Kerst 2008

Ook de afgelopen dagen weer veel gedaan.
Maandag ben ik na anderhalf uur werken op de camping weggegaan, er was op dat moment voor mij niet echt veel te doen en ik wilde thuis ook graag nog het een en ander opruimen en voorbereiden voor de kerst.
Paul was weer bij klanten, terwijl ik een behoorlijke hoeveelheid huishouden heb weggewerkt. Ook nog snel de laatste kadootjes ingepakt voordat Joris weer van school kwam en natuurlijk eten gemaakt.
´s Middags gewoon stug verder gegaan met onze gewone dagelijkse dingen en natuurlijk de kinderen weer op tijd in bed gestopt.

Dinsdag was ik weer op de camping en heeft Paul Joris geestelijk ondersteund door netjes mee te gaan naar de kerkdienst van de volksschule. Ook was er nog het nodige aan de hand op de camping waar hij bij benodigd was, dus we hebben elkaar die dag een paar keer gezien.
Christine had de middag vrijgenomen, want die moest nog kerstinkopen doen.
Wat voor Christoph en mij betekende dat we er samen nog even iets harder aan moesten trekken om te zorgen dat alles netjes verliep. Uiteindelijk kon ik gewoon netjes om zes uur naar huis dus gelukkig geen gekke dingen.
Paul heeft ´s middags een boompje gezaagd uit de heg naast ons huis. Het is niet de mooiste boom, maar met de versiering van de kinderen er in een zeer acceptabele kerstboom! (O ja, voor degenen onder ons die zich afvragen of we dat wel mochten doen....ja hoor, we hadden het netjes aan de buuv gevraagd)

Toen ik thuiskwam, trof ik dan ook een keurige huiskamer aan met een prachtige boom, wat wil een mens nog meer.

De 24e hield Christine het tegen half tien voor gezien, die moest die dag natuurlijk naar oma, schoonfamilie en haar eigen ouders. Ook Christoph ging niet veel later weg, wat betekende dat John en ik er met z´n tweetjes voor stonden. John helpt heel lief met het sneeuwruimen en caravans en campers op de plekken zetten en stroom geven, terwijl ik dan voor de rest zorg.
Ik was de hele dag wat slaperig, wat er in resulteerde dat ik, toen ik voor de middagdienst in het buro kwam, het alarm inschakelde. Zucht, heb ik weer. Gelukkig kwam Christine langs om het geval uit te schakelen, want van haar telefonische aanwijzingen werd ik niet wijzer.
Om iets over half vier heb ik het buro dicht gedaan, nadat ik eerst nog geprobeerd had een verstopte wc (natuurlijk vol met stront, jakkes) te ontstoppen. Het was me bijna helemaal gelukt, maar het laatste beetje verstopping kreeg ik niet weg. Dus netjes afgesloten en voor Christoph laten staan voor de volgende dag.
Ik heb die dag trouwens ongeveer 6 sms-jes gekregen met daarin steeds heel veel dank dat ik die dag dienst wilde draaien zodat het chefvolk eindelijk eens een kerst had waarbij ze ook eens iets samen konden doen.

Ik ben benieuwd of er nog veel mensen verbaasd voor het buro hebben gestaan, want normaalgesproken zijn we tot zes uur geopend, maar ja Heiligenabend is hier natuurlijk het hoofdfeest en daar wij geïntegreerd proberen te doen, vieren wij dat ook :)

Dus de huiskamer netjes achtergelaten met de kerstboomverlichting aan, zodat het Christkind goed kon zien waar ze de kadootjes kan achterlaten.
Toen zijn we met z´n viertjes naar de kelder gegaan (ik een beetje later, want ik moest nog douchen) en hebben daar lekker filmpjes zitten kijken tot het moment dat ik toch echt dacht dat ik een belletje hoorde.
Joris durfde eigenlijk helemaal niet naar boven te gaan, stel je voor dat het Christkind er nog was en zou schrikken, dan zouden we geen kadootjes krijgen!
Toch maar met z´n viertjes zachtjes de trap opgelopen, nog even aan de deur van de huiskamer geluisterd of we echt niets meer hoorden en toen naar binnen gegaan.
Joris en Sabine waren natuurlijk helemaal blij, want er lagen allemaal kadootjes onder de boom! (wat een heilig boontje is Joris zo)


Toen gingen we natuurlijk de kadootjes uitpakken, wat is er nu leuker dan dat?



