Lekker weer

Vandaag was het weer lekker weer.
Vanochtend om kwart voor acht m´n bedje uit, zodat ik ook nog even lekker uitgebreid kon douchen voordat ik aan de slag moest.
Om 8 uur zag ik de buren van het sporthotel alweer aan de slag met de tennisbanen. Die worden weer uitgebreid onder handen genomen om klaar te liggen voor het komende seizoen. De gasten tennissen nu nog binnen, maar willen dat natuurlijk veel liever buiten doen.

Iets over half negen ben ik maar weer eens richting camping gelopen, omdat ik eerst nog even langs 2 plekken wilde om te kijken of daar gasten waren die zich nog niet hadden aangemeld.
Natuurlijk had ik m´n neus nog niet laten zien of ik werd alweer aangehouden door een campinggast die wat wilde vragen. En tja, dan is het zo 9 uur en moet het buro open.
Lekker een volle ochtend gehad. Niet te druk, maar lekker afwisseling tussen buiten en binnen bezig zijn. Toen ik om 11 uur weer naar huis ging, was ik er weer helemaal vrolijk van.
Thuisgekomen lekker met een bak thee en een boek buiten gaan zitten, terwijl de kinderen lekker aan het spelen waren en de mensen bij het sporthotel nog steeds met de tennisbanen bezig waren. Nadeel van ernaast wonen is, dat je eigenlijk een beetje naast je chef woont (als die er bezig is tenminste). Omdat we een klein probleemgevalletje hadden op de camping werd ik dus ook meteen bij het hek geroepen om daar nog even over verder te babbelen. Ach, moet kunnen.

Tussen de middag hebben we lekker buiten broodjes met warme leverkaas gegeten. Erg lekker vinden wij en ook nog eens lekker makkelijk.
Na het eten zijn de kinderen weer gaan spelen, Paul was aan het programmeren geslagen en ik zat nog even m´n boekje te lezen.
Helaas voor Paul was z´n batterij vrij snel op, maar toen is hij samen met Sabine maar weer eens de mountainbike gaan proberen. Joris reed continu op z´n skeelers van het heuveltje achter het huis af, waarbij ik ontzettend gelachen heb door de capriolen die hij uithaalde. Ook had de kleine man natuurlijk toeschouwers vanaf de tennisbanen, dus Joris deed erg z´n best om lollig te zijn ;-) Het is me d´r 1 die zoon van mij.

Zelf ook nog maar even vlijtig de ramen gaan lappen, dat was ook weer eens nodig, want de hoeveelheid handen die erop zat, was toch wel erg groot aan het worden.
Toen nog even met de kinderen bij de omgevallen boom bij ons in de tuin gespeeld. Daar kunnen ze namelijk fantastisch op klimmen, maar die kinders van ons zijn een beetje bang uitgevallen wat dat betreft, dus ze wilden daarbij continu onze hulp hebben.
Voordat we het wisten was het alweer bijna 4 uur en moest ik weer naar de camping.
Vanmiddag was het erg rustig en ben ik dus ook nog ruim een half uur bezig geweest met het opharken van de zooi rondom de vuilcontainer.
Ondertussen nog wat klanten geholpen en ook gezellig met een aantal duitsers staan praten. Er zijn er al een aantal die denken dat ik de nieuwe platz-wart ben, omdat ik ook zoveel van dit soort klusjes doe. Ach een mens moet toch bezig blijven, anders ga ik me misschien nog vervelen, haha.

Om zes uur belde Paul of hij me op kon komen halen. Hij had zich met het koken een ietsje verrekend en het eten was eigenlijk al helemaal klaar.
Snel nog even een gast die zich nog niet heeft aangemeld een briefje onder het autoraam geschoven en vervolgens snel terug naar de ingang waar Paul en Joris me even later ophaalden.
Paul had een heerlijke zwiebelrostbraten gemaakt met gebakken aardappeltjes en een komkommersalade. Toe een likijsje en wij waren weer helemaal voldaan.
Toen nog even een stukje gaan rijden (we wilden eigenlijk lekker gaan wandelen, maar het regende....) en thuisgekomen een kopje thee genomen met daarbij een Rafello of zoiets. Sabine had die voor ons gekocht om te tracteren, dat wilde ze zo graag. Vinden wij helemaal niet erg :D

