Ze is weer terug :)

Gelukkig gaat de tijd altijd snel en is het alweer vrijdagmiddag voordat ik het eigenlijk door heb.
Lang leve het internet, want daar staat zo ontzettend veel info op dat ik eigenlijk niet eens tijd heb om na te denken omdat ik zoveel nieuwe info kan vinden.

Paul rijdt van de ene naar de andere klant en dan weer terug naar de ene waarna hij weer richting de andere gaat. Veel tijd weinig nieuwe opdrachten helaas, maar in ieder geval lekker bezig en dat is belangrijk.

Sabine zou rond half vijf weer terugkomen, dus mijn verbazing was groot dat opa en oma om vier uur met Sabine voor de deur stonden. Gelukkig waren zij dus net langsgereden en kwamen Sabine ter hoogte van de sigarenboer tegen. Daar liep het arme kind al met haar koffer en rugzak te zeulen. Nu had ze zo´n koffer met wieltjes dus het viel mee, maar toch, we hadden er graag willen staan om haar op te vangen.

Ze had het in ieder geval behoorlijk naar haar zin gehad. Had natuurlijk weer van alles gekocht (een ketting met een schildpad hangertje, een ringetje en een paardje van speksteen) en was bekaf. Tja dat krijg je als je twee avonden pas om een uur of elf gaat slapen en dan ´s ochtends om half zeven je bed weer uit moet.
Met als gevolg een huilbui aan de eettafel dus toen zijn we maar even met z´n allen op bed gaan liggen om bij te komen. Lekker even met de Nintendo DS van Joris spelen, want van haar was de batterij leeg.
Goed uitgerust kon ze dan ook om 8 uur samen met broerlief naar bed.

Ik ben in ieder geval blij dat m´n meisje het naar haar zin heeft gehad, daar zat ik ´m echt wel een beetje voor te knijpen.

M´n meisje uitgezwaaid

Gisteren heb ik m´n meisje uitgezwaaid.

Nooit gedacht dat ik daar zo´n moeite mee zou hebben. Maar ja, als je weet dat ze geen echt vriendinnetje of vriendje in de klas heeft en dan 3 dagen op schoolreis gaat, dan is het best even slikken.
Ben heel benieuwd hoe ze het gaat vinden. Ze gaan met de twee vierde klassen 3 dagen naar het Nationalpark Hohe Tauern om daar planten en dieren te bekijken, waaronder natuurlijk de adelaar.


Daar Sabine dol is op alles wat met de natuur te maken heeft, natuurlijk hartstikke leuk.

Natuurlijk hebben we gisteren ook nog kort Paul z´n verjaardag gevierd.
Tussen de middag zijn we als overgebleven drie gezinsleden bij Massimo gaan eten. Het was weliswaar loeiheet buiten, maar onder de parasol was het nog best te doen.
´s Avonds naar het dorpscentrum waar de start van de KitzAlpBike een feit was. Helaas begon het net na het startschot te regenen en onweren wat een stuk minder leuk was. Vooral omdat Joris het nodig vond om in paniek te raken en net zolang te janken tot we naar huis gingen. Die hebben we dus ook om 19.00 uur meteen in bed gemikt. We hebben wel weer geluk gehad wat het weer betreft, het onweer hing vooral om ons heen, we hebben in Brixen weinig last gehad.
Wel heeft het vannacht heel hard geregend (ik heb niets gemerkt, ik sliep) waardoor Paul toch een beetje de kriebels kreeg i.v.m. overstromingen....
Gelukkig is er iets naars gebeurd dus we zijn allang weer blij.

Om nog even op je vraag terug te komen Ineke, nee we zijn niet ingeënt, dit was ook de eerste keer in al die jaren dat we tegen een teek zijn aangelopen, dan zie je de noodzaak ook minder.
Volgend jaar laten we maar wel enten denk ik.

