een boekje aan het lezen en wat toastjes aan het snoepen.
Joris kwam toen binnenstormen om te vertellen dat hij bij het dierenvoeren mocht komen kijken. Helemaal te gek natuurlijk :) Paul is even later ook daarnaar toe gegaan, terwijl Sabine en ik het ons gemoedelijk maakte op het balkonnetje.

Op aanraden van de familie zijn we vervolgens naar Gresten gereden om daar te eten in het thais-italiaans-oostenrijkse restaurant Das Stain. De eigenaresse is een Thaise en ze kookt hartstikke vers. Lekker!!!!!! Doordat er vers gekookt wordt, duurt het allemaal wel een ietsje langer, maar dat is het waard. Haar man doet de bediening en is een ongelooflijke kletsmajoor. Wel leuk hoor, maar op een bepaald moment waren we toch blij dat we gewoon rustig konden gaan eten en hij een ander tafeltje ging onderhouden.

De zondag hadden we eigenlijk ingeplanned om naar een therme te gaan, maar daar het weerbericht aangaf dat de zondag erg mooi zou zijn en de maandag minder, hebben we het programma omgegooid en zijn naar het plaatsje Melk gereden.
Melk is vooral bekend om het prachtige klooster (Stift) die er staat, maar de kinderen hadden niet zo´n zin om daar naartoe te gaan. Dus zijn we door het stadje gewandeld, hebben op een terrasje zitten eten (we waren er rond kwart voor twaalf en dat was goed, want een half uurtje later was er op geen enkel terrasje meer plek) en zijn doorgereden naar de rondvaartboot.
We hebben de rondvaart van Melk naar Krems en weer retour gemaakt. De hele tijd hebben we op het bovendek kunnen zitten en zo volop genoten van het prachtige weer. Natuurlijk ben ik weer flink verbrand, maar hé een kniesoor die daar op let :) Ontzettend moeten grinniken om alle russen die er ook rondliepen. Dat zijn echt vreselijke voordringers en lawaaimakers. De chinese dames die bij ons aan het tafeltje zaten in het begin, vielen in slaap en dat terwijl de tocht echt nog niet zo lang onderweg was. We vermoedden dat ze een heel heftig reisprogramma hadden. We voeren trouwens met deze boot.

Op de terugweg werd het al snel kouder en zijn we onder dek gegaan. We zijn voorin gaan zitten, zodat we een prachtig uitzicht hadden en hebben wat kleins te eten besteld, daar we toch wat honger hadden. De bewolking werd steeds heftiger, het begon te regenen en een stukje voor Melk begon het ineens te onweren. Gelukkig bleek het maar een staartje van een onweersbui te zijn, want we waren er snel doorheen. Het eten was geen succes, we hebben bijna een uur moeten wachten voordat het stukje appeltaart, het ijs en de kleine kaiserschmarrn er waren. Op onze klacht dat het wel heel erg lang duurde werd eigenlijk niet gereageerd, er kon geen verontschuldiging af. Dat vonden we wel heel erg vervelend. Maar goed, we hebben gelukkig veel leuks gezien onderweg.
Na de bootsvaart zijn we weer rustig terug naar de boerderij gereden, waar we een broodje hebben gegeten en nog wat hebben gelezen en tv gekeken. Op tijd naar bed!

