Wander Tag (door Paul)

Vandaag weer schitterend weer, dus besloten we om er maar een wandeldag van te maken.
Petra had een mooie route gezien in de lokale krant, een wandeling van 4 uur, maar met Joris wordt dat al snel het dubbele, het leek mij in elk geval iets te gortig.

Dan maar besloten om met de lift van Westendorf naar boven te gaan en daar de panoramaweg te gaan wandelen. Oma Gonnie opgetrommeld of die ons wilde brengen, ze wilde zelfs graag mee.

Vanaf het bergstation Talkaser (1770) linksaf gelopen in de richting van Choralpe (1808) over de Guggenkögele (1886). Relatief klein hoogte verschil dus prima te doen met de kinderen.



Met hun wel ja.... maar Pappa.... Oke, ik kreeg dus pardoes weer last van een berg hoogtevrees. De onofficiële weg naar de Guggenkögele loopt langs een behoorlijk diepe afgrond. (bijna 700 meter) en dat trok bruintje niet..

Dus ik ben teruggelopen en heb de berg via de normale weg geprobeerd te benaderen. Dus terug naar Talkaser, en dan weer omhoog. Kijk dat liep beter. Wat ik echter op dat moment niet wist, is dat die weg die ik nu liep uiteindelijk weer op dat zelfde smalle pad uitkwam. Enfin, we troffen elkaar vlakbij waar we elkaar verlaten hadden, en ik had even het idee dat ik het wel ging trekken, maar helaas zonk het letterlijke lood weer in de schoenen. Ok, terug, en benaderen via de Choralpe dan maar. Petra en de kids hebben gelukkig nergens last van, en zijn gewoon lekker doorgelopen naar het uiteindelijke doel de Guggenkögele op dus bijna 1900 meter boven de zeespiegel.

Bergheil!

Inmiddels was ik de berg om gelopen en op de Choralpe aangekomen. Net op tijd om Petra, Sabine en Joris nog bij het kruis te zien staan:
(helaas niet te zien)

Al snel waren mijn lieve berggeiten weer beneden, vol met schitterende verhalen en onder de stempels:)


Hierna hebben we nog een kleine afdaling gedaan naar het punt waarvandaan veel parasailers afspringen, en je nog een blik op de camping en Brixen kon werpen.



De terugweg naar Talkaser is een eenvoudige wandelweg met her en der speeltuig voor de kinderen. Alles gemaakt van hout en in het teken van de natuur. De bergbahnen hier in de omgeving hebben gemerkt dat als ze leuke dingen voor de kinderen maken, de ouders vanzelf ook met de lift omhoog gaan, en dus extra omzet hebben.
Zo is er in Söll het hexenwasser in Scheffau hebben ze een grote speelplaats voor kinderen gemaakt, in Brixen de Filzalmsee en hebben ze in Westendorf dus Alpinolino aangelegd.




Terug aangekomen bij de Talkaser, de lift genomen terug naar het dal. En vandaaruit naar de camping met oma. Nog een flinke hoeveelheid appels geplukt, (kilootje of 15) en terug naar huis. Vervolgens Vita (de oppashond) nog even uitgelaten samen met Joris en buurmeisje Linda.
Uitgewandeld thuisgekomen even met z'n drieën een flesje Sturm weggewerkt (eerste persing van witte druiven). Erg lekker, maar je voelt er tijdens het drinken niets van. Iets later wel zullen we ..hips.. maar zeggen...
Groets,
Paul

slaap, koeien en geld moet rollen

Vanochtend stond ik alweer om 6.20 uur naast m'n bed, want zoonlief had vannacht van moeiigheid in z'n bed geplast in plaats van op de wc en de twee dekens die z'n dekbedje en deken moesten vervangen vond meneer niet warm genoeg. Dus bij mamma in bed gekropen om 2.00 uur vanochtend, kreun.

