FAFGA

Vandaag eens iets nieuws en leuks gedaan. Met vrienden naar de horeca vakbeurs geweest!
En ik moet zeggen, ondanks dat ik er niet veel te zoeken had, heb ik me ontzettend vermaakt.

Me door allerlei verkopers naar binnen laten halen, ze hun verhaal laten vertellen om vervolgens te zeggen dat ik maar een heel klein huis heb (2 kamers in de verhuur, als je zegt dat je helemaal geen verhuurder bent dan snappen ze natuurlijk niet wat ik er doe).
Onze vrienden hebben echter wel een huis en dat met 8 kamers, dus die zijn voor veel mensen wel interessant.

Op een bepaald moment riep zo´n hygieneman me bij zich en riep dat hij op de beurs de speciale actie had van alles 50% korting (dat zei hij nadat ik had gezegd dat ik zo´n klein huis heb dat ik zijn bedrijf niet echt nodig heb, hihi). Toen ging hij op onze vrienden af en omdat vooral de man er wel enige interesse in had, zijn we een echt verkoopgesprek aangegaan.
Ohohoh, wat heb ik gelachen! Vrouwlief was namelijk helemaal niet zo overtuigd en het zijn natuurlijk wel bedragen waar we hier over spreken. Maar die heb ik omlaag gekregen en nog redelijk veel ook!
De beste verkoper riep namelijk dat de normale prijs voor de levering van wc-papier, papieren doekjes, hygiene-zakjes (voor maandverband), doucheschuim en zeep een bepaald bedrag per kamer per dag is. Maar, omdat onze vrienden de eersten in Brixen im Thale zijn die interesse hebben en omdat het een beursaanbieding is, hij een superprijs zou maken, die uitkwam op 20% minder per kamer per dag.
Voor dit geld komen ze ook bij je langs, monteren in elke badkamer een wc-rolhouder, een doucheschuimdispenser, een zeepdispenser, een hygiene-zakjeshouder, een wc-borstel. Als een van deze zaken kapot gaat of gewoon niet meer mooi genoeg is, dan lever je het in bij de chauffeur die eens per maand komt en krijg je nieuw. Ook krijg je zoveel wc-papier, doucheschuim, zeep en hygiene-zakjes als je nodig hebt.

Op zich was het al een fatsoenlijk aanbod, maar ik moest hem toch even wijzen op het feit dat hij had gezegd dat de beursactie die volgens hem liep, de halve prijs was!
Toen werd er even verder gepraat en bedacht dat er natuurlijk ook nog wc´s bij het restaurant zijn. Een dames- en een herentoilet. Ok, die zou hij dan voor zijn rekening nemen, ook een extra papieren doekjes houder voor in de keuken ging er bij en als klap op de vuurpijl ook nog eens een blauwe of zwarte inloopmat, zonder reclame!
Ik vond het een mooie aanbieding, maar de vrienden werden toch een beetje nerveus van de hoeveelheid geld die dit dan toch gaat kosten en wilden het nog even overdenken. Vooral omdat het over een contract van 3 jaar zou gaan. Dat werd al snel teruggedraaid naar 1 jaar op proef (we willen graag nieuwe klanten hebben en zijn er zeker van dat jullie bij ons willen blijven als je eenmaal met ons in zee bent gegaan...) en hij werd bijna wanhopig toen ze nog niet wilden toebijten.
Afgesproken dat ze er nog even een nachtje over wilden slapen, maar dat ze morgen echt contact met hem zouden opnemen. Ik ben heel benieuwd.

Het was in ieder geval voor mij heel interessant om te merken dat ik toch kan onderhandelen en vooral ook dat dit helemaal niet hard tegen hard hoeft te gaan, maar dat je met een grote lach om je mond en een grapje op z´n tijd heel wat voor elkaar krijgt. Gaaf!

Voor de rest ook nog een ontzettend leuk bedsysteem bekeken en een tijdje staan praten en informatie inwinnen bij vriendje fotograaf Martin. Martin (zuid-tiroler) is een ongelooflijke charmante knuffelbeer, dus we hebben ook nog even uitgebreid staan knuffelen :-) altijd leuk.

Hetgene waarvoor onze vrienden naar de beurs gingen was er helaas niet te vinden, en ik had de conculega´s computerbedrijven die er ook stonden eens goed bekeken en gezien dat er voor Paul zeker nog een aardige markt te vinden is voor kleine overnachtingsbedrijven. Voor de hotels is er genoeg te vinden, maar voor kleine bedrijfjes bijna niets tot niets.

We hebben nog even een drankje gedronken op het terras van het restaurant bij de universiteit en zijn toen weer op huis aangegaan. Vrienden moesten weer gaan koken voor hun gasten.

Al met al een hele leuke dag gehad, ik ben blij dat ik ben gegaan.

In Memoriam, mamma de cavia

Zoals al geschreven, ben ik afgelopen nacht wakker gepiept door de cavia´s, omdat mamma op haar ruggetje lag.
Vanmiddag wilden we ze weer buiten zetten, net als elke dag als het mooi weer is.
"Mam", roept Joris, "mamma heeft zulke rare beestjes op zich zitten." Ik vroeg me af wat het zouden zijn, want gisteren zat er alleen maar diarree op haar kontje.
Zit ze me toch helemaal vol met maden, die uit haar kontje gekropen komen! (ik ben blij dat ik er geen foto van heb genomen, want het beeld staat nu al op m´n netvlies gebrand)

Snel onder de kraan de zooi er af gewassen, maar zoals gezegd, ze kwamen gewoon van binnenuit.
Dus de dierenarts gebeld en we konden gelijk komen.

