Van alles en blog wat

Vanochtend weer met veel moeite de kinderen uit bed getrokken. Het is toch ongelooflijk dat ze het elke keer weer lukt om op vrije dagen vroeg hun nest uit te zijn en als ze naar school moeten, kost het steeds weer moeite om te eruit te krijgen. Nou ja, het zij zo.

Ik ben niet gaan sporten omdat ik behoorlijk wat last heb van m'n bekken en m'n onderrug. Het leek me gewoon niet verstandig. Ik denk dat het langlaufen en in de sneeuw rollebollen van gisteren een ietsje teveel van het goede is geweest.
Gelukkig hoefde ik niet maar een beetje voor me uit te staren, want het huishouden was zo vriendelijk geweest om in al z'n rommeligheid op mij te blijven wachten (snif, snik, snotter).
Tussen de middag lekker een pannekoekentaart gegeten. Daar is nu nog een flink stuk van over, want als je alles met volkoren en roggemeel gemaakt hebt, dan vult dat een stuk meer dan met bloem alleen. Geeft niets, dan hebben we nog wat over voor een andere dag.

's Middags de kinders in bed gemikt want die waren allebei ontzettend moe. Zelf ben ik naar de kelder gegaan om daar de was weer een stukje weg te werken en toen ik een uurtje later bovenkwam, bleek dat de kinderen vrijwel niet geslapen hadden, want buurmeisje Linda was zo vrij geweest om op de kinderkamer te gaan spelen en Sabine had haar niet weggestuurd.
Nou, ik dus wel. Man wat was ik boos zeg.

Paul was ondertussen weer hard bezig op de camping om daar nog het een en ander op orde te brengen, het lijkt wel een gebed zonder einde, maar volgens Paul is hij daar nu echt bijna klaar.
Om kwart over vier zou Paul opgehaald worden om naar Kufstein te gaan, zodat hij ons 'nieuwe' autootje op kon gaan halen.
Helaas waren ze nog maar net bij Hopfgarten toen hij gebeld werd: het onderdeel dat benodigd was voor het maken van de ABS was niet aangekomen waardoor het niet meer ging lukken vandaag. Maandag weer een nieuwe kans. BAH, dat vond ik echt niet leuk en ik was al niet in een al te best humeur door de pijn in m'n lijf dus het humeur was bij mij op dat moment onder het nulpunt.

Na een snelle avondboterham moest Paul weer naar de camping om een nieuw lid van Brixnet aan te sluiten en hebben de kinderen en ik lekker met z'n drietjes op de gitaar gespeeld en Bruder Jakob gezongen. Om kwart over acht was ik net bezig de kids naar bed te brengen toen Paul ook weer binnengestormd kwam. Dus samen de kinderen in bed gelegd, rommels in de huiskamer opgeruimd en nog een beetje zitten brainstormen.
Kwart over tien vonden we het welletjes. Per slot van rekening staan Koen en Wim morgenochtend vroeg weer voor ons neus, dus we willen wel graag een beetje slaap kunnen pakken.

koud langlaufen, in de sneeuw rollebollen en kinderen...

Paul en ik hadden afgesproken dat we vandaag weer eens zouden gaan proberen te langlaufen. Om 10.00 uur vanochtend hebben we dat dan ook gedaan.
Met de ski's een stukje lopen zodat we bij ons tegenover (helaas ligt er een spoorrails tussen) konden starten. Het was weer flink wennen, vooral omdat we het natuurlijk nooit echt geleerd hebben.
Buiten was het erg wisselend. Koud en mistig, maar ook met een lekker zonnetje. Ik voelde me alweer ronddolen in zo'n vakantiebrochure. Wel was het koud! Ik had een winterhardloopbroek van Paul gekregen, maar die hield me niet warm. Toen ik thuiskwam, waren m'n benen toch echt enigszins bevroren. Ze deden pijn en tintelden als een gek. Volgende keer trek ik gewoon m'n skibroek aan, of dat nu minder mooi staat of niet, dit vond ik niet leuk.
Al met al hebben we een goed half uur op de latten gestaan, toen had ik het erg koud en moest natuurlijk naar de wc dus weer lekker naar huis. Daar flink opgewarmd met een kop hete thee en na een half uurtje ging het wel weer.

