der Nikolaus

Vanochtend nog een beetje nagepraat over Paul zijn belevenissen gisteravond. Daarna nog wat in huis gedaan en toen bleek eigenlijk dat we beiden niet helemaal lekker in ons vel zaten.
Uiteindelijk bleek dat we allebei toch een beetje het gevoel hadden dat het misschien toch verstandig begint te worden om eens naar een auto te kijken. De laatste tijd blijkt dat het in de winter toch lastiger is zo zonder auto en ook voor Paul zijn bedrijfje is het wel erg handig. Het is niet fijn als je van anderen afhankelijk bent om een afspraak te kunnen maken met een klant die wat verder weg woont of waarvoor je spullen mee moet nemen.

Daarom vanmiddag met de auto van Anita richting Kufstein gereden en onderweg allerlei autohandelaren aangedaan. Natuurlijk waren ze allemaal dicht :( De meesten waren zaterdagochtend nog wel open, maar er waren er ook nog een aantal die in het weekend niet eens open zijn! Dat is toch heel anders dan we in Nederland gewend waren.
We weten nu in ieder geval wel waar de handelaren met een interessant aanbod zitten en daar gaan we komende week dan ook maar eens langs. We waren nu eigenlijk best snel klaar met het doorzoeken van het assortiment van de vele autohandelaren. Dat is dan weer handig van het feit dat er geen behulpzame verkopers rondlopen.

Thuisgekomen even uitgeblazen en daarna snel met de kinderen naar het dorpsplein om de intocht van Nikolaus mee te maken.
Dat is echt heel anders dan in Nederland. De sint komt aan op een slee met 2 engeltjes bij zich. Achter de slee liepen 2 jonge krampussen die zich gelukkig heel rustig hielden zodat de kleintjes het niet te eng vinden (alhoewel Joris het er best moeilijk mee had, maar dat had hij het ook met Nikolaus).
Nikolaus las een gedichtje voor dat hij uit de hemel kwam, met z'n bisschopskleren en z'n gouden boek en dat de kinderen bij hem wat lekkers mochten komen halen. De engeltjes hielpen ook mee met het uitdelen van de zakjes.
De kinderen zijn er helemaal blij mee. In het zakje zaten: 1 mandarijn, 1 appel, 2 walnoten, twee handjes pinda's, een kleine choco sint en een pakje maoam. Hartstikke leuk toch? Vanavond mogen ze ook nog zingen en hun schoentje zetten (op verzoek van Sabine) en dan zit er morgenochtend ook nog wat lekkers in hun schoen.

Helaas hadden we daarna te maken met een huilende Linda en Joris. Ze hadden allebei natte voeten gekregen en voelden zich dus helemaal niet fijn. Uiteindelijk hebben we Anita maar opgebeld of zij Linda (en ook Paul en Joris) op wilde komen halen. Helaas was ik zo snugger geweest om de huissleutels in m'n zak te stoppen en niet mee te geven, dus ze stonden voor een gesloten deur. Lang leve de buurvrouw!
Sabine, Sabrina en ik zijn toen nog gebleven want wij wilden de krampussen eigenlijk best wel zien. Helaas is Sabine met haar dikke spijkerbroek op een berg sneeuw gaan zitten net voordat de krampussen kwamen dus wij zijn toen ook maar richting huis gegaan. We waren nog geen 50 meter weg toen we Paul en Katrin (moeder van Sabrina) tegenkwamen. Die waren met de auto gekomen om te kijken hoever het stond met de intocht van de krampussen. Helaas hebben we die dus niet gezien, maar we hadden wel veel lol gehad met het gooien van sneeuwballen en nog veel meer gespeel.

Nu thuis is het weer lekker warm, de kinderen hebben al een heel deel van hun snoepzakje leeggegeten en Paul is bezig met het maken van Fish en Chips.

O ja, had ik al gezegd dat het hier weer sneeuwt? Helaas natte sneeuw, maar een kniesoor die daarop let.

Is een netwerk belangrijk ?

