Boontje komt om haar loontje

Gisteren was een prachtige dag (en dat was al aangekondigd) dus wij hadden 2 dingen op het programma staan.
1. Met de kinderen naar het Hexenwasser in Hoch Söll
2. BBQ-en met vrienden van de camping


We gingen om iets over negen richting lift lopen en dat is van de ene kant van het dorp naar (bijna) de andere kant dus een aardige tippel met 2 kinderen. Onderweg moesten we ook nog een tussenstop bij de Billa maken om broodjes voor de dag te halen dus we zijn een aardig tijdje onderweg geweest, temeer daar we onderweg natuurlijk nog een bekende tegenkwamen waarmee nog een praatje gemaakt moest worden.
Toen lekker met de lift naar boven gegaan en ook daar weer een praatje gemaakt met de liftmeneer, al jaren een bekende van ons.
Toen op weg gegaan naar het Hexenwasser. Na een flinke wandeling van ongeveer 5 kwartier kwamen we er aan en zijn we al vrij snel de waterplassen ingedoken. Er zijn boven op de berg allemaal kunstmatige waterpartijtjes aangelegd waar je door kunt lopen en waar de kinderen lekker kunnen spelen. Het was een heerlijk zonnige dag dus vrij druk, maar toch heb ik niet echt het idee gehad dat het _te_ druk was. Het nadeel is wel dat je vrijwel de hele tijd in de zon loopt en daar kreeg ik later best wel last van.
We hadden broodjes mee en die hebben we lekker belegd met kaas, spek en augurk of met kaas, fijne extraworst (soort knoflook boterhamworst), tomaat en augurk. Allemaal erg lekker en weggespoeld met wat dunne siroop konden we weer verder met in het water plonzen.
Tegen half twee nog een glas aardbeienmelk gedronken en daarna de terugweg weer aangevangen. Dit was voor mij niet zo'n ontzettend goed idee, want ik kan er eigenlijk helemaal niet tegen om meteen na eten (of zo'n zwaar iets drinken) meteen te gaan lopen. Vooral omdat we een heel stuk moesten stijgen was ik al snel niet blij meer en ook Joris en Sabine waren erg moe en liepen dus te zeuren wat het allemaal niet beter maakte.
Op een bepaald moment begon ik het bange gevoel te krijgen dat ik een zonnesteek begon te krijgen, wegens te weinig drinken en de hele tijd de hete zon op m'n hoofd, want ik werd misselijk en zag regelmatig zwart voor m'n ogen. Gelukkig sleepte Paul ons erdoor en doordat ik aanmoedigingen naar Sabine bleef roepen, moest ik ook wel gewoon doorgaan.
Uiteindelijk waren we dan boven aangeland en konden we weer een rustig stukje dalen wat het allemaal wel wat makkelijker maakte.
Na zo'n 5 minuten gedaald te hebben kwamen we (vlak bij de lift) een Jausenstube tegen, waar we dus ook zijn neergeploft en waar ik mezelf tegoed heb gedaan aan een glas heerlijk bergwater (ze hadden geen flessenwater zonder bubbels). Na een kwartiertje gezeten te hebben konden we weer verder. Onder het genot van een prachtig uitzicht zijn we weer naar de lift gelopen en afgedaald.
We waren van plan om een taxi naar huis te nemen, maar helaas was er nergens een taxi te bekennen. Dus zijn we toch maar weer gaan lopen. Ik kon ondertussen m'n blaren wel erg goed voelen, maar voor de rest ging het gelukkig goed dus toen Joris er even helemaal doorheen zat (en Paul even bij de bank was) kon ik hem een stukje dragen. We zijn toen verder gelopen naar de Billa, want daar staat een fontein met bankjes in de schaduw dus daar kon ik even lekker zitten en de kinderen hebben heerlijk met het water staan spelen. Toen Paul ons weer had ingehaald en nog de laatste boodschapjes had gedaan, zijn we naar huis gegaan om de barbeque voor te bereiden. We wisten niet of we 3 of 8 gasten zouden krijgen dus we moesten ervan uitgaan dat iedereen zou komen en dan heb je nog wel even werk.
Omdat we om 5 uur thuiskwamen en nog even hadden gezeten moesten we ook nog aardig doorwerken, want onze Duitse vrienden zouden zo tussen 18.00 en 18.30 uur komen.

