Bergleuchten en meer

Deze avond hebben we in het hele dal het Bergleuchten. Dit betekent dat de verenigingen hun symbool met grote fakkels op de bergen neerzetten en die worden dan tegen half 10 aangestoken. Echt een fantastisch gezicht en een groot feest.
Helaas kan ik er niet bij zijn, ik heb een buikgriepje opgelopen en heb momenteel weer een innige relatie met de wc-pot. Paul en de kinderen zijn net weggegaan en ik heb nu even puf (want wat wordt je toch moe van zo'n leegloop) om m'n blogje bij te werken.

Maar om het eerste even eerst te doen; de dag van gisteren.
Gisteren redelijk op tijd opgestaan om vervolgens een heel aantal zaken te regelen.
Paul had in een kast in de kelder familiefoto's en een oorkonde gevonden van de familie Pirchmoser (dit stond op de oorkonde en we vermoedden dat de rest er ook bij hoorde). Nog nooit van die naam gehoord, maar we vonden dat we toch moesten proberen om de zaken terug te bezorgen waar ze hoorden (vreemd dat de vorige huurders dat nooit hebben gedaan, maar waarschijnlijk hebben die nooit in die kast gekeken).
Toevallig spraken we een kennis van ons in het dorp en die vertelde dat dit huis van een tante van haar was geweest! Dus wij verteld van de foto's en oorkonde en zij kon ons vertellen dat dat inderdaad de meisjesnaam van haar tante was en dat ze vast blij zou zijn met die spullen. Het bleek dat de tante tegenwoordig bekend stond onder de naam Erber, wat hier in het dorp wel een bekende naam is, want dat zijn de mensen van de plaatselijke brouwerij.
Dus gisterochtend ging ik eerst met die spullen naar de brouwerij (Paul en de kids wachtten buiten in het zonnetje op me) en na wat heen en weer gevraag bleek het inderdaad om die mevrouw te gaan en die was zowel heel verbaasd als blij dat ik de spullen terugbezorgde. Het bleek te gaan om een trouwfoto van haar ouders en nog een familiefoto. Over de oorkonde zei ze niets, wat ik me kan voorstellen, want het ging over de diensttijd van waarschijnlijk haar vader in de tweede wereldoorlog.
Wij blij dat we iemand gelukkig hadden kunnen maken, want voor ons had dit natuurlijk geen enkele waarde.

Daarna gingen we door naar de raiffeisenbank om daar een rekening te openen en meteen te vragen of het verstandig was een aparte rekening te nemen gezien het feit dat Paul natuurlijk zelfstandig ondernemer is geworden. Dat laatste was niet nodig en verder werden we erg vriendelijk geholpen en natuurlijk was ook deze mevrouw weer ontzettend nieuwsgierig waarom we Brixen im Thale als woonplaats hadden gekozen.
Aan het eind kregen we natuurlijk ook nog het vriendelijke praatje dat als we een spaarrekening of iets dergelijks wilde openen of we dan zo vriendelijk wilden zijn om aan hun bank te denken :)
Daarna naar het gemeentehuis om een biobak te halen (die moet je hier kopen) met meteen een stel zakjes om de zooi in te doen. Door het kopen van die zakjes betaal je namelijk meteen de bijdrage voor het verwerken van het gft-afval. Erg handig. Als je het dus een beetje opspaart, zoveel mogelijk naar het dierenweitje brengt en dan niet te vaak je bakje aan de weg zet, dan kost het je niet echt veel.
Met de gewone vuilnis weten we nog niet helemaal goed weg. Onze vuilnisbak zit al bijna helemaal propvol, maar volgens de meeste mensen hier kun je, als je al je vuilnis goed scheidt, heel goed wegkomen met weinig vuilnis.
Nu nog ergens een lijst zien te krijgen wat waar hoort, want de melk- en sappakken blijken bijvoorbeeld bij het plastic te horen door het laagje dat erin zit. Je moet het maar weten!

