hoe ben je opgevoed

Vanochtend was het weer ongelooflijk druk op de camping. Echt zo'n wisseldag. En dan ook nog een aantal gevalletjes met stroomuitval erbij dus flink aanpezen.
Vanmiddag was het wat rustiger en heb ik met Christoph nog gesproken over opvoeding en hoe je daardoor beïnvloed wordt. Leuk gesprek, maar hier moeilijk te herhalen.

Aan het einde van m'n werkdag uitgenodigd bij Silke en Jürgen, duitse vrienden van ons van de camping. Om kwart voor tien ben ik redelijk aangeschoten met de kids naar huis gereden, want van Joris was niet veel meer over.
Paul en Jürgen waren naar het restaurant gegaan omdat daar een nederlandse zanger optrad en de heren wilden eigenlijk wel heel graag weten hoe die nu in het eggie was.

Het schrijven van dit blogje is al een behoorlijke opgave met zoveel sekt en zo weinig eten in m'n buik, dus ik hou het hier maar bij voor vandaag :D

Joris is een vleermuis!

Vandaag was het nog drukker dan gisteren, ik heb ongeveer driekwart van de ochtend half hollend doorgebracht om te zorgen dat alles op tijd gedaan werd en om de mensen toch zo snel mogelijk te helpen.
Ondanks dat alles ontstonden er toch nog wachttijden, maar goed er kan nu eenmaal maar 1 caravan tegelijk van z'n plek getrokken worden.

Om twaalf uur werd ik opgehaald door Paul en ...........een vleermuis! Ik schrok me natuurlijk een hoedje en toen begon die vleermuis ineens ontzettend hard te lachen en te roepen: mamma, ik ben het hoor, ik ben Joris... hihihi prachtig. Hij wilde vanochtend namelijk niet verkleed worden voor de carnaval, maar juf had dus een prachtige vleermuis op z'n gezicht getekend.

Omdat Paul ook de hele ochtend op stap was geweest, hebben we snel patat met satésaus en witte worstjes gemaakt. Niet echt gezond, maar wel erg lekker.
Om iets over half twee ging de telefoon. Dat was natuurlijk Christoph om te vragen of we weer brood voor 'm mee wilden nemen bij de Billa vandaan. Tuurlijk willen we dat. Paul had ook nog een pakje Kinderchocolade voor Christoph meegenomen (hahaha) en die werd in dank aanvaard :)
Even een klein dipje in de drukte gehad, maar zo vanaf kwart over vier ging het weer aan 1 stuk door. Kwart over zes had ik de laatste uit het buro gewerkt en het was goed dat we toen snel vertrokken zijn, want een klein kwartier later werd ik door Ton opgebeld of ik toevallig nog op de camping was, want er stonden alweer 2 campers voor de deur.
Morgen hopelijk nog 1 dagje zo'n drukte en dan vermoedelijk weer even wat rustiger. Ik ben dol op drukte, maar ik kom nu aan bepaalde dingen niet meer toe die eigenlijk ook gedaan moeten worden en dat is irritant.

Paul is vanavond gezellig een biertje drinken met andere Paul van Brixnet en met Jeps (zo noemen we 'm) die ook altijd klaarstaat om te helpen met Brixnet zaken.
Zelf ben ik maar weer lekker in bad gaan liggen, m'n spieren gaan een beetje last krijgen van het feit dat ik behoorlijk wat sjouw- en klimwerk moet doen. Dingen die ik erg leuk vind, maar waarvan de meeste mensen vinden dat ze toch eigenlijk beter door mannen gedaan zouden kunnen worden :)

het was zelfs nog drukker dan ik dacht

Vanochtend om 8 uur kon ik meteen vol aan de slag. Binnen no-time stonden er 2 campers voor m'n neus en er wilden ook allerlei mensen weer richting huis. Tot half 1 hebben we met z'n tweeën achter mekaar doorgepeesd.
Christoph ging door terwijl ik naar huis ging om thuis te eten.