Toen ze er om 19.00 uur nog niet waren, begonnen we toch een beetje aan de afspraak te twijfelen. Ik heb toen nog even met onze huisbazin zitten praten, die kwam een boekje voor Joris brengen en Paul is naar de camping gefietst om te kijken wat er mis was gegaan.
Zo'n 10 minuten later kwam Paul aangefietst met een auto in zijn kielzog, waarin vriendin met 2 kinderen zaten. Manlief heeft een longontsteking en voelde zich helemaal niet goed na een hele dag weg (ze hadden pech gehad met de aansluiting van hun rondvaart en waarom daarom zo laat) en de anderen waren nog helemaal niet thuis.
Toen kon Paul eindelijk een fles sekt ontkurken en gingen we aan de bbq. Het was ontzettend gezellig en daarom heb ik veel te veel van die sekt naar binnengewerkt en daar moet ik nu voor boeten.
Jongens wat heb ik een kater zeg, ik ben me een partij misselijk, dat wil je niet weten.
Boontje komt om z'n loontje is in dit geval een hele goede.

Wat me verder nog is opgevallen gisteren, is dat Sabine vreselijk goed haar best doet om duits te praten (ze doet er in ieder geval totaal niet moeilijk over) dus dat zie ik helemaal goed komen. Op dit moment zitten we met z'n vieren in de kelder, want het weer is weer helemaal omgeslagen en het is dus niet bepaald warm te noemen en vannacht is er weer heel veel water omlaag gekomen dus alles is drassig, waardoor de kinderen geen zin hebben om buiten te spelen.

Morgenavond hoop ik naar het panfluitconcert in de plaatselijke kerk te gaan (als er nog kaartjes zijn) en verder zien we wel wat er komt. Het wordt vast wel weer een gezellige dag.

De buren zijn thuis

En dat hebben we gemerkt ook. Nadat er gisteren ineens 2 auto's met duits kenteken voor de deur stonden en het licht op de bovenverdieping aan was, wisten we het gisteravond om 23.00 uur met zekerheid.
We werden getrakteerd op een hoorspel met als vermoedelijke titel: het verwekken van nieuw nageslacht. Zoals jullie wel begrijpen, ligt de slaapkamer van de bovenburen precies boven de onze ;)
Nadat de poging tot een einde was gekomen, vond het jongste nageslacht dat ze best een gigantische woede aanval kon krijgen. Ze gaf er uiteindelijk om 0.40 uur de brui aan, waarna wij ook konden gaan slapen.
Helaas moest het gezin er om 6.00 uur weer uit, want de man des huizes moest naar z'n werk. Dit opstaan ging weer gepaard met vele vrolijke kreten van de jongste spruit (van 11 maanden) en een flinke springpartij op het bed van Herman und Mamma door de oudste (4 jaar). Kreun......
Wij waren niet helemaal blij vanochtend.

