In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

zaterdag, november 04, 2006

geld uitgeven

Tjonge jonge, de laatste 2 dagen hebben we me toch een geld uitgegeven. Tja, met zo´n pakje sneeuw (40 cm) begin je toch te merken dat je winterkleding echt in de modder is achtergebleven. Dus op zoek naar nieuw en dat kost.
En dan hoefden we gelukkig nog niet eens alles te kopen omdat we ook alweer spullen van mensen gekregen hebben. Maar goed, volgens ons zijn we nu weer helemaal bij voor de winter.
Alleen misschien nog voor de een of ander een sjaal, maar daar we allemaal stront eigenwijs zijn en eigenlijk nooit een sjaal aandoen, hebben we die nog maar niet gekocht.
Verder zijn er weer maillots, handschoenen, mutsen (die doen we dan weer wel op) en nieuwe schoenen (tja ik wilde toch graag iets waterdichts en m´n snowboots....nou ja dat hoef ik niet meer te vertellen). Alles bij mekaar weer een hoop centen, maar hopelijk hoeven we de komende jaren niets, of bijna niets meer bij te kopen.

Vandaag dan ook weer officieel een burodienst gedraaid. Meteen weer het een en ander aan administratie verwerkt, zodat we zo rond eind november de eerste betalingsherinneringen de deur uit kunnen gaan doen.
We willen het dit jaar wat beter aanpakken dan afgelopen jaar toen de herinneringen pas ergens in januari de deur uitgingen. En per slot van rekening weet ook iedereen dat ze voor 15 oktober betaald moeten hebben dus dan zijn we nog niet eens zo lullig bezig vind ik.

Ook hebben we thuis de kinderkamer eens helemaal uitgemest. Paul had ervoor gezorgd dat de kinderen daarmee begonnen waren, terwijl hij de keuken onder handen nam. Echt hartstikke fijn, want nu kunnen we de kinderkamer weer in en dat was vrijwel onmogelijk geworden (volgens Sabine overdrijven we vreselijk) want vrijwel de hele voorraad boeken en de inhoud van 2 flinke speelgoedkisten + een vuilniszak vol met rotzooi lag over de vloer verspreid. Nu zien we tenminste weer dat er een vloer is en daar zijn we blij mee.
Nu alleen nog een oplossing zien te vinden voor de grote hoeveelheid leesvoer en dan houden we het hopelijk weer een tijdje fatsoenlijk.

woensdag, november 01, 2006

Herfstwandeling

Helaas had ik m´n fototoestel niet bij me, maar na het rondje op de camping om 4 uur ben ik even lekker gaan wandelen.
Het is echt herfstweer met zo´n flauw zonnetje, mistflarden, de mooiste kleuren bladeren aan de bomen en op de grond en een fris windje.
Weer waarin ik eigenlijk uren kan wandelen, maar gezien het late tijdstip met een goed half uur genoegen moest nemen.

Ik kan daar zo ontzettend van genieten, gewoon even lekker weg in m´n eentje en genieten van mijn nieuwe heimat. De geuren en kleuren van de herfst overtreffen voor mij de hele zomer.
En als kadootje kreeg ik tijdens het laatste stukje in plaats van regen zowaar een heel klein beetje natte sneeuw over me heen.
Vlokje voor vlokje, veel nat en weinig sneeuw, maar toch, maar toch...
Sneeuw!

Met zoiets ben ik zooooo gelukkig, dan vergeet ik weer alle uren strijken, ruzies en andere zaken waar ik een hekel aan heb.

Ik zit nu nog steeds met een hele brede glimlach op m´n gezicht. En morgen, morgen hebben ze een aantal cm sneeuw voorspeld. Geeft niets dat onze winterbanden pas vrijdag onder de auto komen, we komen ook met zomerbanden wel daar waar we zijn moeten. Gewoon wat voorzichtiger rijden.

Wat is het leven toch mooi! En wat zijn de mooie dingen toch altijd weer die zaken die je niet kunt kopen, alleen maar zomaar kunt krijgen.
Een lach en een bedankje van een lieve vriend, knuffels van m´n kinderen die de hele dag zo lief zijn geweest en dan die sneeuw!

Allerheiligen en zwemmen

Paul was gisterochtend nog bij een klant in Kitzbühel en toen hij eind van de ochtend thuiskwam, zouden we kijken of we konden gaan boogschieten in Bockern.
Helaas helaas de eigenaar was er niet dus dat ging niet door. Erg jammer, want het was er goed weer voor.