De kinderen vielen van de ene verbazing in de andere, hoe kon het Christkind toch weten wat ze allemaal wilden hebben?
Uiteindelijk was iedereen supertevreden. Vandaar ook nog even een aantal foto´s van onze kadootjes. Misschien niet superveel, maar precies wat we wilden hebben, dan heb je ook niet meer nodig!





Daarna gingen we kaasfondue eten. Sabine vond het niet lekker, Joris de eerste paar happen wel, maar daarna niet meer en Paul en ik hebben gewoon zitten smullen.
Tijdens het eten werd Sabine even helemaal emotioneel, ze was zo door het dolle heen dat we die kadootjes hadden, dat Paul en ik lekker vanaf vier uur thuis waren en dat we het hier met z´n allen zo fijn hebben, dat er even een paar kleine vreugdetraantjes gelaten moesten worden.
Om alle emoties te verwerken en natuurlijk ook met de gekregen playmobil, ballonnen, wii-wintersport en de verrassingseieren te spelen, mochten de kinderen tot negen uur opblijven. Toen nog even fijn met de ballonnen in bed spelen en om half tien moesten ze echt gaan slapen.
Paul heeft nog lekker een film gekeken terwijl ik in bed nog wat heb gelezen.

Vandaag konden we heerlijk uitgebreid uitslapen, ik had vrij gekregen omdat Christoph en Christine zo vreselijk blij waren dat ik de 24e dienst had gedraaid.
Daar heb ik het natuurlijk uitgebreid van genomen en heb vreselijk lang in bed gelegen. Dat werd nog eens extra prettig gemaakt door het feit dat Sabine een ontbijtje op bed maakte! (Toch wel heel fijn zo´n grote dochter)

Verder hebben we heel erg lekker rustig aan gedaan. Nog even naar ons nieuwe huis geweest en pas tegen drie uur weer eens achter de pc plaats genomen. Ook wij hebben zo nu en dan echt even behoefte aan een (deels) vrije dag.
Net nog even wat emails beantwoord en een aanbod geschreven voor het vertalen van de site www.hohe-salve.com. Kost allemaal bij mekaar toch ook weer aardig wat tijd.
Paul is zijn nieuw gekregen telefoon aan het inrichten en de kinderen zijn aan het spelen met de leer-CD die Joris van de juf heeft meegekregen om mee te oefenen in de kerstvakantie.
Zodadelijk gaan we nog lekker met z´n viertjes een bouillon-fondue eten, dan op tijd naar bed want morgen is weer een gewone werkdag.

Camping enzo

Zoals ik eigenlijk al wel had verwacht, vliegen de dagen voorbij.
Donderdagochtend tot half 1 gewerkt en ´s middags met Paul nog snel even naar Kirchberg en Kitzbühel om kerstkadootjes voor de kinderen te kopen.
We hopen maar dat ze ze leuk gaan vinden!

Vrijdag gezellig aan het werk geweest, het werkt met Christine heel lekker samen dus dat is wel fijn. Verder ook weer veel oude bekenden gezien, waarvan er een hele hoop natuurlijk ook verbaasd waren dat ik weer in het buro te vinden ben.
De dag begon al met behoorlijke stress want 1 van de traktoren ging kapot. Om 6 uur ´s avonds kon er gelukkig een vervanger geleverd worden en daar moesten toen natuurlijk ook nog kettingen omgelegd worden voor de volgende ochtend.

Zaterdag een lange dag gemaakt, van acht uur ´s ochtends tot half 1 en toen weer vanaf half twee tot dik na zevenen (of was het nu tegen achten, ik weet het niet meer precies). Het sneeuwde die dag ook flink door dus Christoph en een van de vaste gasten zijn op de trekkers gaan zitten om te ruimen, Christine rende heen en weer om te zorgen dat alles op orde was en ik zat in de receptie om daar de gasten op te vangen. Als klap op de vuurpijl begaf de nieuwe trekker het ´s middags midden in het dorp en het heeft tot half tien ´s avonds geduurd voordat die weer gerepareerd was. De stress bij het campingteam was flink kan ik verklappen.
Paul en de kinderen kwamen tegen het eind van de middag trouwens ook nog naar de camping, Paul moest een aantal internetklanten helpen (tja daar heb ik nu geen tijd meer voor helaas) en de kinderen waren na het buitenspelen van mening dat ze wel gezellig bij mij in het buro konden zitten :) Het was inderdaad gezellig alhoewel ik de hele tijd aan het werk ben geweest. Tegen zes uur heb ik de kinderen met de broodbestelling naar de griekse restauranthouder gestuurd, waar ze weer superblij vandaan kwamen, want ze hadden een snoepje van hem gehad!
Even daarna zijn Paul en de kids weer naar huis gegaan om te eten en toen ik eindelijk eens thuis kwam, stond er een heerlijk zelfgemaakte wienerschnitzel op tafel met groenten in kruidenboter en patatjes. Toe een lekker bakje ijs, dus ik ben weer ontzettend verwend door mijn lieve echtgenoot.

