Opruimen

Vandaag weer een stukje opgeruimd.
Het zal toch een keer moeten gebeuren en we zijn vandaag daarom maar even langs de kringloop geweest.

We zijn nu 2 dozen kinderkleding, 1 doos kinderschoenen en nog een stapel boeken kwijt. Allemaal niet heel veel, maar toch weer wat extra ruimte gecreëerd. Helaas alleen achter het schot op zolder, dus veel zie je er niet van, maar het is maar weg.

Dan moeten we morgen maar eens foto´s maken van de meubels die we niet mee willen nemen en die op marktplaats zetten. Wie weet vinden we er nog kopers voor.
Zou mooi zijn, wij weer wat minder om mee te nemen (of naar de kringloop te doen) en dan houden we er nog een paar centjes aan over ook. Hopelijk zijn er nog mensen op zoek naar een box, een kinderbedje en een vitrinekast met bijbehorende boekenkast... (en wat we nog meer hebben staan, maar dat weet ik ff niet)

Het Roer Om

Net weer heerlijk naar een aflevering van Het Roer Om zitten kijken.
Alhoewel natuurlijk driekwart van de aflevering gewoon herhaling was, toch wel weer leuk om te zien.

Het doet je elke keer maar weer inzien dat het mogelijk is om je droom te bereiken, alhoewel het wel gewoon heel hard werken is en continu je ogen openhouden om te zorgen dat je niet belazerd wordt.

Ik had al zoveel zin en krijg dat steeds meer, dus dat is mooi. Per slot van rekening was de beslissing al een paar maanden terug gevallen dus dan is het handig als je er ook zin in hebt :-)

en elke dag zetten we weer een stapje

in het proces van afscheid nemen van alles hier en onze toekomst daar.
Vandaag is de makelaar langs geweest om nog wat foto´s te maken, de lijsten die wij moesten invullen op te halen en de borden met TE KOOP af te leveren.
Op Joris z´n raam hangt het bord al. Bij Sabine haar kamer komt er een bord aan de buitenkant, die moet dan met zuignappen vastgezet worden en dat moet dan op de een of andere manier in een hoek blijven hangen. Het lijkt mij bijzonder, maar volgens de makelaar werkt het perfect.
We zullen zien, want hij had 2 zuignappen te weinig bij zich, dus we kunnen het ding nog niet ophangen.

Een internet kennis van ons heeft haar huis na 10 dagen al kunnen verkopen, nu is dat in een stuk grotere plaats dan waar wij wonen, en ook wij hopen natuurlijk op zo´n mooi resultaat al denken we dat het hier toch een ietsje langer gaat duren.
Als alles zo verder gaat dan draaien we vanaf zaterdag mee in de verkoopmolen dus dan wordt het weer heel flink poetsen en alles netjes houden om de mensen vooral te overtuigen van het feit dat dit een leuk en ook best ruim huis is.


Verder heeft Paul voor de liefhebbers in de rechterkolom weer een link gezet naar de webcam´s van de omgeving Brixen en Kitzbühl. Dan kan iedereen steeds goed zien naar wat een prachtig stukje europa wij straks gaan verhuizen :-)

Huis te koop!

Zo, de makelaar die hier om iets over 8-en binnenstapte, heeft net zijn hielen weer gelicht.
Met een getekende verkoopopdracht van ons.
Hartstikke enthousiaste vent, neemt ruim de tijd om alles uit te leggen en (heel belangrijk) is nog niet zo heel lang voor zichzelf bezig en daardoor super gedreven. Hij is nog bezig naam te maken en dat is natuurlijk heel goed voor ons. Dat betekent dat hij zich voor al z´n huizen nu nog het vuur uit de sloffen loopt, want hij vindt het allemaal nog prachtig en het is gewoon goed voor z´n zaak.

Goedkoop is hij niet (1,75% + nog zo´n 500 euro aan bijkomende kosten), maar als hij zorgt dat ons huis per 1 augustus verkocht is dan is hij z´n geld gewoon waard.

Wij zijn dus weer vol frisse moed op de huizenmarkt aan de gang, want eerlijk is eerlijk, hoe eerder we dit huis verkocht hebben hoe beter.

Sabine heeft het even gehad

Dat een emigratie voor kinderen ook best iets heftigs is, dat konden we natuurlijk op onze 10 vingers natellen. Alhoewel het er bij ons op leek dat Sabine het alleen maar leuk vond.
Nu was ze de laatste tijd snel geïrriteerd en voor haar doen nogal opstandig en hadden wij ook al het idee dat het door onze verhuizing kwam, zelf vond ze dat helemaal niet.

Tot vanavond...
Ze stortte echt helemaal in toen ze in bed lag en het hoge woord kwam er uit.
Ik wil zo graag naar Oostenrijk, maar ik wil eigenlijk ook gewoon hier in dit huis blijven.
Dat was de uiteindelijke conclusie van haar verhaal.

We hebben haar verteld dat dat helemaal niet gek is en dat ze heus haar twijfels mag hebben. En dat het heel goed is, dat ze het ons nu vertelde zodat we er samen over kunnen praten. Het heeft haar heel erg opgelucht (en ons dus ook) dat ze het heeft kunnen benoemen voor zichzelf en dat wij niet boos op haar werden, omdat ze niet volledig staat te juichen over ons besluit.

Wij zijn hier echt heel blij mee, want wij vonden het niet normaal dat ze tot nu toe alleen maar stond te juichen dat we echt gaan.
Zo zie je maar, hoeveel impact het op een kind heeft en dat het heel belangrijk is dat je ook naar je kinderen toe blijft communiceren over een onderwerp dat ook hen zo ontzettend aan gaat.