Maar goed, verder hele aardige mensen hoor, vooral zij. Hij is een beetje een aparte in onze ogen, maar hij schijnt in ieder geval goed te zijn in bed, hahaha.
Vandaag was het prachtig mooi weer, dus voor ons de ideale gelegenheid om naar Kitzbühel te gaan en alle instanties af te lopen, zucht.
Nadat we bij de krankenkasse weer weg waren gestuurd omdat we ons bij de gewerbliche krankenkasse moeten inschrijven, zijn we vol goede moed op weg gegaan naar het Finanzamt om de kinderbijslag te regelen. We hadden bergen papieren mee en een hoop daarvan waren nog de goede ook, maar helaas moesten we nog een aantal papieren hebben. Eerst nog de officiële uitschrijving van het SVB (we hebben wel een briefje in het nederlands, maar dat voldoet voor de meter niet natuurlijk) in het Duits of,als het echt niet anders kan, engels. Dan nog Sabine's inschrijving voor de Volksschule (die moeten we nog regelen in de laatste week augustus/eerste week september) en als de peuterzaal ook nog een officiële inschrijving kent, dan moet die ook worden meegenomen. Weer een stuk wijzer en een hoop tijd verder, gingen we op weg naar de Wirtschaftskammer. Daar aangekomen, werden we binnen een vloek en een zucht ingeschreven (ja, ja, we hadden alle benodigde papieren) en daarna doorgestuurd naar de Bezirkshauptmannschaft voor een stempel. Daar vertelden ze dat we nog zo'n bewijs van goed gedrag (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) moeten nabrengen, maar dat het verder allemaal prima in orde is.
Zij zorgen er ook voor dat het Finanzamt wordt ingelicht, ook de Sozialversicherung verzorgen zij, dus dat is voor ons allemaal kaassie. Per 1 september is Paul zijn eerste echte eigen bedrijf een feit! Dat moeten we eigenlijk vieren.
Nadat we bij de McDonalds waren wezen eten (tja, je moet de kinderen heel soms iets toegeven na uren vervelende zaken), waar ik trouwens nog een prachtige lange haar in mijn Big Mac ontdekte (jasses, die heb ik dus ook meteen omgeruild en verder met de nodige voorzichtigheid opgegeten) en ik me dus heb voorgenomen die zaak voorlopig maar niet meer te bezoeken, gingen we weer richting huis.
We hadden gelukkig de auto van kennissen (tegen kilometervergoeding) kunnen lenen, dus dat ging nog redelijk snel.

O nee, eerst stopten we ook nog bij het station, waar we een dure familiepas hebben aangeschaft. Daarmee kunnen we dus als heel gezin reizen of als 1 ouder met kind of Paul alleen. Kosten waren 100 Euro, maar daarvoor hebben we verder op alle reizen die we in Oostenrijk maken dan ook 40% korting op onze kaartjes.

Goed, naar huis dus. Waar Joris er ongeveer zelf om vroeg of hij alsjeblieft naar bed mocht en Paul onze verzamelde vuilnis naar de vuilstort ging brengen. Vervolgens is Paul met boodschappenlijst doorgereden naar de Hofer om daar een flinke berg boodschappen te doen.
Wij hebben voorlopig meer dan genoeg siroop, chips, wijn, bier, koekjes en fruit, groenten enz. voor de rest van deze week.
Ook voor de bbq die wij morgen organiseren voor onze duitse kennissen (4 volwassenen en 4 kinderen) van de camping hebben we volgens ons alles in huis, dus dat moet goed gaan.

Toen Paul thuiskwam zijn we nog even bij de buurvrouw gaan zitten, die zich al in de tuin had geïnstalleerd voor nog een klein praatje. Zo tegen half 4 heb ik Joris uit bed gehaald en zijn we met z'n vieren naar het zwembad gegaan. Per slot van rekening is het NU mooi weer en hebben we een dure seizoenskaart gekocht, dus wij naar het zwembad.
Het blijft allemaal niet heel groot (behalve dan de gigantische ligweide) maar wel heel leuk, dus de kinderen en Paul hebben zich prima vermaakt. Ikzelf natuurlijk weer iets minder, want alhoewel ik het in het zwembad goed naar m'n zin had, was ik binnen de kortste keren weer het doelwit van zo'n irritante brems. Onder water duiken had totaal geen zin, want het beest had zin in me. Dat is dus de reden dat ik een hekel heb aan naar het zwembad gaan. Behalve dat vieze kleffe badpak, die irritante prikbeesten die het altijd op mij gemunt schijnen te hebben.
Snel afgedroogd (behalve dan dat badpak) en me ingespoten met m'n speciaal gekochte anti-prikbeestenspul. Het stinkt als de neten en gelukkig vinden de meeste prikbeesten dat ook, want behalve door een wesp ben ik verder ook niet meer door dat irritante gevleugelte gestoord.