En nu weer lekker aan de avondroutine. Paul aan het programmeren, droger aan en ik ik lekker een blogje aan het produceren.
Ik ken vervelendere manieren om m´n avond door te brengen.

natte kont

Vanochtend eerst lekker tot 8 uur uitgeslapen. Daarna moesten Paul en Sabine snel uit bed, want ze hadden met z´n tweetjes een afspraak bij de familie Baumgartner.
Paul bij de heer des huizes en Sabine bij de vrouw des huizes. Mevrouw Baumgartner had namelijk de vorige keer zelfgemaakte paasknutsels meegegeven en daar was Sabine zo van onder de indruk, dat ze dat ook zo graag wilde leren.
Sabine is helemaal platgeknuffeld en natuurlijk ook weer stinkend verwend met allerlei knutseldingetjes die ze weer mee mocht nemen. Ook kwam de kleindochter van de familie langs en die blijkt in de parallelklas van Sabine op school te zitten. Ze hebben al half en half afgesproken dat ze een keer met z´n allen gaan wandelen als het weer meezit en dat ze ook wel een keer samen naar het zwembad kunnen gaan. We zijn heel benieuwd!

Ikzelf ben vanochtend eerst de camera maar weer eens gaan testen en ben daarna in huis aan de slag gegaan. Voordat ik het wist waren Paul en Sabine weer thuis en zijn we boodschappen gaan doen. Wij zitten voorlopig wel weer goed.
Daarna snel gaan koken. We hadden gehaktballetjes, spinazie a la bloep en röstirondjes. Toe een ijsje of een bakje vanillekwark. Ondertussen was ook Sabrina weer gezellig aangeschoven en die at natuurlijk ook een toetje mee ;)
Na het eten is Sabine bij Sabrina gaan spelen en hebben Paul en ik even uitgebreid uitgebuikt. Joris was buiten gaan spelen en even later kwamen de meiden daar ook weer spelen. Toen er weer ruzie was, hebben we Joris maar op bed gemikt en die was ook binnen 1 minuut in slaap. Hoezo ik ben niet moe....

Rond drie uur belde Christoph of ik misschien om 17.00 uur op het buro kon komen, o nee, het hoeft niet ik kan eigenlijk zelf wel.... zucht.
Meteen maar eens gevraagd wat we nou van het weekend doen, want dat ik anders een afspraak met een vriendin maak. Toen werd mij letterlijk verteld dat ik DAT dus wel kon vergeten....
Even later werd ik alweer door bovenstaande figuur gebeld dat ik morgen weer moet komen werken en dat we voor de paasdagen even moeten kijken welke uren we open gaan.
Om 2 minuten voor vier belde meneer alweer (hij heeft niets beters te doen geloof ik) met de vraag wat ik aan het doen was. Nou, ik zit in de tuin te kijken naar m´n buurman (broer Jürgen van het sporthotel) die z´n zwembad aan het schoonspuiten is.
Nou, hou daar dan maar mee op en kom meteen hierheen, ik heb je nu hier op het buro nodig.....
Ik ben dus met Joris die kant op vertrokken.
Sabine was ondertussen met Sabrina en familie naar Söll vertrokken om een bezoekje aan Anita te brengen en Paul ging (na ons op de camping afgezet te hebben) naar Kitzbühel om te controleren of de sauna daar het nog steeds deed.

Nadat Joris en ik ons al een uur prima hadden vermaakt (stroom afgelezen, gasfles weggezet, rekening gemaakt enz.) kwam ook Sabine aanwandelen. Ze was weer terug uit Söll en kwam ons lekker gezelschap houden. Sabine en Joris gingen samen spelen terwijl ik de camera test die bekenden van ons uitvoerden (dank dank allemaal) aan het bekijken was.
Tegen kwart over vijf kwamen Joris en Sabine weer terug met een Joris die ontzettend nat was. Ze waren de Schusterbüchel (campingbergje) opgelopen en Joris was natuurlijk uitgegleden en had behalve natte sokken en laarzen ook een natte kont.
Tegen half zes wilde hij zich in het buro gaan staan uitkleden terwijl ik net met klanten bezig was. Toen heb ik ze naar huis gestuurd, want ik had geen schone kleren mee natuurlijk en Joris in z´n blote gat rond laten lopen, gaat me ook iets te ver.
Ik heb ze verder niet eens weg zien gaan, want ik was bezig, maar Sabine had het allemaal keurig verzorgd. Wat hebben we toch een grote, knappe dochter.