Vanmiddag zijn we met de slees en de kinderen gaan lopen. Eerst even kijken of Joost en Hiroko thuis waren, want daar wilden we ook weer eens langs, maar die waren er niet. Hoogst waarschijnlijk stonden die op de lange latten op de berg.
Dus toen de forstweg op en het bos in. Daar heerlijk in de dikke laag sneeuw gelopen en vervolgens bij de campingberg (zo noemen wij de oefenheuvel altijd) met de slee naar beneden.
We hebben daarbij gegild van het lachen, want met onze slees (met van die ijzers) zak je volledig weg in zo'n dik pak sneeuw. Dus we zijn gewoon lekker in de sneeuw gaan rollen en lopen. Uiteindelijk is Joris nog behoorlijk hard naar beneden gesleed. Hij zat zodanig dat hij zich kon laten vallen op het moment dat hij te hard ging, maar het ging gelukkig helemaal goed.
Ik geloof niet dat Paul zo blij met mijn optimistische actie was. Hij heeft op datzelfde stuk een kind naar beneden zien sleeën en z'n been in stukjes zien breken tegen een paal die daar stond. Nu was toen de piste geprepareerd en dan ga je een stuk harder. Dan had ik Joris ook echt niet alleen laten gaan.

Daarna zijn we op de camping ook nog aan het sleeën geweest. Het pad waar wij aan stonden is namelijk vrijwel altijd bevroren. Vreselijk als je naar de wc moet (vooral 's nachts) en je glijdt continu onderuit, maar heel erg leuk als er (vrijwel) niemand is en je gaat er met de slee vanaf. De kinderen hebben ook nog op een grote sneeuwberg daar gespeeld (dat heb je met zoveel paden, die moeten toch geruimd worden) en daarna zijn we het dorp ingegaan.
Eigenlijk wilden we een warme chocolademelk gaan drinken bij het dorpscafé van Bernd en Sylvia, maar die waren dicht. Toen richting huis gegaan en onderweg bleek dat café Koller (van de oma van Jennifer uit Sabine haar klas) open was. Toen hebben we daar heerlijk een bak warme chocolademelk gedronken en er een stuk warme apfelstrudel bijgenomen.
Ook kregen we een biertje aangeboden dat ik natuurlijk niet hoefde, maar Paul wel en hebben we nog een tijdje met Dini Koller gepraat. Dini is Limburgse, maar woont al 37 jaar in Brixen. Ze was met een Oostenrijker getrouwd en dan blijf je wel hangen ook al is manlief niet meer onder de levenden. Ik mag er binnenkort een briefje ophangen om mijn oppasdiensten aan te bieden voor de klanten. Wie weet of ik er nog een klantje aan overhoudt.

Tegen 5 uur weer naar huis, want Joris viel zowat om van de slaap en Paul begon nogal last te krijgen van het feit dat z'n broek helaas niet helemaal waterdicht is. Hij had een hele natte kont en dat wordt vervelend na verloop van tijd zullen we maar zeggen.
Thuisgekomen bleven de kinders lekker buiten spelen en is Paul in bad gaan liggen. Ik heb de panfluit erbij gepakt en ben er eens flink op aan het blazen gegaan.
Deze heeft 25 pijpen en dat is een flinke fluit kan ik je vertellen. Maar hij blaast wel lekker dus de kans dat 'ie mag blijven is groot.

Verder kreeg Paul nog een email van een stel duitsers die op de camping staan en morgen aankomen. Ze willen ook graag draadloos internet voor in de caravan, dus dat is fantastisch. De eerste duitse klant! Hopelijk volgen er meer.