Tegen een uur of 6 maar weer naar huis gegaan en een lekkere pan kippensoep gemaakt (natuurlijk netjes getrokken van het karkas van de kip van eergisteren) en heerlijk voldaan weer van tafel gegaan.
De kinderen weer op tijd in bed gemikt, de spareribs voor morgen zijn voorgegaard en er staan hier achter mij weer een wasmachine en een droger te draaien zodat we morgen weer zo goed als bij zijn.

Ik heb het wel weer gehad voor vandaag. Straks alleen nog de droger uitruimen en het spul vouwen en dan is het weer genoeg geweest.
Nu hopen dat ons bovenbuurmeisje zich vannacht rustig houdt en dan morgen weer vrolijk op. We hebben geen vervelende regeldingen te doen, dus dat wordt gezellig met de kinderen er op uit.

En toen werd het mooi weer

Gisteravond een prachtige documentaire gezien over natuurpark de Kalkalpen. Als je dat toch ziet, dan ben je er toch wel een beetje trots op dat je in een land mag wonen met zo'n mooie natuur.
Daarentegen is de TIWAG (energieleverancier) bezig om in Tirol nieuwe gebieden om te vormen tot Stausee en daar wordt je minder blij van. Het is natuurlijk logisch dat ze hard zoeken naar een manier om op een milieuvriendelijke manier stroom op te wekken, maar in gebieden als het Ötztal en Pitztal zijn ze er minder blij mee. Daar willen ze prachtige dalen (weliswaar zonder bewoners) om gaan bouwen tot gigantische stuwmeren en dat is voor het toerisme in dat gebied een gigantische klap. Moeilijke problemen.

Verder weer gezellig met Paul een spelletje Catan gespeeld. Dit keer was het niet zo leuk, ik kon Paul verpletteren zonder dat hij ook maar enig verzet kon bieden. Winnen is erg leuk, maar op deze manier toch minder hoor.

We schrokken ons trouwens te pletter toen we zagen dat we nog maar iets meer dan 200 mb over hebben van onze limiet van 600 mb per maand. En we doen niet eens gekke dingen, maar MSN gaat bij mij voorlopig niet meer open en ook de internettijd gaat per dag heel ernstig omlaag. Wat die extra mb's kosten altijd erg veel.
Even geduld hebben, want volgende maand hebben we weer genoeg.

En vandaag was het dan eindelijk zover! Mooi weer! Jongens wat hebben we genoten. Vanochtend moest het wel nog even op gang komen, maar tussen de middag hebben we lekker buiten gegeten en daarvoor waren we boodschappen gaan doen (en dat doen we lopend), toen kregen we visite en hebben we heerlijk in het warme zonnetje gezeten. Dat werd alweer snel verruild voor de koele schaduw, want het was een beetje te warm :) Om half 5 werd er besloten dat we nog een stukje zouden gaan lopen en onze visite was zo vriendelijk om ons naar de Brixenbachalm te rijden, waar we van het werkelijk prachtige uitzicht hebben genoten. Ik was met de kinderen naar een stel jonge koeien gelopen en 1 van de koeien was helemaal gek van Sabine. Ze werd helemaal afgelikt (Joris en ik werden vakkundig genegeerd) en vervolgens probeerde mevrouw of meneer rund haar korte broek en t-shirt op te eten. We kwamen niet meer bij van het lachen, maar hebben toen besloten dat het wel even genoeg was geweest bij deze vriendelijke koe.
Bij de almhut wat gedronken en nog even gezellig met de pachteres van de hut zitten praten (m'n tirools is alweer wat beter geworden, ik begreep volledig wat ze zei, al verstond ik nog niet alles) en daarna weer (hoe luxe) naar beneden gereden, want we wisten niet zeker of de wolken boven ons hoofd hun vocht wel binnen zouden houden.
Onderaan de berg wel uitgestapt en het laatste stukje gelopen, maar voordat we bij ons doel (restaurant) waren nog wel 2x een uitstapje gemaakt naar de Brixenbach en daar lekker met stenen en water gespeeld.