Even na zessen, toen ik net het buro afsloot, kwam er nog een duitse campinggast (de enige duitser met internet op de camping) die z´n stroom was uitgevallen omdat hij met electriciteit had lopen knoeien en twee verkeerde kabels op mekaar had aangesloten, hihi.
Daarna weer naar huis gelopen waar ik de kinderen al voetballend met de buurkinderen aantrof.

Op de tennisbanen van het sporthotel werd ook weer hard gewerkt door de mannen, waarop Joris natuurlijk weer naar Christoph begon te gillen. Jürgen stond zich overduidelijk af te vragen hoe die twee mekaar nu weer kenden, maar goed dat weet hij ondertussen vast ook wel.
Toen ben ik maar aan ons avondeten begonnen: semmeltjes met grillworstjes. Lekker samen met de kinderen gegeten, alhoewel ik ook toen weer 2x gebeld werd door de chef.
Rond kwart over zeven kwam Paul ook weer thuis. Hij begon toch wel honger te krijgen. Jammer genoeg voor hem had ik niet op hem gerekend met het eten en waren de worstjes dus allemaal op...
Tegen acht uur de kinderen weer in bed gelegd en na heel veel ge-emmer slaapt zelfs Joris nu (het was ondertussen ook zo´n beetje half tien voordat die sliep).

Paul is weer hard bezig met het programma dat hij voor de camping moet schrijven, want dat gaat nog heel wat uren kosten voordat dat klaar is.

campingprogramma

Vandaag maar eens flink aan de slag geweest in huis. Dat moet per slot van rekening ook zo nu en dan gebeuren.
Paul moest weer op tijd bij een klant zijn en de kinderen hebben het huis op z´n kop gezet. Over dat laatste ben ik flink tegen ze uitgevallen, want er is niets zo vreselijk als aan de ene kant opruimen en aan de andere kant de puin weer terug te zien komen. Ik heb er al zo´n hekel aan.
Maar goed, nadat ik echt boos was geworden, hebben ze hun rommels weer netjes opgeruimd.

Tussen de middag een ovenschotel in laagjes in mekaar geflanst van allerlei restjes die we nog hadden. Het smaakte nog goed ook, dus daar was ik dan weer heel blij mee.
Na het eten met Paul nog zitten brainstormen over een nieuw programma voor de camping. Christoph had Paul gevraagd of hij niet iets kan schrijven zodat hij belangrijke gegevens snel in een PDA op kan zoeken en niet continu heen en weer moet bellen of rijden naar het buro. Ook had hij gevraagd of het mogelijk was dit te koppelen aan het administratieprogramma wat op dit moment op de camping gebruikt wordt.

Dit laatste kon niet, het programma is al flink oud en niet geschikt om gemakkelijk te gebruiken in zo´n applicatie.
Alles flink doorgesproken met mekaar en vervolgens richting camping gereden.
Daar aangekomen van Christoph gehoord dat moeders en broer allebei flink onder de indruk waren van de mogelijkheden van de camera, dus we zijn benieuwd wat dat gaat worden.
Ook het hele idee van het nieuwe programma met Christoph doorgesproken en die is er heel enthousiast over. Wel moet het natuurlijk nog even overlegd worden met de familie, want tja het gaat natuurlijk wel over geld, al leveren we hem het programma tegen een spotprijsje omdat hij onze betatester mag worden :) Dat betekent dus dat hij er ook de nodige tijd in zal moeten steken om ons verder te helpen.

Daarna weer snel naar huis, want de kids waren alleen en daar snel verder met het uitzoeken van het een en ander.
Toen lekker een broodje gegeten (nou ja 1, Sabine bleef gaan met de boterhammen met nutella) en daarna weer aan het werk.

Kinderen weer op tijd in bed gelegd, want we hebben gemerkt dat ze echt een stuk beter functioneren als ze rond half acht in bed liggen. Er wordt echt niet langer geslapen als we ze later op bed leggen, dus dan heeft het ook geen nut. Ze (en dan vooral Joris) worden er alleen maar chagerijniger van.

Paul is zich de hele avond al een slag in de rondte aan het werken om de databank goed te krijgen en ik heb me net door een duitstalige wetstekst heen gewerkt. Leuk om zoiets weer eens te doen, maar echt helemaal goed hoogte van de materie kan ik niet krijgen, omdat ik het gevoel heb dat hetgene dat wij willen toch weer net ff anders is. Maar dat geeft niets, we zoeken morgen gewoon weer verder.

