Ramen en twijfel

Dan ineens gaat het weer snel, op dit moment zitten vrijwel alle ramen in ons nieuwe huis. Slechts 1 mist er nog. De afwerking is natuurlijk nog niet compleet gedaan, maar ze zitten er in.
Hier alvast wat fotootjes die Paul heeft geschoten.
De achterkant:

Onze slaapkamer:

Mijn werkkamer:

Het voelt wel heel goed om te weten dat er vooruitgang inzit.

Gisteravond nog gezellig even naar Tresor geweest en daar natuurlijk ook nog met wat mensen zitten praten over ons nieuwe huis. Weer wat tips gekregen over wie we eventueel waarvoor kunnen vragen en van toekomstige buurman Christian iets gehoord over een goed aanbod voor het verputzen. Als diegene echt vraagt wat Christian zegt dan huren we hem meteen. Weliswaar niet de allergoedkoopste, maar volgens Christian doet deze dan wel de afdekking van ons zichtdak en dat is een pokkewerk wat we bij de anderen zelf zouden moeten doen. Erg interessant dus.

Twijfel....heb ik wel de juiste beslissing genomen. Als je al voor de zoveelste keer in Tresor hebt afgesproken en ze komen voor de zoveelste keer niet opdagen, dan vraag je je af wat een afspraak waard is. Niet alleen privé maar ook zakelijk. Het is maar goed dat ik het werken op de camping vooral voor mezelf en de gasten op de camping doe en niet voor Christoph of Christine...

Nooit gedacht, maar....

... we gaan het weer proberen.

Afgelopen vrijdagavond kreeg ik de vraag van Christoph en Christine of ik misschien weer op de camping zou willen komen helpen.
Ik heb niet meteen antwoord gegeven, was te overvallen door de vraag.
Na het uitvoerig met Paul te hebben doorgesproken, ben ik vanochtend eerst nog met Christine en Christoph wezen praten. Welke periode, welke voorwaarden, natuurlijk het salaris (grijns) en niet te vergeten het karakter van twee van de hoofdpersonen.

Ik was duidelijk niet de enige die een beetje nerveus was hierover, Christoph roept wel dat we dan allebei maar een beetje rustiger moeten zijn, maar kijkt me intussen niet aan.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het echt heel erg leuk vind om weer te gaan doen en ik vind het ook heel lief dat ze me gevraagd hebben. Vind het vooral heel erg leuk om weer voor alle lieve en leuke campinggasten te mogen werken, ik heb iedereen erg gemist.
Voorlopig wordt het de kerstperiode en dan zo nu en dan als het druk is. Zoals het was, gaat het gelukkig niet meer worden, dan ga ik me weer te intensief met het geheel bezighouden en gaat het geheid weer mis.

In het kort: als alles gaat zoals we vanochtend hebben besproken, ben ik vanaf vrijdag 19 december 2008 weer als hulp op de camping aanwezig!

Joris zijn nieuwe kapsel

maar voordat ik het daar over ga hebben, eerst nog even een kleine update over de werkzaamheden die weer hebben plaatsgevonden in het nieuwe huis.

Paul ging maandagmiddag nog even naar het huis om de voorbereidingen voor het inzetten van de ramen te doen. Dat is natuurlijk iets dat we nog nooit hebben gedaan, geen metselervaring enz. dus echt makkelijk ging dat niet.
Dat zag de buurman daarzo en roept naar Paul: Hee Paul, als wij dat morgenmiddag nu eens samen gaan doen.....
Paul heeft natuurlijk dankbaar "graag" geroepen en dus zijn ze gistermiddag samen aan de slag gegaan. Volgens Paul heeft hij om precies te zijn 1 raamopening volgesmeerd gekregen in de tijd dat de buurman de rest van de zooi onder handen heeft genomen :) Tja iedereen heeft iets anders waar hij/zij handig is.

Nu staat er als mooi ruilobject een computer bij ons in de gang die gemaakt moet worden..... altijd fijn als je iemand kunt helpen!