Even nagedacht en toen besloten dat we dan onze vrijkaarten voor de wörgler wasserwelt maar eens zouden gaan gebruiken. Er wordt namelijk altijd verteld dat dat zo waanzinnig mooi is, dus dat wilden we wel een keer zien.
Toegegeven de glijbanen waren cool, maar wat zwembaden betreft zijn we gewoon strontverwend met Center Parcs. We gingen altijd naar de vossemeren en dat is zoooo mooi en groot, daar kan dit niet aan tippen. Daarbij kwam ook nog dat het wedstrijdbad niet schoon was en daar zijn wij nu eenmaal zeurpieten. Wel een heerlijke tijd gehad. Lekker in het golfslagbad geweest (Joris vond dat helemaal niets) en lekker rondgeplonst. Ook wat in het restaurant gegeten (tja als je geen entree hoeft te betalen, dan schiet er wel eens wat over). Dat was prima eten en ook goeie porties. Drinken natuurlijk erg duur, maar dat is altijd zo in dit soort gelegenheden.

Tegen half drie vond Joris het nodig om het zwembad vol te spugen. Hij had water binnen gekregen en dat samen met het eten was een combinatie waar zijn maag het niet mee eens was.
Zooi opgeruimd, flink afgedouched en richting huis gegaan. Nou ja, eerst nog even richting Kika om te kijken naar gordijnen voor de kelder. Maar daar vonden we alles veel te duur.
Toen ook nog even langs de intersport, Paul wilde kijken voor een winterjas want tja, die modder hè. Skibril voor Sabine gevonden, handschoenen voor Joris en een echte Spyder jas voor Paul. Model van vorig jaar ofzo denken wij, want was afgeprijst van maar EUR 349,95 naar slechts EUR 199,-. Slik, maar ja wel een hele mooi en goede jas en daar de combi rood/zwart nooit uit of in is ook de komende jaren nog wel goed. Paul is er in ieder geval erg blij mee.

Thuisgekomen had Paul erg last van hoofdpijn en Joris had koorts.
Nog even rustig met z´n viertjes in de kelder gezeten, X-box gespeeld en gekletst en toen de kinders in bed gelegd.
Paul z´n hoofd werd niet beter, maar we moesten nog even langs de camping want het internet ging weer eens niet. Niets kunnen vinden, dus het hele zwikkie een reset gegeven en toen weer richting huis. Even later konden we weer naar de camping, want we hoorden dat er nog steeds geen verbinding was.
Dus bij de klant zelf gaan kijken en ook daar niet kunnen vinden wat het was. Nou ja, morgen dan maar het dak op om te kijken.

De kinderen lagen ondertussen allang in bed en ook wij zijn om 9 uur naar bed gegaan. Even lekker lezen. Paul helemaal niet goed, maar met een aspirine goede hoop op morgen weer beter.

Midden in de nacht werd ik geroepen door Joris. Mamma, Sabine heeft gespuugd.
En die had nog nergens last van gehad, maar inderdaad bed vol. En die heeft een hoogslaper dus dat is altijd lastig verschonen in je eentje. Want Paul kon niet helpen, die was ook hondsberoerd.

Vanochtend eerst langs de BP gereden voor croissants (tja Allerheiligen is een vrije dag hier dus geen andere winkels open) en even langs de camping gegaan om Christoph te zeggen dat hij de telefoon naar mij door kon schakelen. Hij moet vandaag Grab Stehen, oftewel de dienst bij het familiegraf bijwonen dus kon echt niet op de camping zijn en we wisten dat er een duitse gast een zou komen vandaag.
Tja je bent vrij of je bent het niet. Ik was vandaag dus (niet) vrij. Had net thuis iedereen van croissant en thee voorzien toen ik een sms kreeg met de vraag of ik alsjeblieft verder burodienst kon draaien omdat er nog iets gedaan moest worden dat haast had. Even met de familie overlegd en nadat ik daar toestemming van had gekregen dan maar snel op weg gegaan. Tja je bent gek of je bent het niet. Ik ben gek.

