Paul is er weer en het basiswerk voor DE taart

Tja, jullie kennen me zo onderhand wel. Als mijn echtgenoot weer thuiskomt, heb ik echt geen tijd voor een logje :)
De dag ging gisteren redelijk snel voorbij. Een beetje rond lopen lummelen, met de kinders samen boodschappen gedaan en tussen de middag lekker gejaust.
Daarna is Sabine met Sabrina naar het zwembad gegaan en zijn Joris en ik samen thuis gebleven.

Toen het begon te onweren, kwam Sabine ook weer vrij snel thuis. Moe van het feit dat ze een hele zachte fietsband had dus dat dat niet lekker ging.
We zijn met z´n drietjes in de kelder gaan zitten en hebben daar lekker hard muziek geluisterd. Op een bepaald moment kwam er nog een klant van Paul binnenlopen die z´n pc kwam ophalen en die moest wel lachen om onze disco :)
Nog snel een klein hapje gegeten en daarna met z´n drieën gaan bowlen met de wii.
Om kwart voor acht belde Paul dat hij geen vertraging had, dus iedereen in de reiskleding en naar het vliegveld.
We kwamen net aanlopen toen Paul belde dat hij was geland en waar wij waren. Nouhou bij de uitgang :)

Weer naar huis gereden, kinderen in bed, waarna Paul en ik nog even heerlijk buiten op het bankje hebben gezeten om sterren te kijken.
Vanochtend uitgebreid uitgeslapen en na een zeer laten brunch (half twaalf) met choco croissants en verse aardbeien konden wij er weer tegen.
Sabine ging om 1 uur met Sabrina en familie naar het zwembad en ook voor Joris werd even later gebeld of hij met Lino en z´n moeder (hollandse moeder, duitse vader, wonen in München en hebben hier een vakantiehuisje) mee naar het zwembad ging. Natuurlijk! Dus die heb ik gebracht, waarna ik aan het vertalen ben gegaan.
Paul was al vanaf 11.00 uur onderweg bij klanten en is uiteindelijk om iets na half vier ook naar het zwembad gegaan.

Ik ben ondertussen bezig met de grondplaat voor DE taart die ik de 15e helemaal af moet hebben. Daar het een groot project is, heb ik de zwik uitgetekend en ik vind dat nu erg slim van mezelf, want ik moet echt gaan bouwen dus kan de maquette goed gebruiken.
OK hier kunnen jullie alvast het begin van de bodemplaat bewonderen.

Eerst moet de plaat natuurlijk op maat gezaagd worden:


Dan in plastic inpakken:



En vervolgens in alu-folie:




Maguette in mekaar geplakt zodat ik een idee heb hoe het er uit zou moeten gaan zien. Daar ik in verschillende niveau´s moet gaan werken, is het handig dat ik daar wat mee kan gaan spelen. Tot nu toe heb ik het zover, dan kan ik zo het piepschuim gaan snijden en vanuit daar weer verder gaan kijken hoe of wat.
Foto van de voorkant van het gasthof:


Zijkant aan de bergkant:


Achterkant:


Zijkant aan de dalkant:


Het gasthof heeft een grootte van ca. 42 cm bij 21 cm, maar dan moet er ook nog een stuk berg met weg op, een terras moet er nog naast en aan de dalkant ook nog het e.e.a. aan details.
Dat wordt nog flink knoeien om te kijken hoe ik dat het beste kan doen.
Gelukkig het hele zwikkie op de foto staan, dus ik kan continu kijken of ik het wel goed doe.
Dit wordt een week vol met knutselen, dat is een ding wat zeker is. Het huishouden gaat ernstig versloffen dat kan ik je alvast op een briefje geven. Maar goed, dan halen we naderhand wel weer in :) Taart is nu eenmaal veel leuker en belangrijker hahaha!

Ik zal in ieder geval continu foto´s blijven maken en publiceren, leuk om later nog een terug te kijken.

Antlassrit

Vandaag was het dan weer zover. Fronleichnamtag en dus bij ons in het dorp de Antlassrit. Deze wordt gehouden n.a.v. het feit dat de zweden in een ver verleden hier moesten stoppen met hun veroveringstocht.
Eerst verzamelen de rijders uit Westendorf, Kirchberg en Brixen zich bij onze dorpskerk, daarbij worden ze feestelijk begeleid door de muziekkapel.
Als iedereen dan verzameld is, gaat de hele stoet stapvoets naar Kirchberg waar de zogenaamde Schwedenkapelle staat. Daarop staat geschreven: Bis hierher und nicht weiter, kamen die Schwedische Reiter.
Tja, en het feit dat de plaatselijke boeren daarvoor gezorgd hebben, moet natuurlijk jaarlijks gevierd worden :)