Van Sabine krijg ik zo nu en dan eerlijk gezegd een beetje een punthoofd. Ze bedacht namelijk net na zessen dat ze nog huiswerk moest leren! Heel raar, want woensdagmiddag toen ze uit school kwam, vertelde ze dat ze alleen maar een beetje hoefde te kleuren en verder niets.
Ik hoef denk ik niet te vertellen dat ik enigszins boos op haar was. Het is helaas niet de eerste keer dat ze er pas zo laat achter komt dat ze toch nog wat moet doen en dat is niet prettig werken.
De volgende keer dat we de leraar weer spreken en het is nog niet over dan moet ik het er met hem maar eens over hebben. Misschien heeft hij een briljant idee (alhoewel ik vrees van niet, in NL hadden ze ook altijd best wel moeite om Sabine gemotiveerd te houden en daar deden ze daar meer moeite voor dan hierzo).

7 gangendiner, panfluit en meer

Woensdag 7 november 2005

Om te beginnen was ik gisterochtend weer naar de sportschool geweest en deze keer kreeg ik een nieuw trainingsprogramma. Oei oei oei en auw ook nog. Ik moet m'n buikspieroefeningen wat serieuzer aan gaan pakken (oftewel niet stiekem gaan liggen na elke oefening, maar ja, bij de eerste serie mocht dat dus dat heb ik ook lekker gedaan), verder ook nog op de martelpaal; daar hang je op je armen en met je vervolgens je benen in een hoek van 90 graden houden. Het schijnt een buikspieroefening te zijn, maar ik voel het voornamelijk in m'n armen waar ik dus ook prompt doorheen zakte, snif. En dan nog een ellendige oefening voor m'n rug. Je hangt met de bovenbenen en buik tegen een schuin bankje aan, billen omhoog, hoofd naar beneden. Vervolgens rol je je ruggegraat netjes recht omhoog totdat die dus netjes recht is. Aaaaaaargh wat is dat zwaaaaaaar. Nu weet ik dat ik een behoorlijk zwakke onderrug heb en dat is te merken. Zegt die fijne buuv van me: Oh joh vind je die moeilijk, ik vind dat juist altijd zo'n lekker makkelijke oefening, die doe ik als ik niet zoveel zin heb om zwaar te trainen.


Thuisgekomen een broodmaaltijd klaar gezet, want we mochten naar Stanglwirt in Going deze avond.
's Middags met Sabine weer haar huiswerk gemaakt en nog wat was weggewerkt.

Tegen half zes ben ik me maar eens netjes gaan aankleden. Ik heb nog steeds een heel nette zwarte combi die ik gekocht had voor het huwelijk van zusje Marieke en haar Roel. Daar ik niet zo heel vaak zo netjes hoef, is het geheel nog in prima staat en heb ik die maar aangetrokken. Samen met een ketting van buuv Anita (tja, ik had geen passende) zag het er prima uit. Paul ook netjes strak in overhemd en nette broek, dus daar kon niets meer mis gaan.

Net toen we weg wilden gaan werden we gebeld door de man van de muziekwinkel dat hij de panfluit bij zich had en even wilde komen afgeven. We hebben de fluit van hem tot maandag op zicht gekregen dus die kan mooi uitgeprobeerd worden.

Kinderen gedag gekust en vervolgens richting Going gereden. Het was weer sprookjesachtig onderweg. Een beetje mistig, donker en natuurlijk veel sneeuw.
Aangekomen bij Stanglwirt al snel de goede ingang gevonden (we hadden goede aanwijzingen gekregen) en bij de receptie gevraagd waar we precies moesten zijn. De uitleg gevolgd en bij het aanmelden bleek dat we al verwacht werden.
We mochten eten in het hotel restaurant. Volgens Anita leuker dan het openbare Gasthof vandaar dat ze daar iets voor ons hadden geregeld.
We zaten mooi in een knus hoekje en onze tafel was net even iets feestelijker gedekt dan die van de rest van de mensen.
Bij de rest was alles wit, van het tafelkleed tot de borden. Bij ons lagen er een blauwe en een rode band over tafel en we hadden blauwe onderborden met een gehaakt kleedje erop. In de loop van de avond kwam ook Heinrich, de chef daarzo nog even langs om ons een handje te geven en een prettige avond te wensen.