We hadden de gasten die we verwachten al een email geschreven dat ze beter niet tussen 12 en 4 konden komen in verband met allerheiligen en natuurlijk presteerden ze het om 5 over half 12 te bellen dat ze er waren en waar Christoph bleef...
Zucht. Dus ik naar de camping, uitgelegd dat als we er tussen 12 en 4 niet zijn omdat er kerkdienst is, er echt om half 12 gegeten moet worden en dat Christoph er dus gewoon niet is. Man, wat kunnen die mensen dan jammeren.
Zo´n grote caravan, daar moest toch minimaal een grote auto voor komen blablabla. Na veel vijven en zessen wat mannen opgetrommeld en met z´n allen de caravan op z´n plekkie geschoven. Wat nou grote auto nodig, pfff.

Toen weer snel naar huis om eten te koken, want daar was ik mee bezig toen ze me belden.
Paul had ondertussen z´n klant weer op weg geholpen en was in mekaar gestort en in bed gevallen. Dus we hebben lekker met z´n drietjes gegeten.
Gebakken visfilet met broccoli, kaassaus, aardappelschijven en zelfgemaakte appelmoes. Ik vond het lekker en de kinderen ook, dus wat wil een mens nog meer.
Met de restjes (tja als Paul ineens niet mee eet dan hebben we over) ga ik morgen maar eens een quiche in mekaar knutselen dan komt dat ook weer fatsoenlijk op.

Na het eten nog even bij onze duitse gasten wezen kijken en daar ging het prima mee dus geen problemen.
Thuis weer hard aan de slag met de berg was en strijk en ondertussen steeds even bij mijn doodzieke mannetje kijken.

Ondertussen alweer 4 uur, dus tijd voor een rondje camping om te kijken of die d´r nog staat :)

dinsdag, oktober 31, 2006

Goedgemaakt

Daar wij vrienden niet zomaar laten vallen en zoals de meesten van jullie wel weten, Christoph en wij vrienden zijn, ben ik vanochtend naar de camping gereden om nog eens te praten.

Was een heftig gesprek, maar dit keer met veel respect van beide kanten. Mekaar nog eens duidelijk uitgelegd hoe en wat en waarom. Wat ons aan mekaar stoort en wat we daaraan kunnen doen.

Christoph heeft ook beloofd om het nog met Paul uit te spreken en dan gaan we zoals vooraf afgesproken zaterdag gewoon weer aan het werk.

M´n sleutelbos heb ik weer teruggekregen met de vraag of we alsjeblieft weer gewoon verder kunnen.

Ik moet echt wel ergens overheen stappen, maar zoals gezegd een vriend laat je niet zomaar vallen en ik geloof dat Christoph heeft begrepen dat het dit keer echt menens was. Zoals ik altijd al zeg, voor het geld doe ik het niet, dat heb ik niet echt nodig.

maandag, oktober 30, 2006

Emoties

En door alle emoties vergeet ik eigenlijk nog hetgene te schrijven, waarvan ik eigenlijk vind dat het ergste is.
Ik zal alle campinggasten zo vreselijk missen.
De hele reden waarom ik met het werk begonnen ben en het ook nog zo lang heb volgehouden, is het feit dat ik zo graag met alle mensen werk. Natuurlijk wel eens strubbelingen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Over het algemeen ben ik hartstikke positief.
Ben ook geen dag met tegenzin naar mijn werk gegaan, in tegendeel. Elke dag weer, ondanks het feit dat ik zo vroeg op moet staan, met plezier naar het werk en dat zal ik vreselijk gaan missen.

Allemaal bedankt voor de fijne tijd en ik kom ook heus nog wel eens langs huppelen op de camping. Alleen kan ik dan niets meer voor jullie betekenen zo zonder sleutels...

Ik heb ontslag genomen!

Vandaag was de druppel er. De zoveelste scheldpartij (natuurlijk op mijn vrije dag, zoals altijd) omdat er iets niet helemaal was gegaan zoals meneer dat wenste. Volgens hem had hij minstens 2x gezegd hoe hij het wilde hebben, volgens mij pas afgelopen vrijdag voor het eerst, maar daar ga ik niet eens meer over in discussie.

Ik ben het helemaal zat om continu voor stuk vuil uitgemaakt te worden en nooit eens een complimentje te krijgen als ik de dingen wel goed doe. Of voor het feit dat ik er altijd ben en nergens te belazerd voor ben. Misschien wel voor het feit dat ik als ik iets echt stoms gedaan heb, het altijd weer gratis (die uren hoeft hij me dus niet eens te betalen) oplos.