De afgelopen week in het kort

Donderdagavond hadden we de ondernemers bij ons. Heel informatieve en supergezellige avond geweest en er zijn weer wat knoopjes doorgehakt. Paul en Alex (Unterrainer, de kunstsmid voor de Brixen kenners) zijn de stuurlui geworden die door de verschillende mensen aangesproken kunnen worden over organisatorische en inhoudelijke zaken. Uiteindelijk gaat het erop neerkomen dat ik de schrijf- en waarschijnlijk ook wel organisatiemiep blijf en dat vind ik ook wel best. Kan ik me lekker met van alles en nog wat bemoeien, hihi.

Vrijdagmiddag na schooltijd zijn we gezellig met z´n viertjes gaan boogschieten op het terrein van boogschietvereniging Lakota. Het weer was er goed voor en Paul had ook wat tijd vrij dus hebben we het ervan genomen.
Uiteindelijk ruim 3 uur onderweg geweest. Je gaat nu eenmaal niet zo snel met z´n viertjes, vooral niet als je steeds pijlen moet zoeken omdat je ernaast hebt geschoten :) Ter afsluiting nog even bij Gigl (de boogverhuurder) een drankje gedronken en daarna thuis alweer gebarbecued.

Zaterdagochtend eerst nog wat gewerkt, waarna Paul en de kinderen na het middageten heerlijk zijn gaan zwemmen. Ik heb me in de tuin fijn op een stoel geposteerd en ben weer aan het leren geslagen. Om alweer een mooie dag af te sluiten, besloten om nog maar een keer te bbq-en.

Zondag lekker uitgeslapen. Joris was bij mij komen liggen, want hij had bij het zwemmen een zonnesteek opgelopen, had hoofdpijn, was een beetje koortstig en moest een beetje overgeven. Verder rustig aan gedaan en tegen 11 uur naar de camping naar opa en oma.
Nog even geholpen met de caravan van de familie Van Zanten op z´n plekkie te duwen, waarna Paul en ik naar huis zijn gegaan. De kinderen wilden graag bij opa en oma blijven en dat kon, dus die hebben zich daar prima vermaakt.
Wilde aardbeitjes geplukt en die met koek en slagroom opgegeten en natuurlijk ook lekker kaartgespeeld. Ach en wij ouders vermaken ons dan thuis met z´n tweetjes ook wel hoor ;-)

Toen was het alweer maandagochtend. Joris had een gek bultje in z´n nek dat Paul er raar vond uitzien, dus ik moest even kijken. Hmmmm een bruin bultje met wiebelende pootjes aan de zijkanten..... volgens mij hebben we een teek te pakken! Dus naar de dokter want wij hebben geen tekentang en jawel hoor. Assistente Sandra draaide het beest er vakkundig uit en wist te vertellen dat we in dit geval te maken hadden met een mannetje. Bruin en relatief klein (grootte van een gedroogde erwt).
Bij navraag bleek dat Joris dat bultje zaterdag bij het zwemmen ook al had gevoeld, maar hij had gedacht dat het gewoon een puistje was. Tja en wij controleren wel z´n armen en benen, maar aan dat kuiltje achterin z´n nek onder z´n haar hadden we niet gedacht. We houden het nu maar even in de gaten.

Ook Sabine is waarschijnlijk te pakken genomen door zo´n kreng want die heeft een grote rode plek op haar been. Omdat die alleen maar groter werd vanochtend ook nog even langs de dokter geweest, die vermoedt dat het om een tekenbeet gaat. Het zalfje helpt in ieder geval goed, want daarnet was de plek al een stuk kleiner.

Paul loopt zich ondertussen weer aardig uit de naad te rennen in verband met computerproblemen en ik ben vreselijk hard bezig met voorwerk voor mijn life coach business. Deskresearch noemen ze het zo mooi. Daar er heel wat te onderzoeken valt, ben ik daar nu vrijwel hele dagen mee bezig. Ook voor mijn coaching weblog weer een nieuw stuk geschreven naar aanleiding van een stuk dat ik op een amerikaanse site heb gevonden. Ik probeer daar elke maandag en donderdag iets nieuws te publiceren en daar gaat ook een hoop tijd inzitten.

Ik blijf nog steeds superenthousiast en hoop dan ook dat ik binnenkort echt mensen van dienst kan gaan zijn.