nieuwe pc

Ik ben blij, ik heb nl. een nieuwe pc.
M'n oude pc was best lief enzo, maar zoooooo vreselijk traag. Een schildpad in de blubber was er nog snel bij.
Dus uiteindelijk, na heel veel geknoei en ge-emmer toch besloten om een nieuwe aan te schaffen.
Het is officieel een 2e handsje, maar dat is niet te merken. Het is een klein, zwart kastje van Dell met bijbehorend zwart, plastic toetsenbord. Echt heel leuk om te zien (eerlijk gezegd interesseert me dat meestal niet zo, maar ik vind 'm echt leuk) en een genot om mee te werken.
Tjonge, wat gaat die internetwereld ineens een stuk sneller en ook het opstarten van programma's duurt niet meer zo lang. Ik heb nu geen tijd meer om een kop thee te zetten terwijl ik de pc opstart. Dat is natuurlijk wel een nadeel, hihi.

Verder heb ik vandaag nog heel leuk zitten msn-en met een echte, originele oostenrijk-ganger en daar word ik toch echt erg blij van.
Zij en d'r familie zijn nog steeds heel blij dat ze de stap hebben gezet en ze hebben het daar erg naar hun zin. Als ik dat zo hoor, dan heb ik ook zo ontzettend veel zin om te gaan, dan zijn de twijfels die ik zo nu en dan heb meteen weg.

Ook heb ik weer flink lopen opruimen en poetsen, want morgenmiddag hebben we weer kijkers. Hopelijk zijn het dit keer toch mensen die iets in het huis zien en een bod durven doen.
Duimen jullie weer mee voor ons?

Avontuur

Als reden voor emigratie noemt vrijwel niemand het avontuur, terwijl dat wat mij betreft eigenlijk wel een wezenlijk onderdeel is van het hele verhaal.

Als kind was ik niet uit de boeken van De Vijf, Schippers van de Kameleon, De dolle tweeling op avontuur te slaan. Ook de strips van Suske en Wiske en de Rode Ridder waren voor mij fantastisch.
Omdat ik natuurlijk De Ridder van m´n achternaam heet, zag ik mijzelf al als een dolende, moedige en rechtvaardige ridder deze wereld van het kwaad redden.
Het avontuur trok toen eigenlijk al.

Toen ik wat groter was, verslond ik de boeken van Karl May over Old Shatterhand (die ik wel erg eo-achtig vond, maar dan wel zeer stoer en dapper) en indiaan Winnetou (dat vond ik nog eens een vent) en ook daar sloeg de fantasie op hol en deed ik met beide heren mee om het onrecht in het wilde westen (en later het midden oosten) te verslaan. Alweer was daar dat avontuur dat boekdelen voor mij sprak.

Nu ben ik 35, ben al heel veel jaren een brave burgervrouw, die behalve haar voorliefde voor hardrock niets heeft dat zich onderscheidt van de gemiddelde mens.
En dan komt het idee van een pension in Oostenrijk.......het avontuurlijk deel van mij roert zich meteen en de fantasie slaat alweer op hol.
Dit keer weliswaar sterk geleid door het verstand, want tja met man en vooral 2 kinderen mag het avontuur er wel zijn, maar we zijn graag goed voorbereid.
Ik durf nu eindelijk toch te bekennen, dat naast alle andere redenen die er zijn voor emigratie 1 hele belangrijke is voor mij en dat is toch echt

AVONTUUR

Lente!

Tjonge jonge, het wordt nu weer echt lente. Vandaag weer sinds tijden de hele dag de buitendeur open gehad zonder dat er meteen van die regendruppels naar binnen kwamen vallen. Mensen wat een lekker weer was het toch. De krokussen staan alweer mooi te bloeien en de rest van de voorjaarsbloeiers doet ook z´n best om weer mooi te gaan staan wezen.

In Oostenrijk ligt nog steeds veel sneeuw, maar ook daar komt de lente er langzaam aan door. ´s Middags is de sneeuw al aardig papperig hoorden we en de temperaturen stijgen ook daar langzaam maar zeker.
Het is maar goed dat Paul komend weekend al gaat om nog 1x te skiën, want als het zo doorgaat is het over een week of 2 niet meer fijn op de sneeuw.

Ik ben heel benieuwd hoe ik het volgend jaar om deze tijd van het jaar ervaar. Ik vermoed dat we de winter dan langzaam maar zeker toch een klein beetje zat gaan zijn :-D

Sehnsucht nach Österreich

Sehnsucht wordt in het woordenboek vertaald met `hunkering´.
En dat is vermoedelijk ook zo´n beetje de juiste vertaling. Een soort heel heftig verlangen naar....
En daar heb ik momenteel weer last van. We zijn pas een week terug, maar het lijkt alweer een paar maanden, echt maf. En dan natuurlijk het feit dat mijn liefste echtgenoot komend weekend met collega´s nog lekker een lang weekend gaat skiën, maakt het er voor mij niet leuker op (grmpf).

Verder vandaag weer lekker Duits geoefend en het viel alweer tegen hoeveel ik eigenlijk vergeten ben. Ik kan me vrij aardig redden, maar heb toch nog een behoorlijk beperkte woordenschat.


Zo, en daar ging de telefoon. Oma voelt zich zodanig rot dat ze naar het ziekenhuis wil, dan is Oostenrijk ineens een stuk minder belangrijk kan ik je vertellen. Gelukkig zit m´n schoonzus al bij d´r en de dokter is onderweg, goed om te weten.

Verder wil ik nog even laten weten, dat ik het hartstikke leuk vind dat er zoveel mensen zijn die m´n blogjes lezen. Al doe ik het voornamelijk voor onszelf, toch is het erg vleiend om te weten dat er mensen zijn die dagelijks eventjes komen kijken of ik alweer wat geschreven heb :-)

Morgen wordt het weer vervolgd.