Relatieve drukte

Even een paar dagen relatief druk op de camping. De aankomsten hadden we gehad, dan nu weer de mensen die graag naar huis willen. Dat betekent dus stroom aflezen, afrekenen, tussendoor natuurlijk ook de gewone zaken als douchen van de munten ontdoen, was- en droogmunten regelen, vuilnis scheiden enz. enz.

Van de week ook een keer bij de dames de schimmel van de muren gehaald. We hadden problemen met de beluchtingsinstallatie en als er dan veel mensen douchen, is het natuurlijk snel mis. Dus Petra gewapend met een emmer met heftig chloorspul aan de slag. Christoph riep al dat ik voorzichtig moest doen voor m´n kleren, maar ja, ik en schoonmaken is al niet zo´n beste combi en bij mij spat het altijd alle kanten op. Normaalgesproken ben ik zelf meestal natter dan de omgeving die ik schoon moet maken. Dat viel nu mee, ik heb voor mijn doen echt heel voorzichtig gedaan, maar de broek die ik aan had (bruin en vooral oud) heeft nu allemaal rode vlekken erop zitten. Ach, toch maar een werkbroek, is mij echt worst.

Bij de deur van het buro, wilde het slot ineens niet meer meewerken. Het ijzeren plaatje kwam gezellig naar buiten gezet, waardoor de deur niet meer dicht wilde. Dus dat ding moest gemaakt worden.
Volgens Christoph had ik natuurlijk dat slot kapot gemaakt (tja, hij maakt nooit wat kapot en ik ben de enige die die deur in of uit gaat) waarna ik toch zeker drie keer "ich hasse dich" naar m´n hoofd heb gehad. Ach, zoals ik al tegen 1 van de gasten zei die dat hoorde: ik ben het gewend hoor, dit soort liefdesverklaringen van m´n chef.

Vanochtend was het ineens mis. Natuurlijk veel mensen die naar huis wilden, dus ik was om kwart over zeven al op de camping. Thuis was ik al niet lekker en had ik al overgegeven en ook op de camping moest ik eerst even langs de wc.
Dus Christoph een sms gestuurd dat ik weliswaar op de camping was en bezig was met stroom aflezen, maar dat ik dit keer geen toiletpapier controleronde zou maken omdat ik daarvan over m´n nek ging.
Toen hij om 8 uur aankwam wilde hij al dat ik meteen naar huis zou gaan, maar ik heb hem eerst het een en ander aan klusjes laten opknappen die ook erg belangrijk waren.
Om half tien heeft hij me naar huis gestuurd en vanaf die tijd schijnt het gekkenhuis geweest te zijn.
Om 1 uur voelde ik me weer goed genoeg om te gaan werken, dus dat ook gemeld, maar geen reactie meer gekregen. Ik had daardoor het idee dat het wel meeviel met de drukte. Thuis aan de slag gegaan met de administratie en het huishouden en om half vijf nog maar even snel boodschappen gaan doen met Paul, want morgen zijn de winkels dicht vanwege 3 Koningen. Op de terugweg nog even snel langs de camping om Christoph een pak printpapier te brengen. Hij had namelijk tegen Paul lopen zeuren dat de Brixnet rekeningen die hij nu moet printen hem veel te veel in de papieren lopen. Tja, dat laten wij ons natuurlijk geen 2 keer zeggen, dus meteen een giga pak papier gedoneerd. Waarop er uitgebreid verteld moest worden hoe vreselijk druk het vandaag was geweest en hoe erg het was dat ik ziek naar huis was gegaan enz. enz.
Meneer was naar een complimentje aan het vissen, maar dat heb ik ´m natuurlijk niet gegeven, want hij was me ook alweer meteen aan het pesten.

Paul was vandaag ook weer hard aan de slag. Eerst vanochtend mij opgehaald (had eerst thuis nog gewerkt) en vervolgens bij een gast op de camping geholpen met een internet probleem. Daar meteen een opdracht aan overgehouden, dus dat is erg leuk. Het zijn hele aardige mensen die een aantal keren per jaar hier op de camping komen en echt favoriete gasten van ons. Altijd aardig, nooit zaniken als het niet echt nodig is. Heel fijn om voor te werken dus.
Verder had Paul weer een fijne pastamaaltijd voor ons gemaakt dus ook daar mochten we weer blij mee zijn.

