en daar gaan opa en oma ook alweer naar nederland

Vandaag was alweer de laatste dag dat opa Nanno en oma Gonnie hier in Brixen waren.
Daarom zijn we daar vanmiddag met z'n allen nog even gezellig langs geweest. De kinderen zijn weer verwend door Ruud en Meity (neef van Gonnie met z'n vrouw), dus die waren alweer blij.

Verder heeft Paul vanochtend bij Joost geklust, de zolder isoleren. Dat is wel een heel werk, ze verwachten er bij mekaar een goede 10 ochtenden voor nodig te hebben.
Ik heb het huis weer aan kant gebracht en de kinderen hebben fantastisch meegeholpen door heel lief met z'n allen te spelen.

Vanavond hadden we Linda en Lydia weer te eten. Anita en Hermann wilden gezellig samen een avondje uit, dus wij passen weer op (dit keer gratis). Ben benieuwd hoe laat ze terugkomen. Ik weet wel zeker dat we voor Lydia er weer uit zullen moeten, die begint altijd om elf uur, half twaalf te janken, dus dan duwen we er stiekem een fles in (wat niet weet, wat niet deert) en hopelijk slaapt ze dan tot morgenochtend door.

Verder hier geen nieuws of andere gebeurtenissen, maar morgen schijnt het mooi weer te worden, dus misschien gaan we er dan nog wel weer even op uit.

Beetje verdrietig

Vandaag ben ik een beetje verdrietig.
Niet omdat het met fitness niet goed ging, integendeel, voor iemand in mijn huidige conditie (bloedverlies zullen we maar zeggen) ging het best goed.
Al m'n series 3x gedaan, alleen m'n cardio lukte niet de volle 30 minuten. Na 20 minuten ging het lichtje gewoonweg uit.

Niet omdat het met Paul bij de Bezirkshauptmannschaft en het Finanzamt niet goed ging. Integendeel, hij was binnen het uur alweer klaar met allebei de opdrachten.

Niet omdat het weer zo slecht was. Integendeel, het was vandaag alweer prachtig (alhoewel ik de hele middag heb geslapen omdat m'n energie na m'n training echt helemaal weg was).

Ik ben verdrietig omdat Sabine thuiskwam met het verhaal dat de meiden uit haar klas over haar lopen te kletsen tijdens de gymles. Als ze zich dan aan het omkleden zijn dan wordt er gefluisterd en vangt ze continu van alles op over 'blöde Sabine'. En dat is niet leuk. Ook zijn de zoons van de buurman ontzettend irritant. De jongste loopt continu dingen over haar te roepen (op school) en ook de middelste zoon loopt te klieren, tegen haar te duwen enzo.
Ik weet helaas hoe het is om eruit te liggen (alleen ligt dat bij mij op middelbare school niveau) en dat gevoel is vreselijk. Het is dat Sabine zo ontzettend graag leert, anders vrees ik dat we haar niet echt meer naar school zouden krijgen.
We vragen dinsdag dan ook meteen een gesprek met de meester aan tijdens zijn wekelijkse spreekuur, want hier kan niet snel genoeg worden ingegrepen. Alhoewel ik niet zou weten hoe, maar ik hoop dat hij daar een antwoord op heeft.

en het blijft mooi weer

Vanochtend hadden we met z'n allen weer wat moeite met het vroege opstaan, maar uiteindelijk was iedereen toch weer gewoon op tijd klaar.
Sabine vertrok om net iets voor half acht naar Sabrina en Joris en Paul gingen rond een uur of acht naar de peuterspeelzaal.
Om tien over acht belde Joost of Paul kwam helpen met het isoleren van de zolderverdieping en dat is Paul toen ook gaan doen.

Ik ben ondertussen met m'n schoonmoeder naar de Pennymarkt gereden, want de winterbroeken voor dames zouden daar in de aanbieding gaan. Helaas, toen we daar aankwamen was er niet 1 broek in mijn maat, dus daar had ik wel de pee over in. Wel een fatsoenlijke trui gevonden en 3 paar lekker warme wintersokken. Ook voor Joris mooie huissokken (met van die antislipdingen eronder) en voor Sabine een paar sloffen.
Paul was ook nog even snel naar de Hofer geweest om daar hardloopkleding voor de winter te kopen. In z'n zomeroutfit is het toch een ietsje frisjes straks zullen we maar zeggen.