Sabine was gisteren vreselijk aan het mopperen. Ze krijgt namelijk maar net een voldoende op haar rapport voor wiskunde. Ze had een genügend voor haar test en een sehr gut voor hoe ze in de klas meewerkt. Daardoor krijgt ze op haar rapport een befriedigend. En volgens haar is het gemiddelde van die twee toch echt een goed.
Tja, als je bedenkt dat mevrouw gewoon weigerde om voor de test te leren (ik heb het haar 3 keer gezegd), want ik heb toch goed opgelet in de klas, dan hoeft dat echt niet, dan moet je natuurlijk niet vreemd opkijken als je test niet goed gaat.
Ik hoop dat ze er wat van heeft geleerd, want anders kan ze deze hoogste groep (gymnasiumniveau) gewoon vergeten. Erg vervelend, want mevrouw heeft een stel hersens waar je u tegen zegt. We hebben haar dan ook dringend aangeraden om in de klas gewoon vragen te stellen als ze iets niet snapt, beter op te letten (we kennen ons droommeisje) en eventueel na de les nog naar de lerares te gaan als ze iets nog niet goed heeft begrepen.
Het is wel logisch natuurlijk als je je drie jaar lang te pletter hebt verveeld en nooit iets hebt hoeven doen op school, maar nu begint het echte werk dus ze zal toch eens aan de bak moeten met die hersentjes van haar.

Nu we het toch over haar hebben.....Joris heeft nieuw haar uitgevonden en wilde graag dat ik zijn foto op mijn log zou zetten.
U vraagt, wij draaien....

Kerstmarkt Westendorf (Let it snow)

Vandaag hebben wij dan de kerstmarkt in Westendorf met een bezoek vereerd. Sabine moest met het schoolkoor optreden en was erg zenuwachtig. Gelukkig konden de kinderen zich vooraf uitgebreid buiten uitleven, want er is weer een flinke laag sneeuw gevallen en het sneeuwt nog steeds (nu dunne vlokjes). Aan het einde van de korte dienst kregen de kinderen die mee hadden gedaan allemaal een zakje met lekkers (dus de traditionele noten, mandarijnen en 2 chocoladefiguurtjes) dus dat maakte de zenuwen meer dan goed!

Helaas zijn de foto´s van Sabine in de kerk niet gelukt, maar buiten hebben we ook een paar plaatjes geschoten.
Natuurlijk moesten we wat eten. Hier Paul en Joris lekker aan de worst.

Sabine en ik hebben later lekker een brodakrapf gegeten en natuurlijk moesten we dit jaar de kastanjes ook eens proberen. Paul en ik vinden ze veel te meelderig, maar de kinderen vinden ze heerlijk!
Ook zijn we nog bij de Rettung langsgeweest (tja we konden Kevin zijn opdracht om taart te komen eten moeilijk weerstaan), maar daar zijn we snel weer vertrokken omdat de tent wat klein was en er nog een hoop andere mensen graag een plaatsje wilden hebben.


Erg mooi vinden wij deze altijd. De zogenaamde zweedse kaarsen zoals ze ze hier noemen. Het staat mooi, is lekker warm en biedt een hoop sfeer.



Joris en ik waren in een continu sneeuwballengevecht, wat eigenlijk heel oneerlijk was want ik moest ook foto´s maken, handschoenen en zakjes lekkers vasthouden. Maar gelukkig ben ik ook met 1 hand best nog een beetje goed (tegen zo´n klein jongetje) dus ik heb lekker toch gewonnen :)



Net voordat we weggingen, begonnen de Anklöpfler met hun optreden. Helaas zongen en spraken ze erg zacht zodat we maar weg zijn gegaan, want we konden niets horen.

Hieronder nog een stukje dat ik gevonden heb over deze groepen.
De Anklöpfler gaan de huizen langs met verhalen en muziek en zamelen daarmee geld in voor een goed doel. Het stukje hieronder vond ik op de site van de Anklöpfler uit de Wildschönau en laat zien wat ze moeten voorstellen.

Die Anklöpfler erinnern mit ihren Besuchen an die Hirten, die auf dem Feld von der Geburt des Kindes erfahren und an Maria und Josef, die in ganz Betlehem keine Herberge finden konnten. Das gibt durchaus auch Denkanstöße für die Gegenwart. Würden Maria und Josef heute leichter Platz finden, in unserer modernen Welt?
Da die Botschaft der Hirten letztendlich eine hoffnungsvolle, freudige Nachricht ist, bringen die Anklöpfler daneben auch Humor mit in die Häuser!