Gisteren ontvingen we weer de nieuwe maandelijkse dorpskrant (met onze advertentie natuurlijk). Achterin stond een uitnodiging voor alle ondernemers uit brixen van de Wirtschaftsobman (de voorzitter van de ondernemersvereniging).
Er zou uit de doeken worden gedaan hoe het met de bouw van de nieuwe lift hier gaat, en een verhandeling over het verleggen van de weg door het dorp.

Altijd een goede mogelijkheid om zo het lokale ondernemerschap eens te bekijken. Tenslotte zijn wij nu ook ondernemer :D Het begon al goed, bij binnenkomst (ik was een van de eersten) kwam ik gelijk in contact met de voorzitter, en die vroeg wie ik was. Na mijn voorstelling "goedenavond ik ben paul leyten, en ben een bedrijf begonnen in de computertechniek..." OH! Ben JIJ dat (dat heb ik dus al vaker gehoord haha) Wat vervolgens weer resulteerde in door de voorzitter weer voorgesteld worden aan anderen. Zo onder andere de vice burgermeester, een lokale bouwondernemer. Heeeeel toevallig, bijna drie jaar geleden was hij onze bouwondernemer die ons heeft afgeraden (op technische gronden) ons droompand te kopen (voor intimi: huis barbara). Waarop ik natuurlijk verklaarde hem te kennen en even ons toenmalige afspraak memoreerde.. Verbluft (is misschien niet het goede woord) was hij gelijk enthousiast.

En zo 1-2-3 ben ik in nog geen 10 minuten weer een stuk bekender geworden in Brixen.
Aan tafel kwam ik te zitten naast de lokale transport ondernemer, en dus de vice burgemeester, en nog een paar "belangrijke" mensen....
De burgermeester kwam ook nog binnen, en hee die herkende me ook weer... Ook dat maakt moet ik zeggen wel indruk.

De verhalen over de lift en de umfahrung waren zeker interessant, meer nog om te merken dat het best wel goed gaat komen met mijn platte oostenrijks. Het merendeel heb ik goed kunnen verstaan ondanks het mompelende praten....

Aan het eind nog zitten praten over de aanbieding die ik heb mogen doen aan de gemeente (niet met diegene met het geld, maar volgens mij met diegene die gaat beslissen :)) ik kreeg het idee dat het best goed gaar komen.

Effin, an het einde kwam de exploitant van het cafe (wan waarom zou je zo'n bijeenkomst houden op een doodsaai gemeentehuis ??) met een briefje, wat heb je gedronken ?? ik blijf dat gewoon waanzinnig vinden dat vertrouwen wat hier nog geldt. (Misschien is dat in Nld ook wel zo, maar daar kwam ik al jaren niet meer in een cafe...)

Maar dan de vraag, is een netwerk belangrijk ?
Ik denk van wel, en ik heb het idee dat ik goed heb zitten netwerken. Een hoop mensen hebben me nu gezien, een paar ook daadwerkelijk gesproken. en ik weet zeker dat diegene die mij net kennen, en gesproken heb, gaan vragen aan bijvoorbeeld de vice burgemeester wie ik was.
En zo... denk ik dat het goed gaat komen!

Paul

AU!!!

Vanochtend mocht ik van Paul lekker uitslapen, dus ik heb tot kwart voor acht in bed gelegen. Toen toch maar er uit gegaan, want ik voelde me vrij wakker.
Joris wilde lopend naar school en omdat ik nu eenmaal van zo'n ochtendwandeling hou, ben ik met Paul en Joris meegelopen. Het was trouwens goed dat we niet op Anita hadden gewacht, want die hield dochterlief vandaag lekker thuis.

