Eignungstest, familie en werk

Afgelopen zaterdag was het zover; Sabine moest naar Innsbruck voor de zogenaamde "Eignungstest". Kijken dus of ze sowieso wel geschikt is voor de grafische opleiding.
Omdat we rond zeven uur ´s ochtends wilden gaan rijden, mocht Joris vrijdag al naar opa en oma en daar blijven slapen. Dan mocht hij lekker de hele dag met opa en oma optrekken. Iets wat Joris zich geen twee keer laat zeggen!
Ze wilden eigenlijk gaan skiën  (Joris snowboarden), maar de sneeuw was zo zwaar dat ze gewoon lekker bij de caravan zijn gebleven. Oma heeft Joris verslagen met "kezen", een spel waar Joris dol op is, dus Joris wil eigenlijk binnenkort wel een keer revanche nemen!

Wij zijn met z´n drietjes vroeg vertrokken en aangekomen in Innsbruck eerst snel naar de supermarkt die vrijwel tegenover de school zit om voor Sabine wat drinken en brood in te kopen. Het was goed dat we zo vroeg waren vertrokken, want uiteindelijk stonden we vijf minuten voor de begintijd in de school. Na een kort praatje werden de kinderen op alfabetische volgorde opgeroepen. Sabine zat in de derde groep en was best zenuwachtig.
Paul en ik zijn toen naar de Bergisel gereden omdat we de grote schans nu wel eens van dichtbij wilden zien, maar helaas was alles nog gesloten. We konden zo snel ook niet vinden hoe laat het geopend zou worden en zijn weer terug naar de stad gereden, waar we in het Mc Café eerst maar eens een flinke bak thee hebben gedronken.
Ondertussen kregen we al een sms´je van Sabine die haar eerste opdracht er op had zitten.
Het bleek dat ze steeds tussen de 3 en 5 kwartier bezig waren met een opdracht en tussendoor kregen we steeds sms´jes van haar.
Ze had een test gehad over kunstgeschiedenis, gummibeertjes na moeten tekenen (en vervolgens opeten), een Mars als stilleven moeten tekenen (en opeten.....), een landschap, lettertypes en voor de rest wist ze het zelf uiteindelijk niet meer :) zenuwen zullen we dat maar noemen.

Wij hebben ondertussen heerlijk door Innsbruck gewandeld, het Goldene Dachl bekeken, door de Maria Theresiastraße gewandeld en leuk door wat kleine straatjes gelopen. Op dat gebied blijft de grote stad me toch wel trekken hoor, de veelzijdigheid van het aanbod is toch echt iets heel anders dan hier bij ons in het dorp.

Tussen de middag kregen we een sms´je van Sabine of we bij haar kwamen lunchen. Ze had een goed half uur, dus we hebben lekker met z´n allen een broodje gegeten buiten op een bankje in het zonnetje.

Daarna zijn Paul en ik nog op zoek gegaan naar een kadootje voor Joris zijn verjaardag en heeft Sabine haar laatste tests gemaakt. Iets over half drie kwamen we bij de school aan, want het geheel zou zo tegen drie uur afgelopen zijn en we wilden niet dat Sabine lang moest wachten.
Bleek alleen dat ze al twintig minuten buiten stond, maar omdat het beltegoed van haar telefoon op was, kon ze ons niet meer laten weten dat ze al klaar was. Tja dat kan gebeuren.

Daarna zijn we naar Kufstein gereden om daar Paul z´n zus met dochter van de trein te halen. Die komen gezellig een weekje in Brixen logeren. Omdat er gezegd werd dat er flink wat file stond vanaf Wörgl West, zijn we een stukje eerder van de snelweg afgegaan en via Angath binnendoor naar Kufstein gereden. Dan ben je toch heel blij dat je de omgeving vrij goed kent, want als we in de rij hadden moeten aansluiten, waren we niet op tijd geweest.
Nu waren we er goed twintig minuten te vroeg en een minuut of tien later kwamen ook opa, oma en Joris aan. We stonden precies bij de deur van de wagon waar ze in zaten, dus dat was hartstikke leuk!
Binnendoor via Unterlangkampfen en Wörgl weer terug naar huis gereden. Ook hier hebben we geen last van de file gehad en daar waren we ontzettend blij mee.
Ik had de avond ervoor al wat bakken goulash uit de vriezer gehaald, zodat we alleen nog kool en rijst hoefden te koken en de maaltijd was klaar. In echt koken had niemand meer zin. Nog lekker een bakje heiße Liebe als toetje, kopje thee en of koffie en toen vertrok de familie richting camping.

Zondagochtend heb ik weer in het skischoolburo gewerkt en is Paul bij klanten langs geweest. Toen middaggegeten, waarna we eerst met z´n allen naar vrienden van ons in het dorp zijn geweest (dezelfde waar Joris is blijven slapen, toen Paul en ik naar Wenen moest voor het verlengen van z´n paspoort). Die hun hulp kon ze vanwege drukte op school namelijk niet helpen deze week en ze hadden gevraagd of Sabine misschien zin had. Nou, samen met haar nichtje vindt ze dat best leuk! Dus de dames hebben te horen gekregen wat er gedaan moest worden, helpen in de bediening en helpen in de keuken, en daar hadden ze wel oren naar. Ze mochten meteen zondagavond al beginnen!
Maar eerst moest er nog gerodeld worden. Paul, Joris, Sabine, oma, Diana en Manon zijn naar de Brixenbachalm gewandeld en vanaf daar weer lekker naar beneden gerodeld. Ik ben ondertussen naar huis gegaan, want ik had nog het een en ander aan vertaalwerk liggen dat ik persé zondag af wilde maken.
De meiden hebben zich nog even een beetje opgemaakt (ze nemen het werken heel serieus, dus er moest mascara opgedaan worden, grinnik), waarna Paul ze weg heeft gebracht.
Oma en Diana hebben ze om half negen weer opgehaald (later mogen ze van mij niet werken, vooral niet omdat Sabine natuurlijk gewoon om zes uur weer op moet) en vertelden dat die twee het hartstikke goed doen! Leuk, leuk, leuk.

Onze dochter heeft haar eerste kleine baantje. Tjonge jonge, alweer een stap verder in het volwassen worden. Het is wat.

Voor de rest is het bij de skischool veel drukker dan we verwacht hadden, wat er in resulteerde dat we zondag op een bepaald moment geen mensen meer aannamen. Heel vervelend natuurlijk, want je wilt je klanten geen nee verkopen, maar je wilt ook geen onverantwoord grote groepen op de piste zetten. Wat ook nog eens heel vervelend is, is dat er een heel gemene griep heerst en we vier zieke leraren hebben. Daar kun je normaalgesproken heel wat klanten bij kwijt,  nu hebben we die dus niet. Nou ja, het is zoals het is, daar kunnen we verder weinig aan doen. De meeste mensen hebben er gelukkig begrip voor en geven de leraren de tijd om het geheel op orde te krijgen.
Er zijn er natuurlijk altijd bij die dat geduld niet hebben, ach, die krijgen dan hun geld terug en mogen ergens anders hun geluk proberen. Je kunt het nu eenmaal niet altijd iedereen naar de zin maken.

Tot zover weer het nieuws vanaf hier. Tot de volgende keer maar weer!