Maandagochtend, tweede Pinksterdag, hebben we eerst weer van een heerlijk ontbijt genoten. Paul had bij de boerin verse eieren, verse melk, honing en bramenjam gehaald. Dat is toch wel heel prettig van het logeren bij een boer die ook huisgemaakte producten verkoopt.
Daarna met onze zwemspullen en een berg handdoeken in de auto gestapt, want we gingen natuurlijk naar de therme! We moesten in Göstling a.d. Ybbs zijn, dus we hebben het adres ingeprogrammeerd en zijn op weg gegaan.
Door leuke dorpjes en over verlaten wegen op deze prachtige zonnige dag (het weerbericht klopte lekker niet) naar de therme gereden. Daar aangekomen, kreeg ik de kriebels bij het kleine gebouw en de overvolle parkeerplaats. Maar goed, toch naar de ingang gegaan en net voordat Paul naar binnen wilde duiken, zag ik dat de grote vlag die voor de deur stond, tekst bevatte. Er stond op dat er geen vrije ligplaatsen meer waren vanwege de drukte, maar dat er nog wel krukjes enzo zijn. Nou, toen hadden Sabine en ik het al gehad en ook de mannen vonden dat toch niet zo´n leuk vooruitzicht.
Toen maar verder gereden en onderweg zitten bedenken wat we moesten doen. We kwamen er nog niet echt uit toen we al wel flink honger hadden. Paul en ik wisten niet wat we moesten eten en zaten daar over te discussieren toen we langs een pizza-tentje kwamen. Wij verder discussieren, tot Sabine riep: "en nu is het afgelopen. Omdraaien en daar naartoe, dan kunnen we tenminste wat eten!"
Daar wij heel braaf zijn, hebben we meteen geluisterd en zijn dat gaan doen.
Dit zaakje ligt aan de 121 precies op de grens van de plaatsjes Hilm en Gleiß. Joris is meteen naar de grens gehold en stond met zijn linkerkant in Gleiß en zijn rechterkant in Hilm. Hij moest weer erg om zichzelf lachen.
De eigenaar kwam meteen naar buiten hollen en draaide speciaal voor ons het mega grote zonnescherm naar beneden, zodat we niet in de gloeiend hete zon hoefden te blijven zitten. De pizza kostte hier maar € 6,50 voor een margherita, een stuk betere prijs dan dat je hier in het dorp betaald en van een zeer acceptabele kwaliteit.
We hadden ondertussen uitgevonden dat er een sauna in Amstetten zou zijn, dus daar zijn we verder naartoe gereden. En jawel, een zwembadcomplex met buiten- en binnenzwembad en een eigen sauna deel. We zijn meteen de sauna ingedoken (Joris ging eerst nog naar het zwembad) en hebben daarna buiten een plekje gezocht. De sauna was weliswaar niet heel groot, maar groot genoeg voor ons! Binnen 2 sauna´s en een stoombad. Een voetenbad, een koud dompelbad en een stuk of 8 verschillende douches.
Buiten twee saunakabines. In het duitstalige gebied bestaat het fenomeen "Aufguß", dat is wanneer het water over de kachel wordt gegoten. In de nederlandse sauna´s waar wij zijn geweest, wordt dit automatisch gedaan. Hierzo moet je het zelf doen. Een heel aardig stel oudere mensen hebben ons geleerd hoe we dat moeten doen, want wij deden het verkeerd.
Eerst laat je de sauna goed warm worden, dan gaat er een lampje branden dat de temperatuur voor de Aufguß is bereikt. Vervolgens zet je de deur en het raampje open en laat je zuurstof naar binnenstromen. Hierbij wapper je ook flink met een handdoek om de luchtstroom op gang te krijgen. Vervolgens sluit je alles weer, neem je je flesje met etherische olie, doet dat in je schep water en vervolgens giet je rustig een lepel of 3 water over de kachel. Dit laat je even goed verdampen. Vervolgens herhaal je dit ritueel. Op een bepaald moment gaat het lampje weer uit en ben je klaar met de saunagang. Naar buiten, afkoelen, onder de koude douche en in het onverwarmde buitenzwembad. Heerlijk!
We waren zo ontzettend blij dat we zijn doorgereden en niet in de overvolle therme van Ybbs zijn gegaan. We waren in dit saunacomplexje met een mensje of 20-25 dus heerlijk rustig.
Aan het einde van onze dag weer rustig terug naar de boerderij gereden en onze tortellini met tomatensaus gemaakt. Nog wat tafeltennisgespeeld en heerlijk gaan lezen/spelletje doen. Echt een super relaxte dag.

Dinsdag was alweer onze laatste dag. We hebben natuurlijk uitgebreid ontbeten met verse eieren en melk, waarna we afscheid hebben genomen van onze gastfamilie. We willen zeker nog een keer terug, want er is heel veel te zien en doen daar in de omgeving.