Nieuws!!

Vandaag kreeg ik deze binnen. Als je goed kijkt, dan zul je zien dat het een studentenpas is. En wel één met mijn naam er op! (voor degenen die mij alleen als Petra Leijten kennen, dit is dus de naam waarmee ik op mijn ID-kaart genoteerd sta, Leijten moet je op de achterkant zoeken :-)  ).
Ik ga bij de Fernuni Hagen (in Duitsland dus) de eerste module van de studie onderwijswetenschappen/bildungswissenschaften volgen. Om eens te kijken of deze studie wat voor mij is.
Mocht dat zo zijn, dan ben ik de volgende 3 tot 4 jaar fulltime student. Ik zal mijn vorderingen hier in ieder geval melden.

De vorderingen van  Sabine en mij voor wat betreft het sporten zijn ook leuk, we hebben allebei bij de tweede les al een oefening met wat meer gewicht gedaan. Zaterdag gaan we voor de volgende keer en hebben allebei weer plannen om zo hier en daar een ietsje zwaarder te gaan of juist iets meer herhalingen in te bouwen.

Tot zover het nieuws, volgende keer volgt er vast weer meer!

Gezellig familieweekend

Daar onze vakantie ons heel erg goed bevallen was in het kader van samen dingen doen, hebben we dat dit weekend gewoon weer voortgezet.

Vrijdagavond, toen de kinderen lekker in bed lagen, hebben Paul en ik ons maar weer eens aan een spelletje Kolonisten van Catan gewaagd. Ooit gekocht voor de lange avonden in de caravan, waar we er heel veel plezier van hebben gehad, is het spel nog steeds erg leuk om zo nu en dan te spelen.

Zaterdag zijn we de dag begonnen met heerlijk uitslapen.
We werden vervolgens door Joris verrast met een heerlijk ontbijtje op bed. Eerst een roergebakken eitje. Vervolgens thee met een handje gemengde noten erbij. Helemaal netjes binnen de Atkins leefregels vallend en door Joris zelf bedacht. Echt, als die jongen kok gaat worden, gaat ons dat ook helemaal niet verbazen!
Tussen de middag heerlijk op het terras kunnen eten, tussen de wolken door scheen de zon namelijk ook zo nu en dan, en zo konden we heerlijk van onze gehaktballetjes gevuld met feta en kruiden in een paprika-kruidenkaas-roomsausje met een frisse salade genieten.

Daarna was het tijd voor een bezoek aan de nieuwe sportaccomodatie in ons dorp.
De mannen van de kickbox-club waren namelijk niet helemaal tevreden met de hal in Kirchberg. De vloer daar is voor het kickboxen eigenlijk veel te hard. Van het een komt het ander, een zaal met een fatsoenlijke prijs en goede vloer kon niet gevonden worden, dus werd besloten om het heft dan maar in eigen hand te nemen en het dan maar zelf te doen.
Nu kun je van kickboxen alleen niet leven, dus is er ook een fitness-/sportcentrum bij gebouwd. En daar was gisteren de open dag (helaas waren we het fototoestel weer eens vergeten).
Super gezellig, heel veel bekenden ontmoet; Joris heeft natuurlijk de nieuwe kickboxruimte mogen uitproberen en Sabine en ik hebben ons meteen aangemeld voor een jaarabo fitness. Ik hou jullie op de hoogte van onze vorderingen. Ik weet in ieder geval zeker dat ik morgen giga spierpijn ga hebben....
´s Avonds naar Shrek, deel 1 gekeken, met z´n allen op de bank is heel gezellig.

Nadat we vanochtend hadden uitgeslapen, is Paul lekker een boekje gaan lezen en hebben de kinderen en ik samen Mario Party gespeeld. Hadden we al lang niet meer gedaan, was dus weer erg leuk.
Daarna zijn we met z´n allen naar het tiroolse boerderijenmuseum in Kramsach gereden voor een familie-uitstapje.
Doordat we als ontvanger van de kinderbijslag ook meteen een familiepas krijgen, hadden we nog korting ook op dit museum met als gevolg dat we voor slechts € 12,- met z´n allen van het gebodene konden genieten.
Het is een mooi groot terrein met allerlei oude boerderijen, 2 kapellen en zelfs een school er op. Alle gebouwen stammen uit Tirol (ook zuid Tirol) wat een prachtig overzicht geeft van de verschillende bouwstijlen in de provincie.