Even rustig aan Sabine's schooltas ingepakt en vervolgens eerst Sabine en daarna Joris klaargemaakt voor school. Om 7.35 uur sprong Paul verschrikt uit bed om te roepen dat Sabine nu echt weg moest, nu stond ze bijna helemaal klaar, maar dat wist hij natuurlijk niet.
Paul ging gerustgesteld weer verder pitten en Joris en ik wilden Sabine naar Sabrina gaan brengen. Sabine en Sabrina lopen tegenwoordig samen naar school dus dat is hartstikke leuk. Alleen was Sabine net ff iets sneller dan wij, dus Joris en ik konden er achteraan.
We waren weer precies op tijd om de koeien van een boer een ietsje verderop te zien vertrekken. Sabine en Sabrina lopen altijd door dat straatje om het hele smalle stukje stoep te omzeilen en nu liepen we daar dus tegelijktijd met de dames koe.
Joris vond het wel een beetje spannend, maar tegelijkertijd erg leuk.
De weg naar school verliep ongelooflijk snel, veel sneller dan als ik Sabine naar school breng dus dat was mooi. Daarna meteen Joris doorgebracht naar school. Hij was wel een ietsje teleurgesteld dat juffrouw Mamma (Petra dus) er was en niet juffrouw Sabine, maar hij was toch zo vertrokken.

Het weer valt vandaag erg tegen. Het is grijs en best koud, dus zo uitgebreid wandelen als gisteren doen we vandaag niet. Ik heb de dag doorgebracht met allerlei huishoudelijk klussen in de hoop dat het weer morgen weer goed wordt, dan loop ik daarmee tenminste niet zo achter.
Joris heeft lekker geslapen, want die was volkomen uitgeput.
Paul is in z'n eentje met Vita gaan lopen, omdat het anders te laat wordt voor het dier. Als Joris eenmaal snurkt dan kan hij rustig tot half vijf daarmee doorgaan en dat is echt veel te laat voor het beessie.

Half vier was ik nog hard aan het stofzuigen, staat oma Gonnie ineens voor de deur of ik NU mee wil om te kijken voor sportschoenen en evt. kleding. Uhh, ja dat wil ik wel. Dus snel alles bij mekaar gepakt en met de hele mik naar Wörgl gereden.
Eerst naar M4, het nieuwe winkelcentrum en daar was ik al snel een paar goedkope sportschoenen rijker. Niet heel bijzonder, maar goed genoeg voor voorlopig. Daarna naar Hervis om te kijken of ze in het ondergelopen filiaal nog leuke aanbiedingen hebben.
En jawel! Voor Sabine een prachtig snowboard met bindingen, samen voor maar E 100,-. Voor Paul een nieuwe hartslagmeter die voor de helft is afgeprijsd (voor de kenners een Polar S610) en voor Paul of mij nog een donkerblauw sportbroekje voor E 5,-. Geen geld allemaal voor deze spullen, dus wij zijn weer erg blij.
Paul heeft voor Sabine haar snowboard helemaal klaar gemaakt, dus die staat nu op een kleedje te snowboarden.

Vanavond hoeven we niet op de buurkindjes te passen, want papa is thuis, dus dat is een lekker rustig avondje voor ons. Nu nog eens kijken wat we zullen gaan doen. Ik heb wel een idee :)

Wandelen

Vanochtend toen de kinders weer naar school waren, weer de gewone huishoudelijke klussen gedaan. Joris was met de taxi naar een speelplaats geweest (vertelde hij) en hij mocht in de taxi naast z'n vriendin Hanna zitten. Joris ziet het al helemaal zitten, hij en Hanna op de motor.