Paul had een werkelijk fantastische hachee gemaakt, daar kon een topkok nog een puntje aan zuigen dus ik heb me daarmee volledig vol zitten schransen. Het beetje mozartkugeleis dat ik daarna nam, kreeg ik nog maar met moeite weg, maar ook dat was best lekker.
Nog even lekker rustig gezeten en om tien voor twee nog even naar de camping gebeld om te vragen of meneer al gegeten had. Natuurlijk niet, dus ff gauw 2 broodjes en een flesje cola gehaald zodat dat ook fatsoenlijk geregeld was.
Ik kan er niet tegen om met mensen te werken die chagerijnig zijn omdat ze niet eten dus dan zorg ik er ook maar voor dat dat niet kan gebeuren.

Toen nog even snel mensen geholpen met stroom afsluiten, zodat ze ook nog konden vertrekken. Daarna 'mocht' ik ook nog helpen met het verschuiven van de grote trap voor de vuilniscontainer. Dat ding is namelijk nogal hoog en die trap is dus hard nodig. Maar het is nogal een gevaarte en zo in de sneeuwprut niet in je eentje te verschuiven. Dus met z'n tweetjes even flink lopen duwen en trekken en op het einde hielp een vriendelijke campinggast ook nog met het laatste stukje. Daar had ik nou net te weinig kracht voor.
Daarna nog een hoeveelheid administratie weggewerkt en lekker gek lopen doen. Natuurlijk kwamen er op het eind van de dag nog allerlei mensen langs. Ook eentje die graag z'n email wilde checken, dat had hij vorige keer van me mogen doen omdat ik het toen erg rustig had. Die heb ik vriendelijk weggestuurd met de mededeling dat ik het te druk had daarvoor. Ik moest nog administratie doen en als hij echt zo graag z'n email wil checken dan moet hij maar naar het internetcafé gaan.

Thuisgekomen zat Paul al met kinders en buurkinders aan tafel te eten. Anita is weer naar cursus en had oppas nodig en Paul was zo lief om op de kids te passen.
Dus nog lekker brood gegeten met door Paul zelf gemaakte eiersalade (ook al zo lekker, hij had een hele goede kookbui vandaag!) waarna Paul eerst Lydia en vervolgens Linda naar bed heeft gebracht.
Daarna volgden ook onze kids, waarna we nog even in de huiskamer uit hebben zitten rusten. Ik ben best wel moe na zo'n lange dag met veel drukte.
Daarnet nog de was weggevouwen en een nieuwe was in de machine gestopt en dan nu lekker m'n mail en de weblogs weglezen.

Het was vandaag zelfs nog drukker dan ik had verwacht, maar wel erg leuk weer.
Ik verheug me op morgen!

Ik wil ook wel radlader rijden

Gisteravond hebben we eerst gezorgd dat er voor de kinderen een lekker broodje met käsekrainer kwam, waarna we ze lekker in bed hebben gestopt. Zo tegen kwart voor acht kwam een ex-collega van Paul met z'n vrouw langs.
Met z'n vieren zijn we naar pizzeria Massimo gegaan en hebben we heerlijk gegeten en ontzettend gezellig zitten praten. Voor we het wisten was het alweer tegen elf uur en zijn we naar huis gelopen waar we nog heel even buiten hebben staan praten en vervolgens onze gasten hebben uitgezwaaid.
Om een lang verhaal kort te maken was het al over twaalven voordat we (allebei toch enigszins aangeschoten) ons bed in doken.

