Nieuwe ID-kaarten

Zo, snel even tijd maken voor een update.
De vorderingen in het huis gaan langzaam, maar uiteindelijk zullen we er wel komen.
De vloerverwarming draait en moet heel erg verschrikkelijk langzaam op temperatuur komen. We mogen de verwarming elke dag 1 graad omhoog draaien, wat betekent dat de verwarming nu op de prachtige temperatuur van 22 graden staat te draaien.
Voor het weer natuurlijk veel te warm, maar ja, we moeten het zaakkie een keertje droog krijgen natuurlijk.

Verder is de dakdekker bezig met het maken van het laatste deel van de dakbedekking. Het grootste deel van de rekening heeft hij maar alvast vooraf gestuurd, maar we wachten toch echt nog heel eventjes met die betalen totdat het zwikkie er voor het grootste deel op ligt. Het ziet ernaar uit dat dat dit weekend wel gaat lukken, dus dan krijgt hij z´n geld op maandag overgemaakt.
Voor de rest hangen de eerste koperen dakgoten al aan het dak, erg leuk om te zien. Ik vind dat koper er zo mooi uitzien, het blijft jammer dat het er na verloop van tijd natuurlijk toch minder gaat uitzien.


Gisteren hadden we een gesprek op de volksschule met Joris zijn lerares. Ze maakt zich nogal zorgen over zijn lees- en schrijfwerk en zijn reactie als het niet gaat.
Joris spelt nog steeds letter per letter en hij zou nu toch echt wel per lettergreep moeten lezen. Erg jammer en voor hem zelf ook, want hij wil wel, maar het lukt niet. En dan gaat meneer natuurlijk de pias uithangen; dan moet hij tig keer naar de wc, hij krijgt overal jeuk en valt zomaar gewoon van z´n stoel af. Nu hielp dat laatste bij de directrice natuurlijk heel erg goed, maar z´n eigen juf trapt daar niet zo makkelijk in gelukkig. Tja, wat kun je er aan doen, behalve hem z´n huiswerk laten doen en proberen zo nu en dan een verhaaltje met hem samen te lezen?
Verder is z´n fijne motoriek niet je van het, maar volgens ons kan dat ook prima te maken hebben met het feit dat hij tekenen en schrijven gewoon niet leuk vindt. Hij kan namelijk vreselijk goed van die kleine schroefjes van de computers los- en vastdraaien en ook groenten snijden bij het koken is eigenlijk geen enkel probleem.
Gelukkig gaat hij graag naar school en dat is het belangrijkste, vond de juf gelukkig ook.

Vandaag hebben we de kinderen thuis moeten houden, want we moesten naar het nederlands consulaat in Innsbruck om de passen van de kinderen en mijzelf te laten verlengen (hebben we nog geluk, want als straks het nieuwe systeem met vingerafdrukken komt, dan moeten we naar Wenen). Nu wil het dat de dames die daar werken dit op vrijwillige basis doen en het consulaat dus maar vier dagen per week van 9 tot 12 open is, vandaar dat we niet kunnen zeggen dat we wel even na schooltijd gaan.
Natuurlijk moesten er eerst foto´s gemaakt worden, dus daar ging de eerste lading geld er al uit (het autobahnvignet hadden we gelukkig nog van ons reisje naar Süd-Tirol) en toen hadden we nog 3 ID-kaarten + portokosten te betalen. Natuurlijk ook nog even snel langs de IKEA gereden (tja als we toch in Innsbruck zijn) en daar behalve wat spulletjes voor de inrichting natuurlijk ook wel wat te snoepen genomen (die Daim-taart vinden Paul en ik zooooo lekker). Al met al weer een duur dagje alhoewel de spullen die we gekocht hebben dan wel weer heel mooi geprijsd waren.
Het mooiste was nog een lampenscherm dat Sabine gevonden had voor wel € 0,20 en een dekbedhoes met kussensloop voor € 3,99. Dat zijn leuke dingen, dan kun je nog eens zomaar wat aanschaffen zonder dat het gigantisch in de kosten gaat lopen.

Natuurlijk werd Paul ondertussen weer gek gebeld door allerlei klanten, maar dat geeft niet, daar leven we per slot van rekening van en de zeer rustige afgelopen 2 1/2 maand (opdrachttechnisch gezien tenminste) mogen ook wel weer eens stoppen. Per slot van rekening hebben we straks wel een flinke hypotheek te betalen!