Na het middageten nog even gezeten en wat dingetjes gedaan, waarna we met z'n vieren Vita op zijn gaan halen en lekker 2 uur in het bos hebben rondgewandeld.
Tegen 5 uur waren we weer terug. Toen ging Sabine huiswerk maken en ik appels schillen. Er stond nog een halve boodschappentas appels waarvan ik nog appelmoes moest maken. Sabine was rond 6 uur klaar met haar huiswerk, toen had ik pas de helft van de appels gedaan.
Na de broodmaaltijd ben ik dus maar snel verder gegaan met schillen en omdat de kinderen zo keurig hadden geholpen met de tafel afruimen, mochten die als beloning beneden gaan computeren.
Paul is om kwart voor zeven weer richting Joost gegaan om nog een uurtje of 2 te gaan klussen daarzo.

Ondertussen stond de afwasmachine weer mooi te draaien en toen m'n appeltjes allemaal geschild waren, de grote pan maar meteen op de kookplaat gezet. Om half negen was de appelmoes klaar en de afwasmachine ook, de kinderen liggen heerlijk te slapen, dus ik mag beneden ook nog even achter de pc.

Morgen weer lekker naar de fitness, ik heb er zin in.

Vandaag was het dan zover, m'n tweede fitnessles.
Ik was bang dat ik erg veel last van m'n spieren zou hebben, maar behalve m'n buikspieren die ik tijdens de oefeningen wel erg goed voelde (au au), viel me dat erg mee.
Wel moest ik vandaag 5 minuten langer fietsen, oefeningen doen voor m'n triceps en in plaats van 20 minuten moest ik 30 minuten cardio oefeningen doen.
Aan het einde van de les was ik wel moe, maar voelde me tevens erg lekker. Ik kijk dan ook met spanning naar vrijdag wanneer ik alle sets niet 2, maar 3 keer moet doen.

Paul is ondertussen hard bezig geweest met het verder maken van de homepage. Daar gaat nu eenmaal een hoop tijd inzitten en dat merken we meteen.
Gelukkig is vandaag de verklaring omtrent het gedrag van het ministerie van Justitie eindelijk binnengekomen, dus daarmee gaan we zo snel mogelijk naar Kitzbühel om deze bij het Bezirkshauptmannschaft af te geven.

Vanmiddag heb ik een halve boodschappentas met appels weg zitten schillen terwijl Sabine haar huiswerk aan het maken was. We zijn lekker buiten gaan zitten, want de temperaturen zijn 's middags in het zonnetje tropisch te noemen.
In tegenstelling tot de ochtenden trouwens, want vanochtend vroor het gewoon, de rijp lag al op het dak van de garage en de auto's.

Vanavond weer de buurkindjes op visite, het was weer erg gezellig en de pot chocopasta is alweer een stukje leger geworden. Heel vreemd, maar als Linda bij ons eet, dan wordt er ineens een hoop chocopasta en hagelslag weggewerkt, hahaha.
Daarna hebben de kinderen nog even lekker buiten gespeeld tot het moment dat Linda met een rotklap op d'r hand en gezicht viel.
Gelukkig vielen de pijnen weg te werken met een glas limonade met een rietje en 3 koekjes, dus het viel uiteindelijk mee. Wel een kapotte bovenlip en een beetje een bloedneus, maar dat mag ook wel als je op je gezicht klapt.

Ondertussen hebben we alle kinderen weer goed en wel in hun bedjes en kunnen wij genieten van hopelijk een rustig avondje.

Computer Total!

Vannacht had Joris duidelijk naar gedroomd en hij wist even niet meer wat of hoe, hij was namelijk naar de gang gegaan om ons uit de kelder te roepen. Toen wij daar niet bleken te zijn was hij helemaal overstuur.
Vanaf een uur of 2 heb ik dus weer samen met Joris geslapen.
Paul is ergens in de nacht naar Joris zijn bed verhuisd, want Joris vond het weer nodig om z'n vader te slaan en te schoppen.