Vandaag leek het erg rustig te worden, dus ik bereidde me eigenlijk al voor op een heel kort dagje toen het om iets na tien uur ineens weer druk begon te worden.
Ook hebben we nog ontzettend gelachen.
De hond van Christoph en Christine was netjes thuis bij moeders achter gelaten. Zo tegen kwart over twaalf dacht ik dat ik hem op de camping zag lopen, maar ik denk nog, neeee dat kan niet, Christoph heeft net verteld dat ze thuis is. Ik had het ook ontzettend druk in het buro dus heb er niet echt op gelet.
Toen belde Christine met de vraag of ik de hond soms had gezien. Ik nog half afwezig, volgens mij niet alhoewel ik wel een hond heb gezien die er op leek, maar dat kan hem toch niet zijn, want die zit bij jullie thuis....
Was dat stuk ondeugd ontsnapt en gezellig naar de camping gelopen, want daar zijn natuurlijk allemaal andere honden en dat is supergezellig! Ze heeft heerlijk met een andere hond en een stel kinderen gespeeld met sneeuwballen vangen hoorde ik later. Voor straf moest ze natuurlijk wel de rest van de middag braaf in het buro blijven. Ze was alleen erg beledigd en wilde niet meer zoveel van Christoph of Christine weten en kwam dus de hele tijd bij mij onder het buro liggen :)

Paul had heel slecht geslapen en dus gehoopt lekker uit te kunnen slapen. Helaas voor hem ging dat dus niet. Ten eerste moest hij nog even een laptop naar de camping brengen, want ik was lopend en wilde niet door de natte sneeuw met een laptop van een klant gaan lopen. Toen ging hij nog even liggen, maar nog geen tien minuten later ging de telefoon. Bij de firma Gschwantler (Intersport bij de lift) wilde het kassasysteem niet en dat is natuurlijk een mega-ramp in een winkel! Vervolgens was er nog een andere ondernemer in het dorp die de zondag maar eens had gebruikt om zijn administratie in te halen en die een virus in z´n systeem bleek te hebben gehaald, waarna er ook weer een aantal campingklanten waren die hulp nodig hadden.
Paul baalde dus heel flink, want van z´n vrije dag bleef er erg weinig over.
Ook ´s middags heeft hij weer het nodige aan werk gehad en daar ik nu natuurlijk niet thuis ben om te helpen, betekent dat ook voor hem hele volle dagen.

We zijn wat dat betreft heel blij dat onze kinderen zichzelf zo goed kunnen vermaken, want voor die twee blijft op dit moment weinig tijd over. Gelukkig krijgen ook zij vanaf woensdag vakantie en dan kunnen ze heerlijk elke dag naar de camping komen om daar lekker met allerlei vriendjes te spelen.

Vandaag kon ik lekker op tijd naar huis. Zo rond kwart over vijf waren vrijwel alle werkzaamheden gedaan, hebben Christoph en ik nog even zitten kletsen en om half zes ben ik netjes naar huis gebracht. Paul had ondertussen wat te eten besteld bij Massimo, wat we om iets over zessen konden ophalen.

De kinderen hebben we om kwart over zeven in bed gestopt (de donderstralen hadden gisteravond tot half elf liggen spelen in bed), waarna ik me op de was en de strijk heb geworpen terwijl Paul heerlijk een filmpje is gaan kijken.

Nu ben ik nog een het wachten totdat de eerste was klaar is, daar zitten mijn broeken in en die wil ik graag morgenochtend gestreken en al uit de kast kunnen pakken. Tja, als je hele dagen van huis bent, zijn dat van die dingen die je ´s avonds moet doen. Per slot van rekening heeft opsparen tot het weekeinde geen nut, dan is het juist het allerdrukst!

Dan ga ik nu ook nog even in het rekeningenprogramma kijken of er nog betalingsherinneringen de deur uit moeten en dan ga ik maar eens een spelletje doen in afwachting van de strijk.