Thuisgekomen een kopje thee gedronken om de kou weer uit het lijf te krijgen en vervolgens het huis maar weer eens van onder tot boven stofgezogen. Nog de afwasmachine leeggeruimd en een beker thee gemaakt. Toen ik met de thee voor Paul en mij naar de huiskamer liep, ging het fout. Ik wilde de deur achter me dichttrekken, iets dat ik altijd doe en zonder problemen, maar vandaag mikte ik de gloeiend hete thee over m'n onderarm heen. Au!!!! De bekers heb ik uit m'n handen laten vallen (interesseert me niets of die stuk gaan, maar ze bleven heel) en ben linea recta naar de badkamer gerend om m'n arm onder de kraan te stoppen. Man, wat is dat heeeeeeet en wat doet dat pijijijijn!
Al shakend stond ik met m'n arm onder de kraan terwijl Paul ondertussen aan was komen stormen. Die heeft me na een paar minuten naar de kamer gebracht en vervolgens een bak sneeuw en een washand gehaald om af te koelen. Ook de pot met calendula emulsie naast me om me in te smeren als ik genoeg was afgekoeld.
Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, ik ben uiteindelijk zo'n drie uur lang bezig geweest met koelen en smeren voordat het een beetje te doen was. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo lelijk verbrand heb. M'n arm is nu ter hoogte van m'n pols nog wat dik en rood en zo te zien heb ik twee lichte blaren er aan overgehouden.

De kinderen waren bij thuiskomst flink onder de indruk en begrepen ineens volledig waarom ik altijd loop te gillen dat ze voorzichtig moeten zijn als er hete thee op tafel staat.

Het was vandaag fantastisch weer, daarom wilde ik er ook nog even uit. Dit hebben we maar gecombineerd met boodschappen doen, want we dachten dat er vandaag een goede lego aanbieding bij de penny markt was. Helaas was dit pas per maandag, maar goed, de voorraadkast is weer aangevuld. Ik was jammergenoeg niet in staat om ook nog een wandeling te gaan maken, daarvoor was ik nog te slap. M'n lijf is flink bezig met herstelwerkzaamheden en ik voel me daardoor erg slap en wat koortsig.
Ik denk niet dat ik ermee naar de dokter moet, het voelt al een stuk beter en met veel smeren kom ik er wel.

In de loop van de middag met de kinderen nog kerstkoekjes gebakken die ze morgen mogen gaan versieren. Helaas had ik geen kerstvormpjes (heuh, dat is maf, ik en geen passende vormpjes hebben) maar dat mag de pret niet drukken. Auto's en vliegtuigen, sterren en ronde koekjes zijn ook leuk om te versieren.

Paul heeft vanavond fijn het avondeten gemaakt: salade van chinese kool, kerstomaatjes, komkommer en rode paprika; gebakken aardappels uit de oven; zwiebelrostbraten. De uien waren een ietsje te ver door, maar voor de eerste keer zeker niet slecht. We hebben gesmuld met z'n allen.

Verder was er vandaag ook nog een pakketje gekomen voor Joris en Sabine met daarin voor allebei een leuk sinterklaas kleur en knutselboek en natuurlijk een chocoladeletter. De chocoladeletters zijn heel lief met Paul en mij gedeeld, want wij lustten natuurlijk ook wel een stukje :)
En Sabine heeft eindelijk haar lang verwachte winx-stickers gekregen. Ze is er helemaal dolblij van. Jammergenoeg hadden Sabine en ik niet goed genoeg gekeken en missen we nog 1 sticker (nummer 172). Nou ja, die bestellen we dan nog maar even na.

schootdeksel

Vanochtend werd ik weer met veel moeite wakker, maar leefde weer een beetje op na de ochtendwandeling met Joris naar school. Het was koud buiten. Maar wat vind ik dat toch een heerlijk gevoel, ik kan er niets aan doen. Ook de sneeuw die er nog steeds ligt, geeft me een warm gevoel.

Daarna weer met Anita naar de sportschool geweest en ook vandaag wilde het niet zo heel goed lukken, maar ik was niet zo kapot als maandag gelukkig. Ooit moet het toch eens goedkomen met die conditie van me.

Ook besefte ik me vandaag weer wat een mazzel wij toch hebben. Lieve kinderen, goede relatie, goede gezondheid op een paar niet noemenswaardige kleinigheidjes na en financiële zekerheid in een tijd waarin vele dat niet kunnen zeggen. De nieuwe zaak loopt nog niet hard, maar ook vandaag weer positief nieuws. We mogen de laptop leveren waarvoor Paul een offerte had gemaakt. Gaat niet superveel opleveren, maar wel wat en dat is belangrijk. Ook het geld voor het oppassen van vandaag alweer binnen en dat zorgt er dan weer voor dat we deze week geen spaargeld hoeven gebruiken voor de boodschappen. Al die kleine beetjes zorgen er toch voor dat we weliswaar bij moeten leggen, maar niet de volle 100% en dat voelt goed.