Tussen de middag snel een broodmaaltijd klaargezet. Daarna met Sabine huiswerk gemaakt en toen met z'n allen naar buiten. We zijn eerst naar de overkant gegaan om daar op de berg te wandelen. Door een kleine navigatiefout van Paul kwamen we op een koeienwei terecht. Wel erg leuk, over een plank balanceren over het beekje en dan vervolgens de berg op hobbelen om erachter te komen dat we via die kant dus niet meer bij het wandelpad of iets wat daarop lijkt komen. Nadat we bijna tegen de koeien opgebotst waren, zijn we dus maar weer afgedaald. Sabine en Paul zijn toen naar het huis van kennissen gelopen om daar de hond op te halen voor een wandeling. Die mensen zijn een paar dagen naar NL en een andere kennis geeft eten en doet de ochtend en avondwandeling, maar ze zochten dus nog iemand voor de middag. Nou dat willen wij wel hoor :)
Ondertussen liepen Joris en ik heel rustig vanaf de koeienweide naar beneden toen we ineens een heel luid: Jooorieesch, hoorden. Daar was juf Maria met d'r kids. Die waren op visite bij oma vertelde zoonlief. Erg leuk om zo begroet te worden, ze had ook kunnen doen alsof ze ons niet zag, ik had haar op die afstand in ieder geval nog niet zo snel herkend. Na uitgebreid heen en weer gezwaai weer verder naar huis om daar de gevonden stenen neer te leggen en dan weer snel verder naar de Brixenbach waar we Paul, Sabine en Vita weer zouden zien.
Daar via het pad bij de Götschenweg de berg opgelopen en daar het eerste beste pad omhoog genomen. We kwamen na een 50 meter uit in het uitstroomgebied van een beekje en zijn daar toen lekker omhoog gelopen totdat het echt te smal werd om te lopen. Erg leuk en erg avontuurlijk. Joris vond het op het laatst een beetje te spannend en toen zijn we weer teruggelopen. Vita vond toen dat we een hertenpaadje omhoog moesten nemen en omdat wij altijd naar zo'n lieve hond luisteren (ahum) zijn we er achteraan gegaan. Ook weer vreselijk leuk om te lopen, het loopt zo fantastisch over zo'n dikke laag mos, dat is echt niet te beschrijven.
Het was wel wat lastig om Vita in bedwang te houden, want die rook continu van alles. We hebben Vita ook niet los laten lopen, daarvoor kennen we haar niet goed genoeg. We kwamen ook nog bij een jagershuisje terecht dat duidelijk nog gebruikt werd. Er zat een groot slot op de deur, gordijntjes waren dicht en het was goed onderhouden.
Toen we weer bij een wandelpad kwamen zijn we via dat pad weer naar beneden gegaan, daarna achter de camping langs gelopen en ietsje verder over de weide weer naar beneden gegaan.
De kinderen mochten nog even in het speeltuintje bij de camping spelen, maar daarna was het toch echt tijd om weer naar huis te gaan.

We zijn uiteindelijk 3 uur onderweg geweest. Alhoewel het natuurlijk in een zeer sloom tempo gaat (Joris loopt echt nog langzaam, vooral als hij niet heeft geslapen tussen de middag), was het wel heerlijk. Het weer was fantastisch, de kinderen hebben een tijd in hun hemd gelopen en ik in t-shirt, zaaaalig.
Thuisgekomen nog even met de buuv op het bankje voor het huis in het zonnetje gezeten en toen gaan eten. Lekker pizza met een grote bak rauwkost erbij. Joris was toen zo vreselijk moe dat hij vroeg of ik hem alsjeblieft naar bed wilde brengen (Het was tegen zeven uur) dus dat heb ik meteen gedaan.

Sabine is een half uurtje later gevolgd en nu hebben we de avond weer lekker voor onszelf.

We hopen morgen weer heerlijk zo'n tijd te gaan lopen, nemen dan waarschijnlijk Vita de hele middag gewoon mee. En dan hoop ik ook wat foto's te kunnen maken, want we hadden de camera vandaag wel mee bij het tweede deel van onze wandeling, maar het geheugenkaartje zat er niet in :(
Ach ja, een mens vergeet wel eens iets, hihi.

Dieet is niets voor Petra

Zo, de titel laat vermoedelijk niets aan duidelijkheid over!
Wat een dieet zeg, ben je 10 dagen verder, zit je weer op je begingewicht. Jullie zullen begrijpen dat ik bij deze de handdoek in de ring gooi.
Ten eerste is dit dieet me veel te duur (ik ben per week 30 tot 40 euro meer kwijt aan boodschappen), ten tweede voel ik me helemaal niet beter maar alleen maar slechter (slaap tussen de middag veel vaker dan voorheen) en ten derde, en dit is het belangrijkste voor mij, ik heb geen plezier meer in koken! Ik sta nu voor m'n verdriet te koken, terwijl ik er normaal altijd als de kippen bij ben. Volgens Paul was ook de twinkeling in m'n ogen ver te zoeken en dat mag van geen enkel dieet de bedoeling zijn.
Bij deze was dit dus mijn laatste poging. Vanaf nu ga ik weer gewoon normaal eten. Probeer wel m'n portie groente op niveau te houden, maar voor de rest weer lekker m'n glaasje wijn, m'n boterhammetje, m'n stuk koek op zondag en een pizza als ik daar zin in heb. Het enige wat ik straks maar eens ga zondigen is dat ik nu zomaar midden in de week bij m'n kop thee een stroopwafel neem

Maandag heb ik om half tien een afspraak bij de fitness school. Dat wordt mijn nieuwe project.

