Prachtige dag

Vandaag was het weer een dag uit een sprookjesboekje. Prachtig weer en alles ging lekker z´n gangetje.
Sabine en ik zijn in ieder geval een klein rondje gaan wandelen, want we wilden toch wel even de benen strekken. We zijn het bospaadje naast ons huizenrijtje op gelopen, hebben nog even gekeken bij de bouwplaats, want waar vroeger een leegstaand hotel stond, worden nu vakantiehuizen voor de verhuur en appartementen voor de inwoners gebouwd. Altijd interessant.
Daarna zijn we verder gelopen naar een stuwmeertje waar we altijd graag kwamen. Helaas is het daar helemaal uitgegraven en zijn er veel bomen en struiken verwijderd, waardoor de charme wel een stuk minder is geworden.
Gelukkig is het uitzicht dat je onderweg hebt nog steeds mooi.

Om het prachtige weer te vieren, besloten we spontaan om ook weer eens te bbq-en. We hadden nog wat speklappen en wat worstjes liggen. Daarbij gebakken aardappels uit de oven, roergebakken wortelslierten, paprika van de grill en verse ananas. Als dat niet smullen is, dan weet ik het niet meer!
Daarna mochten de cavia´s ook nog even van het gras snoepen en zo rond kwart voor acht was het toch echt te fris geworden en zijn we weer lekker naar binnen gegaan.
Nadat het gisteren de hele dag geregend heeft, was de zon weer extra lekker.

Uhhhh, tja, uhh, dinges, ff vergeten te bloggen..

... een maandje of twee zeg maar.

En er is in de tussentijd heel wat gebeurd. Mijn laatste werkdag bij de skischool was Joris zijn verjaardag, 2 maart dus. Op dinsdag 3 maart hoefde ik niet te komen, want "Anita komt om de loonadministratie te doen". Ach prima, zij doet dat normaalgesproken, dus ik kon me wel voorstellen dat dat zo was geregeld. Beetje lullig was echter wel, dat ik op vrijdag (toen ik maar eens belde wat de werktijden voor de week er na zouden zijn, want het hoogseizoen was over) pas hoorde dat ik helemaal niet meer hoefde te komen. Wat is er nou toch zo moeilijk aan om dat meteen even tegen me te zeggen :(  Er zijn dagen dat ik echt een hekel aan m´n baas heb. Weet ook niet of ik volgende winter wel weer wil komen, vooral omdat hij me de feestdagentoeslag die ik had horen te krijgen ook niet heeft gegeven. Nu gaat het maar om een paar tientjes, maar toch, het is gewoon een klotestreek. Maar ja, voor de rechtbank ga je ´m ook niet slepen, want je wint weliswaar, maar tegen welke kosten...

Mijn verjaardag hebben we gezellig samen met opa en oma gevierd. Lekker gegeten en natuurlijk gekeezt.

Op 27 maart mocht ik een speciale taartdecoratie leveren voor een jarige jongeman. Hij is erg gek op tractoren en vooral op de Lindner Junior. Die heb ik dus nagebouwd. Was erg leuk om te doen.

Op 2 april vierden we het 50-jarig huwelijksfeest van opa en oma. Paul z´n zus met haar gezin was gekomen en we hebben er een leuke dag van gemaakt. Sabine had een american cheesecake gebakken en ik een appeltaart. Dat allemaal op verzoek van de feestvarkens. Tussen de middag hebben we snel een lunch bij elkaar bedacht. Stukjes stokbrood gesneden en daarbij wat lekkere smeerseltjes op tafel gezet, daarbij verschillende soorten salami, extraworst met augurk, gevulde eitjes. Echt een feestelijk geheel dus. Spontaan besloten om ´s middags met z´n allen te gaan bowlen bij de plaatselijke bowlingbaan. Super gezellig en erg gelachen. Frans won met grote afstand, gevolgd door Paul en voor de rest heb ik het niet onthouden. Volgens mij eindigde ik ergens onderaan.
´s Avonds hadden we een tafel gereserveerd in Brixnerwirt. Als verrassing hadden we Ferdl en Lisi, oftewel de Gruber Zwoagsang uitgenodigd. Opa en oma vinden die muziek prachtig en die twee doen het ook hartstikke leuk. Prachtig in klederdracht gestoken kwamen ze binnen met een leuk praatje en vervolgens zongen ze twee liedjes. Ze schoven bij ons aan tafel aan (hadden we zo afgesproken) en tussen de gangen door zongen ze elke keer weer passende liederen, grotendeels in het dialect. Het was een groot succes, het bruidspaar was zichtbaar geroerd.
Een van de liedjes die gezongen worden, was het volgende https://youtu.be/h6stdIIsuYQ
met aangepaste tekst, zodat ook Middenmeer er in verwerkt was.
Toevallig had de oudste dochter Katharina, die avond ook met vriendinnen afgesproken in Brixnerwirt en kwam ook heel spontaan even bij tafel staan om met haar ouders samen nog een klein stukje te jodelen. Helemaal top!
De dag was een groot succes, opa en oma kunnen er weer een paar jaartjes tegen, hahaha!