Sneeuw

Toen we vanochtend wakker werden, sneeuwde het al een tijdje. En op dit moment dwarrelt het nog een beetje na.

Paul moest alweer vroeg bij een klant zijn (half 8) en de kinderen en ik hebben heerlijk uitgeslapen.

Tussen de middag heeft Sabine gekookt, met wat hulp van Joris (voor het snijwerk) en mij. Ze had bedacht dat we lekker gebakken aardappels, gehaktballen en een salade van ijsbergsla, tomaat, komkommer, feta en ei, met daarover wat olijfoliedressing moesten eten. Goed idee vonden wij en het smaakte fantastisch! Ik heb al gezegd dat ze nog een keer mag koken deze vakantie, hihi.

Verder is er niet veel te melden, behalve dan dat we met z´n allen nog naar de camping zijn geweest om de camera te resetten. Paul en ik op het dak om het ding er af te schroeven en vervolgens weer op te hangen.
Ook heeft Paul nog even een snelle demonstratie van de camera moeten geven aan moeder Widauer en broer (van Christoph) Jürgen. We konden niet al teveel hoogte van ze krijgen, maar goed, dat merken we later wel.

De kinderen waren ondertussen in het restaurant wat te drinken gaan halen, die hadden flinke dorst gekregen.
Nadat iedereen uitgebreid gedag was gezegd door Joris zijn we snel weer naar huis gegaan en hebben weer lekker brood gegeten.

Om half acht de kinderen in bed en verder eigenlijk niets.
Paul is met z´n laptop aan het vechten, die na een wijziging ineens helemaal niets meer wil.....HELP!

druk dagje

Vanochtend ging de wekker weer om kwart over zeven, want ik moest nu eenmaal om 8 uur beginnen. Paul kon lekker uitslapen......dacht hij.
Zijn telefoon begon namelijk om iets na half acht geluid te geven. Of hij om 9 uur even langs kon komen. Dus die moest ook snel z´n bed uit.
Ik ben om kwart voor acht weggegaan en Paul dus een uurtje later. De kinderen hebben zichzelf de hele ochtend hartstikke lief vermaakt. Dan zijn we echt blij dat Sabine al zo groot is, want die past in dit soort ´noodgevallen´ netjes op Joris.

Paul is het grootste deel van de ochtend bij z´n klant bezig geweest en ik heb me weer te pletter opgeruimd. Maar om iets over 12 was ik klaar met het ruimen van het hele campingterrein. Pffffffff.
Thuisgekomen had Paul een heerlijke snelle rijstmaaltijd gemaakt, die we met z´n viertjes heerlijk hebben opgesmuld. De vingers gingen er zowat bij op.
Om 1 uur moest Paul bij z´n volgende klant zijn. Om kwart voor 2 ging ik met de kinderen naar de camping, want ik moest weer gaten gaan vullen. De kinderen hebben eerst heel lief geholpen en waren ontzettend verwend door een campinggast. Ze kregen allebei een zakje met dropjes.
Zelf heb ik natuurlijk ook nog met allerlei gasten staan praten, tja dat krijg je als je zo zichtbaar bezig bent. Wel erg leuk.
Ook kwam er iets na 3-en nog een caravan aan, die ik gelukkig meteen heb kunnen helpen met een staplaats, want de mannen waren allemaal aan het werk bij het sporthotel waar de tennisbanen weer klaargemaakt worden voor het komende seizoen.

Rond half vier kwam Paul ook langs om even te kijken hoe het ging en hij heeft meteen de kinderen meegenomen. Hij moest zelf wel naar een klant om 4 uur, maar dan konden de kids weer lekker thuis spelen en wat drinken, want dat heb ik nu eenmaal niet staan op de camping.
Om kwart over vier werd het buiten toch wel koud zonder jas en had ik ook erg behoefte aan een bakkie thee. Die gemaakt en daarna de prutzooi die ik met m´n modderschoenen in het buro had gemaakt maar eens opgeruimd.
Tien voor vijf het buro maar eens open gegooid en weer wat mensen kunnen voorzien van info en gasflessen. Tegen half zes kwam Ton ook nog even langswaaien om z´n urenstaatje in te vullen (doe ik ook altijd) en even daarna kwam Christoph langs om te kijken of het allemaal goed ging.

