donderdag alweer

Tjonge, wat gaat de tijd toch snel, het is alweer donderdag.
Laatste dagen weer werkdagen van 9 uur gedraaid dus dan gaat de tijd verrekte hard. Dinsdagavond met z´n viertjes bij Reitlwirt gaan eten om ons 1 jarig bestaan in Oostenrijk te vieren.
Alweer een jaar voorbij en wat voor een jaar. Met dieptepunten (DTO die afspraken niet nakwam, andere zaken die niet helemaal liepen zoals we wilden en natuurlijk de overstroming), maar voor ons vooral hoogtepunten.
Ten eerste wonen we in het mooiste land ter wereld (naar onze mening natuurlijk), Paul z´n bedrijf loopt voor een beginnend bedrijf goed, ik heb de baan van m´n leven gevonden, de kinderen voelen zich hier goed, we hebben nieuwe vrienden gemaakt en hebben met de overstroming gemerkt hoe ontzettend veel lieve mensen we eigenlijk kennen. Voor ons allemaal vreselijk belangrijke zaken.

Gisteren zijn mijn ouders met oma gearriveerd. Die blijven hier een paar dagen en nemen dan de kinderen mee naar Nederland. Kunnen die kids nog even lekker vakantievieren. Opa en oma hebben al allerlei leuke dingen voor ze in petto en vooral Sabine wil daarom zo snel mogelijk weg.
Joris ziet het nog niet zo zitten, maar dat komt vanzelf wel weer goed.
Gisteren moesten we met opa en oma uit eten om hun 38-jarig huwelijk te vieren. Wij natuurlijk allevier netjes in trachten, want dat hoort toch bij zo iets feestelijks. Vonden ze erg leuk, dus dat was een leuke verrassing voor ze.

Vandaag is het tot nu toe helemaal niks. Toen ik naar het werk ging begon het net heel zachtjes te druppelen, maar nu plenst het alweer uren van de lucht. Jakkes.
En het ziet er ook niet naar uit dat het vandaag nog beter gaat worden. Ach, we zien verder wel weer. Burotijd is weer over, ik ga wat rondrommelen. Er zijn nog wel wat dingetjes die ik kan doen waarvoor ik niet buiten hoef te zijn...

ziek manneke

Gistermiddag lekker vrij gehad. Dus tussen de middag eerst even lekker lui op bed gelegen en een beetje met de kinders gespeeld. Paul was naar Mittersill om daar een klant te helpen met de internetverbinding die maar niet goed wilde draaien.

Daarna wilden de kinderen graag naar de camping om te kijken of vriendje Nick er al was. Ik had het fototoestel meegenomen om weer eens wat plaatjes te schieten.
Lekker op ons gemakje naar de camping gelopen en foto´s gemaakt. De kinderen bleven onderweg bij 1 van de campinggasten hangen, want ze vonden de hondjes daar zo leuk.
Zelf ben ik toen ook nog even achter naar het veld gelopen om vanaf daar nog wat foto´s te maken. Mooi uitzicht hebben we toch vanaf daar.

Op de terugweg kwam ik Joris al tegen want die wilde mamma hebben. Sabine bleef nog even gezellig buurten. Toen zijn Joris en ik naar het buro gelopen om de sleutel van het werkhok te halen, want Joris had zo´n dorst en wilde graag wat drinken.
Natuurlijk kreeg ik weer te horen dat ik geen leven heb omdat ik alweer op de camping was, maar aan die opmerking ben ik ondertussen al wel gewend :)
Toen gekeken of vriendje er al was, maar helaas die was nog niet aanwezig.
Terwijl we in het buro waren, was Christoph weggeroepen omdat er kinderen achter bij het veld een aantal palen uit de grond hadden getrokken en in het beekje dat er nu is, hadden gegooid. Toen hij weer terug was, ben ik met Joris die kant opgelopen om te kijken of ze niet weer bezig waren, maar ze waren gelukkig geschrokken van het feit dat Christoph boos op ze was geweest. Er was daar in ieder geval geen kind meer te ontdekken die ondeugend was.

Toen Sabine gaan zoeken, want die was ondertussen ook alweer verdwenen. We vonden haar bij het buro al spelend met haar Nintendo, samen met een vriendinnetje. Toen even later het vriendje dat gezocht werd arriveerde, zijn de kinderen snel die kant opgegaan. Ikzelf ben bij Christoph blijven praten over wat zaken die we vanaf het najaar gaan invoeren. We hebben lang staan praten over de indeling van de wei, zodat hij zo makkelijk mogelijk sneeuw kan ruimen en kan zorgen voor parkeerplaats voor de gasten. En ook over het parkeerbeleid dat we gaan voeren. Afgelopen winter best last gehad van mensen die hun auto continu verkeerd parkeerden en nu met de veranderde indeling van de camping, zijn we bang dat er misschien nog wel meer last van gaan krijgen. We gaan streng worden van de winter dat is een ding dat zeker is. Maar daar wordt iedereen nog door middel van een brief van op de hoogte gesteld. We zijn er nog niet helemaal uit.

Om zes uur heb ik me ook maar eens richting de kinderen begeven, daar nog lekker een bakkie thee gedronken en even later kwam ook Paul aanrijden. Daarna naar huis gegaan en een broodje gegeten, waarna het voor de kinderen alweer tijd was om naar bed te gaan.
Eerst even gezellig met z´n allen op bed gelegen en daarna mochten Joris en Sabine op ons bed in slaap vallen. Dat vinden ze zo nu en dan zo fijn.
Zelf ook niet al te laat naar bed gegaan (geloof half elf) in de hoop een lekker nachtje te maken.
Helaas is dat laatste niet gelukt. Joris begon om 23 uur met spugen en diarree en heeft dat vrijwel de hele nacht volgehouden. Arm ziek manneke.
We hebben vannacht 5 keer z´n bed moeten verschonen. Hij slaapt pas sinds kwart over vijf goed. Tot die tijd heeft Paul steeds korte slaapjes gemaakt en ik helemaal niet, want het duurt bij mij nu eenmaal altijd een tijd voordat ik in slaap val.

Gevolg was dat ik vanochtend pas om kwart voor acht wakker werd, dus snel m´n bed uitgevallen, lapje over me heen gehaald, broodje meegegrist en heel snel richting camping. Ik kan jullie vertellen: Ik ben moe en niet een beetje ook. Heb nu spijt dat ik aangeboden heb om deze ochtenddienst te draaien, maar ja, wie verwacht er dan ook dat Joris een hele nacht spookt?
Hopelijk voelt hij zich straks beter, want we hebben ons er erg op verheugd om vandaag met z´n allen de berg op te gaan. Het is familiefeest met muziek dus dat willen we graag meemaken.