Nu zijn jullie waarschijnlijk benieuwd wat we daar gegeten en gedronken hebben, dus hier komt het menu:
Aperitief: ik een glaasje prosecco, Paul had een karaf water besteld.
Eerst mochten we naar het buffet om zelf een salade op te scheppen. Naast veel soorten sla ook rolletjes rosbief gevuld met groenten, verder natuurlijk tomaat, komkommer, nou ja, noem de hele reut maar. Wij hebben allebei 1 rolletje vlees genomen en wat gedecoreerd met allerlei gezond spul.
Daarna mochten we kiezen tussen een eendenbouillon en venusmosselsoep (ofzo). Nou ja, van dat schelpengedoe houden wij niet dus we hadden allebei de eendenbouillon.
LEKKER! Goed getrokken, scheutje sojasaus, klein scheutje azijn, maar vooral een goede stevige smaak. Duidelijk in de keuken keurig getrokken en niet van een blokje gemaakt.
Daarna mochten we weer naar het buffet voor sushi. Tja, wat moeten we daarvan zeggen. Sushi maken is een kunst die ze hier helaas niet echt verstaan. Jammer.
Toen werd ons hoofdgerecht opgediend waar Paul een biertje bij nam en ik een glas rode wijn. Ik had 2 kleine stukjes lamskotelet met een griesmeelknödel en 6 gebakken plakjes courgette. Paul had in spek gebakken varkensvlees met een stokbroodje gevuld met een soort van hamsalade. Een klein hapje, maar erg lekker en genoeg voor ons kleine eters. De glazen hebben we nog een keer laten bijvullen ondertussen.
Nadat we ons het een en ander hadden laten bekomen, zijn we weer naar het buffet gegaan, waar we ons een bordje met wat kaassoortjes hebben gehaald. Leuk was dat er een aantal jamsoorten bijstonden die je niet iedere dag ziet. Ik heb een schepje ananas-mosterdjam genomen en Paul een schepje abrikozen-mosterd jam. Heel erg lekkere combi dat zoete van die vruchten met dat scherpe van mosterd.
Daarna nog even terug naar het buffet om wat aardbeien, ananas en meloen te scoren met een toefje slagroom.
Hierbij dronk Paul weer water en ik had bij gebrek aan rode port een glaasje beerenauslese gekozen.
Toen werd ons ook nog gevraagd welk toetje we nog wilden hebben: Paul koos voor het kaneelijs en ik ook, maar ik hield de pruimen in rum die op de kaart stonden er lekker bij. Heerlijk van smaak, niet te sterk en ook hier weer een fatsoenlijke portie zodat we niet overladen naar huis hoefden.
We hebben het diner afgesloten met een kopje thee voor mij en een biertje voor Paul.

Uiteindelijk hebben we er zo'n 3 uur doorgebracht, wat voor ons een record genoemd mag worden. Normaalgesproken heeft vooral Paul geen zin om zo lang te zitten.
Toen we afscheid wilde nemen, bleek ineens de crew verdwenen te zijn. Er kwam alleen nog een leerlingetje langslopen die de rommel op mocht ruimen, verder niemand. Daarom maar zonder afscheid te nemen weer naar huis gereden en om elf uur waren we thuis.

en toen was er nog meer sneeuw....

