Wenen en bergwandelen

Woensdagochtend om 9 uur afgesproken met onze campingvrienden, dus op tijd naar de camping gereden. Daar aangekomen nog heel even het buro ingedoken om wat door te geven. Ondertussen kreeg Paul een telefoontje van een klant dat het internet bij haar niet goed liep dus daar eerst nog snel even langs gereden. Daarna weer terug naar de camping waarbij Christoph ons probeerde duidelijk te maken dat we niet goed wijs zijn.
Spulletjes in de bus geladen en na een tussenstop voor het buro (tja er moest natuurlijk uitgebreid gezwaaid worden) richting Wenen.
De reis ging prima, wel wat wegwerkzaamheden, maar geen noemenswaardig oponthoud.
In Wenen aangekomen een parkeergarage gezocht met een minimumhoogte van 2 meter, want tja, een busje wil niet overal in staan. Gevonden bij de Beethovenplatz en vanaf daar de stad gaan verkennen.
Jongste reisgenoot Nick gedroeg zich prima, heeft vrijwel niet gezeurd en dat vind ik knap voor een kind van 6. We hebben een heel deel van de oude binnenstad gezien, waarbij Paul en Marco veel foto´s hebben gemaakt.
´s Avonds lekker gaan eten bij een Argentijns restaurant (zo, dat was lang geleden..) waarbij we vrijwel geen fooi hebben achtergelaten omdat we geërgerd waren over het feit dat de zogenaamde Große Braune koffie een Haags Bakkie bleek te zijn. Daarover gereclameerd, maar er werd door de bediening wat lacherig over gedaan dat dit nu eenmaal een Große Braune was. Tja, dan geven wij ook een ´grote´ fooi van wel 35 eurocent. Jammer voor ze, want verder waren we prima tevreden.
Daarna gewoon weer verder gelopen, maar eerst nog met de metro geweest. We hadden een dagkaart voor de metro gekocht, dan hoef je je verder geen zorgen meer te maken over kaartjes kopen. Vooral voor Nick een hele belevenis dat we in de ´tram´ gingen, vond hij erg leuk. En ik kreeg visioenen van `When the lady smiles` van de Golden Earring. Helaas hebben we de non niet kunnen vinden in 1 van de metro´s maar ja, die was er waarschijnlijk al vandoor met Barry Hay.

Tegen half tien ´s avonds gaan kijken of we nog ergens een betaalbare kamer konden vinden (eigenwijs hoor die Marco). Al rondtoerend in de stad hebben Paul en Marco zich volledig uitgeleefd met het maken van foto´s vanuit de auto.
Op een bepaald moment parkeerde Marco de bus op een plein met grote fontein (hoe bedoel u dat mag niet), waar bij Monique en ik een beetje de kriebels kregen, want in zo´n positie moet je toch echt niet tegen de oostenrijkse politie aanlopen.
We hebben geluk gehad, want dat gebeurde niet.
Helaas geen kamers kunnen vinden dus besloten dat we dan maar weer terug naar Brixen zouden rijden. Daar zijn we tegen een uur of 3 in de nacht aangekomen.
Volgende ochtend kreeg ik meteen een sms of we soms alweer terugwaren. Ja dus.
Goed, we zijn gek, dat weten we.

Gisteren is Paul ´s ochtends eerst nog bij een klant langsgegaan. Daarna zijn we naar de billa gelopen, hebben daar proviand ingeslagen bij Lisi die we vertelden dat we van plan waren om bij Oberkaslach langs te gaan. Nu wist Paul dat het familie van Lisi is, maar niet dat het haar zus is die daar boven zit. Met de groeten aan de familie zijn we vervolgens naar de lift gelopen en lui naar boven gegaan.
Er stond een stel duitse dames voor ons en die bleven maar wachten, dus wij stapten maar in hun gondel. We hadden zin om lekker met z´n tweetjes daarin te zitten, maar helaas kwamen muts en muts toen ineens achter ons aan en zaten we met z´n vieren.
Vonden we jammer, want gezellige mensen waren het ook al niet.
Maar ach, niet getreurd, boven gekomen eerst langs de Filzalmsee gelopen om de Kalbersalve te beklimmen. Nadat we een stukje hadden geklommen een zijweg genomen, weg van alle toeristen en op een rustig plekje ons kamp opgeslagen om daar te genieten van het meegenomen lekkers. We genieten nog steeds zo ontzettend van onze nieuwe heimat dat is gigantisch.