Om 6 uur de tent weer dichtgedaan, want Paul en Joris stonden voor de deur om me op te halen.
Nog even wat frikandellen en een bakje pindasaus bij Ton en Anneke gehaald en die lekker thuis met brood opgegeten.

Na het eten nog even lekker met z´n vieren gedold en niet al te lang daarna de kinderen in bed gelegd. Nu (20.30 uur) maar eens gezegd dat ze nu echt moeten gaan slapen.
Zelf zitten we weer lekker achter de pc met flink hard Aerosmith met Get a Grip aan.

Wat is dat buiten werken toch lekker voor een mens, ik ben weer helemaal rozig.

Wat wonen we hier toch mooi

Over de ochtend valt eigenlijk niets te vertellen, behalve dan dat ik asociaal uitgeslapen heb. Heerlijk.
Tussen de middag weer lekker broodjes gegeten en daarna jassen en wandelschoenen aangetrokken en de berg op! Het weer was vandaag weer fantastisch.
We zijn de Buchberg opgelopen en hebben een paadje richting Buchau genomen. Lekker door het bos, over een sneeuwplaat en een stuk over de weg gelopen.


Natuurlijk ook nog even op een bankje gezeten om van onze omgeving te genieten. Sabine en Paul lieten zien dat ze evenwichtskunstenaars zijn door op een schuin deel van de berg over een daar liggende boomstam te lopen. Toen de kinderen dorst kregen hebben we het bovenste laagje van de nog liggende sneeuw geveegd en daaronder nog wat goede sneeuw vandaan gehaald om dat te eten tegen de dorst.
Na een goed uur lopen, kwamen we ook een klein beekje tegen waaruit we allemaal lekker gedronken hebben. Er is niets zo lekker als water drinken uit een bergbeekje.



Natuurlijk werd ik weer gebeld of ik misschien toch vanmiddag kon komen werken.
En ik zou ik niet zijn als ik geen ja zou zeggen. Daarom weer tijdig naar beneden gelopen. De kinderen hebben ook nog even gespeeld in een speeltuintje op de Lauterbach. Sabine bleef daar nog even in haar eentje spelen toen Paul, Joris en ik nog een klein stukje de berg opliepen om van het uitzicht te genieten. Paul en Joris hebben toen lawine gespeeld door een ijsbal de berg op te gooien die dan weer met een noodvaart naar beneden kwam rollen.

Thuisgekomen allemaal een bierpul met siroop leeggedronken.
Joris had toen meteen buikpijn, want hij had veel te snel gedronken. En hij was natuurlijk ook hartstikke moe van onze spannende wandeltocht. Die was binnen 5 minuten in slaap, waarna Paul en ik snel naar de camping vertrokken terwijl Sabine een tak met een mesje aan het ontvellen was.
Paul moest nog even iets voor Brixnet doen en ik natuurlijk gewoon werken.
Ondertussen afgesproken dat we na het werk in de auto zouden stappen en een rondje zouden gaan rijden en dan natuurlijk heeeeel toevallig bij de McDonalds uit zouden komen.

Daar lekker gegeten en ondertussen kreeg ik te horen dat ik morgen om 8 uur weer aan mag treden om vuilnis te verzamelen.
Via de Wildschönau en het Windautal naar huis gereden en weer stinkend genoten van onze prachtige woonomgeving. Wat een ontzettend goede beslissing hebben we toch genomen om hier te gaan wonen.
En nu gaan we lekker genieten van een fijne avond samen.

Gezellig, maar niet echt iets voor mij

Gisteren eerst ´s ochtends op de camping gewerkt, vervolgens daar gebleven om de nieuwe caravan van m´n schoonouders op een tijdelijke plek te zetten en natuurlijk te bewonderen. Hij is een stuk ruimer dan de vorige echt een giga verschil.
Toen zijn opa Nanno en (opa) Jan, die samen de caravan hadden gebracht, bij ons komen lunchen en daarna weer richting Nederland vertrokken.

