Kiekeboe!

Ik ben een shrimpie :)

Deze foto had Sabine nog genomen toen we bij de Griek aan het eten waren. Die garnalen zijn zooooo leuk!

De afgelopen dagen hebben we genoten van het feit dat Sabine vrij was. Helaas was ik het niet, maar daar ik had afgesproken dat ik 20 uur per week werk en zelf m´n werktijd een beetje in mag delen... (ahum, dat valt natuurlijk weer wat tegen) betekende in ieder geval wel dat we gisteren en vandaag om vijf uur naar de sauna zijn gereden. Het is de enige plek waar Sabine haar zere spieren (en de mijn trouwens ook) een beetje tot rust komen.

Zelf heb ik maandag 6 uur gewerkt, dinsdag iets meer dan een uur, woensdag 7 uur en vandaag 4 uur. Eigenlijk wilden ze dat ik vanmiddag ook kwam, maar ik heb geweigerd. Per slot van rekening willen ze ook graag dat ik morgen nog kom en eventueel zaterdag en ik wil zelf eigenlijk voorstellen dat ik zondag lekker op m´n gemakje de matrassen van plastic omhulsels ga ontdoen. Dan zijn er geen werkmannen en kan ik dus lekker rustig werken. Maandag zal ik er ook wel de hele dag moeten zijn, want dan komt de schoonmaakploeg en die moeten verteld krijgen wat er te doen valt.
Ach, we zien wel en als ik teveel last van m´n lijf krijg (dat bekken blijft natuurlijk ook een zwak punt), dan blijf ik gewoon weer een halve dag thuis.

Gisteren heb ik met de huismeester samen de hele garage uitgeveegd, tuinpaden geveegd, trampoline opzetten voorbereid, alle rondslingerende rotzooi verzameld, met de vuilnisdienst afspraken gemaakt en zo nog wat kleine dingetjes. Lichamelijk een hele zware dag.
Vandaag kwam om iets over acht uur de levering van Ikea binnen. Ze hadden vreemd genoeg veel dingen gewoon los in de wagen gegooid. Daar waren de chauffeurs niet zo blij mee. Uiteindelijk hebben de chef en ik ze geholpen met uitladen en heb ik alles in de kasten geruimd.
Even daarna kwamen twee andere dames binnen om te helpen. We hebben met een noodvaart alles verdeeld, spullen in elkaar gezet en om twaalf uur waren we zover dat de dames alles over de appartementen konden gaan verdelen. Ik ben gaan genieten van m´n vrije middag en heb ook de grote berg strijk weggewerkt. Dat is weer een nadeel van buiten de deur werken, het huishoudelijke werk blijft liggen.

Morgen moet ook Sabine weer aan het werk, dus dan is het vakantiegevoel helaas weer weg. Van de afgelopen dagen hebben we in ieder geval genoten. Je merkt pas hoe erg je geniet van het altijd samen eten als je het niet meer kunt doen door de horeca werktijden van Sabine.

Het moeilijkste dat er is

De dag begon vandaag wat verdrietig. Cavia Mia had al langer last van wat lichte verlammingsverschijnselen en sinds 2 dagen wilde haar linker achterpootje niet meer mee.
Op deze foto van 5 augustus kun je al zien, dat het pootje niet meer helemaal doet wat het moet doen.

Vanochtend deed haar rechter achterpootje ook niets meer en ook de voorpootjes wilden niet meer erg.
Ze was nog wel erg levendig (een beetje aggressief zelfs, dat is op zich niet zo´n goed teken, dan hebben ze meestal pijn) en wilde graag eten.Omdat ze al goed vijf jaar oud is, hadden we besloten dat we niet meer met haar naar de dierenarts zouden gaan. Dat is voor zo´n klein beestje heel zwaar en we wilden haar graag zo weinig mogelijk stress geven.

Om half tien ben ik naar m´n werk gegaan en ben in de receptie en de bijbehorende ruimte voor het wasgoed en andere benodigdheden aan het poetsen gegaan. De ramen waren een flinke klus, want er zat het nodige aan gips- en verfspetters op, die ik er natuurlijk allemaal met m´n nagels af kon gaan krabben. Een krabbertje was natuurlijk niet aanwezig.

Iets over half twaalf kwam Paul me ophalen en zijn we boodschappen gaan doen. Thuisgekomen eerst eten gaan koken, want we wilden graag tussen de middag warm eten. Sabine heeft drie!!!! hele dagen vrij en we wilden eigenlijk na het werk nog wel naar de sauna.

Met Mia ging het bergafwaarts, maar het hartje wilde nog steeds niet opgeven en mevrouw wilde nog steeds graag eten. Dat hebben we haar natuurlijk nog gegeven.

Kwart voor twee was ik weer op het werk en ben ik verder aan de poets gegaan. Huismeester Peter kwam ook weer langs, die was hard bezig met het monteren van de buiten-asbakken. Binnen mag er niet gerookt worden, maar de chef geeft rokers wel de mogelijkheid om ook tijdens hun vakantie hun peukie bij hun accommodatie op te steken.
Toen het poetswerk gedaan was, ben ik verder gegaan met gras en planten sproeien. De tuinman was niet tevreden over bepaalde stukken (die hadden achteraf gezien duidelijk geen regen meegekregen, terwijl er toch het nodige gevallen is de laatste tijd), dus die moeten we weer actief gaan water geven.
Uiteindelijk was ik tegen kwart voor zes klaar.

Snel naar huis, want ik wilde graag zien hoe het met Mia ging.
Niet goed dus. Sabine had haar buiten in het gras gelegd, want dat wilde ze graag, maar ze kon helemaal niets meer, behalve wat spartelen. Daar de dierenarts om deze tijd niet meer open is, heb ik de moeilijkste beslissing genomen die er is. Ik heb haar in lekker lauwwarm water gelegd en haar uit haar lijden verlost.
Gatverdegatver wat is dat toch vreselijk werk, maar ik kon het beestje ook geen hele nacht meer laten lijden natuurlijk.

De tranen zijn natuurlijk wel gevloeid, want een beestje doden, ook al is het de beste beslissing, is het moeilijkste dat er is.....

Wat me goed doet, is te weten dat ze nu in de cavia hemel bij haar liefste vriendin Mama is.
(Foto van september 2012)