In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

zaterdag, februari 12, 2005

Even bijpraten

Veel valt er nu eerlijk gezegd niet bij te praten, behalve dan het nieuws dat we aanstaande dinsdag weer een kijker hebben voor ons huis.
Dit keer dan via de makelaar, dus we zijn benieuwd.
Ik vind het wel heel jammer dat we nu niet kunnen zien wat voor mensen het zijn die komen kijken, dat vond ik wel erg leuk aan het zelf rondleiden, maar ach, misschien is dit wel zo goed.

Mijn computer had er gisteren ineens geen zin meer in, dus vandaag het beessie opengemaakt en eens helemaal onder handen genomen met de stofzuiger. Volgens mij zat er een halve stofzuigerzak met stofjes in, dus het was niet zo vreemd dat de pc het niet meer wilde doen. Ach ja, je moet die dingen natuurlijk wel bijhouden :-)

Vandaag trouwens ook nog even balen. We wilden natuurlijk onze spulletjes die we over hebben bij de kringloopwinkel in de commissieverkoop zetten, zodat we er makkelijk vanaf konden komen. Zijn ze daar per 1 februari mee opgehouden :-(
Toen we er op 5 februari waren, stond er verdikkie nog aangeplakt dat je spullen voor de commissieverkoop kon inbrengen. Lekker lollig, not.
Nou ja, dan proberen we het toch maar via marktplaats en anders moet ik met koninginnedag toch maar met een kleedje gaan zitten.

Tot zover de update van vandaag. We hebben vanavond heerlijk gegourmet met onze beste vrienden dus de avond was ook supergeslaagd.

donderdag, februari 10, 2005

Klagen, de nederlandse cultuur.....(de rest is helaas al verdwenen)

En dan lees je weer een artikel over Nederlanders met modaal tot flink bovenmodaal inkomen, die lopen te zaniken dat ze geen 4 keer per jaar meer op vakantie kunnen, niet meer zoveel kleding kunnen kopen als ze willen, niet meer zo vaak uit eten kunnen enz. enz. Ik weet natuurlijk niet of dit echt nederlands is, maar man, wat wordt er in dit land toch vaak gezanikt en gezeurd.
Ik zit ook in die inkomensgroep en ja, ook ik moet beter op de centjes letten, maar ik _kan_ nog steeds zo nu en dan uit eten en ik kan nog steeds meer dan 1x per jaar op vakantie, dus waar hebben we het over?

Daarbij opgeteld het alom bekende feit dat de samenleving zich steeds verder verhard, dat we teruggaan naar de tijd (de o zo onvolprezen middeleeuwen) waarbij je je ´s avonds niet meer buiten waagde omdat er rovers op de loer lagen, het volkomen gebrek aan respect voor gezagsdragers (en vice versa), bleeeegh!

Mensen, wat ben ik Nederland op dit moment weer even ontzettend beu.
Ben ik ff blij dat ik de keuzemogelijkheid heb om het in Oostenrijk weer helemaal opnieuw te gaan proberen.

Want ik zie het niet als vlucht hoor, onze emigratie. Ik zie het als het aangrijpen van een prachtkans om in een prachtig land te gaan wonen en werken, als dat geen positief denken is, dan weet ik het niet meer

woensdag, februari 09, 2005

bibliotheek en lieve mail

Was ik gisteren nog vergeten te melden dat ik nu ook al geen lid meer ben van de plaatselijke bieb.
Ik ben er de laatste 4 maanden niet eens meer geweest. De bibliothecaresse vond het geloof ik vreemd dat ik m´n lidmaatschap niet tot het laatste moment wilde aanhouden, maar da´s dan jammer voor haar zullen we maar zeggen.


Verder heeft de directrice van de volksschule in Brixen gisteravond al een mailtje teruggestuurd. Dat we natuurlijk langs mogen komen en dat ze zich erop verheugt ons te leren kennen.
Dat is nog eens leuk als iemand zo betrokken is, dat ze om half elf ´s avonds nog werkmail zit te beantwoorden. Ik ben heel benieuwd naar haar en de school.
Dat verhaal horen jullie na 3 maart wel weer, want dan is onze afspraak.

dinsdag, februari 08, 2005

Alles komt recht, maar het wordt zo wel heel echt

Vandaag hebben we een mail gestuurd aan de directrice van de Volksschule in Brixen. Per slot van rekening zullen we Sabine toch moeten aanmelden voor school.
Hopelijk kunnen we in de week van 28 februari een keer langskomen, want dat is voor augustus toch echt de laatste keer dat we met het gezin naar Oostenrijk gaan.

Paul gaat dan nog wel een keer met collega´s skiën (als er genoeg sneeuw ligt tenminste), maar dan kunnen we Sabine moeilijk meesturen :-)

Met een beetje geluk krijgen we dan meteen te horen wat we allemaal moeten inkopen voor school. Ik heb al gezien dat al die kinderen met een joekel van een schooltas lopen en gehoord dat je zelf moet zorgen voor je schriften, pennen, potloden enzovoorts. Dus als er geen speciale eisen aan de schriften enzovoorts worden gesteld, dan wordt het hier flink inslaan bij de Action. Zo goedkoop heb ik in Oostenrijk de schoolspullen nog niet gezien en ik moet natuurlijk wel op m´n budget letten, haha.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: het zal allemaal heus goed komen, maar spannend blijft het (en vooral een hoop geregel waar je om moet denken).

zondag, februari 06, 2005

Nederlanders in Oostenrijk

Het is heel grappig als je met een onderwerp erg bezig bent, dan kom je ineens allerlei mensen tegen die daar mee bezig zijn. Terwijl je daarvoor echt dacht dat je zo ongeveer de enige was.
Zo ontmoet ik via internet toch weer een heel aardig aantal mensen die ook de stap naar Oostenrijk willen gaan wagen. En die zitten al niet meer in het droomstadium, ze zijn er net zo hard mee bezig als wij. Toch heel bijzonder om mee te maken vind ik. Vooral als het mensen zijn die maar een paar dorpen verderop wonen, dan voelt dat ineens als heel dichtbij.

Vandaag tijdens een flinke wandeling kon ik het niet laten om daar eens over te filosoferen en het gaat dan toch twee kanten op.
Aan de ene kant is het gewoon hartstikke leuk dat er (veel) meer nederlanders zijn die zo weg zijn van ons droomland, aan de andere kant vind ik het eigenlijk helemaal niet leuk. Erg bang dat het dan toch een beetje nederlands kliekje gaat worden en dat is nu net iets dat ik eigenlijk helemaal niet wil.
Het is makkelijk omdat je nu eenmaal toch iets makkelijker contact met andere nederlanders legt (we zijn per slot dan met z´n allen ausländer, hoe je het ook wendt of keert), maar de kans dat je de contacten met de einheimischen dan een beetje laat lopen, is dan ook weer groter. En we gingen nu toch deels ook naar Oostenrijk omdat de mentaliteit van de mensen daar ons voor het grootste deel toch aanstaat. Maar goed, misschien zie ik wel beren waar ze niet zijn. Dat hoop ik in ieder geval wel.