Met een beetje geluk hebben we er straks weer een tevreden klant bij (die na Paul z'n uitleg ervoor heeft gekozen om een Oostenrijks produkt te kopen, alhoewel dat niet het goedkoopste was en zeker niet het bekendste merk) en dat nieuws gaat vanzelf verder.
Ook bij het postkantoor heeft Paul z'n visitekaartje achter kunnen laten, want hij moest daar het abonnement voor de klant overzetten en dat vertelde hij aan de man van het postkantoor die direct wilde weten of Paul in de toekomst misschien ook wat voor hem kon betekenen. Natuurlijk beste man, graag zelfs. Zo kom je langzaam maar zeker toch steeds verder.

Vanavond dan weer de kinders van boven om op te passen. Als ik ze goed strak hou, dan gaat dat prima. Dus ook daar hebben we niet al teveel werk aan. Heerlijk toch.
Helaas houdt deze inkomstenbron over 2 weken ook op, dan is Anita klaar met haar studie. Aan de andere kant ook wel lekker en wie weet mogen we nog wel eens oppassen als ze met haar geliefde weg wil.

Verder moet ik maar eens een briefje gaan maken om bij de camping op te hangen. En nog even denken waar nog meer, want ik wil natuurlijk graag wat extra centjes verdienen in het winterseizoen door op de kinderen van toeristen te gaan passen. Zolang het werk is dat ik vanuit huis kan doen, gaat dat natuurlijk prima.

Deze avond staat voor mij in het teken van heerlijk wat rondsurfen op het internet, spelletje (ZUMA) doen en naar elpees luisteren. Op dit moment staat Flairck op met het album Variaties op een Dame. Het is lichte muziek, Flairck was vooral in de jaren '70 en begin jaren '80 erg bekend en op de twee elpees die ik van ze heb, wordt veel gebruik gemaakt van de panfluit, da's natuurlijk een extra pré.

Paul zit boven te msn-en (op z'n plat oostenrijks met een knul van het campingrestaurant) je lacht je te pletter. Tegelijk ook met onze lieve buurtgenoot Trea uit Wieringerwerf die zonder verwarming en warm water zit. Brrrrrrr, sterkte meis.
Zo komen wij onze avond wel door.

1 opgeruimde kinderkamer

Om maar eens met de buurvrouw te spreken, onze kinderkamer was net een Ausstallung! Ik ergerde me er al tijden te pletter aan, maar de kinderen waren zelfs met dreigementen niet zover te krijgen dat ze hun kamer opruimden.
Nu kon ik me dat goed voorstellen, want de puinhoop was verschrikkelijk.
Ik schrijf was, omdat ik me vandaag eens goed kwaad heb gemaakt.
Nadat de kids naar school waren en ik m'n kopje thee binnenhad, ben ik begonnen met de mega-klus.
Aan het einde van de ochtend was het dan zover, de kamer is keurig opgeruimd, de kledingkast ontdaan van overbodige zomerkleding en te kleine kleding, de bedden weer keurig opgemaakt, de vloer gezogen en gedweild. Het ziet er nu weer keurig uit (behalve onder Joris z'n bed, ssssssssst).
Nu heb ik dan ook de kinderen verteld dat ze elke avond alles weer net zo netjes moeten opruimen als het nu is, anders gaat de rest in een doos voor de arme kinderen en krijgen die het! (met dank aan de inzenders van dit soort ideeën, haha, ze krijgen het al benauwd bij de gedachte) Weggooien is bij mij namelijk geen optie bij goed speelgoed en dat weten ze, daar hoef ik echt niet mee aan te komen.