Vanochtend uit bed komen was dan ook geen sinecure en nadat we de kinderen naar school hadden gebracht, heeft Paul me bij de camping afgezet.
Daar moest ik vanochtend kentekens kontroleren. Echt zo'n rotklusje, bleeeeegh.
Maar volgens Christoph was het heel goed voor mij om met m'n kranke lijf even lekker in de frisse buitenlucht bezig te zijn, wat is het toch een gemenerik zo nu en dan.
Een uur later was ik gelukkig klaar met m'n vervelende opdracht en mocht ik op het buro weer de vriendelijke receptioniste uit gaan hangen. Daar ben ik dan toch een stuk beter in dan in politie agentje spelen hoor.
Op een bepaald moment kwamen de italianen die 2 dagen met de camper op de camping hadden gestaan bij me langs om te vragen waar ze hun grijze water konden lozen en of ik ze dat even wilde laten zien.
Natuurlijk wil ik dat, dus ik breng ze naar de plek waar dat kan. Nu ligt daar op dit moment nogal een hoop sneeuw, dus je moet wel even kijken hoe je je camper daar naartoe manouvreert.
Zet 'ie dat ding toch een partij vast in de sneeuw, z'n onderkant ontzette er meteen voor een deel van. Ik snel Christoph gebeld en die kwam er even later aan toen de italiaanse meneer z'n camper er net uit had gekregen. Het is altijd lol met die italianen wat dat betreft :)

Tussen de middag lekker patatjes met groenten en een käsekrainer gegeten. Sabine bleef bij Sabrina eten en huiswerk maken dus die had het ook prima naar haar zin.

Daarna snel weer naar de camping om de staplaats van m'n schoonouders op te meten. Die hebben namelijk een nieuwe caravan gekocht en we wilden toch even weten of die wel fatsoenlijk op de plek past.
Waarschijnlijk is het het handigst om de dissel eraf te halen, maar dat zien we wel als het ding komt.
Toen weer snel aan de slag, het was weer een redelijk drukke middag.
Paul is ook de hele dag lekker bezig geweest met allerlei voorbereidende klussen, zaken uitzoeken en natuurlijk ook voor de kids zorgen.

Aan het eind van de middag vond Christoph dat ik de wiese (stuk weiland dat in de winter wordt gebruikt om tourcaravans op te stallen) wel even plat mocht walsen. Dat mocht ik dan doen door eroverheen te gaan stampen.
Ik heb gezegd dat ik dat best wel wilde doen, maar dan wel met de Radlader (trekker), vond hij geen goed idee. Dus ik zeg: hoezo niet? Ik durf dat best hoor, hahaha.
Zoveel reddingshelikopters hebben we hier niet, zegt 'ie....
Nou ja, wat een vertrouwen heeft die man toch in z'n medewerkster, het is toch wat, hihi.

Daarna weer heel snel naar huis, broodje eten (Sabine had ondertussen de tafel gedekt) en toen hebben ze me weer met z'n allen naar cursus gebracht.
Het was weer een vermoeiende avond, met weer veel 'nieuwe' grammaticale informatie.
Om negen uur is Paul me weer op komen halen, nu nog even een beetje bijkomen hier beneden en dan maar weer eens richting bed. Morgen verwacht ik weer een drukke dag (vooral 's ochtends) er gaan aardig wat mensen weer richting huis.

Kom allemaal kamperen in Brixen im Thale!