Vanochtend eerst Sabine gecontroleerd en omdat ze nog koortsig was, hebben we haar vandaag ook nog maar thuisgehouden.
Joris en ik zijn lopend naar school gegaan en Joris had geluk, zijn liefste juffrouw, Sabine, was er.
Thuisgekomen de gewone dagelijkse dingetjes gedaan en tegen half twaalf besloten om een kalkoenrollade te maken voor tussen de middag. We hadden nog 2 stukken van een kilo liggen en die moeten op. Deze heb ik ingewreven met zout en peper, vervolgens een zak in de binnenkant gemaakt, daar zout, peper, bieslook en cottage cheese ingedaan. Het hele zaakje aangebraden, vervolgens in een braadslee met boterklontjes gelegd. Om de filet 3 in stukjes gesneden puntpaprika's en een hele forse slok sekt gemikt. Dit hele zaakje nog 40 minuten in de oven en wij hadden een overheerlijk mals stuk vlees. Patatjes erbij en klaar is de maaltijd.
Van het vlees hielden we nog een stuk over, dat hebben we vanavond bij ons brood verder opgegeten.

Vanmiddag voelde Sabine zich alweer zoveel beter dat ze heerlijk buiten is gaan spelen. Ze kon vandaag ook normaal eten, dus ze kan morgen weer lekker naar school. Ze heeft er weer veel zin in.
Tegen half vier had ik het even helemaal gehad met al die mensen om me heen en ben ik er even lekker een goed uur uitgeweest. Naar de buchberg gelopen (is aan de overkant) en daar via de Lindenweg (= een wandelpad) een stuk naar boven en vervolgens gewoon het bos in. Even heerlijk alleen geweest.
Een stuk opgefrister kwam ik weer beneden.

Paul had ondertussen Vita alweer opgehaald en samen met Anita besloten dat Vita met ze mee mocht toen ze gingen hardlopen. Dat laatste ging niet best, want beide hardlopers hadden pap in de benen.

We hadden vandaag weer een prachtige dag. Vanochtend erg koud, zover we konden voelen tegen het vriespunt aan, vanmiddag weer gewoon zomers aandoend. Voorlopig schijnt het weer nog zo te blijven dus we genieten er met volle teugen van.

Voor Paul z'n bedrijfje hebben we ondertussen een naam bedacht. Niet erg origineel, maar het dekt de lading volgens ons: Computer Total.
Paul is nu hard bezig met het maken van een fatsoenlijke website, zodat we, als we eindelijk die verrekte verklaring omtrent het gedrag uit nederland eens krijgen (het zal tijd worden, want onze inschrijving bij het Bezirkshauptmannschaft begint te verlopen), tenminste meteen kunnen gaan adverteren en dan een mooie site tot onze beschikking hebben.
Zogauw de site online is mogen jullie hem natuurlijk testen. Nog even geduld...

ziek en fitness

Vanochtend ging om kwart voor zeven de wekker weer na een prima nachtje slaap. Wel een beetje zenuwachtig voor de fitness, maar goed dat heb ik nu eenmaal altijd bij nieuwe dingen.

Kinderen wakker gemaakt en toen vertelde Sabine al dat ze al een hele tijd op de wc had gezeten en zich helemaal niet lekker voelde.
Bij het ontbijt bleek dat nog maar weer eens. Ze had net 1 hapje van haar geroosterde broodje met suiker op toen alles er weer uitkwam. Zoals jullie wel begrijpen, is Sabine maar niet naar school gegaan. Ik heb haar mooi haar bed weer ingemikt.
Paul heeft Joris naar school gebracht, terwijl ik m'n spulletjes voor de fitness klaarmaakte.