Vanmiddag samen met Sabine huiswerk gemaakt, terwijl Joris genoot van een heerlijk middagslaapje in z'n opgeruimde kamer.
Toen hij wakker werd, was Sabine net klaar met haar huiswerk en hebben we met z'n allen nog wat gedold en geknuffeld.
Tegen vier uur kwamen we op het idee dat we best nog wel even een sneeuwwandeling konden gaan maken. De sneeuw op de wegen is dan wel weggesmolten, maar de winterwandelweg ligt alweer klaar voor de komende gasten.
Onderweg lekker sneeuwballen naar mekaar gooien en even kijken bij de werkzaamheden voor de tunnel. Dat schiet al aardig op moet ik zeggen, maar ik hoop toch dat ze snel stoppen nu, want de winterwandelweg wordt zo wel heel erg kort als er middenin gebouwd wordt. Ook vraag ik me af hoe de loipe nu gaat lopen, want ook dat gebied wordt flink verbouwd op het moment. Maar goed, we zien wel, volgens de borden langs de weg zou de bouw per 10 december moeten stoppen.

Toen kregen we met z'n allen ontzettend zin in iets lekkers te eten. Paul kwam al aan met Turks. Oh man, dat hebben ze hier dus gewoon niet. Dat is echt jammer.
Na wat heen en weer gepraat besloten we met z'n allen dat we dan maar gingen gourmetten. Snel naar de Billa waar we gehakt, kipfilet, varkensschnitzel en worstjes insloegen. Nog wat komkommer, brood en sausjes erbij gekocht.
Thuis nog een blik lychees en een blik ananasstukjes opengemaakt, kruidenboter erbij gezocht, drankje erbij en wij maar smullen met z'n allen. Heeeeeeeerlijk.
We vonden dat we deze prachtige avondwandeling (wat een hoop kleuren grijs zijn er toch eigenlijk) wel mochten vieren dus weer een mooie gelegenheid om zomaar feestelijk te eten.

Met de stukjes overgebleven vlees nog snel een bouillonnetje gemaakt voor morgen. Dan maken we lettersoep (Buchstabensuppe) met stukjes vlees als voorafje of voor bij het brood. Altijd lekker vinden wij.
Natuurlijk hebben we ook weer de nodige hoeveelheid kaarsen opgebrand deze avond. Dat hoort er gewoon een beetje bij vind ik. Het is zo ontzettend gezellig met deze donkere avonden, kost een vermogen aan waxinelichtjes maar vooruit dat moet dan maar.

Binnenkort gaan we ook onze kerstboom kopen. We hoorden al van de buuv dat het hier gewoonte is om 'm pas de 23e 's avonds als de kinderen naar bed zijn op te tuigen, maar hier houdt dan toch mijn oostenrijker spelen op. Dat vind ik zo zonde van die mooie boom. De kinderen zijn ook blij verrast als er op de ochtend van de 24e ineens pakjes onder de boom blijken te liggen. Dan hoeft die boom niet ook ineens pas te staan.
Ik weet nog dat ik zelf als kind 1 van de leukste dingen juist het optuigen van de boom vond. Dat plezier gaan wij de kids echt niet ontnemen. Ook de buuv zag daar wel de logica van in.
Wij denken dat zij zich misschien nog wel aan ons aan gaat passen wat dat betreft.... :)

Even bijpraten

Gisteren kwam er weer helemaal niets van de blog, want ik had een zieke Paul en een ontzettend zieke Sabine in huis.
De hele dag dus niet veel meer gedaan dan zieken verzorgen, het huis bijwerken en samen lekker naar Eurosport kijken. Daar is op dit moment weer Winterpark op dus heel veel sporten met sneeuw en ijs :) En laat ik dat nu heerlijk vinden om te zien!

Ook fijn met Joris en Sabine een spelletje Lego Creator gedaan, dat onderbroken werd door een spuugpartij van Sabine, maar wij lieten ons niet van de wijs brengen en hebben het gewoon afgespeeld.
Verder hebben de kinderen het kleine kerstboompje dat normaal in de caravan stond voor hun kamer versierd. Ook de rest van het huis is al een beetje aangekleed en we zullen in de loop van de week vermoedelijk ook de kerstboom maar eens gaan kopen. We hebben niet voor niets bij de IKEA al die kerstversiersels gekocht per slot van rekening. En dan zal ik ook eens op zoek gaan naar recepten voor kerstkoekjes. Ik heb nog wat tubetjes met kant en klaar versierspul liggen (met dank aan JO) net ff iets over datum, maar ach het is suiker, dat verkleurd hooguit een beetje.