Bij het gemeentehuis ook maar meteen even nagevraagd wat we moeten doen om kinderbijslag te krijgen, want die in NL wordt per 1 september stopgezet. Daarvoor blijken we naar het Finanzamt in Kitzbühel te moeten gaan. De mevrouw van het gemeentehuis heeft alles voor ons ingevuld en we hoeven nu alleen het formulier maar te gaan inleveren, met de geboorte aktes van onze kinderen erbij. Gelukkig dat we die in NL al geregeld hadden (dank zij de mensen van het oostenrijk forum).
Tevens kwam er op het moment dat wij er waren een nederlandse kennis van ons binnenlopen die ook een formuliertje nodig had om z'n pensioen weer overgeboekt te krijgen. Je schijnt als je geld uit nederland nodig hebt, zeer regelmatig om zo'n papiertje te worden gevraagd, dus hij zei al dat hij erg goed bekend staat op het gemeentehuis.
Hij bood ons ook al een fietsstoeltje aan voor Joris, maar helaas paste dat niet op onze fietsen. Zullen we er dus toch 1 moeten kopen die we op een mountainbike kunnen monteren.
Wat ook erg lief is, is dat we hun auto (tegen kilometervergoeding) van ze mogen lenen als ze 'm zelf niet nodig hebben. Zo houden we het nog wel even vol zonder eigen tufmobiel. Dat scheelt toch weer lekker in de centjes.

Na het gemeentehuis nog even de nodige boodschappen gedaan en toen naar huis. Bij het eten voelde ik me al niet zo heel lekker en kreeg flinke pijn in m'n maag. Voor de zekerheid maar even een glaasje schnaps naar binnen gemikt (is goed voor de spijsvertering), maar dat hielp geen biet en ik had dus al snel door dat ik waarschijnlijk een buikgriepje had opgelopen.
Na het eten zijn Joris en ik gaan slapen en zijn Paul en Sabine naar het zwembad gegaan. Dat was maar goed ook, want vandaag is het weer prut met het weer.

Vanochtend kwam dan eindelijk (hoihoihoi) de man van austria telekom voor onze internetaansluiting. Na een klein uurtje werken, waren wij dan voorzien van de door ons zo gewenste internetaansluiting en natuurlijk tevens onze telefoonaansluiting. We hebben natuurlijk meteen de ouders gebeld om ze te vertellen dat ze ons nu een stuk goedkoper kunnen bellen (en als ze echt willen natuurlijk ook via internet) en daar waren ze erg blij mee, haha.
Voor de rest kan ik over vandaag niet veel vertellen, behalve dan dat het niet leuk is om buikgriep te hebben. Ik heb m'n bed zelfs voor mijn doen teveel gezien vandaag en ik vrees dat ik er zo maar weer induik. Natuurlijk steek ik eerst nog even mijn neus buiten de deur om de lichtjes op de bergen nog een beetje te kunnen zien, want dat vind ik ook erg leuk.

We voelen ons alweer een stukje meer thuis hier in dit prachtland en hopen dinsdag (want maandag is het hier een feestdag) eindelijk naar Kitzbühel te gaan om daar de nodige zaken te regelen.

11 augustus 2005

We wonen nu 11 dagen in Oostenrijk en het lijkt al weer een eeuwigheid.
Op het feit na dat we nog steeds geen vloeiend oostenrijks spreken :), voel ik me al heel aardig thuis.
We hebben nog steeds geen internet helaas, Paul wordt er al helemaal kriegel van.
We bellen elke dag Telekom Austria, maar van klantvriendelijkheid hebben ze hier helaas nog steeds niet gehoord. Normaalgesproken is het natuurlijk helemaal niet zo erg om zonder internet te zitten, maar voor Paul met z'n werk is het gewoonweg een ramp. Jammergenoeg zijn de mensen van Telekom er totaal niet in geïnteresseerd dat je per dag gewoon honderden euro's misloopt als je je werk niet kunt doen. Gelukkig hadden we wel wat ingecalculeerd, maar we beginnen nu wel een beetje de kriebels te krijgen. Ze hebben zelfs nog niet teruggebeld om een nieuwe afspraak te maken.

Verder moeten we nog steeds naar de Wirtschaftskammer om Paul in te schrijven als zelfstandige en nog naar de krankenkasse om ons daar aan te melden.
Van de kinderbijslag in NL hebben we nu bericht dat we per 1 september niet meer in aanmerking komen hiervoor, dus daarvoor moeten we naar het gemeentehuis om de nodige formulieren aan te vragen.
Bij dit soort zaken mis je zo nu en dan wel even je auto, want je moet nu gewoon veel beter plannen om alles te regelen. Het feit dat we geen internet en zelfs nog geen vaste telefoonaansluiting hebben, maakt het ook niet veel beter natuurlijk. Bellen is stinkend duur met je handy dus dat doe je ook liever niet.
Alhoewel ik dat over die vaste telefoonaansluiting een beetje lieg, we hebben er namelijk wel 1, maar die is niet van ons! We weten alleen niet van wie die wel is, waarschijnlijk van de vorige huurder maar zeker is het niet.