Tegen half twaalf zijn wij richting restaurant Alpenrose gelopen, want daar hadden we met onze kennissen Günther en Nelli afgesproken. Natuurlijk waren wij drietjes netjes in Tracht, want eigenlijk hoort dat wel een beetje. Kon Katharina (van de Gruberbauer, van de winter ook personeelslid van de Papalapub) tenminste niet meer op me mopperen dat ik alweer m´n Dirndl niet aanhad ;)
Daar onze kennissen er nog niet waren, zijn we met z´n drietjes gaan zitten en hebben wat te eten besteld, want we hadden ondertussen wel trek.
Later met z´n allen bij mekaar gaan zitten, wat wel zo gezellig was.
Ondertussen kwam de optocht voorbij en daar heb ik natuurlijk weer het een en ander aan foto´s gemaakt. Dit keer heb ik me een beetje op de vlaggen gericht, er zijn een paar mooie foto´s bij.




Voorop liep de muziekkapel van Kelchsau (heb ik me tenminste laten vertellen):


Ook nog even een foto gemaakt van 1 van de marketenderinnen (ofwel de schnapsdames):


En natuurlijk mogen de paarden niet ontbreken, per slot van rekening gaat het hier zo´n beetje om.


Onze pfarrer als belangrijkste persoon in de optocht:


Wie dit is weet ik niet, maar ik vond z´n paard erg mooi versierd.


En de stoet werd gesloten door onze muziekkapel.


Deze laatste stopte bij het restaurant waar wij zaten en gaven vervolgens nog een heel concert ten gehore. Joris was ondertussen met Christian (ook een kennis) heel stoer op het dak van het speelhuisje aan het spelen:


Sabine had het ondertussen alleen maar warm en wilde behalve hangen helemaal niets, vandaar ook geen foto van haar.
Tegen kwart over drie zijn we weer naar huis gegaan. Niet dat het niet gezellig was, maar de kinderen waren eigenlijk alledrie op en Sabine wilde alleen maar afkoelen dus toen hebben ze thuis nog lekker onder de tuinsproeier gespeeld.

Ik heb weer genoten van het heerlijke weer en ondertussen nog in mijn taartenboek gelezen. Lekker relaxte literatuur.

Om acht uur heb ik de kinderen in bed gestopt. Sabine is ondertussen ziek, waarschijnlijk toch een koutje gevat bij het spelen, want alles kwam er weer uit bij haar. Ach, even een nachtje goed slapen en dan gaat het vanzelf wel weer beter.
Ben benieuwd of het morgen weer net zo druk voor me wordt als de afgelopen dagen. Vandaag hebben de klanten zich gelukkig rustig gehouden en niet gebeld. Ik had er op deze feestdag eerlijk gezegd ook even geen zin in.

Tja, ik kan natuurlijk wel denken dat ik het rustig heb...

maar dat betekent niet dat het zo is.
Nadat ik het er vanochtend even van het genomen door rustig aan op te starten (bakkie thee, even de reclamefolders lezen) ging de telefoon.
Vaste klant aan de lijn wiens internet niet meer ging alhoewel de draadloze verbinding uitstekend was. Paul snel gebeld, ik had wel het vermoeden dat er dan ergens een router een reset moest krijgen, maar waar was ik even kwijt.
Gelukkig weet Paul dat precies dus ik kon opbellen naar de hoofdpersoon daar zodat die de router kon resetten. Toen nog even langs degene die had opgebeld en ruim anderhalf uur en drie bakken thee met koekjes later kon ik daar weer weg (niets verdiend, want tja vaste klant en het euvel was met het telefoontje naar de ander verholpen). Ik stond daar net op het punt om weg te gaan toen er iemand anders belde dat z´n laptop het niet meer deed en of ik die kon repareren. Natuurlijk gezegd dat ik er graag even naar wilde kijken. Dat gedaan en bij mij deed het ding het gewoon. Alles gecontroleerd, maar het ging allemaal als een speer dus die kon ik ook na een goed half uur opbellen dat z´n laptop het gewoon doet. Tja, daar ga je dus ook niet echt veel voor vragen, dus uiteindelijk met een goeie halve ochtend werk 5 euro verdiend :)
Ach, het is weer positieve feedback moet je maar denken.
Toen nog even een afspraak gemaakt voor Paul met een andere klant waarbij er nog wat kleine probleempjes waren met het netwerk, waarna de post kwam met mijn 2e boek uit amerika (The way of Wilton cake decoration). Vakliteratuur voor taartenmakers en met de overstroming was ik ze kwijtgeraakt. Het is weer een investering, maar nu heb ik die twee vakboeken tenminste weer (het zijn er eigenlijk 3, maar deel 2 was nog niet in de verkoop op Ebay en is naar mijn mening ook het minst interessante boek).