Op 6 april vertrokken Paul z´n zus, zwager en hun dochter weer. Het was erg leuk om elkaar weer gezien te hebben.
Tevens mocht ik die dag weer een verjaardagstaart leveren. En met een onderwerp dat ik erg leuk vind, dus nog eens extra tof om te doen. Hier is ´ie dan:

Verder weten de meesten ondertussen dat Paul met solliciteren bezig is geweest en was aangenomen bij een bedrijf in St. Johann im Pongau. Dat is een kleine 2 uur hier vandaan. Helaas hoorden we de dag na mijn verjaardag dat het uitgesteld moest worden, omdat het project waar ze hem voor wilden hebben (vervanging van de 112-centrales in NL) vertraging oploopt. KPN en partners hebben bezwaar ingediend, zover we hebben begrepen weliswaar niet tegen het deel dat het bedrijf uit St. Johann gaat doen, maar toch, het hele project moet er wel door uitgesteld worden.
Nu hoorden we vorige week donderdagmiddag dat hij afgelopen maandag voor twee dagen per week mocht beginnen. Hij kreeg er een woning aangeboden, zodat hij niet elke dag heen en weer hoefde te reizen en we zijn daar met z´n viertjes afgelopen zaterdag heen gereden, om alvast wat spullen te brengen en om zich even voor te stellen. Maandagochtend om 6 uur heb ik ´m op de trein gezet en begon dit toch wel even spannende project. Vervelend was alleen dat het loon nog niet rond was, maar daar zouden maandag meteen de puntjes op de i worden gezet en ze zagen zo snel geen problemen.
Helaas blijkt het wel een probleem te zijn, want het geboden loon was voor een freelancer gewoon veel te laag. Ze houden er geen rekening mee, dat Paul natuurlijk wel gewoon een bedrijf heeft en dus niet alleen geld aan de belasting en de sociale verzekeringen moet afdragen, maar ook nog heel wat andere kosten heeft. Maandag ben ik hard aan het rekenen geweest wat voor ons echt de allerlaagste grens zou moeten zijn, natuurlijk ook nog even contact opgenomen met onze boekhouder hierover en het geheel met Paul doorgesproken. Dinsdag rond half twaalf had hij uiteindelijk weer een gesprek met de financiële man en helaas bleek dat we niet tot elkaar konden komen. Paul is dus dinsdag om 1 uur voortijdig weer op de trein naar huis gestapt. Heel jammer. ´s Middags werd hij meteen gebeld door de afdelingschef, die tussen de middag niet bereikbaar was en flink geschrokken was. Hij wil Paul namelijk heel graag bij zijn afdeling hebben. Nu moeten we zeggen dat de inhoud van het werk ook niet was wat we ervan hadden begrepen. Het gaat om een consultant baan en die heeft Paul natuurlijk al eerder gehad en vindt hij erg leuk om te doen, daar kun je lekker je tanden in zetten, maar dit leek zover hij heeft kunnen zien meer op een data-manager en dat is werk dat hij niet ambieert.
Daarnaast bleek dat het aanbod waar hij in eerste instantie "ja" op had gezegd toch minder goed is dan het leek. Naast de standaard 1760 werkuren per jaar, bleek er in het contract ook nog een aantal overuren opgenomen te zijn. Nu wisten we dat wel, want dat was gezegd, maar er was niet gezegd  hoeveel dat er zouden zijn. Nou, dat zijn er 240!!!!! Oftewel 6 volle werkweken. Nou, dan is het salaris en het uiteindelijk verplichte verhuizen ineens niet meer zo interessant moet ik eerlijk zeggen. Dat heeft Paul ook meteen aangegeven en we zijn dan ook benieuwd of er nog een nieuw aanbod gaat komen.
Eerlijk gezegd denken we, dat zij niet helemaal door hebben dat Paul voor de functie die zij in het hoofd hebben misschien nog wel eens een maatje te groot zou kunnen zijn. We vonden het al zo vreemd dat het salaris dat in eerste instantie werd aangeboden vrij laag was, aan de andere kant liggen de salarissen in Oostenrijk vrij laag, dus heel vreemd vonden we het niet, maar er beginnen nu toch kwartjes te vallen.
Ach, we gaan het zien, het is gelukkig geen moeten. Paul zou alleen na 10 jaar wel weer eens ander werk willen doen dan voornamelijk virussen verwijderen, kleine probleempjes oplossen, zo hier en daar eens een server in een bedrijf zetten en computers verkopen.

Voor de rest loopt het hier wel lekker. We genieten alweer een aantal dagen van prachtig weer en dus ook van de fantastische ligging van ons huis. Ik heb de twee moestuinbakken weer klaar gemaakt en ingezaaid. Na ijsheiligen zetten we ook nog wat tomatenplanten neer. Daar het mij nog niet gelukt is om een fatsoenlijke tomatenplant uit zaad op te trekken, kopen we dit jaar maar gewoon eens een paar plantjes. Dan gaat het vast beter :-)

Sabine heeft voor school een extra opdracht gedaan. Een hoofdarts van de polikliniek van het ziekenhuis in Kufstein ondersteunt een organisatie in Bolivia en voor een liefdadigheidsevenement moest er een hand-out-flyer gemaakt worden aan de hand van de website van die organisatie. Daar is Sabine in de afgelopen dagen hard mee bezig geweest en vandaag heeft ze het eerste concept ingeleverd. Zo ziet het er uit:

Met Joris gaat het op school z´n gangetje. Hij sleept zich er doorheen, moet zo nu en dan op z´n vingers getikt worden en doet vervolgens weer netjes wat hij moet doen (meer dan dat natuurlijk niet ;-) ).

Nou, dan hoop ik dat ik nu weer wat beter oplet en weer netjes een paar keer per week ga schrijven, want eerlijk gezegd vind ik het zelf ook erg leuk om een paar jaar terug te kijken wat we toen ook alweer deden en dan is het zonde om het niet bij te houden.