Knutselen bij opa en oma

Afgelopen zondag hebben we lekker een rustig dagje gehad. Heel gezellig het spel Levensweg met de kinderen gespeeld, wat met Joris erbij een stuk langzamer gaat dan normaal, maar dat geeft helemaal niets, het was echt leuk.
Eigenlijk amper iets aan het werk gedaan, we hebben echt met onszelf afgesproken dat we dat op zondag echt niet doen als er geen noodgeval is.

´s Avonds met z´n viertjes heerlijk gaan eten in restaurant Kuperstube in Kirchberg.
We waren nog maar net de auto ingestapt op weg ernaartoe toen Paul z´n ouders belden of we de kachel aan wilden steken, want ze waren al bij München... Tja dat gingen we helaas niet meer redden.
Heel lekker gegeten, alhoewel Paul zijn Holzfällersteak het niet haalde bij die van Anneke (die 1,5 jaar terug het campingrestaurant runde), maar voor de rest was het heerlijk. Net toen we terug wilden gaan, belde onze campingvrienden op dat ze voor de deur stonden en wij er niet waren. Nou ff wachten dan, we komen er al aan.
Dus daar ook nog heel gezellig mee zitten kletsen en de meegebrachte pepermuntjes en juspoeder in ontvangst genomen. Ook hadden ze voor ons uit NL een burostoel meegenomen die we via het internet besteld hadden, tja de stoel in kwestie is hier niet meer te krijgen, Paul heeft er 1 en ik wilde graag dezelfde omdat ik best veel problemen heb met m´n nek en schouders.

Gisteren had Joris nog lekker een dagje vrij vanwege een studiedag van de leraren, terwijl Sabine gewoon weer naar school moest.
Paul en ik zijn heel gewoon aan de slag geweest, ik onder andere met de vertaling van een website van een klein hotel in Kirchberg, Hotel Traube.
Een poosje terug had ik een mailing van ruim 60 brieven naar Westendorf gestuurd en sinds afgelopen maandag ben ik bezig om dagelijks 10 mails de deur uit te doen (is een stuk goedkoper) naar onderkomens in Kirchberg en daar heb ik nu dus 1 reactie op en die heeft na mijn aanbod ook meteen de opdracht gegeven. Het is weliswaar maar een hele kleine site maar toch...je weet nooit hoe een Petra een klant vindt!
Paul is weer bij allerlei klanten langsgegaan en heeft nog achter het een en ander voor de bouw aangezeten.
Op tijd weer naar bed, want we waren best een beetje moe.

Vanochtend was het voor iedereen weer een normale dag dus we stonden weer vroeg naast onze bedjes.
Sabine om 7 uur op de bus, Joris en ik om iets over half acht lekker lopend naar school, Paul om 8 uur bij een klant. Ik ben met het plastic, karton en papier naar de vuilstort gegaan om de gang weer eens leeg te hebben. Paul had nogal wat leveringen gehad in de afgelopen twee weken dus het was weer flink heftig vol.
Daarna hadden we samen een afspraak in Westendorf in verband met het energierapport dat we nodig hebben voor de Wohnbauförderung; daarna door naar Kirchberg om even met onze bevriende meubelmaker Helmuth te praten over een eethoek, de trap en de voordeur. Voorlopig hebben we die zaken nog niet nodig, maar we hebben in ieder geval een prijsindicatie en dat is ook belangrijk. Ook nog even bij de bijna buurman daar naar binnen om de opdracht te geven voor de warmtepomp. Ondertussen had ook een klant van Paul uit Kirchberg opgebeld met een probleempje dus zijn we samen de berg opgereden en hebben daar nog een half uurtje doorgebracht.
Daarna gingen we naar huis, Paul weer door naar een klant en ik hier aan het werk. Voordat we het wisten, was het alweer tijd dat Joris en Sabine uit school kwamen dus er moest weer gegeten worden.

Nadat ik bij de fysio geweest was, en de kinderen klaar waren met hun huiswerk, gingen de kinderen gezellig naar opa en oma op de camping, waar Sabine oma wist te vertellen dat: "andere kinderen willen altijd naar hun opa en oma omdat ze daar altijd volgestopt worden met snoep enzo, wij willen altijd naar opa en oma omdat we daar gezellig spelletjes doen en knutselen en breien enzo".
Dat meende ze ook compleet, want ook op de terugweg naar huis vertelde ze ons precies hetzelfde.

Nadat de kinderen lekker in hun bedjes lagen, zijn wij weer de kelder ingedoken om nog het een en ander voor die vertaalpagina te doen, want daar bleek (natuurlijk) weer een lastig item in te zitten dat ook gemaakt moest worden en dat we over het hoofd hadden gezien.

Nu zitten we nog even lekker gewoon wat te rommelen op onze pc´tjes en dan gaan we zo ook maar eens slapen.