Op dit moment is Paul snel naar een noodklus. Een vaste klant van hem zit ineens zonder internet en is voor het werk van internet afhankelijk. Normaalgesproken is zo´n avondklus lekker relaxed, want dan heeft Paul de tijd. Maar........ hij is alweer gevraagd om dit weekend disc jockey te spelen in de Papalapub en daar moet hij vanavond om 9 uur beginnen. Dus maar een uurtje de tijd om het probleem op te lossen, stress!

De kinderen hebben zich vandaag ook weer heerlijk vermaakt. Samen met de Nintendo gespeeld, spelletje gedaan, Sabine heeft met mini steck nog een prachtig schilderij gemaakt, echt heel leuk.

Voor de rest weinig te melden vanuit de familie Leyten, dus we houden er weer mee op voor vandaag.

JA JA IK SCHAAM ME ECHT WAAR

Gewoon knalhard een week niet loggen is wel erg, ik geef het toe.
Op de vrije dagen zijn we hard bezig geweest in huis en met de boekhouding. Moet voor 8 januari de hele boekhouding over 2006 klaar hebben en eigenlijk waren we daar nog niet eens echt mee begonnen (ja ja slechte ondernemers ik weet het ik weet het).
Had alles wel heel netjes per maand in de map gedaan, maar ik bleek een hoop rekeningen van Paul niet te hebben gekregen; er zijn er een hoop verzopen en ik blijk het in een programma in te moeten gaan voeren van te boekhouder. En dat laatste is nog best veel werk.

Ach, ook hier komen we wel weer uit.
Zal jullie eerst weer eens op de hoogte stellen van de laatste dagen.

We hebben in ieder geval weer eens lekker wat tijd met de kinderen door kunnen brengen. Gezellig spelletjes gedaan en met ze wezen sleeën. Nou ja, de kinderen waren op de slee en ik stond te kijken.
Afgelopen vrijdagavond moest Paul proefdraaien in Papalapub en dat ging heel behoorlijk. Was een gezellige avond en er werd vrij aardig gereageerd op de muziek. Het was voor Paul nog heel moeilijk omdat hij de playlist van het programma nog niet eerder had gezien en dus ook geen plannetje vooraf had kunnen maken over de opbouw. Ja ja, diskjockey is niet alleen maar plaatjes draaien hoor. Je moet je publiek (en je chef) in de gaten houden om te kijken of die wel vinden dat het goed gaat en tegelijkertijd de liedjes erbij zoeken die zorgen dat de mensen het naar hun zin hebben en dus flink wat drank bestellen. Over de eerste avond waren ze niet ontevreden.
Zaterdag heb ik weer gewoon gewerkt en toen ging ook eindelijk de lift bij de camping open. Er was genoeg kunstsneeuw opgespoten om dat te kunnen doen dus eindelijk weer wat leven daar achterop.
Paul moest toen de apres ski draaien. Dat betekent ´s middags om 2 uur beginnen en om een uur of 7 ´s avonds weer klaar. Was goed gegaan. Er was veel nederlands publiek dus Paul heeft de nederlandse krakers gedraaid om voor de goede stemming te zorgen. Lekker op tijd naar bed gegaan, want zondag (oud jaar) ging het echt goed loos.
Ik stond zondagochtend alweer om kwart voor zeven op de camping voor een ronde douches leeghalen en autonummers controleren.
Toen ik bij de damesdouches in het 2e gebouw kwam, heb ik eerst een douche schoon kunnen maken, want er had iemand het erg nodig gevonden om de boel onder te kotsen en daarna maar niet schoon te maken. Jasses, smerig werk. Maar ja, je wilt dat ook niet laten liggen totdat de schoonmaaksters komen dat is ook zo vies.
Tot twaalf uur was ik de pineut, daarna was het Christoph zijn beurt.
Hij had me vrijdagavond eerst het weekend vrij beloofd. Toen kwam hij daarop terug omdat hij nog het een en ander moest doen. Vond ik niet erg, dus ik zou alleen zaterdag werken. En toen wilde hij zaterdagmiddag ineens dat ik ook de hele zondag zou werken! Ja doei niet dus. Daarom was ik lekker zondagmiddag vrij.
Toen is Paul met de kinderen op de campingberg gaan skiën, terwijl ik heb gekeken en natuurlijk tussendoor ook nog snel even een klusje voor vriend C. moest doen.