Verder nog even snel de dag van gisteren (eergisteren hebben we volgens mij niets bijzonders gedaan).
Gisterochtend met schoonmoeder en bijbehorende auto, hihi, boodschappen gedaan bij de pennymarkt. Goedkope winkel (was er gister kouhoud, dat heb je met discounters) en een heel behoorlijke keuze. Paul is vooral dol op het versgebakken pompoenpittenbrood en ik mag dat vandaag ook gaan proeven! Hoera!
's Middags een heerlijke bak makreelsalade weg zitten werken, toen is Sabine huiswerk gaan doen terwijl ik de appeltjes die Sabine en Joris op de camping hadden verzameld (daar staan dus wat appelboompjes) ben gaan schillen om appelmoes te maken.

Sabine klaar, appelmoes klaar! Toen zijn Sabine en ik naar het postkantoor gelopen om m'n retourgoederen voor Neckermann weg te brengen en daarna zijn we doorgelopen naar het dierenweitje om de appelschillen en klokhuizen op milieuverantwoorde wijze weg te werken.

Nog even een klein stukje verder gelopen en daar in een vrijwel drooggevallen overloopgebiedje van een beekje stenen gezocht, gewoon lekker een beetje rondgesprongen en heel dichtbij het kleine watervalletje geweest. Heel leuk, heel gezellig. Daarna samen weer lekker naar huis gelopen. We hadden eigenlijk over de bovenweg willen gaan, maar ik kreeg last van een honger dus wilde graag naar huis om even een hapje te eten.

's Avonds weer gezellig de buurmeisjes om op te passen. Toen hebben we heerlijk zuurkool met spekkies en kummel (lekker hoor Manda, hihi) gegeten. Paul en de kinders hadden er een stuk varkensfilet bij (en natuurlijk mijn gehaktballetjes, de boeven) en ik dus gehaktballetjes. Gecompleteerd met gebakken aardappeltjes en zelfgemaakte appelmoes was het een behoorlijk succes.

Gisteravond hebben Paul en ik lekker spelletjes zitten doen, waarna ik om kwart over tien uitgeput m'n bed in ben gedoken en Paul tot elf uur is opgebleven tot de buurman thuiskwam.

Het lijkt vandaag een mooie dag te worden, dus ik hoop dat we vanmiddag met de kinders nog lekker even de berg op kunnen.

Jobsuche

Paul is hard op zoek naar een baan. Vandaag is hij bij de Bergbahnen geweest om zich in te laten schrijven voor de winterperiode. De baas daar zei dat hij niet wist of hij voor Paul wel een baantje had voor het hele winterseizoen, omdat de termijn nog tot eind volgende week loopt en ze in eerste instantie mensen aannemen die al eerder voor ze hebben gewerkt. Wel jammer dat er nog geen zekerheid is, maar goed, Paul staat daar nu in ieder geval op de lijst.

Van het bedrijf uit Hopfgarten horen we helemaal niets. Wat ons betreft eigenlijk geen goed teken. Als ze zo laks zijn met reageren naar mogelijk personeel, hoe zijn ze dan tegen hun klanten?
Ach, we zien wel, het komt uiteindelijk heus wel goed. Voor Paul is het allemaal wel heel stressvol, hij loopt stijf van de zenuwen dat hij nog steeds niets heeft. Erg jammer want dat trekt toch een hoop positieve energie uit ´m en dat wordt omgezet in negatieve energie en daar ben ik erg gevoelig voor.

Met de kinderen gaat het gelukkig allemaal wel goed, dat is alvast fijn om te weten. Paul is nu weer onderweg naar kennissen om te kijken of hij de printerproblemen daar kan oplossen, in ruil daarvoor mogen wij dan weer regelmatig de auto lenen.