Tot zover het nieuws vanaf hier, binnenkort zullen we weer eens foto´s maken van de bouwvorderingen.

Even een weekendje ertussen uit

Daar het ons maar niet echt goed wil lukken om afstand te nemen van het werk/huis, had Paul als verrassing het moederdagweekend besproken bij het familiehotel in Süd Tirol waar we afgelopen jaar ook waren geweest, nl. Apparthotel Grafenstein.

Vrijdag had Sabine een gewone schooldag en Joris was met zijn klas al vroeg (7.15 op het station) vertrokken naar Wattens, waar ze met de 1e en 2e klassen de Kristalwelten van Swarowski gingen bezoeken. Om iets over enen konden we Sabine bij school oppikken, waarna we door zijn gereden naar Wörgl waar Joris zijn trein met ca. 6 minuten vertraging om kwart voor twee aankwam.
Snel langs onze favoriete fastfood-tent (de McDonalds) en door naar Süd Tirol.
Joris was zo vreselijk moe van de inspannende dag dat hij onderweg in slaap viel, Sabine genoot net als wij van het uitzicht.

Na een rit van ca. twee en een half uur en veel tolwegen (3 stuks in totaal) later, kwamen we dan aan. De mevrouw achter de balie zei: "volgens mij was u hier afgelopen jaar al eens, is het niet?" en na wat korte formaliteiten werden we naar ons appartementje begeleid.
De slaapbank in de huiskamer was niet echt om over naar huis te schrijven, maar gelukkig kon Sabine op het zitgedeelte goed liggen en Joris lag iets ongelukkiger op de twee uitschuifdelen, maar hij vond het heeeerlijk liggen :) Nou dan is er geen probleem meer.
Natuurlijk moest meteen de speeltuin uitgeprobeerd worden, terwijl Paul en ik even het dorpje ingingen om wat kleine dingetjes bij de plaatselijke super in te slaan.

Daarna besloten dat we zouden gaan eten bij Buschenschank Pfefferlechner in Lana, want daar staat standaard Schweinshaxe op de kaart. Het eten stond supersnel op tafel (jammer, want daardoor merkte je erg goed dat er met warmhoudbakken gewerkt wordt en dat proef je ook) en was niet slecht. Paul had dus een schweinshax, Sabine en ik allebei bachforel en Joris ging voor Bärlauchsuppe met een Brez´n. Erg leuk was het feit dat er live-muziek speelde, een man met trekharmonica zorgde voor een heel gezellige stemming.
Toch zonder toetje terug naar het appartement gegaan, we hadden geen zin in een dure bak ijs en hebben in ons appartement heerlijk het bakje joghurt gegeten dat Paul en ik al in de super hadden gekocht.

De volgende ochtend hebben we ons in opperbeste stemming om ca. 8.15 uur aan het uitgebreide ontbijtbuffet gezet. Joris en vooral Sabine hebben zich uitgebreid tegoed gedaan aan het fruit en de verse joghurt. Paul en ik hadden verschillende broodjes, kaas- en vleessoorten, een gekookt eitje was er ook voor Paul, Joris en mijzelf, natuurlijk hebben wij ook van het fruit en de joghurt geproefd en om 9 uur konden we goed gevuld van de dag gaan genieten.
Sabine had binnen no-time haar zwempak aan en vertrok naar het buitenbad; Joris, Paul en ik hebben nog even heerlijk op het balkon gezeten waarna ook wij richting zwembad vertrokken. Nu wilden wij liever naar het binnenbad en dat hadden we heerlijk voor ons alleen. Na een poosje kwam ook Sabine naar ons toe, die was ons maar eens gaan zoeken omdat het wel erg lang duurde voordat we ook naar buiten kwamen. Later zijn we ook nog naar het buitenbad gegaan, waar de kinderen in het koude water hebben gespeeld en Paul en ik heerlijk in het zonnetje hebben gezeten.