Het was de hele dag prachtig weer dus wij vonden het niet zo erg dat we op de camping rondliepen.
´s Middags zijn we de draaibare camera gaan installeren. Daarbij hebben de kinderen de hele middag heerlijk buitengespeeld en zichzelf veel te nat gekledderd. Daar waren we niet blij mee want we hadden geen droge kleren bij ons en buiten de zon is het best nog koud.
Christoph was behoorlijk enthousiast, alleen kwam van hem ook meteen de vraag of we geen problemen zouden kunnen krijgen met het feit dat je natuurlijk gezichten van mensen goed kunt herkennen. Dat zou in verband met de wetgeving wel eens een probleem kunnen zijn. Paul gaat dit uitzoeken, want in Kitzbühel hangen ook allemaal camera´s en ook daar kun je gezichten van mensen makkelijk herkennen, maar ja of het legaal is, weten we natuurlijk niet.

Om vijf uur nog even een uurtje dienst gedraaid en toen lekker naar huis gelopen.
Paul had ondertussen een zalige bak spaghetti in mekaar gedraaid, dus dat was weer smullen.
Kwart over zeven belde Christoph dat ik zondag toch niet hoefde te werken. Hij wist natuurlijk dat ik ´s avonds ging stappen en ook dat ik liever niet wilde werken. Ik was erg blij met deze mededeling kan ik vertellen.

Om half acht heeft Paul de kinderen op bed gelegd, want ondanks dat het vakantie is, zijn ze tegen die tijd eigenlijk erg aan hun bedje toe.
Joris sliep al voordat ik wegging.
Paul heeft me om iets over 8 weggebracht, we hadden om half negen afgesproken op station Kirchberg.

Daar zat Renata al te wachten en na even gekletst te hebben, kwam ook Simona aan vanuit Hopfgarten. Nino (die het hele uitje had georganiseerd) was er niet, ze kon ineens niet....
Toen naar de Tiroler een disco in Kirchberg. Die ging natuurlijk pas om half tien open, dus wij weer terug naar het station, want we verwachtten ook nog mensen uit Kitzbühel en die trein kwam pas om 9 uur aan.
Daar bleek ook maar 1 iemand te zijn, terwijl we er minstens 2 verwachtten, dus dat viel ook een beetje tegen.
Maar goed, niet getreurd, weer op ons gemakje teruggelopen naar de disco. Onderweg kwamen we de 2 anderen tegen die we ook nog hadden verwacht. Die waren met de taxi gekomen en dat maakte 6.
Toen nog even een rondje gewandeld en door naar de Tiroler.
Daar bleken we de eersten te zijn aaaaargh! Een plekje uitgezocht, foto´s van mekaar gemaakt en flink zitten ouwedeuren.
1 glas spritzer en 1 glas whiskey-cola verder werd Petra de dansvloer opgetrokken. Oh, wat heb ik daar een hekel aan. Ten eerste stond er verder om en nabij niemand en ik kan ook nog eens niet dansen, dus ik voelde me ernstig opgelaten.
Na 1 liedje ben ik snel weer terug naar de tafel gegaan en heb me met nog een glas whiskey-cola nog wat moed ingedronken. Natuurlijk kreeg ik er een rietje in (zodat ik sneller dronken kon worden....hahaha, daar is bij mij wat meer voor nodig) en ik heb het dan ook heel stoer door het rietje opgedronken.
Toen moest ik persé weer komen dansen en dat heb ik onder groot protest dan ook maar gedaan. Ik ben ingewijd in de kunst van het dirty-dansen (tegen mekaar aan, haha, lachen met meiden onder mekaar) en weet nu zeker dat ik voor dat soort dingen echt geen gevoel heb.
Om 1 uur had ik het helemaal gehad. Ik was niet moe, maar ik had al 3 kwartier muziek moeten aanhoren die ik geen muziek kan noemen en dan kon die dj ook nog eens ontzettend slecht mixen naar mijn smaak. Paul is me dan ook op komen halen, waarna we tegen een uur of 2 zijn gaan slapen.

Ik heb met Simona afgesproken dat wij nog een keer met z´n tweeën naar Westendorf gaan om te stappen. Wel hebben we afgesproken dat we dan niet te vroeg gaan, zodat ik met m´n ouwe lijf niet tussen al die jonkies van 15-16 hoef te staan.
Dan voel ik me toch wel een beetje oud hoor. Simona is pas 20, die heeft er verder geen moeite mee, maar vond het ook niet erg om wat later te gaan. Ben heel benieuwd wanneer het gaat worden en hoe het daar is. Ik vrees toch dat ik nooit een disco-typje ben geweest en ik vrees ook dat ik het nooit ga worden, maar goed, wie niets probeert.....