Toen verder gelopen de Kalbersalve op en ook daar weer een mooi plekje gezocht om te zitten en te kijken. Daarna weer naar beneden gelopen, waarbij we langs een berghut kwamen waar kennissen van ons zaten. Natuurlijk moesten we meteen komen zitten en wat drinken. Tja, toen moest er ook nog een schnaps gedronken worden op de vriendschap, waarna we met veel moeite weer verder konden. Paul ging nog even zwemmen in de Filzalmsee terwijl ik met een nederlander heb zitten praten die hier al sinds 1969 komt. Paul had hem al op het feest ontmoet en ik nu dus ook. Was wel gezellig.
Daarna weer snel in de benen en naar Oberkaslach gelopen. Onderweg kwamen we Wolfgang van de Raiffeisenbank nog tegen die hard bezig was met hooien. Het hooi vervoeren ze gewoon op een slee, gaat ook zomers prima.
Bij Jausenstation Oberkaslach aangekomen eerst even Conrad gedag gezegd. Die moest daarna snel weer aan het werk, want ook hij moest hooien. Natuurlijk meteen de groeten overgebracht van Lisi wat ze weer erg verbaasde.
Computer Paul is bekend en Conrad had z´n vrouw al verteld dat Paul en ik op het feest volledig in Trachten waren geweest, want dat was een van de eerste dingen die ze vroeg.
Daar nog een hele tijd gezellig zitten praten en natuurlijk moesten we ook daar weer een schnaps drinken. Pffff. Natuurlijk zelf ook een drankje aan de wirtin aangeboden, waarop we natuurlijk niet zo snel weer wegkwamen.
Toch heel belangrijk dit soort contacten, zij kent ook weer veel mensen en als je bekend staat als vriendelijk en niet gierig dan is dat toch weer goed voor de reputatie. Paul z´n bedrijfje bestaat nu eenmaal van mond op mond reclame dus dit soort netwerken is vreselijk belangrijk.

Ondertussen Christoph nog gebeld over vandaag. Ik mag niet komen werken, moet verplicht nog een dag vrijnemen. Ik moet volgens hem genieten van het feit dat de kinderen er nu niet zijn en het er van nemen :)

Toen zijn we rustig aan naar beneden gelopen en hebben onderweg nog allebei een overgebleven broodje gegeten. Daardoor kunnen weerstaan aan de verleiding om ergens wat te gaan eten. Gelukkig want het geld gaat zo wel snel hoor.

Om een uur of half acht is Paul de auto op gaan halen van de camping en heeft een pc bij een klant opgehaald. Daarna zijn we samen naar een andere klant in Kirchberg gereden. Dit zijn nederlanders die eerst in Brixen hebben gewoond, maar nu hun droomhuis hebben gevonden op een berg. We kennen ze ook van de verschillende feesten dus het was ook weer erg gezellig.
Daar heeft Paul het een en ander aan computerproblemen opgelost en verder hebben we gewoon gezellig zitten bijpraten. We zijn het er allevier over eens dat we zeker niet een nederlandse clan om ons heen willen hebben en dat we ook echt niet elke week bij mekaar op de koffie willen komen. Toch prettig als je zo´n zelfde instelling hebt, dat scheelt een hoop erger.

Rond half elf maar weer eens op huis aangegaan, per slot van rekening stond Paul z´n eerste afspraak vandaag alweer op 8 uur en dan is het toch wel prettig als je een beetje wakker je bed uit kunt rollen.

Paul is nu ook weer naar een klant toe (veel afspraken deze ochtend) dus ik heb lekker rustig de tijd om de blog bij te werken.
Van het weekend ben ik weer aan de beurt om te werken. Daardoor kan ik niet naar de bijeenkomst van het oostenrijk forum in Bad Mitterndorf komen, maar ja dat had ik eigenlijk al een beetje verwacht. Heb de laatste tijd zoveel vrij gehad en alles tegelijk gaat nu eenmaal niet. Wel jammer, want ik had een aantal mensen zeker graag (weer) eens willen ontmoeten.

feestdag 3

Na het werk snel naar het dorp gelopen om de optocht te zien. De kapellen waren onderweg naar Hotel Reitlwirt, het officiële startpunt.
Toen ze voorbij waren, zijn Paul en ik richting kerk gaan lopen omdat we vanaf daaruit de optocht wilden zien. Ondertussen hadden we dorst gekregen en daar Massimo alweer open was daar even een colaatje gehaald en daar voor de deur opgedronken.
Erg mooi plekje om te kijken.
Op een bepaald moment kwam er een oude brandweerwagen voorbij en die spoot alles en iedereen nat. Ik was aardig nat en Claudia liep te mopperen dat ze nu verdikkie weer moest gaan poetsen terwijl ze dat net had gedaan (en ze heeft er net zo´n hekel aan als ik). Toen is Massimo een trekkertje en een doek gaan halen en heeft hij de boel weer droog getrokken.