Gisteravond op cursus weer lekker zitten dollen. Op een bepaald moment was het een beetje een dooie boel, iedereen zat op mekaar te wachten om antwoord te geven en de lerares wist het even niet meer. Het ging erom dat mensen zichzelf moesten leren om wat meer te praten, anders leer je het duits natuurlijk nooit.
Toen zei ik dat ik ook altijd moeite heb om verplicht iets te moeten vertellen over een verplicht verhaaltje, maar dat ik het makkelijker vind om iets over de dag die geweest is te vertellen.
Vervolgens spreek ik dus direct 1 van de mensen aan die maar nooit iets zeggen:
Wat heb jij vandaag eigenlijk allemaal gedaan? En jawel, daar kwam met wat moeite toch een antwoord, waardoor ze in 1 keer ineens wel wat duits ging praten. Dat vond Bea zo´n goede zet van me, dat ze die erin heeft gehouden en de rest zo ook wat heeft laten vertellen.
Verder natuurlijk mijn grote franse vriend Florent zitten plagen, tja ik kan het niet laten. Daardoor kregen we het over het feit dat ik daarvoor altijd het woord necken gebruik. Dat blijkt een nogal verouderd woord te zijn, volgens Bea gebruiken ze meestal het woord ärgern. Voor mij is dat nu juist een wat negatiever woord, want dat betekent niet plagen, maar treiteren en dat doe ik nu juist liever niet.
Waarna we het erover kregen dat er in het tirools vast ook wel een woord daarvoor bestaat. In het oostenrijks gebruiken ze er ook wel de term jemanden auf den Arm nehmen voor. Dus met de vraag voor Christoph of daar een tirools woord voor is, ging ik weer naar huis.
Vandaag natuurlijk meteen aan Christoph gevraagd en jawel er is een tirools woord voor plagen: aufzinnen.
Zo leert een mens nog eens wat.

Voor de rest wil ik eigenlijk iedereen met een camper of caravan oproepen om hier gezellig een paar daagjes te komen kamperen.
Ik heb het hier veeeeeel te rustig naar mijn zin en zou best wat extra klanten kunnen gebruiken om m´n dag weer zinvol te vullen. Dus:

KOM ALLEMAAL KAMPEREN OP DE CAMPING IN BRIXEN IM THALE

een rustige, maar wel volle dag

Zoals elke ochtend, begon ook deze weer met de wekker om kwart voor zeven. Helaas hebben we ook een wekker die om half twaalf 's avonds en om een uur of half zes (ons buurmeisje) afgaat dus een echt lekkere nacht heb ik de laatste tijd niet wat dat betreft.
Snel aankleden, kinderen uit bed helpen, ontbijttafel klaarmaken en dan snel het ontbijt wegwerken. Sabine naar school helpen en vervolgens Joris en mezelf klaarmaken voor vertrek.
De mannen hebben me vanochtend eerst naar de camping gebracht, waarna Paul Joris naar school ging brengen.

Het was een erg rustige ochtend, alhoewel ik me wel heb vermaakt. Gasflesje hier, wasmuntjes daar, camper met italianen proberen op een fatsoenlijk plekje te krijgen, flink onderuit gaan omdat je te snel wilt lopen en mensen die je even gezellig komen begroeten. Volgens mij heb ik hier echt de baan gevonden die op m'n lijf geschreven is. No-nonsense, handen uit de mouwen, gelukkig met gebruik van hersens (ik mag steeds meer van de administratie doen) en meedenken wordt erg gewaardeerd.
Wegens calamiteiten in het sporthotel heb ik het vandaag voor het grootste deel alleen moeten doen omdat Christoph daarzo aan het werk was en dat heeft gewoon wel wat.

Tussen de middag lekker naar huis gelopen waar Paul en de kinderen al op me wachtten met spätzle met geschnetzeltes en groenten uit het zuur. Lekker een glas sekt erbij en genieten maar. Toen nog even heerlijk kunnen uitzakken omdat de middagpauze weer op 2 uur is gezet en daarna weer aan de slag. De kinderen bleven thuis, Sabine ging huiswerk maken en Joris mocht achter de computer. Paul moest weer naar het gemeentehuis toe om daar de werkzaamheden verder te maken en ik heb me weer lekker op de camping vermaakt.
Toen ik aankwam, was Christoph nog bezig om de administratie af te maken waarna hij weer met een noodvaart naar het sporthotel vertrok.
Vanmiddag de administratie weer doorgelopen, want omdat we nogal veel verschillende formulieren moeten invullen, is een foutje zo gemaakt. En inderdaad was er iets mis gegaan wat ik weer snel heb kunnen rechttrekken. Wat dat betreft was het gelukkig vrij rustig, want dat nakijken kost veel tijd.
Tegen een uur of half vijf kwam Paul ook weer langs om een camera'tje te installeren om te kijken of we ook life-beelden van de camping kunnen gaan laten zien en andere Paul kwam toen ook nog even langs om het een en ander van brixnet door te spreken.
Natuurlijk kwam er om 5 voor 6 ook nog iemand die een gasfles nodig had en toen ik terugliep naar het buro kwam Joris op me afhollen: mamma, Christoph is er, Christoph is er. Dus ik natuurlijk met veel drama: O neeeeeeeee, is hij er nu al weeeeer!
Wat me een grote grijns opleverde met de opmerking: Ich muss dich auch immer kontrollieren :)
Wat ons is opgevallen is dat de heren Joris en Christoph het wel heel erg goed met mekaar kunnen vinden. Erg leuk om te zien.