Paul en Sabine waren samen aan de spareribs deze avond, ik had de mixed grill maar eens genomen en Joris had gewoon lekker worstjes. Toen nog een ijsje toe en wij hadden geen honger meer.

Kort samengevat hebben we vandaag een fantastische dag gehad, met vochtige oogjes staan genieten van deze prachtige omgeving en weer volop zin in de dag van morgen.
Het schijnt morgen namelijk weer vrij goed weer te worden en daar zaten we toch echt wel een beetje op te wachten.

Het regent, het regent, de pannetjes worden nat

Er lagen ooit 5 tennisbanen, maar nu is het 1 zwembad!

Jongens wat een natte geit zeg, ongelooflijk, maar we slaan ons er dapper doorheen.
Vanochtend ging het alweer een stuk beter met me en om nu te zeggen dat ik veel zin had om door de stromende regen naar de dokter te lopen.....nee.
Ik kan nu gelukkig weer normaal eten zonder dat m'n maag daar tegen te keer gaat, dus dan komt het met m'n darmen straks ook wel weer goed. Daar ben ik allemaal erg blij mee, want ik eet nu eenmaal graag normaal en niet alleen maar droog brood of rijstepap aangemaakt met water in plaats van melk.

Vandaag alweer wat was en strijkwerk weggewerkt en ook een tijd lekker zitten msn-en. Was wel weer erg leuk om wat mensen te spreken moet ik zeggen.
Paul werd vandaag door de meneer in de kluszaak (Kaufmann) gevraagd of we weer op de camping waren, maar toen hij vertelde dat we nu echt in Brixen wonen veranderde de man helemaal en werd nog vriendelijker dan normaal. Paul kreeg zelfs een hand toen hij de winkel verliet en dat was nog nooit eerder gebeurt! Echt wel leuk.
De mensen zijn ook echt heel enthousiast als je vertelt dat je in Brixen bent komen wonen omdat je het hier zo mooi vindt en dat je vindt dat de mensen hier zo vriendelijk zijn. Erg leuk en je voelt je ook echt welkom.

Leuke anekdote om te vertellen is misschien ook wel het volgende:
Wij hebben nu zo'n huistelefoon in huis (in prachtig jaren 70 bruin) en Joris loopt daarmee elke dag minstens 5 keer naar Koen (collega van Paul) te bellen.
"Koen, ben je thuis" vervolgens met een diepe stem "Nee, ik ben er niet" en dan is Koen volgens Joris hardlopen of naar kantoor, of verzin maar iets. Echt prachtig en hij heeft echt hele gesprekken met dat ding. Het enige wat een beetje maf is (voor ons dan) is dat natuurlijk alle buren gezellig mee kunnen luisteren, maar ja, moet kunnen.

Foto's van het huis hebben we ook nog niet gemaakt. Ik zal Paul eens peilen of we dat vanavond of morgen eens kunnen doen. Dan kunnen we die binnenkort ook eens hier op de site zetten.

ik blijf zielig

Sorry mensheid, vandaag alweer geen leuk verhaal.
Ik ben nog steeds zo ziek als een hondje en toen ik mezelf in de spiegel zag, vroeg ik me echt even af tegen welk oud mens ik nu aan stond te kijken.
M'n gezicht is ingevallen, er zit duidelijk niet veel vocht meer in m'n huid en ik ben zo slap als een oude vaatdoek.
Vanavond een of ander miegerecht met kerrie (van dat spul waar je water opgiet en dat dan in 3 minuten ofzo helemaal opzwelt) gegeten. Die zooi is namelijk bremzout en ik heb overduidelijk behoefte aan zout. Ik kan niet zeggen dat het me echt smaakte en m'n maag heeft er nu na een dik uur nog steeds moeite mee, maar ik heb in ieder geval m'n best gedaan.
Morgen naar de dokter.