Vanochtend allebei de kids gewoon weer naar school gebracht. Nou ja, Sabine ging natuurlijk zelf en toen ik Joris op school bracht, was alleen zijn vriend Philip nog aanwezig. Toen ik Joris op kwam halen waren er nog 3 andere jongetjes, de rest was ziek thuis.
Ook weer flink aan de slag geweest in de sportschool vanochtend. Mens, wat viel dat weer tegen na een goeie week niets doen. En dan natuurlijk met m'n eigenwijze hoofd weer gewoon verder met m'n extra kilo's en dat laatste heeft met uiteindelijk wel een beetje opgebroken. Ik kon m'n benen bijna niet meer voor elkaar gezet krijgen.
Gelukkig had ik vandaag de eer om een gratis glas mineralendrank te krijgen en die heb ik dan ook snel ingezet om weer wat op adem te komen.
Ik geloof dat ik nog nooit zo snel een halve liter drinken naar binnen heb gemikt.

Terug naar huis nog even gestopt bij de Pennymarkt voor melk, eieren en een brood. Het brood dat ik eigenlijk wilde was niet meer heel vers, ik verdacht het ervan dat het of van vanochtend heel vroeg was en te lang was afgebakken of zelfs dat het nog van zaterdag was.
Toen een ander brood gepakt en dat was nog warm....

In plaats van de warme maaltijd zijn we tussen de middag dus op ons warme broodje gedoken. Dat blijft toch een genot zo'n supervers brood.

Vanmiddag weer met Joris op bed gaan liggen en daar bleek dat ook mijn lijf toch wel een tikkie van de griep heeft meegekregen, ik werd pas twee en een half uur later weer wakker!

Nog snel naar het postkantoor gereden om de papieren voor de socialversicherung op te sturen (ja, die mensen daar zijn niet zo snel, alleen Paul is nu verzekerd, de kinderen en ik nog steeds niet, zucht....). Ze hadden nog wat extra info nodig. In plaats dat ze dat nou in het eerste pakket formulieren al vermelden, nee dat krijg je pas een paar weken later te horen. Maar goed, dat is het nadeel hier. Ze leven nog een heleboel jaren terug als je naar NL kijkt en dat heeft zo z'n voor- maar ook z'n nadelen.
Paul heeft ook al flink de pest in de dienstverlening van AON. Je kunt ze vergelijken met de KPN van vroeger. Relatief duur en niet echt heel klantvriendelijk zullen we maar zeggen. Wel voor de consumenten hoor, dat gaat redelijk goed, maar bedrijven moeten voor een mindere dienstverlening toch wel heel flink in de buidel tasten en dan nog kan niet alles geregeld worden wat wij willen. En dat terwijl we dat met een privé abbo wel kunnen. Heel erg vreemd.

Vanavond aten we lekker eenvoudig. Gebakken aardappels, spinazie met een scheut echte room (in plaats van die zogenaamde bloep uit zo'n pakje, dat is niet eens echte room), plakjes ei en een wit worstje. Toe een bakje yoghurt met kersensmaak en stukjes.

Toen uiteindelijk met 1 van onze nichtjes in Nl gebeld. Die was namelijk de 24e jarig geweest en door de zieke mensen in huis was ik helemaal vergeten het kind te bellen. Schaam schaam schaam. Zij vond het natuurlijk helemaal niet erg, want ze was toch zoooooo lang geleden jarig geweest (ze is 4 geworden) en nadat ze 20 minuten aan 1 stuk door gepraat had, heb ik maar gezegd dat we nu toch echt op gingen hangen, want ze moest al 20 minuten in bed liggen ;) Wel heel erg leuk om haar weer te horen en wat een verschil met Joris zeg. Ze schelen helemaal niet zo veel, maar zij praat zoveel beter dat is een wereld van verschil.

Nu heb ik dan een uurtje om hier beneden weer even alle weblogs en mail te lezen en daarna gaan Paul en ik nog even het een of andere spel spelen. Daar had Paul al een paar dagen zin in en nu komt het er dan eindelijk eens van.