Sabine

Om 10 over elf werden we op de Volksschule verwacht voor een gesprek met de logopediste. Sabine heeft daar dus bijles (zijn we nu achter, hihi, tja dat krijg je met een niet zo spraakzame dochter) omdat haar r nogal te wensen overlaat en ze de combinatie sch niet uitspreekt als sjjj :)
We hebben haar maar uitgelegd dat in het nederlands die combi toch echt als sggg wordt uitgesproken en dat dat bij Sabine waarschijnlijk voor verwarring zorgt. Ik zou zo snel ook niet weten waar we in het nederlands sjjj gebruiken behalve voor 'doe nu eens stil'.

Maar het voornaamste komt nog. Het was haar dus opgevallen dat Sabine de trap naar beneden zo raar loopt. Dat weten wij natuurlijk allang, maar we hadden een beetje het idee dat dat gewoon met haar dromerigheid te maken had.
Na het afnemen van een anamnese (onder andere of Sabine als baby gekropen heeft, bijna niet dus) is zij voorlopig tot de conclusie gekomen dat Sabine door het niet kruipen en de daaropvolgende middenoorontstekingen waarschijnlijk een verstoord evenwichtsgevoel heeft!
Ongelooflijk, het kind zit nog geen maand hier op school! In Nederland is ze ook regelmatig door de schoolarts en logopediste bekeken en daar hebben ze nooit ook maar iets daarover gezegd. Grote pluim voor het systeem hierzo.

We zijn doorverwezen naar EULE (de website is momenteel uit de lucht) een organisatie gespecialiseerd in kinderen tussen de 3 en 15 jaar met allerlei 'afwijkend' gedrag. Als Sabine daar onder behandeling kan komen dan wordt dat als het goed is betaald door het land dus daar hoeven we ons dan ook geen zorgen over te maken.
Met die instantie gaan we dus binnenkort maar even contact opnemen om te kijken of we iets voor Sabine kunnen doen. Toch ongelooflijk hoeveel anders dat hier gaat, grote pluim voor de school in deze. Wij zijn er in ieder geval erg blij mee.

Fit

Zondag hebben we een heerlijk rustig dagje gehad. De kinderen hebben zich voor het grootste deel van de dag bij de bovenbuurvrouw vermaakt, terwijl Paul en ik wat rondgelummeld hebben. Tussen de middag een heerlijke in de oven gebakken kip gegeten (megaportie, Sabine at boven dus wij hebben met z'n drietjes de hele kip weggegeten, hihi), met toe zelfgemaakte Custard met notenkoekjes. Waren alletwee recepten die ik mocht, dus daar heb ik meteen misbruik van gemaakt.

's Middags kwamen Nanno en Gonnie, (schoon)ouders dus, met andere familie van Paul die ook op de camping staan. Even gezellig bijgekletst en de kinderen zijn weer verwend. Sabine met een prachtig vest en Joris met een race auto (natuurlijk in Schumacher kleuren) met echt geluid. Ze zijn er alletwee hartstikke blij mee.
Het weer was pet, het heeft de hele dag geregend dus echt naar buiten zijn we niet geweest.

Vanochtend had ik weer een hoop moeite met opstaan en ik zit nu dan ook nog steeds wakker te worden, het wil weer maar niet lukken.
Daarnet bij de Neckermann maar weer eens wat broeken en wat truien besteld, want voor de winter heb ik echt niets meer. Tja, dat heb je als je gewoon jarenlang alle kledingwinkels voorbijloopt, dan is het op een bepaald moment over.

De buurvrouw kwam met een knipseltje naar beneden, ik moest vooral niet beledigd zijn, zei ze. Over de fitness-school waar zij altijd naartoe gaat. Ze hebben daar een aanbod voor ongetrainde vrouwen die graag aan fitness willen doen en daarbij ook nog eens willen afvallen. Nou ik denk dat ik dat wel wil. Ik kan met de buuv meerijden, dus dat moeten we dan maar eens doen vrees ik. De duur is 4 weken, dus mocht ik dan geen zin meer hebben, dan kan ik er ook snel weer mee stoppen. Op zich vind ik fitness wel leuk dus we zullen maar eens zien.
Moet ik alleen wel met m'n eten rekening mee houden, want als je op dieet staat krijg je niet genoeg binnen voor zware training, maar het gedroogde fruit heb ik al in huis dus dat kan ik dan mooi gaan gebruiken.
Wat loop ik toch weer mooi op de zaken vooruit, eerst m'n buuv maar eens vertellen dat ik wel met haar meega.
Zou ik dan toch ooit eens fit worden?