Na de optocht zijn we achter het hele spul aangelopen naar de feesttent. Onderweg ook weer onze vrienden van de camping tegengekomen en daar gezellig mee gaan feesten. We kwamen tegen een uur of twaalf, half 1 bij de feesttent aan en zijn daar meteen eten gaan halen. Spritzer en bier erbij en wij konden beginnen. Even een rustig hoekje opgezocht en daar staan eten.
Ook onze vrienden uit het dorp kwamen weer, dus ook die even gedag gezegd. Natuurlijk moesten we ook weer met alles en iedereen handen schudden en praten en natuurlijk bleven de drankjes ook komen.
Als je bedenkt dat ik om 4 uur weer in het buro moest zijn en ik al aardig wat schnaps en spritzers ophad, dan kun je je misschien voorstellen dat ik er om een uur of 3 een sms-je aan waagde of Christoph misschien burodienst wilde draaien.
Gelukkig voor mij wilde hij dat wel, hij wilde in ruil daarvoor alleen wel een gebraden kippetje. Dat gingen wij wel even regelen....
Niet dus! Alle 1350 (hele) kippen waren al verkocht! En dat in ongeveer 3,5 uur tijd. Dat was dus even flink balen, maar goed, we konden er niets aan doen.
Daarna gezellig naar de schnapsbar gegaan en daar gezellig verder staan kletsen. Op een bepaald moment begon het ineens te gieten en stonden er op bepaalde plaatsen in de tent mooie plassen.
Tegen zes uur gingen onze vrienden weer terug naar de camping, Paul zat ondertussen bij mensen te praten en ik heb ook nog even met Kevin zitten praten.
Daarna nog even aangeschoven bij de mensen van het toneelgezelschap, maar daar waren we redelijk snel uitgepraat. Het liep tegen zevenen en Paul had geen zin meer, dus zijn we naar huis gegaan.

Thuis ben ik in bed gestort en er pas de volgende ochtend om 7 uur weer uitgekomen. Ik geloof dat ik een ietsie pietsie teveel en door elkaar gedronken had. Nu hoorden we later dat er meer mensen waren die hetzelfde probleem hadden. Tja, 3 dagen feesten gaan nu eenmaal niet in je koude kleren zitten.

Maandagochtend weer 2 uurtjes buro gedraaid en nog een uurtje wat buitenwerk gedaan (in de stromende regen, maar ja ik wilde het persé af hebben) en de rest van de dag kreeg ik vrij van Christoph.
Van die rest heb ik ook maar weer weinig gemerkt, want tja, moe hè. ´s Avonds nog even een frikandelletje gehaald bij Ton en Anneke en daar ook nog even over het feest nagepraat. Vriendin belde op dat we niet bij haar langs konden komen om het boek over Wenen op te halen, want ze was vergeten dat ze al een afspraak had staan voor de maandagavond, maar haar man was wel zo lief geweest om het boek bij ons voor de deur te leggen.
Paul had namelijk met onze campingvrienden afgesproken dat hij met hun op woensdag naar Wenen zou gaan en dan is zo´n boek wel handig.

Vanochtend ben ik weer vrolijk naar m´n werk gegaan. Was erg melig en heb lekker gek lopen doen met Christoph. Ook nog even serieus over het een en ander gepraat met de afspraak dat we mekaar vanmiddag wel weer zouden zien.
Daarna nog een vreselijk melige sms-correspondentie met mekaar gehad (we hadden hem goddelijke chef gedoopt, hihi en ik zijn nederige medewerkster), waarbij de overdrevenheden over en weer gingen. Vreselijk gelachen moet ik zeggen.
Daarna belde hij op om te zeggen dat ik morgen en overmorgen vrij ben. ´de kinderen zijn nu in nederland, dus dan moet jij het er maar eens lekker van nemen´. Dus even met Paul overlegd en wij gaan de komende twee dagen naar Wenen!

Vanmiddag eerst nog even met Paul naar een klant gefietst, waarna Paul naar de klant ging en ik nog even verder fietste. Daarna heerlijk bij een beekje gaan zitten, waar ik heerlijk weg heb zitten dromen.
Paul kwam daar even later ook langs, waarna we nog even hebben zitten praten.
Om 4 uur weer aan de slag gegaan op de camping tot zes uur.
Toen nog even heel snel de dag van morgen doorgenomen en administratie in het sporthotel afgegeven.

Nu zijn we bezig met de was om te zorgen dat we morgen ook nog iets hebben om aan te trekken en dan kunnen wij lekker Wenen onveilig gaan maken.