´s Avonds lekker gegeten en daarna meteen de kinderen naar opa en oma op de camping gebracht. Paul was ondertussen z´n bed ingedoken om voor te slapen en toen ik thuiskwam, heb ik dat voorbeeld maar gevolgd.
Om kwart over tien zijn we maar eens richting Papalapub vertrokken, want om 11 uur moest Paul beginnen. Ik ben nog even snel terug gereden om een kabeltje op te halen dat Paul nog nodig had en toen kon het loos gaan.
In het begin waren er nog weinig mensen. Ik heb een tijdje met kroegvrienden Andi en Martin staan praten, nog even met bazin Anita en ook een tijd met Paul.
Paul stond ondertussen te freaken (oftewel zijn eigen favo muziek te draaien) tot 12 uur. Natuurlijk moesten we aftellen en daarna even de vrienden goedjaar gewenst. We kregen ook allemaal een glas sekt (of waren het er nu 2) van het huis en toen gingen de meesten naar buiten.
Eigenlijk zaten alleen Christoph en ik nog binnen te praten. Hadden allebei geen zin in het geknal, de stank en het onvermijdelijke nieuwjaar wensen. Ja ja, daar ben ik me een saai mens hoor.
Om 1 uur ging het dan pas echt van start. Toen kwamen er veel mensen binnen en kon het feest beginnen. Dan merk je ook dat Paul echt aan het werk is. Heeft geen tijd meer om te praten, staat alleen maar continu op het publiek te letten en daar muziek bij te zoeken.
Op een bepaald moment had hij de stemming er heel goed inzitten en gingen we over op oostenrijkse popmuziek. Dat ging er fantastisch in, want ongeveer driekwart van de zaal zong luidkeels mee. Dat is hier gewoon, als je de sfeer er in kunt krijgen dan gaan ze flink drinken en zingen. Echt kippevel hoor als ik zie wat mijn man daar voor mekaar krijgt.
Rond kwart voor vijf ben ik naar huis gegaan, want ik moest om 8 uur weer aanwezig zijn in verband met vuurwerk opruimen van de skiweide. Paul is uiteindelijk om 7 uur thuisgekomen. Hij lag net in bed toen bij mij de wekker alweer ging.

Een redelijke hoeveelheid glas en vuurwerk opgeruimd, maar het was niet echt heel erg. De meeste mensen hadden zelf al opgeruimd dus dat scheelde ons een heleboel werk.
Christoph was ´s ochtends geen mens en dus alleen voor het allernoodzakelijkste (1x een camper vlot trekken) aanwezig. Tussen de middag nam hij de wacht over en kon ik 2 uurtjes gaan liggen. Was toen echt wel moe.
De kinderen hadden bij opa en oma geslapen. Ze waren redelijk op tijd naar bed gegaan en om 12 uur had oma gezorgd dat ze eruit konden. Ze hadden allebei geen zin om buiten in de herrie te gaan staan dus vanuit het caravanraam gekeken. Na een half uurtje waren ze allebei weer zo moe dat oma ze weer in bed had gestopt.

En zo kwamen we weer langzaam bij vandaag.
Een mooie dag. De eerste sneeuwbui is gevallen. Flink veel wind erbij. Ik hoorde dat het boven windkracht 11 was. De liften waren al stil gezet. Wel fijn hoor, van mij mag er nog een meter vallen.
Paul is ondertussen weer druk aan de slag en naast me staat de wasmachine ook weer flink te draaien.
Ook in het nieuwe jaar gaat het leven gewoon door.

GELUKKIG NIEUW JAAR NOG ALLEMAAL!