En toen ....

zat de buurkant ineens gezellig binnen in mijn buro, bij Sabine op schoot !

Het beessie is altijd buiten, maar vindt het eigenlijk veel gezelliger als hij bij iemand mag zitten. Z´n baasjes zijn bijna nooit thuis en wij natuurlijk wel vaak. Als er vet aan het vlees zit dat ik er af snij, krijgt hij het ook altijd. We hebben ´m al "Happie" gedoopt omdat hij zo graag eet :-)

even een foto vanaf het terras

Om jullie even een indruk te geven van de huidige dag, twee foto´s vanaf ons terras.
Uitzicht richting Kitzbühel:

Hier kun je zo´n beetje zien hoe hoog de sneeuw ligt:

Joris heeft vandaag z´n proefwerk moeten schrijven, een persoonsbeschrijving van z´n moeder (kijk de juf weet wel wat voor onderwerp ze uitkiest :-D). Hij was nog erg moe en erg zenuwachtig. De honderd woorden heeft hij precies bij elkaar weten te schrijven zei hij, maar voor de rest was hij niet erg positief.

Sabine moest voor haar engelse proefwerk opschrijven wat ze later wil worden in tenminste honderdtwintig woorden. Ongeveer halverwege haar epistel zat ze daar al aan, dus die heeft er een heel goed gevoel over.
Tevens heeft ze van haar tekenlerares eindelijk een compliment gekregen over haar tekenkunst. Ze hadden een boom moeten tekenen en die moeten invullen in Jugendstil-stijl. Ze had erg haar best gedaan om heel precies te tekenen en dat beviel haar lerares heel goed. Zogauw ze de tekening mee naar huis mag nemen, zullen we er een foto van nemen (of inscannen al naar gelang de grootte) en hem hier laten zien.

Paul en ik hebben allebei de griep, dus wij hebben vooral veel geslapen vandaag.

rodelen, uit eten en sauna

Zo, dat was weer een heel leuk weekendje!

Zaterdag heerlijk uitgeslapen tot ca. half negen, toen is Paul nog bij 2 klanten langs geweest.
Tijdens het kijken naar de afdalingen van zowel de dames als de heren skiërs, heb ik een flinke pan groentensoep met balletjes in elkaar gedraaid.
Lekker gegeten en toen met z´n viertjes skikleding aan en op naar Söll, want we wilden die rodelbaan graag een keer uitproberen. Een aantal jaar geleden hadden we het ook al gedaan, maar toen was onze rodeltechniek nog niet zo best en was de baan nogal ijzig. Ondertussen is de baan wat veranderd en niet meer zo ijzig.
Dus vol goede moed rodels gehuurd en de gondel in. Het blijft altijd prachtig zo´n ritje met de gondel, ook iedereen die niet gaat skiën of zo, kan ik het alleen maar aanraden, het uitzicht als je de berg op zweeft, is zo prachtig, zeker als er zo´n mooi zonnetje schijnt.
Het was vreselijk druk op de rodelbaan, dat vonden we wel wat jammer, maar ja, wat wil je op een zaterdag. Dus niet getreurd en gaan!
Nou dat hebben we geweten. Behalve dat er natuurlijk grote groepen duitsers onderweg waren die allemaal altijd denken dat ze god zijn en een groep amerikanen/engelsen die echt voor de meter niet kunnen rodelen, was het grootste probleem dat de baan vol zat met gaten. En dan niet van die kleintjes, maar grote, waarbij je regelmatig met rodel en al de lucht in gekatapulteerd werd als je niet ontzettend oppaste.
We hebben een aantal mensen de rand over zien vliegen, gelukkig niet de verkeerde randen waarbij je een eind naar beneden stortte, maar wel in de diepe sneeuw naast de baan. Puur door het feit dat ze met te hoge snelheid in zo´n gat terecht kwamen en daardoor alle controle verloren.
M´n hele lijf was onderaan de baan door elkaar geschud als een professionele cocktail en ook Paul had meer pijnlijke spieren dan andere dingen in z´n lijf. Wij hielden het dus even voor gezien en namen een drankje bij de apres ski bar onder aan de baan. De kinderen gingen met z´n tweetjes nog een keer, want die vonden die gaten prachtig! Helaas hadden ze ook toen weer last van die duitsers en ondertussen was het ook half vijf geworden en ging de zon al bijna onder. Paul en ik vonden het genoeg geweest, dus we gingen weer rustig op huis aan.
Rond half zes gingen Paul, Sabine en ik naar restaurant Massimo om lekker een pizza´tje te eten. Joris was zo moe, die wilde liever alleen thuisblijven. Vinden wij prima, hij is per slot van rekening groot genoeg om te bellen als er iets is.
We waren blij dat we zo vroeg waren gegaan, want op twee tafeltjes na was de zaak al vol. We werden snel voor een grote groep nederlandse jongelui geholpen, dus we hoefden niet eens zo heel lang te wachten op ons eten. Paul had zoals altijd een pizza diavolo (met hete salami en hete pepers), Sabine had een tortellini met speksaus en ik had een pizza parma (met parmaham, parmezaanse kaas en veel rucola). Daar de pastaporties niet zo groot zijn (echt italiaans dus als voorgerechtgrootte gemaakt), had zij al een toetje besteld toen Paul en ik nog aan de pizza waren. Een tartufo, altijd lekker!