2e feestdag

Rond half tien gisteravond naar het feest vertrokken.
De band die speelde, was echt zo´n oostenrijkse muziekband. Niet mijn favoriete soort, maar wel leuk. Eerst heel gezellig met duitse kennissen van de camping een glaasje gedronken. Vervolgens kwamen onze vrienden uit het dorp weer aan, maar die gingen met z´n allen in de vinothek zitten. Wij hebben er even naast gezeten (de tafel was al vol namelijk) en gezellig zitten praten met dames van Niederkofler. Die riepen tegen me dat ze vonden dat ik zulke mooie trachten aanhad en waar ik die gekocht had. Ik had met m´n suffe hoofd niets door en vertel het. Toen vroeg 1 van de twee waar dat dan was en ik begin te vertellen toen ik ineens zag dat ze zelf van die winkel waren! Gegild van het lachen (en dan had ik echt nog geen druppel alcohol aangeraakt), was zo ontzettend komisch. Even later kwam Paul erbij zitten en toen 1 van de dames doorkreeg dat ze die middag met Paul aan de telefoon had gehangen en dat hij nu de computerman was, tja toen kon het helemaal niet meer stuk.
Paul en ik zijn even later weer weggegaan, want je doet Paul nu eenmaal niet veel plezier met wijn, dus wij zijn naar de schnapsbar gegaan. Niet dat we daar schnaps hebben gedronken, maar het was er wel in flinke mate aanwezig. Ook daar nog met wat mensen staan praten, waaronder de toekomstige filiaalleider van de Billa en het hoofd van het Tourismusverband.
De muziek in de schnapsbar was ook meer onze smaak dan die in de hoofdtent, dus we hebben het er wel een tijdje uitgehouden. Toen nog maar eens gaan kijken naar de vrienden in de vinothek, maar daar was alleen maar minder plek gekomen, dus we zijn even buiten wezen kijken. Beetje fris, maar ging wel goed.
Ook nog even staan praten met Jürgen en Christine Widauer (broer van Christoph en vrouw) van het sporthotel. Maar het was wat fris, dus ook weer vrij snel naar binnen gegaan. Daar kwamen we ook Ton en Anneke van het campingrestaurant tegen. Daar ook nog heel gezellig mee staan praten, terwijl Paul natuurlijk ook weer allerlei andere bekenden tegenkwam.

Uiteindelijk kwamen onze vrienden uit de vinothek rollen, maar daar viel niet meer zo heel erg mee te praten. Wel met oostenrijkse vriendin, want die had zich de dag ervoor zo´n stuk in de kraag gezopen dat ze niet meer zo´n zin had in alcohol. We waren het er samen over eens dat het de dag ervoor slechtere muziek en slechtere ambiance was, maar wel gezelliger.

Tegen half 1 maar eens een sms naar Christoph gestuurd waar hij bleef, want tja, die sekt die hij me nog steeds schuldig was hè. Hij gaf stiekem geen antwoord, maar toevallig zag ik ´m buiten bij een biertentje staan. Meteen met hollandse kennissen (die ook in oostenrijk wonen) op hem afgegaan, alwaar Christoph meteen aangevallen werd door 1 van de dames. Na heel hard beloofd te hebben dat hij echt sekt zou kopen heeft ze ´m dan maar weer met rust gelaten en hebben Paul en ik nog gezellig daar staan kletsen.
Toen moest ik mee de botsauto´s in, als ik dat tenminste durfde. Tja dat laat ik me natuurlijk niet zeggen, dus even later zat ik samen met C. in de botsauto´s. Erg gelachen moet ik zeggen, was wel weer eens leuk.
Daarna ben ik met Christoph en zijn vriendin in de schnapsbar dan eindelijk m´n beloofde drankje gaan drinken en daarna zijn we met een heel groepje naar de botsauto´s gegaan.
Dit keer zat ik bij Paul in de auto en die kan er goed mee overweg dus we hebben heel wat mensen half uit de auto gebotst. Was echt ontzettend lachen al die twintig plussers in die auto´s.
Op het eind hebben Paul en Christoph samen nog een rondje in de botsauto gedaan en toen zijn wij naar huis gegaan. Per slot van rekening moest ik vandaag om 9 uur weer beginnen. Wegens het feit dat ik gisteravond niet meer ophad dan een cola en 2 bacardi cola´s ging het opstaan me erg makkelijk af.
Vandaag in trachten naar het werk, want aansluitend is de optocht van de muziekkapellen in het dorp en daar willen we ook graag naartoe. In het plaatselijke blad werd de bevolking opgeroepen om zoveel mogelijk in trachten te komen, dus dat doen we dan natuurlijk netjes.

Het weer is vandaag aangenamer dan de afgelopen tijd. Er staat weliswaar een fris windje, maar het zonnetje komt door de wolken heen en dat is wel weer heel fijn. Hopelijk wordt het alleen maar beter, dan kunnen we ook weer van de zomer gaan genieten.