Om 9 uur was het dan zover. Anita stond voor de deur met de vraag of ik al klaar was. Ja dus! Op naar Kitzbühel!
Daar aangekomen werd Marko (de trainer) meteen voor me opgeroepen en even later stond er een zeer breedgeschouderde vijftiger voor m'n neus.
Daar mocht ik mee naar een hokje waar m'n persoonlijke gegevens werden opgeschreven. Verder wilde hij weten of ik nog lichamelijke problemen heb. Ja dus, m'n bekken. Hij wist (in tegenstelling tot de meeste 'specialisten' die ik tot nu toe heb ontmoet) meteen te vertellen hoe dat komt en wat we dan wel en ook zeker niet moesten gaan doen bij de training. Dat gaf me in ieder geval al een prettig gevoel.
Daarna werd ik gewogen (geweldige weegschaal, ik woog meteen 600 gram minder dan thuis) en werd m'n vetpercentage door middel van ijzeren plaatjes (met vermoedelijk electrodes eronder) gemeten. Dat ik teveel vet heb, dat mag duidelijk zijn, haha. Wat ik mooi vond is dat er uit kwam dat het teveel aan vet vooral op mijn benen en mijn armen zit en een stuk minder op m'n lijf. Fantastisch dat soort apparaten, ik sta altijd versteld wat er allemaal voor moois op dat gebied verzonnen wordt.

Toen mocht ik dan gaan beginnen. Eerst even tien minuten warm fietsen, waarop ik natuurlijk meteen riep dat dat geen probleem was omdat wij hollanders dat wel kunnen. Gelukkig heeft hij me niet meteen teruggepakt door me een zwaar programma te geven, haha.
Toen buikspieroefeningen, oefeningen voor m'n beenspieren, nek, armen en rug. Vooral m'n onderrug heeft het zwaar gehad kan ik jullie vertellen. Dat is nu eenmaal een zwakke plek bij me dus daar gaan we flink op trainen.
Op het eind moest ik op een zo'n groot apparaat waar je op staat. Met je benen moet je trappen en met je armen duwen en trekken. Dat moest ik 20 minuten volhouden, pffffff, volgende keer worden het er 25.
Dat was alweer het einde van de les, het ging best snel en erg lekker.
Ik heb me dan ook een jaarabbo aan laten praten. Daarnaast ook nog een abonnement afgesloten voor de begeleiding (dat gaat apart). Elke keer dat je gaat trainen wordt er een nummertje aangekruist en na een stuk of 7 of 8 keer wordt je gewicht enz. weer gemeten, na een keer of 16 krijg je een nieuw trainingsprogramma, na een keer of 24 weer gewicht enz, na 32 keer nieuw trainingsprogramma enz enz.

De school is keurig, er is gratis kinderopvang, het is er schoon, de apparaten zijn duidelijk goed onderhouden en de trainers houden hun pupillen zo goed als mogelijk in de gaten. Ze staan niet continu bij hun vriendjes of met elkaar te praten, maar lopen echt door de zaal om naar de mensen te kijken.
Het kost een lieve duit, maar vooruit dat moeten we er maar voor over hebben.

Ik dacht zelf dat we 2x per week zouden gaan, maar Anita vertelde al dat ze eigenlijk 3x per week wil trainen, maar dat dat er de laatste tijd niet van was gekomen omdat ze niet zoveel puf had. Nu we samen gaan moet ze wel, dus ik ook.
3x per week dus! Ben benieuwd naar mijn conditie straks bij het skiseizoen.

Af en toe gaan pa en moe

met ons naar een bergje toe, dat is voor ons kinderen het leukste dat bestaat.

Nadat we vanochtend tot half acht uit hebben kunnen slapen, zijn we lekker rustig opgestart. Ik heb eerst 2 wassen weggewerkt en een heel klein strijkje gedaan, Paul heeft wat opgeruimd en stofgezogen en toen zijn we tegen half 12 met buurvrouw Anita en haar 2 kinders naar de lift gereden (Paul op z'n fiets, want we pasten niet met z'n allen in de auto).


Toen gingen we al lopend naar Buchau, wat nog een flinke tippel was. Zelf had ik erg veel last van het feit dat we de hele weg in de zon liepen, daar kan ik nu eenmaal slecht tegen.






Maar met wat gemopper (vooral van de kinderen, want Paul en ik hadden elkaar verkeerd begrepen, waardoor ik de kinders had beloofd dat we met de gondel omhoog zouden gaan), een zere linkerkuitspier, die gelukkig na verloop van tijd weer over ging, kwamen we toch boven.
Onderweg kwamen we nog een wei tegen met lama's.