ERP != SAP

Althans niet zondermeer.

Als in Nederland over ERP (Enterprise Resource Planning) gesproken wordt heeft men het eigenlijk altijd over SAP. Mijn laatste project voor DTO (De "O" staat volgens sommigen voor Onbetrouwbaar) was naar mijn onbescheiden mening een ERP Pakket. Echter als we het echter over de gebouwde applicatie hadden als ERP pakket, werden ons hoofd er zo ongeveer afgehakt. ERP is per definitie SAP zeker bij de overheid.

Waarom nu dit relaas ?
Gistermiddag/avond was de eerste "nacht der onderzoekers" in Oostenrijk. In dit programma had de Firma KTW uit Kirchbichl haar deuren geopend en kon er een blik in de keuken van dit bedrijf vorden gegooid.
KTW is een bedrijf wat zich heeft gespecialiseerd in een ERP systeem, maar dan kleinschalig. Om hun ERP systeem te kunnen kopen hoeft een bedrijf geen multinational te zijn, maar kan bijvoorbeeld gewoon een kleine leverancier zijn van producten. (Dit wil niet zeggen dat ze geen multinationals hebben als klant, integendeel)

De bedrijfspresentatie was erg leuk, om niet te zegen erg aansprekend. Ook het ERP Produkt (Semiramis) is een aansprekend produkt. De hoofdontwikkeling van het programma vindt plaats in Hannover (D), en de Consultancy en Klantaanpassingen worden gedaan in Kirchbichl. Nadeel is wel dat het niet in mijn favoriete spraak is geprogrammeerd (C#) maar in (vies woord:) JAVA (brrrr, ik heb het getypt!!).
Maar goed programmeren is programmeren, eender welke taal er wordt gebruikt heb ik altijd geroepen dus..... :-)

Kortom ik ben wel enthousiast over dit bedrijf, en ga ook zeker hier een open sollicitatie heen sturen.

Verder viel me op dat er zo ontzettend veel belangstelling was voor het bedrijf.
Normaal gesproken komen er op opendagen van bedrijven wel wat maar niet spectaculair veel mensen op af.
Bij de opendag gister van KTW zijn naar schatting wel een 300 mensen geweest. Van opa's en oma's tot kinderen. Van alles wat dus.

Paul

Paul z'n uitje

Paul is gistermiddag vertrokken naar een open dag bij het bedrijf KTW uit Kirchbichl. Paul zal hier nog een stukje over schrijven, dat komt dan hier te staan.

Ik heb me gister weer prima vermaakt. De kinderen hebben lekker gespeeld (zich helaas niet aan de afspraak gehouden om mamma te ontzien, maar dat vergeven we ze gewoon weer), 's avonds hebben de kinderen broodjes (käsestangerl) gegeten met een frankfurter erin.
Omdat ze allebei al 3 van die kleine babybel-kaasjes ophadden, hadden ze na een half broodje met 1 worstje alweer genoeg. De 2 overige worsten liggen weer in de koelkast, zodat ze die vandaag op kunnen eten. Ik had zelf ook niet veel honger en ben na een omelet van 3 eieren, met daarin 2 frankfurters versneden ook gestopt met eten.

Vanochtend om 6.10 uur was Joris alweer wakker en ik dus ook. Om iets over half zeven kwam hij bij me liggen en om kwart voor zeven zijn we er maar uitgegaan, want hij kon echt niet meer slapen. Daar gaat je zondagochtend..... (ik zou uitslapen, maar Paul sliep nog zo lekker, die hebben we maar laten liggen).

Nu dus alweer een tijdje achter de pc. Joris lekker een spelletje doen en ik weer bijlezen. Het weer is vandaag ook niet echt vriendelijk te noemen. Het is vrij koud, ik heb in de huiskamer de verwarming al aangedaan, er zijn geen bergen meer te zien door de mist en het regent. Dat wordt vandaag dus geen uren buiten wandelen, want wandelen in de regen en mist is iets dat ik toch niet zo graag doe. Ik wacht wel weer tot het wat mooier wordt.