Voor we het wisten, was het alweer twaalf uur en begonnen we zo langzamerhand trek te krijgen. Op het terrasje van het hotel hebben we vrijwel de hele (kleine) kaart besteld. Sabine had eerst een grote bak joghurt met vers fruit, daarna volgde een spekplatte, een bord met verschillende kaas- en vleessoorten en 2 borden tomaten-mozarella salade. Dat alles geserveerd met heerlijke verse broodjes en natuurlijk wat te drinken (Sabine moest natuurlijk de zelf geperste appelsap hebben) zorgde ervoor dat we ons daar ook een flinke tijd zoet hebben kunnen houden.
Na het eten gingen de oude mensen weer lekker genieten van het balkonnetje terwijl de kinderen de speeltuin indoken. Ik moet zeggen dat ik met totaal niet voor kon stellen waarom vrijwel alle andere gasten met hun kleine kindjes met de auto weggingen terwijl er voor de kinderen zo vreselijk veel te beleven is dat je helemaal niet weg hoeft. Aan de andere kant, misschien hadden ze wel een week geboekt en maakten ze door de week wel gebruik van het kinderprogramma, dan kun je in het weekend natuurlijk wel een museum ofzo gaan bezoeken.

´s Avonds wilden we graag iets bijzonders eten en zijn naar Restaurant Elisabeth gereden waar we hebben genoten van de zogenaamde "gehobene Küche". Joris had gekozen voor grote garnalen met asperges. Helaas voor hem waren de asperges iets te al dente (voor mij ook te rauw), maar verder vond hij het heerlijk. Paul had lamskoteletjes, terwijl Sabine en ik hadden gekozen voor het kalfsvlees in kruiden verpakt. Alles om een puntje aan te zuigen, natuurlijk zoals altijd te weinig voor grote eters, maar voor onze kleine maagjes prima te doen. Hier ook nog een toetje genomen dat voor iedereen qua grootte ook weer precies goed was en ook allemaal superlekker. Vooral het zelfgemaakte mango-ijs was een toppertje.

Ook aan deze dag kwam zo weer een einde en de volgende dag (moederdag) begon alweer om 8 uur in de ontbijtzaal. Dit keer konden we geen van allen zoveel op als de dag ervoor, maar het eten was weer fantastisch. Deze dag stond in het teken van prosecco, gerookte zalmfilet, ei met spek en natuurlijk al het andere standaard lekkers. De prosecco hebben we maar laten staan, dat vind ik om 8 uur ´s ochtends zelfs niet lekker.
Helaas was toen de tijd voor de kinderen aangebroken om het huiswerk te maken, niet leuk maar wel noodzakelijk. Toen we om 10 uur ons appartement uit moesten, was Joris klaar en had Sabine het grootste deel gedaan.
Natuurlijk hebben we toen onze zwemspullen weer aangetrokken en zijn onder de stralende zon in het buitenbad gaan zwemmen. Wel heeeeel koud, maar erg leuk. Sabine is zoals altijd op dat gebied de hardste, die heeft echt de hele tijd in dat koude water gelegen. De rest van ons hield het niet zo lang uit.
Ook hadden ze ondertussen vriendjes gevonden, maar die knullen waren echt een stel watjes, die wilden nadat ze hun teen in het water hadden gestoken alleen nog maar in het binnenbad zwemmen. Toen zijn onze kinderen maar met ze mee gegaan, want het is natuurlijk niet leuk als je vrienden niet met je willen spelen omdat het te koud is. Zo tegen twaalf uur hebben we weer afscheid genomen en zijn aan de terugweg begonnen.

We hadden besloten dat we Bozen wel even in zouden rijden om daar een hapje te eten. Nu ben je daar al een tijd onderweg om in het centrum te komen en echt veel open was er niet. Maar ja, het was natuurlijk ook zondag. Uiteindelijk zo´n kleine pizzakeet waar we op het "terras" (2 biertafels met 2 volle vuilnisbakken ernaast, maar wel erg gezellig) onze stukken pizza hebben gegeten. Omdat het erg warm was, hebben we er niet lang gezeten en zijn na het eten snel weer verder gereden.

Thuisgekomen moest natuurlijk de rest van het huiswerk nog gedaan worden en de buurkindjes waren ook erg blij dat ze weer met onze kinderen konden spelen, dus dat was ook weer fijn voor ze. Alles bij mekaar dus weer een heerlijk weekend waar we heerlijk van zijn bijgekomen (nou ja...een beetje dan). Hieronder een slide-show die ik heb gemaakt met wat foto´s van onze vakantie.