Joris vond het feit dat lama's spugen wel erg leuk en hij gedroeg zich vervolgens dan ook even als een kleine lama. En spuugde vervolgens Linda op haar t-shirt.

(Sabine en Linda als stoere bergbeklimsters)


Een stuk later kwam Sabine als volleerd sprinkhanen- en krekelvanger een mooie sprinkhaan (Grashüpfer) tegen die ze natuurlijk binnen no time alweer te pakken had.


Anita vond dat helemaal niets, die houdt niet van dat soort gekriebel, dus nee dank je Sabine, die hoef ik niet vast te houden, haha.
Bij Buchau aangekomen hebben we daar allemaal wat gedronken en de kinderen en Anita hebben een ijsje genomen.


Toen weer een stukje terug gelopen en daar onze meegenomen mondvoorraad uitgepakt. Onder het genot van een wijntje voor mij, een biertje voor Paul en Anita en limonade voor de kinderen hebben we ons tegoed gedaan aan fruit, brood, worst, nog meer worst, uien, kaas en gehaktballetjes.
Ook vond Joris daar nog een wespennestje, wat een erg leuk plaatje opleverde:


Ondertussen was er besloten dat ik met Sabine, Joris en Linda het bospad naar beneden zou nemen, terwijl Paul en Anita met Lydia in de kinderwagen via de normale weg naar beneden zouden lopen.


De kinderen en ik waren avonturiers en een beetje avontuur hebben we wel beleefd. Een voetgangershekje waar Sabine en ik de vorige keer gewoon door hadden gekund, was nu met prikkeldraad afgezet. Tja, daar lieten wij avonturiers ons natuurlijk niet door tegenhouden, net zomin als de weide met jonge stieren waar wij toen doorheen moesten (slik). De modder maakte het ook alleen maar avontuurlijker en het prikkeldraad waar ik vervolgens plat onderdoor moest omdat het te hoog was om overheen te klimmen, was ook alleen maar leuk. Sabine vond het dan wel niet leuk dat ze met haar hand in een koeienvlaai was beland, maar dat mocht de pret niet drukken. De vlaai werd even later in een kleine aftakking van een beekje, dat het nodig vond om over ons pad te stromen, afgewassen en in een gigantisch tempo gingen we daarna verder. Linda is namelijk zo'n kind dat in haar hoofd heeft dat ze naar beneden gaat lopen en dat doet ze dan ook. Niks om je heen kijken naar bloemetjes, stenen, blaadjes, eikels, paddestoelen, koeien enzovoorts. Dus Joris had pech, die houdt daar namelijk wel van, maar dan zouden we wel erg achterop zijn geraakt bij die meiden.

(Paul en Anita kwamen ondertussen ook dit wel heel erg spannende tafereel tegen....)


Toen we vrijwel beneden waren, kwamen we bij een klein speeltuintje dat helemaal aan het eind van de Lauterbach zit en daar mochten de kinderen nog even van me spelen. Paul kwam er toen alweer aan met Vita, want die moest natuurlijk ook weer uitgelaten worden.
Toen nog even bij een beekje gespeeld, waar Linda het erg nodig vond om Joris erin te duwen. Dat was weliswaar niet helemaal expres, maar toch, het duwen ging expres dus ze heeft wel haar excuses aan moeten bieden.
Toen snel naar huis gelopen, waar Joris weer schone kleren aankreeg en de kinderen voorzien werden van een ijsje. Wij gingen lekker weer aan het bier en de gespritzter en nog even nagenieten van het mooie weer.
Daarna m'n groentenvoorraad doorgespit en van alles wat in de wok gemikt met een flinke scheut olijfolie en een klontje boter. Daarbij 2 in stukjes gesneden worsten en wij aten weer vorstelijk en bovenal behoorlijk gezond. Toe namen we het laatste beetje ijs en de slagroom die hoognodig opmoest en daarmee was het weekend voor de kinderen alweer voorbij.

Ik ben nog even heerlijk in bad gaan liggen om m'n spieren weer lekker warm te krijgen, per slot van rekening moet ik morgenochtend wel een beetje in vorm zijn...