Vanochtend lagen we met z'n allen nog zo lekker te slapen, dat de kinderen zelfs amper wakker werden om hun Sint kadootjes te inspecteren. Joris had weer niet lekker geslapen vannacht, hij had het waarschijnlijk erg koud gehad (ondanks 1 dekbed, 1 kleinkinder dekbedje en 1 deken) want hij kwam midden in de nacht om een nieuwe kruik te halen.
Gelukkig was Sabine wakker genoeg om Joris ook wakker te maken. Ze heeft zelfs heel erg lief gewacht met het uitpakken van het kado totdat Joris wakker en uit bed was.
Ze waren blij met al de etenswaren en de Lego bleek een schot in roos te zijn. Vanochtend werd er al meteen mee gespeeld en ook vanmiddag hebben ze er weer veel mee gespeeld.

De rest van de ochtend is opgegaan aan het huishouden en Paul heeft weer veel geprogrammeerd zodat ook daar weer vooruitgang geboekt kan worden.

Na het brood eten tussen de middag (ik had zo'n zin in een broodje met gebakken ei, vandaar) is Sabine aan haar huiswerk gegaan, Joris is boven gaan spelen en heb ik daarna in bed gemikt en Paul is naar Kufstein gegaan om nog zaken te regelen in verband met de auto. Hij heeft hier in het dorp alvast winterbanden besteld en is bij de verzekeringsman langs geweest om te zorgen voor verzekering en ons kenteken.

Om half vijf ongeveer kwamen Linda en Lydia er weer aan en hebben de kinderen met z'n viertjes heerlijk gespeeld. Paul en ik besloten dat we vanavond geen puf hadden om te koken, de kinderen hadden ook niet echt veel zin om te eten dus we hebben uitgebreid gejaust. Een groot bord met een stuk vlees in stukjes, worststukjes, kaas, smeerkaaspuntjes, olijven, gevulde paprika's, tomaatjes, mandarijntjes, van die oranje besjes die je meestal op je ijs vindt in restaurants, zilveruitjes, augurk, een soort soepstengels met gebakken ui smaak (ja, ja op die stengels zijn ze hier echt dol en ik gelukkig ook) en er lag vast nog wel iets op het bord, maar dat weet ik niet meer.

De kinderen weer lekker naar bed gemikt en wij hebben naar ORF2 gekeken met daarop een documentaire over de echte natuur in het wilde westen (dus niet die uit de films met John Wayne). Erg mooi om te zien.

Paul was ook nog naar de man van de muziekwinkel geweest, want die zou vandaag de fluit mee hebben, maar daar was door familie omstandigheden helaas wat tussen gekomen.
Op de terugweg stopte er ineens een auto naast hem die hem een lift aanbood. Zo van wat doe jij hier buiten met dit weer? Het was degene van de raiffeisenbank die gaat over internetbankieren. Fantastisch, dat overkomt je toch niet? Zo goed kennen we die mensen daar nu ook weer niet, maar toch wordt Paul zomaar meegenomen. Wij blijven daar toch heel blij verwonderd over.

Hee, daar is de buurman weer thuisgekomen dus de wacht is voor ons weer over vandaag.

5 december rijmelarij

5 december,
Tis alweer een jaar gelee
Dat ik aan de sint-gekte meedee
De oude man komt ook hier weliswaar
Maar vandaag is de dag van een ander paar
5 december is voor de Krampus ofwel 'het beest'
Joris is daarvan heel bang geweest
Ook al zag hij ze enkel door een raam
Gelukkig suste juf hem zeer bekwaam
Ook Sabine heeft ze op het schoolplein gezien
Ze waren hartstikke leuk mam, zei die gekke trien
Ik heb me vanochtend in de sportschool uitgesloofd
Dat had ik een jaar geleden ook niet geloofd
Thuis heeft Paul snel het eten gemaakt
Schnitzel, sperziebonen en gebakken piepers zijn in onze maagjes geraakt
Yoghurt met wat fruitjes toe
En toen waren we weer vol en moe
Toch moest Sabine snel huiswerk maken
Want we wilden vanmiddag ook nog in Kufstein geraken
Een autootje voor ons was het doel
Niet te duur, want dat geeft een beter gevoel
Het is een kleintje uit 1999 ofzo
Een zwarte, beste Renault Clio
De ABS moet nog even gerepareerd
Voordat hij hier voor de deur kan worden geparkeerd
Gevierd moest natuurlijk dit feestelijk geheel
Op verzoek van Joris bij Mc Donalds (van die M in het geel)
Daarna naar huis, heel gezwind
Want er wachtte nog huiswerk op een bepaald kind
Ook was er van oma een heus kaartenmaakpakket gekomen
Daarboven heeft Sabine alweer zitten knippen en dromen
Om half acht moesten de kinderen weer naar bed
Maar wel mocht eerst nog het schoentje gezet
Ook de knuffels deden vrolijk mee
Dus nu staan er vijf in plaats van twee
Morgenochtend vinden de kinderen daar
Chocola, pinda's, mandarijnen en ook nog zowaar
Voor allebei een heel groot pak met o,o,o
Daarin ouderwets, creatief Lego

