16 jaar...

Na weer een hele drukke week gewoon weer verder met het schrijven hierzo.

Verder waar ik zo´n beetje gebleven was.
Vorige week was de laatste hele vakantieweek van de kinderen en ik had besloten om gezellig wat met ze te gaan doen.
Dus toen het weer zulk heerlijk weer was, heb ik de kinderen gevraagd waar ze naartoe zouden willen.
Ze waren het er samen over eens dat ze zo graag weer eens naar de Kandleralm wilden lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Paul had het te druk en kon niet mee, maar niet getreurd, met z´n drietjes was het ook gezellig.

Natuurlijk moest er onderweg naar boven wel een klein beetje gemekkerd worden (tja als je nooit meer wandelt dan gaat de conditie hard achteruit) maar uiteindelijk zijn we er natuurlijk toch gekomen.
Daar hebben we genoten het prachtige uitzicht, brood met worstjes, omelet met spek, een heerlijk stuk pruimentaart en een grote ijsbeker. Toen we weer naar beneden liepen, voelden we ons dan ook zeer voldaan.
Thuisgekomen nog lekker buiten in de tuin gespeeld en gelezen en voor we het wisten, was de dag alweer voorbij.

Donderdag was het alweer prachtig weer en daar de hoeveelheid werk die ik voor mijzelf zo snel zag liggen prima te overzien was, zijn we weer gaan wandelen.
Dit keer met de lift naar Hoch Brixen. Vanaf daar via de Nieding (gelukkig Ruhetag dus geen schnaps hoeven drinken) richting Buchau. Voordat je de Buchau bereikt, kom je langs een leuk paadje door het bos en over de weilanden weer naar beneden naar Brixen. Die hebben we dan ook genomen.
Onderweg hebben Joris en Sabine de hele opslagkaart van het fototoestel vol gefotografeerd, helaas heb ik nog geen tijd gehad om de foto´s uit te zoeken.
Thuisgekomen hebben de kinderen nog even kort een spelletje op de Wii gespeeld terwijl ik nog wat werk ben gaan doen.
Om kwart over drie een afspraak bij de kapper waar we er achter kwamen dat de kinderen helaas besmet waren met hoofdluis. Daar de dokter natuurlijk op donderdagmiddag geen spreekuur heeft, ben ik vrijdagochtend maar even langs gegaan om een shampoo en een kam te halen.
Voor de rest ben ik hard aan het werk geweest, want na twee dagen vrijwel niets doen, was de stapel toch wel wat groter geworden en ook de stapel strijk mocht er weer wezen.
´s Middags was het mijn beurt voor de kapper en daar de kleine kriebelbeestjes mij hadden overgeslagen, mocht ik wel geknipt en geverfd worden. Natuurlijk had ik weer helemaal niets in te brengen voor wat betreft het model en de kleur verf die gebruikt werden (tja ik doe wel een halve poging, maar Nicki is zooooo eigenwijs...), maar ik ben altijd weer blij met het resultaat. Fijn hoor een kapster die er zo´n goed oog voor heeft, dat heb ik toch ook stukken slechter meegemaakt.

Zaterdag ben ik alleen maar bezig geweest in het huishouden en met de administratie, voor de rest eigenlijk weinig tijd gehad. De kinderen hebben zichzelf prima vermaakt dus dat was prima.

Zondag hebben we asociaal lang uitgeslapen, waarna Paul en de kinderen zijn gaan zwemmen en ik me maar weer eens verplicht rustig heb gehouden. Het weer speelde weer heerlijk mee dus erg was het niet.

Maandag mocht ik weer langs de fysio en alhoewel m´n vingers nog steeds doof zijn, lijkt het er wel op dat we steeds dichter bij de oplossing van het probleem komen. Er zit ergens een probleem tussen m´n zesde en zevende halswervel (daar zit het al jaren niet helemaal goed bij me, maar zo slecht als nu heb ik het nog niet gehad) en dat proberen we nu dus op te lossen. Het zou fijn zijn als het binnenkort gaat lukken, want continu niet goed voelen waar je last van hebt is nogal ergerlijk.
Ook nog een flinke tijd bezig geweest met het shampoo-en van alle haren van de hele familie. Pff wat een werk zeg, maar goed wat gebeuren moet, moet gebeuren.
Daar Sabine steeds naarder werd van de zenuwen is Paul met haar naar de Hauptschule in Westendorf gereden om even rustig te kijken naar het gebouw, de parkeerplaats waar we staan als we haar een keer komen ophalen (verder gaat ze gewoon net als de rest met de bus) en de bushalte. Ze kwam een stuk opgeluchter weer naar huis.
Voor de rest weinig nieuws, gewerkt, gewerkt en gewerkt.