De kinders liggen nu in bed, die waren strontvervelend dus Paul heeft ze erin gemikt.
Vandaag alweer een berg was weggewerkt en nog het 1 en ander kunnen strijken, voor de rest weinig gedaan behalve op bed gelegen.

Het weer is hier nog steeds helemaal niets en we hebben al van meerdere mensen gehoord die ziek zijn, ben ik gelukkig niet de enige, pfffff.

Dat was het weer voor vandaag, ik blijf hier nog even zitten bijkomen met het kopje thee dat Paul me heeft gebracht en ik vrees dat ik daarna toch weer m'n bed induik.

Tot morgen, met hopelijk wat beter nieuws.

Het echte leven

Dan zit je hier en dan denk je: ja, dit is het echte leven in Oostenrijk.
En weet je wat zo geinig is? Het verschilt voor de meter niet met het leven in Nederland.
Nu hadden we dat ook niet verwacht hoor, maar het valt gewoon op.
Het is waarschijnlijk ook nog zo doordat Paul nog vakantie heeft en ook de kinderen nog niet naar school gaan. Wat dat betreft zou ik het ook leuk vinden als ik ergens een klein baantje kan vinden, dat leert toch een stuk sneller duits dan op deze manier. We praten met de kinderen nu eenmaal gewoon nederlands, dus veel oefenen doen we nu ook niet. Alhoewel het praten met de mensen van allerlei instanties me wel laat zien, dat het niet zo heel slecht met m'n duits gesteld is, hihi.

Vandaag helaas nog veel last van m'n darmen dus vooral weer veel geslapen.
Vanochtend was het weer onverwacht erg mooi, dus ik heb mezelf een aantal keer een paar minuten aan het zonnetje blootgesteld. Lang hield ik het niet vol, want met de darmproblemen is ook m'n bloeddruk weer naar beneden gekelderd en dan kan ik niet zo goed tegen die warmte (da's maar goed ook met mijn verbrandingspercentage). Maar lekker was het wel even.
De kinderen hebben heerlijk met gips geknutseld en zitten verven.

Toen Joris en ik tussen de middag gingen slapen, zijn Paul en Sabine weer op hun mountainbikes geklommen en dit keer een stuk richting Kirchberg gefietst. Ze zijn een aantal keer door een beekje heen gereden (Sabine voelt zich al zowat een professional ;)) en uiteindelijk onderaan de Gaisberg geland. Nadat ze daar wat koeien hadden bekeken, een bijzonder bloemetje hadden ontdekt (geen fototoestel mee, maar de omschrijving is als volgt: een kleine distel met een soort heel dik zonnebloemetje erop), wat gegeten en gedronken en toen weer richting huis vertrokken.
Thuisgekomen werd Joris al snel wakker en werden de fruitschillen en klokhuizen in een zakje gemikt en gingen ze met z'n drietjes naar het dierenweitje toe. Tussen het weitje en het wandelpad ligt een brug over de brixenbach heen en daarop staan al de dieren netjes te wachten op al het voer dat ze gaan krijgen. Heel leuk en de kinderen vinden het fantastisch.
Het laatste stuk richting dieren hadden ze gehold, want toen kwamen de (voorspelde) regenwolken eraan. Ook de terugweg hebben ze zo snel mogelijk gelopen zodat ze niet al te nat zouden worden. En jawel, gelukkig begon de plensbui pas toen ze net binnen waren.

Zelf heb ik tot een uur of 3 geslapen en na een frisse douche voel ik me een ietsje beter. Hopelijk zet het snel door, want ik wil nu ook wel eens een lekkere wandeling maken.

Er is eigenlijk maar 1 ding wat me een beetje tegenvalt.

Dat die laatste dozen en bergen uitzoekspul zichzelf niet opruimen. Het wil maar niet lukken om die weg te krijgen en in september moet het echt helemaal netjes zijn, want dan krijgen we m'n ouders op visite en die willen ook graag ergens slapen en dat gaat nu nog niet.
Ik kan ze natuurlijk in het tentje van de buurjongens dat hier standaard opstaat laten liggen...........