Afgelopen week hebben we bij Hertz een Mercedes Sprinter bus gehuurd en hebben daardoor onze huisraad aan kunnen vullen met een hoogslaper en kast voor de kinderen, een wasmachine en (toch) een droger voor onszelf.
Op 9 augustus zijn we met onze kennis naar de Metro (soort Makro) geweest en hebben ons daar laten verleiden tot het kopen van een nieuwe huistelefoonset. We hebben namelijk enkel nog een oud toestel tot onze beschikking en alhoewel het natuurlijk niet zo'n groot probleem is, hebben we 2 verdiepingen en zijn we zo erg dat we op allebei de verdiepingen zo'n setje willen hebben staan.
Verder hebben we een semi-professionele snijmachine aangeschaft. Ons is namelijk gebleken dat het een stuk goedkoper is om je vlees en vleeswaar aan 1 stuk te kopen en het vervolgens zelf te snijden. In de vriezer liggen nu dus allerlei bakjes met heel dun gesneden vleeswaar en plakjes kaas. Omdat de snijmachine tussen 0 en 15 mm dikte kan snijden, wil ik binnenkort ook een keer een stuk schnitzelvlees aan 1 stuk kopen en die in mooie stukken snijden. Dan hebben we ook meteen goedkope schnitzels in huis. Helaas kan de machine geen diepgevroren vlees snijden, want dat zou met vlees inkopen nog veel handiger zijn.

Het weer is hier trouwens tot nu toe niet bepaald om over naar huis te schrijven. Eigenlijk pas de afgelopen 2 dagen redelijk weer gehad (wat zon en een temperatuur van zo'n 21 graden), wat natuurlijk erg jammer is. De hoeveelheid regen die hier de afgelopen dagen gevallen is, doet me aan Nederland denken.

O ja, we hebben ook nog een stel mede-oostenrijk gangers ontmoet. We hadden Sabine namelijk beloofd dat ze in Oostenrijk een mountainbike zou krijgen en daar de fietsenmaker in ons dorp overleden is en er geen nieuwe voor in de plaats is gekomen, zijn we naar St. Johann gegaan waar Maayke en Simon bij de Intersport werken.
We hebben goed advies van Simon gekregen en zowel Sabine als Paul zijn nu een mountainbike rijker. Gisteren zijn ze samen een heel stuk wezen fietsen en alhoewel Sabine op een bepaald moment bijna had moeten huilen van de pijn in haar benen ging het toch heel goed. Ze hebben er een uur over gedaan om boven te komen en waren daarna in 6 minuten weer beneden.

Verder hebben Sabine en Joris gisteren, maar vooral eergisteren met een Oostenrijks jongetje gespeeld dat met z'n vader mee was gekomen. Z'n vader is 1 van onze buren en het kind was bij hem en daar pa aan het klussen was, moest hij zichzelf vermaken.
Erg aardig jong, heel vrij in de omgang en alhoewel we 'm zo nu en dan even moesten corrigeren (hij was soms wat over-enthousiast) hebben de kinderen een hele leuke dag met hem gehad. Ondanks de taalproblemen ging het over het algemeen heel goed, gelukkig maar.

Het is momenteel kwart voor zes in de ochtend, een erg vreemde tijd voor mij, maar daar ik om half vier al wakker was en om iets over vijven nog steeds niet sliep ben ik er maar uitgegaan.
Het voordeel is dat we de computerkamer in de kelder hebben gemaakt en ik daar dus heerlijk kan zitten, muziek kan luisteren en geluid kan maken zonder de rest wakker te maken.
Paul kwam net al binnenzetten, want die was me kwijt, maar hij gaat weer ff verder pitten.

Heb ik verder nog iets? Nee volgens mij niet.
Ach ja, vandaag ga ik een chocolade cakeje (mini papieren bakje) maken voor onze kennis/vriend met eigen pension. Hij wordt vandaag namelijk 77, is dol op chocola, maar wil geen kado want dat vindt hij onzin. Dus er wordt een grote doos gezocht, daarin maak ik wel iets van een klein bakje en daarin komt dan dus dat hele kleine cakeje, overgoten met chocola en met een suikerwerk bloemetje erop (ik heb dus al 2 dagen bloemen zitten spuiten, wat erg moeilijk is met icing die niet best is gelukt) en dat gaan we met veel aplomb aan hem presenteren, hihi.
Gisteravond kwam hij al even stoom afblazen (z'n laatste gasten waren net weg en vrouwlief was niet zo lekker na al die weken met japanners rond te zeulen) en hebben we 'm al zitten stangen met chocola en vertellen dat dat maar een heel klein deel was van wat we voor hem in gedachten hadden. Altijd leuk om mensen een beetje te plagen.
Vanmiddag zijn wij en nog een stel nederlandse kennissen uitgenodigd om wat voor de verjaardag te komen drinken in het restaurant van een nederlands-oostenrijks koppel hier in Brixen. Wordt vast wel gezellig, we zullen het vanzelf wel zien.