Vanaf maandag zijn we ook weer vroeg gaan opstaan. Maandag om half acht, dinsdag om zeven uur. Dinsdag hebben de kinderen eerst lekker voor de tv gehangen en waren Paul en ik gewoon weer aan de dagelijkse arbeid. Rond kwart over negen zijn we met z´n vieren in de auto gestapt naar St. Johann in Tirol waar Paul een afspraak had. De kinderen en ik zijn de stad ingedoken, want we moesten nog alle inkopen voor het nieuwe schooljaar doen.
Tjonge jonge, alsof je een emmer met geld leeggooit zeg, pfff. Maar goed, we zijn redelijk goed bevoorraad voor dit jaar. Natuurlijk komen er nog de nodige bedragen bij door het schooljaar heen, de schriften worden nu gewoon door de beide scholen ingekocht dus die bijdragen moeten we ook doen, uitstapjes, huur van een kluisje voor Sabine enz. enz. zitten er nog niet bij.

De kinderen waren er in ieder geval heel blij mee. Sabine vooral met haar nieuwe sport-outfit. Tja mevrouw heeft zich ook ingeschreven voor het volleybal dus behalve een korte broek en 2 shirt, hebben we voor haar ook maar een lange broek en een jasje erbij gekocht voor het geval ze ook buiten moet spelen. Zoals iedereen wel weet groeien de kinderen ook altijd hard uit hun schoenen, dus ook de schoenen moesten nieuw gekocht.
Thuisgekomen de schooltassen ingericht zodat de kinderen alles netjes bij de hand hebben voor het nieuwe schooljaar.

Vanochtend was het dan zover, de kinderen voor het eerst naar hun nieuwe scholen.
Paul heeft Sabine naar Westendorf gebracht, terwijl ik met Joris naar de Volksschule ben geweest.
Sabine is helemaal opgelucht, ze heeft niet meer zo´n nare leraar zoals op de volksschule, nu heeft ze een (volgens haar) hele lieve lerares. Ze kijkt er dan ook helemaal naar uit om morgen weer te gaan!
Joris verveelde zich helemaal te pletter tijdens de openings-kerkdienst, ik moet ook zeggen dat het allemaal ook wel erg lang duurde, maar goed alle kinderen moeten zich netjes gedragen dus hij ook. Daarna gingen we naar zijn nieuwe klas (wat hetzelfde lokaal blijkt te zijn waar Sabine de laatste jaren in heeft gewerkt) en over z´n juf zijn we met alle ouders tot nu toe zeer te spreken. De klas heeft 3 groepjes tafels bij mekaar staan; 2 groepjes van 6 en 1 groepje van 4, erg leuk gedaan en vooral veel leuker dan Sabine haar leraar het had (de keurige rijtjes achter mekaar vorm). Als huiswerk moest Joris een leeuw kleuren, dat is de klasmascotte, en z´n naamkaartje. Sabine heeft hem aanwijzingen gegeven en hem daarna geholpen om z´n spullen in de harde kartonnen map te doen waar de schriften altijd in vervoerd moeten worden. Dat vindt ze fantastisch om te doen, het is echt zo´n grote zus. En Joris was zo trots dat hij nu ook een echte schooltas heeft met zo´n echte map, die voelt zich nu heel groot.

Voor de rest is Paul vandaag eigenlijk continu onderweg geweest en heb ik me bezig gehouden met het bij houden van het huishouden en een behoorlijke hoeveelheid vertaalwerk. Met dat laatste ga ik morgen weer verder, ik kreeg het vandaag echt niet af.


O ja, die 16 jaar..... zoveel jaar zijn we vandaag getrouwd :)