Toen Paul heeft geprobeerd een afspraak te maken om samen te praten, smeet Christoph gewoon de telefoon erop en nam daarna niet meer op. Waarna Paul naar hem toe gereden is om het op te lossen en daar ook werd afgeblaft.

Om vijf uur toch afgesproken en toen er dan om half zes tijd was, kregen we weer alleen maar verwijten naar ons hoofd. Dat het buro een groot zooitje is, dat ik nooit iets goed schijn te doen enz. enz.
Het feit dat ik ongeveer voor 3 werk en dat in een uur of 4 per dag moet zien te doen, ach daar wordt gewoon overheen gewalst.

Dus mensen, het spijt me. Geen nieuws meer over de camping. Geen maandelijkse nieuwsbrief en dus ook geen Petra meer in het buro.

Bedankjes hiervoor kunnen naar de camping gestuurd worden. Voor degenen die het nog niet weten: info@camping-brixen.at

Veel liefs van een verdrietige Petra
die heeft geweigerd om hierover ruzie te maken met Christoph en gewoon haar spullen heeft gepakt en haar sleutels heeft ingeleverd.

zondag, oktober 29, 2006

Wintertijd

Afgelopen dagen nog flink wat werk gehad. Onder andere hard bezig met het schoonmaken van de vloer in het aufenthaltsraum, want de meiden hebben de muren mooi geverfd, maar de vloer helaas meegenomen en dat laatste kan de chef toch wat minder waarderen (en ik moet hem daar gelijk in geven).
Dus hard aan de slag met Nitro (soort terpentine), een harde borstel en een spatel om de verf van de grond af te krabben. Een giga klus zo in je eentje, maar langzaam vordert het wel. Het idee om het met een staalborstel te doen, was minder goed, daardoor krijg je zwarte strepen op de betonvloer.

Vrijdagavond gezellig met vrienden van de camping uit eten geweest bij onze favoriet Massimo. Was ontzettend gezellig en zeker voor herhaling vatbaar. De kinderen waren met z´n allen weliswaar wat aan de drukke kant, maar wel errug lief en dat is het belangrijkste.

Zaterdagavond weer naar ons vaste adresje en daar was het ook weer erg leuk. Tegen half 1 maar eens naar huis gegaan en zondag heerlijk uitgeslapen omdat ik geen ochtenddienst hoefde te draaien.
Door de wintertijd ook nog eens een uur extra om te slapen en daar zeg ik nooit nee tegen, hahaha.

Omdat het flink regende en we toch iets wilden gaan doen, maar weer eens ouderwets een flink rondje gaan rijden. Over de Pass Thurn, naar Zell am See en vanaf daar over Saalfelden, St. Johann in Tirol weer naar huis. Ook nog even wezen kijken in Hinterthal, het plaatsje waar Paul op zijn 14e heeft leren skiën. Behalve het feit dat er daar nu een 2 stoeltjeslift is waar vroeger een sleepliftje was eigenlijk weinig veranderd volgens Paul.
Toen we zo door dat gebied reden, begrepen we al helemaal niet meer dat de mensen hier in Brixen lopen te zaniken dat ze niet met een sleeplift willen of in een ouderwetse stoeltjeslift. Skiwelt is echt een ontzettend modern uitgerust gebied, maar dat merk je pas als je eens in de andere gebieden gaat kijken.

Eind van de middag nog een uurtje burodienst gedraaid. Vanaf half zes knalde de duisternis er ook in, waardoor ik het laatste halfuur de schijnwerpers bij het buro maar ingeschakeld heb, zodat ik ook nog iets kon zien buiten.

Omdat bijna iedereen die nog op de camping was vanochtend is vertrokken (volgens Christoph reden ze in colone), de burotijden drastisch teruggedraaid naar nog maar 1 uurtje per dag.
Ik heb de rest van de week lekker vrij om thuis eens wat zaken aan te kunnen pakken en eens wat met de kinders te kunnen doen (die hebben nu een weekje vrij). Hoef pas zaterdag eventueel weer aan te treden. Tja, dat heb je als het rustig is. Vanaf 6 november ga ik dan weer verder met het schoonmaken van het aufenthaltsraum zodat dit met de kerstvakantie ook klaar is.

Nu weer snel verder met de strijk, want die berg is ondertussen bijna zo hoog als Hohe Salve :(