Voor vandaag vindt de Sint het wel weer goed
Gelukkig weet ze nog steeds hoe ze rijmelen moet

lekker wandelweer

Vanochtend lekker een beetje uitgeslapen en twee blije kinders aan m'n bed gehad.
De engeltjes (je weet wel, die van sinterklaas) hadden bij allebei een chocolade krampus en een chocolade sint figuur in de laars gedaan. Is dat ff boffen!

Paul heeft zich vanochtend ontzettend uitgesloofd en heeft de kelder weer helemaal op orde gebracht. Tja vanaf komend weekend krijgen we regelmatig bezoekers en die moeten natuurlijk wel ergens kunnen slapen.

Met het middageten hebben we onze eigen kibbeling (de gister overgebleven bak) in de oven opgewarmd en met het restje brood dat we nog hadden, opgegeten.
Daarna vonden we het echt tijd voor een wandeling. De berg lonkte en de oefenlift is helaas nog steeds niet open en die hebben Joris en ik toch echt nog eventjes nodig om te beginnen.
Daarom zo rond half 1 beginnen te lopen naar de gondel, die tot groot plezier van de kinderen omhoog genomen en toen via Gasthaus Nieding weer terug. Helaas was het Gasthaus nog gesloten. Ik moest natuurlijk weer eens naar de wc en we hadden ons verheugd op een lekker drankje daarzo.
We kwamen ook alweer allerlei bekende dorpelingen tegen toen we over de afdaling heen gingen met ons wandelpad. Even een praatje en dan weer verder.
Het weer was heerlijk, het uitzicht fabuleus en we hebben ontzettend gelachen toen we op onze billen van stijle hellinkjes afgleden. Op een bepaald moment ging ik iets teveel liggen en kreeg meteen een bak sneeuw onder m'n trui. Brrrrrr, hahahaha.
Tegen vier uur liepen we beneden en kwamen daar toevallig buurvrouw Katrin met d'r taxibus tegen. En ze ging naar huis.....
Mochten wij heerlijk luxe meerijden, zodat we dat laatste kwartier niet meer met de moeie kinderen hoefden te lopen.

Thuisgekomen gingen de kinders meteen weer buiten spelen (Sabine moest even een droge broek aandoen, haar broek bleek niet meer helemaal waterdicht, ze heeft het laatste uur met een natte kont gelopen), waarbij Paul ze zo'n stinkworst heeft toegeworpen die onder luid gejuich werd opgegeten.
Paul en ik bleven lekker warm binnen met een biertje, een wijntje en een zakje chips. Zalig bijgekomen van een heerlijke middag. M'n bekken was nogal aan het protesteren helaas. Het blijft toch niet leuk hoor elke 3 tot 4 weken weer zo'n terugval maar goed, ik vrees dat ik daar de rest van m'n leven aan vast zit.

Vanavond heel lui 2 pizza's opgewarmd. We hadden geen zin meer om te koken, dat komt morgen wel weer.

Nu weer lekker de schrijfsels van de andere webloggers bijlezen; Paul is weer aan het programmeren en de droger staat hier de ruimte lekker warm te maken.

Het leven is heerlijk!