Nu was mamma natuurlijk ook al behoorlijk verzwakt door de tumor, dus er werd al snel besloten om haar zo snel mogelijk uit haar lijden te verlossen.
Eerst een prikje voor de narcose en rustig aan viel ze in slaap.

Toen zijn we weggegaan; Paul wilde de laatste prik niet zien. We zijn wel heel blij dat ze nu geen pijn meer heeft, maar o, wat zal ik haar missen, dat lieve stijfkopje dat elke dag op haar achterpootjes om eten stond te bedelen.
Op 4 mei 2010 is ze bij ons gekomen (http://leyten.blogspot.co.at/2010_05_02_archive.html) en nu moesten we al weer afscheid nemen.

Ik ben verdrietig....

gezellig weekend

Het weekend is weer omgevlogen.
Vrijdagmiddag heb ik eerst de "tuin" eens onder handen genomen. 25 m² is natuurlijk niet veel, maar het moet toch gemaaid worden en de dode struik moest er uit. Sommig gras was zo hoog geworden dat het niet meer met de grasmaaier ging, dus dat het ik met de hand geknipt.
De balkonbloemen waren ook meer dood dan levend, dus ook die heb ik naar beneden gebracht.
Wat zaken teruggesnoeid, waarna we 2 grote volle vuilniszakken en de 3 bloembakken klaar hadden staan.
Die hebben Paul en ik zaterdagochtend naar het composteerbedrijf in Westendorf gebracht, waarna we ook nog snel even boodschappen hebben gedaan.

Thuis ben ik me vervolgens gaan omkleden in mijn dirndl-jurk, want het was weer tijd voor de almabtrieb. De koeien worden in een feestelijke processie terug naar de weide gevoerd om te vieren dat ze de almzomer zonder grote ongelukken zijn doorgekomen.
Helaas was er maar 1 boer met 13 koeien onderweg, de rest van de boeren wilde de koeien nog helemaal niet naar beneden halen. Het gras hier in het dal is na de laatste keer maaien nog niet hoog genoeg. Slechte communicatie tussen het tourismusverband en degenen die het echte werk moeten doen, zullen we maar zeggen.
Gezellig was het wel, we waren om ongeveer 1 uur op het dorpsplein en gingen pas om vijf uur weer naar huis.

Zondag lekker uitgeslapen en verder vooral genoten van het heerlijke zonnetje.
´s Middags zijn Paul en ik nog even naar de camping geweest om de satelliet-receiver van de familie weer aan te sluiten en de luiken omhoog te rollen.
Daarna zijn we met z´n tweetjes (de kinderen wilden liever op de laptop een spelletje doen) naar de Brixenbachalm gereden. Daar kwamen we nog wat bekenden uit het dorp tegen, waarmee we een glaasje (limonade) hebben gedronken en gezellig even hebben zitten kletsen.
Niet al te lang nadat we weer thuis waren, kwamen opa en oma ook aan.
Met in hun bagage voor ons een flinke doos frikandellen, pakjes nederlandse juspoeder (blijft toch anders dan de oostenrijkse), rookworsten en speculoos.
En omdat we tussen de middag al warm hadden gegeten, hebben we ´s avonds genoten van een heerlijk broodje frikandel speciaal :-)

Een lange nacht mocht het helaas niet worden. Om 4 uur werd ik wakker gepiept, of zeg maar liever gegild, door de cavia´s. Ik riep al dat ze maar rustig moesten zijn, niets aan de hand, maar toen werd er alleen maar nog veel harder gegild. Het was het soort piepen dat ze doen als ze je roepen (normaalgesproken rond etenstijd, hihi). Beneden gekomen, zie ik kleine Mama bewegingsloos op haar rug liggen en Mia zit te gillen. Toen ik bij het hok kwam, ging het gillen over in een beetje boos klapperen met de tanden. Echt zo van, "potverdrie waar bleef je nou?"
Ik heb heel voorzichtig aan Mama gevoeld en die was gelukkig nog warm en begon weer te bewegen. Nadat ik haar weer rechtop had geholpen, ging ze snel naar de hoek van het hok en daar zitten.
Ze zal wel weer aan haar achterpoot hebben willen krabben (tja die tumor drukt daar nu eenmaal duidelijk op een zenuw en dat voelt natuurlijk niet fijn) en toen zijn omgevallen. Ze is ondertussen niet alleen maar meer rond van de onderkant waardoor ze al lastiger beweegt, ze wordt toch ook echt zwakker en kan niet meer zelf omhoog komen.
Ik heb nog wel geprobeerd om te slapen, maar dat lukte natuurlijk niet meer.

Vanochtend was ik zo moe, dat ik, terwijl ik de broodjes voor school in de oven wilde schuiven om af te bakken, de sla voor de cavia´s klaar maakte en de griesmeelpap opwarmde, niet goed oplette waardoor de griesmeelpap ineens in de pan begon te dansen. Ook toen ik de kookplaat al uit had gezet, ging het gewoon door. Man, toen had ik het echt even gehad.
De pap maar overgeschept in een andere pan en daarin verder opgewarmd.

Met weer heel wat gemopper (Sabine treuzelt niet een beetje en is dan boos als je er wat van zegt) de kinderen weer naar school gekregen en nu dus lekker met de laptop op schoot op de bank.
Maar eens kijken hoe we door de dag heen gaan komen vandaag.