Dan hou ik nu echt eens op met schrijven, de tijd dat we hier nu zitten heb ik zo, denk ik toch, mooi genoeg beschreven.
Nu eens op strooptocht naar iets eetbaars (ik heb honger) wat ik bij m'n kopje thee kan nuttigen en daarna maar eens lekker een computerspelletje spelen.


Tjonge, ik kan zelfs alweer een update schrijven over vandaag.
Om een uur of negen hing Paul alweer een de telefoon met Austria Telekom en in plaats van de dames in Wenen aan de lijn te krijgen, heeft hij vandaag de storingslijn gebeld. En voilá, hij kreeg iemand uit St. Johann aan de lijn, heeft het probleem uitgelegd er werd beloofd dat de monteur binnen een kwartier terug zou bellen om een afspraak te maken en binnen 2 minuten hing de man aan de lijn.
Zaterdag morgen rond 9 uur staat hij voor de deur!
Paul helemaal blij (en ik toch wel) en nog geen 5 minuten later wordt Paul gebeld door de service desk van Telekom met de vraag of hij tevreden was over de afhandeling van zijn melding........
Nee dus, en hij heeft het hele verhaal weer netjes uitgelegd en verteld dat er nu ondertussen wel een afspraak was. Toch ging de dame in kwestie nog even nabellen om te kijken of het allemaal nu echt klopte en jawel, de afspraak werd netjes bevestigd.
Nu nog even wachten tot het zaterdag is en dan hopen we weer verder te kunnen.

Vanmiddag gingen we naar wirtshaus Am Brixenbachl om de verjaardag van onze kennis te vieren en dat was erg gezellig. We kwamen wel een beetje te laat aan, want we hadden even wat probleempjes met onze fijne zoon ;) Hij had het net even helemaal gehad en begon dus te slaan, bijten enzovoorts. Dus voordat alles en iedereen weer gekalmeerd en in de fatsoenlijke kleren was, waren we alweer een beetje laat. En dan natuurlijk nog even naar de plaats van afspraak toelopen en dan ben je zo 20 minuten verder. Het chocolade cakeje viel in goede aarde (hij vond het een mooie grap) en daarna gingen we eten.
We kregen eerst een lekker stuk taart en daarna gingen we aan de patat, frikandellen, kroketten, vlammetjes, kipnuggets en een soort hete loempia's. En het feestvarken had nog pannekoeken besteld, dus die waren er natuurlijk ook.
De aanwezige kinderen hebben heerlijk gevoetbald, geschommeld en op de prachtige grote trampoline gesprongen.
Voordat we het doorhadden was het dan ook alweer 5 uur en gingen we weer op huis aan, want de restaurant eigenaren moesten zich gaan voorbereiden voor het avondeten voor hun huisgasten, want om 6 uur zouden die weer zo'n beetje in de eetzaal zijn.

De kinderen hebben we lekker vroeg hun bed in gemikt (om 7 uur lagen ze er allebei in) en hebben we lekker een rustige avond voor onszelf. Ik zit nu lekker beneden muziek te luisteren en wat op de computer te spelen en werken, Paul zit naar een Starwars film te kijken en verder zien we wel.

Morgen gaan we naar Kitzbühel, we moeten natuurlijk nog naar de krankenkasse en naar de wirtschaftskammer dus dat wordt weer een treinreisje.
Sabine verheugt zich er al op, want ze mag alleen thuisblijven en ze heeft al helemaal gepland dat ze lekker 2 disneyfilms gaat kijken. Dat vindt ze heerlijk, maar mag ze niet zo vaak dus dat ze alleen thuis is, vindt ze geen probleem.

Dit is nu toch echt het einde van het verslag van vandaag, ik ga lekker verder muziek luisteren en ga op tijd m'n bed in. Om vijf uur m'n bed uit, is toch niet zo heel goed voor me geloof ik, hahaha.