Lange reis

Hèhè, we zijn er weer. Na een rit van goed 12 uur in Oostenrijk. Omdat er vanaf de rondweg bij München tot zo’n 3 kilometer over de Oostenrijkse grens files en langzaamrijdend verkeer waren, zijn wij dit keer door München en daarna over de B13 via Bad Tölz de grens over gegaan. Allemaal binnenweggetjes dus langzaam, maar wij hebben tenminste allerlei mooie gebouwen, leuke plaatsjes en märchenhafte uitzichten gezien. Dat kunnen de mensen die op de A99, de A8 en de A93 stonden en reden, me niet navertellen 

Maar goed, moe als we zijn, konden we meteen ontzettend lachen. Wij hebben namelijk een Haus gekocht in Itter! Ja ja, je moet het maar weten. Ik dacht toch echt dat we een Wohnung gehuurd hadden in Brixen. Hoe de dingen toch veranderen als je onderweg bent, hahaha.
Altijd lachen zo’n camping, ze weten er alles over je, maar vreemd genoeg is dat meestal net even anders dan jij zelf dacht dat het was.

Voor de rest kan ik alleen vertellen dat het zaaalig weer is, met een fijn zonnetje, veel sneeuw en wat wolkjes. Een warmer onthaal kun je je toch niet wensen!

Het blijft leuk

dat programma ´het roer om´. Vanavond weer met veel plezier zitten kijken naar de uitzending met dat stel dat in Toscane een olijvenboerderij gekocht heeft. Veel bekende zaken gezien (man/vrouw communicatie, zwangerschapshormonen en meer van dat soort) en ook weer dat je er gewoon niet komt als je geen doorzetter bent.

Nu vergt emigreren best een partij doorzettingsvermogen, al is het alleen maar om je omgeving ervan te overtuigen dat dit voor jou toch echt de beste beslissing is. Helaas is niet iedereen gezegend met familie en vrienden die enthousiast voor ze zijn.

Bij ons valt dit gelukkig erg mee.
Vandaag waren mijn ouders en mijn schoonzusje met kinders bij ons op visite. Heel gezellig, erg druk en weer lekker bijgekletst. Voor m´n schoonzusje is dit waarschijnlijk de laatste keer geweest dat ze hier in dit huis bij ons is geweest.
Ze werkt in het weekend dus haar en onze werktijden liggen precies tegenovergesteld. Nu had haar oudste dochter vakantie dus konden we nog een gezellig dagje met z´n allen bijpraten (dat komt er toch niet vaak van als de 1 in Wieringerwerf en de ander in Hoek van Holland woont).
Wel gek hoor, er zijn inderdaad heel langzaam aan steeds meer zaken die we hier niet meer zullen meemaken. Dat dringt nog niet helemaal door, maar je weet toch dat het zo is.
Als je binnen NL verhuist, is dat gevoel er niet (tenminste, bij ons was dat niet zo), maar 1000 km verder gaan wonen is toch ff andere koek.

Ach, ze komen gewoon met z´n allen maar lekker op vakantie naar Oostenrijk. Dan zullen wij ook zo nu en dan ons neus nog eens hier in dit koude, vochtige landje laten zien.

ik krijg afkikverschijnselen

Mens, ik zit me hier een partij te trillen achter m´n pc! Al 3 dagen geen blog geschreven, het is eigenlijk ongehoord. Hoe kan ik mijn beeldbuiskindertjes dan vermaken?

Als ik ooit het record van meneer de uil wil verbeteren (bij hoeveel uitzendingen ligt dat eigenlijk?) dan moet ik natuurlijk wel dagelijks blijven schrijven.

Dat doet me eraan denken dat het dus eigenlijk ook wel ontzettend knap is geweest van de schrijvers van de fabeltjeskrant. Elke dag weer een leuke uitzending in elkaar zetten is bepaald geen sinecure! Dan hoef ik alleen maar één of ander kletsverhaaltje neer te typen en da´s alles. Het hoeft niet eens leuk of grappig te zijn, alhoewel ik van een buurvrouw van ons al hoorde dat ze pas ongelooflijk moest lachen om 1 van m´n stukjes (dank je Trea :-) ).

O jee, deze blog gaat natuurlijk niet over de fabeltjeskrant, maar over Oostenrijk. Maar daarover weet ik nu juist helemaal niets te vertellen, behalve dat het er koud is en dat er erg veel sneeuw ligt. Natuurlijk kan ik jullie allemaal ook weer jaloers maken door te vertellen dat wij in de nacht van vrijdag op zaterdag daar weer naartoe rijden, maar dat zal ik niet doen.

Ik zal jullie gewoon weer op de hoogte brengen van het laatste nieuws en dat is:
Vandaag hadden wij weer een kijker (nou ja, kijkster in dit geval), maar die had vandaag een giga lijst met bezichtigingen dus om nu te verwachten dat we hier een bod van gaan krijgen....... Ik denk het niet. Gelukkig is de makelaar al zo vriendelijk geweest om z´n eerste voorschotnota alvast aan ons te presenteren (heel slim, dan heeft hij de advertentiekosten er in ieder geval uit) en onze auto had ook weer een veel grotere beurt nodig dan verwacht dus wij zijn weer een dikke 1000 euro lichter. Hopelijk voelen jullie je nu weer beter en niet meer zo jaloers dat wij lekker zaterdag weer in Oostenrijk zitten, hihi.

Dan sluiten we af met een fijne bekende zin:

Oogjes dicht, snaveltjes toe, slaap lekker.....

oma en sneeuw

Vandaag vierde Paul z´n oma haar 87e verjaardag en om dat gepast met de familie te vieren, gingen we met z´n allen lunchen in hotel Lely in Slootdorp.
Wat hartstikke gezellig (ze zijn wel met z´n 10-en dus het zat er stampvol, :-) ) en we hebben een lekkere broodmaaltijd met tomatensoep en kroket gehad.
Oma was helemaal in d´r nopjes en daar gaat het per slot van rekening om.
Waarschijnlijk is dit 1 van de laatste keren dat we op oma d´r verjaardag kunnen zijn, dus dan is het wel extra fijn dat het allemaal goed is bevallen.

Verder vandaag niet veel bijzonders gebeurt tot ongeveer half acht vanavond. Sabine stond ineens te roepen: Sneeuw Sneeuw, grote vlokken!
En jawel, grote sneeuwvlokken dwarrelden op ons neer.
Helaas was het na 2 minuten alweer afgelopen, snif, wat ons alweer deed verzuchten: In Oostenrijk had er nu toch echt een leuke laag sneeuw gelegen.........hier is alleen het raam wat vochtig geworden.