Paul had na zijn pizza ook wel trek in zo´n toetje en Sabine, tja je bent een puber of niet haha, lustte er nog wel eentje :)
Om kwart voor zeven waren we weer thuis, waar we nog een heerlijk kopje thee hebben gedronken.
Toen we in de pizzeria zaten, klaagde Sabine al dat haar linkerduim zo´n pijn deed en toen we thuis waren, ze op de bank zat en haar laptop pakte, gilde ze het uit van de pijn.
Ik heb er een foto van gemaakt, heel goed zie je het niet, maar het zag er enigszins uit alsof haar duim uit de kom was. Heel duidelijk is de foto niet, maar misschien is het voor jullie zichtbaar.

Bij de bovenste hand stond de duim in een andere hoek dan bij de onderste hand.
Omdat ze er zoveel pijn aan had de dokter maar gebeld (zaterdagavond kwart over acht....) en die kwam er meteen aan. In de praktijk een röntgenfoto gemaakt, maar daarop was niets te zien. De duim stond ook alweer een stuk  normaler zei Paul. Ze heeft in ieder geval een soort omhulsel voor d´r duim gekregen, zodat ze er niet zoveel pijn aan heeft.
Het kind heeft wat dat betreft echt altijd wat. Zelf heeft ze het idee dat het misschien gekomen is, omdat ze bij het rodelen met die hand flink hard op de grond heeft geduwd om de bocht goed om te komen.



Vandaag begon weer op tijd. Zowel Paul als ik moesten vanochtend werken, dus van uitslapen kwam er natuurlijk niets. Ik ben lekker de hele ochtend bezig geweest en heb weer het een en ander aan achterstallig werk kunnen inhalen.
Daar we deze week wel snowboarders hadden die ´s middags kwamen lessen, mocht Joris ook weer fijn gaan boarden. Met zulk prachtig weer (strakblauwe lucht, zonnetje, lekker koud) is dat natuurlijk ook fantastisch. Paul, Sabine en ik hebben met z´n drietjes een broodje met wat soep gegeten en om kwart voor drie zijn Paul en ik naar Wörgl gegaan om eens even lekker op temperatuur te komen in het prachtige saunalandschap van de Wörgler Wasserwelten, de Wave. Het was wel druk, maar niet zo druk dat er geen vrije stoelen meer waren, dus dat was fijn.
Eerst opgewarmd in de 55 graden sauna, door naar het stoombad en toen lekker even in het zwembadje afkoelen. Vooral in het buitenbad kon je hoofd heel goed afkoelen, het blijft toch wel heel leuk hoor met al die sneeuw om je heen.
Vervolgens uitgerust, waarna Paul nog even de 70 graden sauna in is gegaan. Ik heb m´n lijf weer even bij laten komen in de ligstoel :-D
Nog een rondje honingsauna gedaan, weer afkoelen, daarna in de 80 graden sauna en als afsluiting nog een keer stoombad. Goed afkoelen in het zwembad (en natuurlijk ook weer het buitenbad, hihi) en snel weer naar huis waar de kinderen de frituurpan ondertussen al aan hadden gezet en de röstirondjes al hadden gebakken. Kipvingers en appelmoes erbij en klaar was ons zondagse snackbarmenu. Gezond was het absoluut niet, maar best eens lekker zo.

Morgen begint de schooldag weer en Joris zit nu (verdrietig weliswaar) naast mij te oefenen op z´n persoonsbeschrijving. Morgen hebben ze een proefwerk en moet hij 100 woorden over een figuurtje schrijven. Daar dit een heel zwak punt van Joris is, moet hij helaas veel oefenen en dat is natuurlijk helemaal niet leuk als je het nut van dat stomme lezen en schrijven al niet inziet.... Maar goed, we doen ons best om te zorgen dat hij minimaal een 4 haalt en daarmee nog net een voldoende. Hij zou het namelijk nog veel erger vinden als hij nog een jaar volksschule moet doen, terwijl al z´n vrienden volgend jaar naar de hauptschule gaan.