Hoop doet leven

Heerlijk, sinds gisteren ben ik weer thuis. De dokter had het dinsdag zo ontzettend druk gehad, dat hij pas tegen 8 uur ´s avonds bij me langskwam om te melden dat hij het die dag niet meer ging redden....  :) Hij zei: sorry, het is me vandaag helaas niet gelukt om een gaatje voor je te vinden. Dus ik zeg: joh, dat was me nog niet opgevallen, hahaha.
Hij moest daarna ook weer verder met opereren, dus we konden er ook geen late night sessie van maken. Woensdag zou hij er de hele dag niet zijn, en eigenlijk zat hij de rest van de week ook vol.
We hebben dus afgesproken dat hij me maandag of dinsdag belt / laat bellen en ik dan zo snel mogelijk zijn richting op kom. Met die belofte mocht ik woensdagochtend naar huis.
Och, wat is dat toch heerlijk! Ten eerste kan/mag ik me hier veel meer bewegen (ik had gewoon pijn in m´n lijf van het liggen) en ook al zorgen ze ontzettend goed voor je in zo´n ziekenhuis, ik vind het bij m´n familie veel fijner :D

Thuisgekomen kreeg ik ook m´n verjaardagskado nog. Een nieuw mobieltje (m´n oude werd na 20 minuten bellen zo heet dat je ´m niet meer vast kon houden..) en een E-Reader, een Kindle van Amazon. Zo ziet het ding er uit:

Op deze foto kun je goed zien hoe hij er uitziet. Heel licht, 170 gram en het leest echt heel lekker. Een paar gratis klassiekers heb ik al gedownload, nu nog eens verder gaan zoeken waar nog meer leuk aanbod voor dit soort apparaten te vinden is.

En dan de hoop....
Maandagmiddag kwam een kennis van ons bij me langs in het ziekenhuis en toen ik vertelde dat Sabine was afgewezen voor de HTL, vertelde ze dat haar dochter de HBLA in Kufstein had gedaan en dat daar ook een soort creatieve opleiding is. Daar zijn we snel gaan kijken en dat blijkt de opleiding Medieninformatik te zijn. Hier leren de kinderen o.a. programmeerbeginselen, websites bouwen, digitale fotografie, audioverwerking, beeldverwerking. Dus ook dingen als bijvoorbeeld bedrijfsfilmen maken. Het ziet er ontzettend leuk uit en biedt een mooie brede basis voor verdere studie op dit gebied. Voordeel is natuurlijk dat er heel veel met computers gewerkt wordt en dat is nu eenmaal Sabine´s hobby. Eerlijk gezegd, vindt ze deze opleiding er nog veel leuker uitzien dan die van de HTL waar ze zich eigenlijk op had ingeschreven.
Vandaag heeft ze met de zenuwen in haar lijf opgebeld om te vragen of ze zich misschien alsnog zou mogen inschrijven voor de opleiding. De inschrijftermijn is namelijk eigenlijk al afgelopen en als ze al genoeg leerlingen hebben, dan mogen ze natuurlijk gewoon weigeren.
Maar het mag! Als ze het aanmeldingsformulier via school op laat sturen, dan gaat ze alsnog door de beoordelingscommissie en misschien mag ze die opleiding dan wel gaan doen. We hopen het natuurlijk ontzettend.
We hebben alle papieren in ieder geval klaar, ondertekend en in een grote envelop. Morgen neemt ze die mee naar school en gaat ervoor zorgen dat zij het naar Kufstein opsturen.
Als ik het goed heb begrepen, dan horen we zo tegen eind april of ze aangenomen is of afgewezen wordt. We zullen het zien. Er gloort in ieder geval weer hoop aan de horizon!

Balen

Iedereen hartelijk bedankt voor de lieve verjaardags- en beterschapswensen.
Morgen gaat de dokter weer een onderzoekje doen en dan hoop ik meer te horen. We zullen het wel zien.

Vandaag heb ik gelukkig ook nog twee uurtjes vertaalwerk kunnen doen. Dat zorgt er toch wel voor dat ik me een stuk minder verveel. Moet alleen wel opletten dat ik niet te lang in de lig-zithouding blijf. Dat zitten is nu eenmaal niet goed voor de wond.

Voor de rest kregen we vandaag vervelend nieuws. Sabine is niet aangenomen voor de opleiding :-( Ze hadden erg veel aanmeldingen gehad waardoor er dit jaar veel mensen moesten afvallen.
Nu moeten we dus dringend op zoek naar iets anders voor haar. Want thuiszitten gaat het natuurlijk niet worden!

Balen, maar goed, ook daar vinden we wel weer iets op.

Lang zal ik leven!

lang zal ik leven,
lang zal ik leven,
in het ziekenhuis
in het zieeeeekeeeeenhuis
in het zieeeeekeeeeenhuis

Tja, zo had ik m´n 43e verjaardag niet voorgesteld. Zoals ik al geschreven had, ben ik dus geopereerd aan een fistelgang. Nu zit er natuurlijk nog een open wond en die verzorg ik braaf zoals de dokter heeft voorgeschreven.
Gisterochtend kwam ik uit bed en het bloedde uit de wond. Voor de zekerheid de huisarts gebeld en even langs gegaan. Het zag er naar uit dat de bloeding weer vrijwel gestopt was, dus met een stapel verbandgaas naar huis gegaan en netjes op m´n buik gaan liggen.
Een paar minuten later begon het ineens heel hard te bloeden, ik had ontzettend veel pijn en voelde me erg slecht. Huisarts weer gebeld en die heeft de ambulance opgeroepen.
Fijn op m´n buik liggend naar St. Johann vervoerd en toevallig had de dokter die me had geopereerd dienst.

Er is waarschijnlijk ergens naast de wond een ader gesprongen en dat zorgt ervoor dat het zooitje bloed. De bloeding is gelukkig niet meer zo erg, maar voor de zekerheid moest ik natuurlijk wel blijven. Ik mag nog steeds niets anders doen dan liggen en dat is nogal frustrerend als je lijf het verder gewoon doet.

Daar vandaag natuurlijk de zomertijd inging, die door die walgelijke figuur is bedacht, mocht ik na een slechte nacht slaap (de buurvrouw zaagt ´s nachts hele oerwouden om) fijn om 6 uur nieuwe tijd wakker worden, zodat de zuster bloed af kon nemen. De buurvrouw van de overkant heeft toen happy birthday voor me gezongen en daar ik gisteren iedereen al ruimschoots op de hoogte had gesteld dat ik vandaag jarig ben, heeft ook vrijwel iedereen me gefeliciteerd. Altijd leuk.
Van het ziekenhuis kreeg ik ook een stuk cake met zo´n marsepein plakaat erbij met "Alles Gute zum Geburtstag" erop en even later kwamen Paul en de kinderen met een door de kinderen gemaakt appelcake. Paul is nog speciaal naar huis gereden om m´n laptop op te halen, zodat ik ook nog contact met de buitenwereld kan hebben en lekker wat in het internet kan rondspelen.

De buurvrouw dacht al dat ik de laptop als verjaardagskado gekregen had ;-) Hihi, het zal toch wat zijn. Maar zo langzamerhand is m´n mobieltje aan vervanging toe, hij begint zo langzamerhand uit elkaar te vallen, dat gaat dus mijn verjaardagskado worden.

Dat was  het nieuws vanaf de afdeling chirurgie van het ziekenhuis in Sankt Johann in Tirol!