Toen natuurlijk weer heel snel naar huis, broodje naar binnen gestouwd en met een noodvaart door naar cursus. Paul moest ook weer naar een klant, dus die heeft eerst de kids in bed gestopt, Anita heeft op de kinderen gelet en ik heb weer lekker Florent zitten plagen op cursus. Tja, dan moet hij maar niet vragen waarom er geen cursus Frans wordt gegeven hierzo. Open deur voor mij.
Florent, wie wil er nu toch Frans leren? Niemand toch? hahahaha Waarna we het kregen over het woord necken dat ik daarvoor gebruik, dat schijnt erg altmodisch te zijn. De uitdrukking die hier gebruikt wordt voor iemand plagen is: jemanden auf den Arm nehmen. Je zal toch iedereen maar op je arm moeten nemen die je plaagt....dan mag ik nog wel een tijdje heel hard op m'n armspieren trainen in de sportschool!

Even bijpraten na 2 drukke dagen

vrijdag en zaterdag was het behoorlijk druk hier op de plaats, 2 dagen van 9 uur gemaakt (alhoewel ik dat uurtje tussen de middag niet echt als rust kon zien, want dat was meer heen en weer vliegen dan rustig zitten). En dat ben ik natuurlijk niet gewend.
Het was wel erg leuk, alhoewel C en ik alweer een aanvaring hebben gehad.
Maar goed, dat heb je met 2 van die heethoofden bij mekaar, dat botst regelmatig en gelukkig kunnen we het meestal weer snel met mekaar uitpraten.

Helaas zijn er minder gasten op de camping gekomen dan ik verwacht had, dat is wel ff jammer want we hadden samen toch een beetje gehoopt op een volle bak (voor mij heeft dat natuurlijk niets met inkomsten te maken, maar gewoon met de uitdaging).

Vandaag was het erg rustig, waardoor we even gezellig met mekaar hebben kunnen praten en er wat extra klussen gedaan konden worden. Er zijn nu eenmaal altijd zaken die blijven liggen als het zo druk is en we konden ook gewoon ff wat meer aandacht aan de mensen besteden en dat is altijd goed natuurlijk.

Paul en de kinderen heb ik door de grote drukte de laatste dagen vrijwel niet gezien, alleen bij het eten en dan nog even ´s avonds. Dat is wel heel erg vreemd als je gewend bent om mekaar veel te zien, maar ze hebben zich er met z´n drietjes goed doorheen geslagen.
Het weer werkt op dit moment ook heel behoorlijk mee. Het is een paar graden boven nul, ´s nachts net een paar graden eronder dus gelukkig geen grote problemen met teveel liters water. De campinggasten zijn hierdoor lekker relaxed en dat werkt toch wel heel fijn.

Nu heb ik even rustig de tijd in het buro, geen gasten om te helpen, dus ik neem de kans waar om weer even snel dit blogje te schrijven om jullie weer een beetje op de hoogte te houden.
Vanavond maar lekker relaxen, want morgenavond moet ik weer naar cursus dus dan is er helemaal geen tijd om uit te rusten.