Op een gegeven moment begon het te regenen en waren wij net in een almhut aan het kijken. Daar hebben we dus mooi even geschuild, lekker zittend op de lange bank.
Dat was trouwens in elke boerderij/hut hetzelfde. Langs de gehele wand is een bank getimmerd en natuurlijk ook om de kachel heen. Boven veel kachels zag je ook nog een bedstee, waar de ouden en zieken heerlijk warm konden slapen.

Een boerderij verder begon het te onweren en echt te storten, daar hebben we zittend op een balkonbank gewacht tot het slechte weer over was. Echt genieten vonden we.

Een stukje verderop troffen we een man aan die voor een boerderij op de bank zat en uit takken fluitjes voor de kinderen aan het snijden was. Daar hebben we even staan praten en kijken hoe hij zo´n fluitje nu precies maakt. Eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk, vermoedelijk kun je het na een keer of vijf onder vakkundige leiding, ook zelf maken. Beide kinderen gingen gewapend met een fluitje verder. Joris kon er natuurlijk vrijwel niet meer vanaf blijven en heeft dan ook erg veel lopen fluiten..... (onze arme oren).

Bij het volgende huis zat een echte ouderwetse messen- en scharensliep. Ze vertelden dat ze na de oorlog heel goede zaken hadden gedaan met messen, maar vooral scharen die geslepen moesten worden. Toen kwam de wegwerpmaatschappij helaas steeds meer opzetten en zijn ze gaan bedenken wat ze dan moesten doen. Ze hebben bedacht dat er natuurlijk nog genoeg apparatuur is waar messen in verwerkt zijn die ook prima geslepen kunnen worden. Eén van hun grootste doelgroepen zijn de slagers waar de snijmachines natuurlijk heel belangrijk zijn. Ze rijden nu met hun omgebouwde vrachtwagen door heel Tirol om daar ter plaatse messen te slijpen. Pas geleden waren ze ook hier in het dorp geweest bij slagerij Knauer. Echt een leuk verhaal van een slimme ondernemer die goed met z´n tijd is meegegaan.

Ze staan ook regelmatig in musea zoals dit openluchtmuseum, waar ze demonstraties geven en zaken als messen en scharen verkopen.
Voor de kinderen is er ook een hele leuke bezigheid: zelf een mes maken! Nou ja, ze mogen het in elkaar zetten en dan slijpt Helmuth het mes vervolgens nog scherp voor ze.
Joris wilde wel, had een beetje hulp nodig, maar toen had hij ook een mooi, zelfgemaakt mes.

 Samen met pappa en de vrouw van de sliep, mocht hij ook nog het echte ouderwetse slijpen uitproberen. Dat vond hij wel een beetje griezelig, maar het was toch best gelukt.

Ook Sabine liet zich de kans niet ontnemen en timmerde professioneel een mes in elkaar. € 3,- per kind moest het kosten, dat is voor zoiets leuks ook geen geld.

Hierna vervolgden we onze weg over het terrein weer en zagen nog menig mooie boerderij van buiten en binnen.

Hier stonden we in een stal, waar een schilderij van Joris bleek te hangen! Gekke bekken trekker nummer één!

Dochterlief heeft gelukkig een stuk normaler gezicht.

Ook kwamen we nog een boerderij tegen met een, naar wij dachten, rieten dak.

Maar als je de onderkant bekeek, zag je dat het dat niet was. Het principe is naar mijn mening echter wel hetzelfde. Vele lagen met veel halmen. Sabine merkte al op dat dit in ieder geval wel lekker warm moet zijn geweest, in tegenstelling tot de houten daken.

Aan het eind zagen we ook nog stenen huizen, deze kwamen uit een meer stadse omgeving. Heel leuk om het verschil te zien tussen de verschillende bouwwijzes.

Dat het hier om een eigenaar met geld ging, kon je goed zien aan de schildering bij de ingang....

en het magnifieke balkenwerk.

We hadden verwacht met een uurtje of twee wel weer uitgekeken te zijn. Groot was dan ook onze verbazing dat we al bijna vier uur onderweg waren in het museum.

Rond vier uur dus weer in de auto naar huis gestapt, lekker pittige kipfilet met knoflooksaus en een gemengde rucola-salade gegeten, rond acht uur een lekker kopje thee en toen was het voor de kinderen alweer zo langzamerhand tijd om naar bed te vertrekken (nou ja, voor Joris dan).

Het einde van een heerlijk weekend met z´n viertjes. We hopen dat volgend weekend net zo leuk gaat worden!