Toen moest ik de kinderen alweer op gaan halen. Moest bij de juf van de kleuterschool weer vertellen wat ik vandaag gedaan had voor klanten (vind ze waanzinnig interessant) en toen weer snel naar huis.
Lekker een omelet gegeten met chinese groenten, kroepoek, een restje satésaus en kerstomaatjes, waarna Sabine nog even snel gitaar ging oefenen, want die heeft om 14.00 uur natuurlijk les.
Ik zat nog niet in de kelder om de was te doen en de post te checken toen de buurvrouw voor de deur stond. Ze zijn daar het oude huis aan het leegruimen en hadden nog het een en ander aan computerzooi staan.
Ik heb daar de meest interessante zaken uitgehaald (vooral kabels en schroefjes) en de rest mag de container in.

Eigenlijk moet ik nog bij twee mensen langs voor computerzaken, maar die zijn niet zo dringend en eerlijk gezegd begin ik een beetje nerveus te worden voor wat betreft de taart voor de 15e. Ik heb al een houten plaat gevonden en ga die zo uitmeten en zagen. Zonder bodemplaat kom ik nergens en het moet een vrij sterke zijn omdat de cake relatief groot wordt.
Nu dus maar hopen dat er geen mensen meer gaan bellen, dan kan ik tenminste verder met belangrijke zaken haha!

Wat mij nu bezighoudt

is de vraag: wat wil ik eigenlijk met werken? Wil ik een baan waarbij ik voor een baas werk of wil ik verder gaan zoals ik nu bezig ben, dus in het eigen bedrijf.
Blijft moeilijk. Een baan bij een ander is ´zekerder´, maar de vrijheid die je dan weer hebt met je eigen bedrijf is ook wel heel erg lekker.
En vandaag ging het eigenlijk best lekker.
PC nagekeken en met een klein beetje hulp van Paul (handig die telefoons!) geconstateerd dat de harde schijf kapot was. Nieuwe harde schijf ingebouwd en alle programma´s weer geïnstalleerd. Daarna zou ik ook nog bij Tresor het draadloze gebeuren gaan oplossen, maar alhoewel Paul een hele schriftelijke uitleg had gegeven, kwamen we er achter dat hij vergeten was dat dit op dit moment vrijwel alleen gedaan kan worden met zijn laptop en die ligt in ..... Heerlen. Het kan wel anders, maar dat is een stukkie ingewikkelder en dat wilde hij mij dan ook weer niet aandoen.

De kinderen zijn heel lief geweest. Hebben geholpen met tafeldekken, Sabine is daarna netjes huiswerk gaan maken, terwijl Joris met de Wii is gaan spelen.
Superlief die twee. Tegen een uur of zes werden ze wel erg vervelend. Na het eten drukte zullen we maar zeggen.

Ik vond het inbouwen van die schijf wel weer erg leuk om te doen.
O ja, ik heb ook nog een laptop dood moeten verklaren. Tja blikseminslag... daar kunnen electrische apparaten niet altijd even goed tegen. Dus snel met de klant overlegd en via Paul een nieuwe besteld, zodat we van het weekend die man weer aan een werkend apparaat kunnen helpen. Tja, het is een goede klant van ons, met eigen bedrijf dus het moet echt zo snel mogelijk. Daar proberen we ook echt voor te zorgen, dat de mensen met een bedrijf als het even kan dezelfde dag en anders zo snel als maar mogelijk is, geholpen worden.
Niet kunnen werken, betekent nu eenmaal geen geld en dat kan niet.

Nadeel is dat ik nog totaal niet toe ben gekomen aan het werk aan de taart die ik 15 juni af MOET hebben. Maar ja, bedrijf gaat voor, dan volgende week als Paul er weer is maar helemaal in dat werk duiken en niets anders doen dan taart maken. Ons bedrijfje moet nu eenmaal ook blijven draaien.
Maar met een beetje geluk is het vanaf morgen weer rustig. Dan hoef ik alleen nog maar wat rekeningen naar de post te brengen en kan me verder op de taart gaan storten.

mooie kindjes

Nou, het is gelukt hoor, we hebben een mooie Dirndl voor Sabine gevonden!
Het zou me wat zijn, is het donderdag superbelangrijk feest en dan geen Dirndl, dat kan dus niet natuurlijk.
Voor Joris nog even een trachten-shirt gekocht, want hetgene dat hij had, was te klein geworden.

Eerst een foto van mijn twee lieve apekoppies samen:


Een van mijn prachtige meisje:


En natuurlijk mijn apekoppie met z´n nieuwe shirt en z´n lederhose:

computers....niet helemaal mijn ding vrees ik

Goed, om te beginnen nog even duidelijk, want er is elke keer wel weer iemand die denkt dat we de kids alleen laten als we uitgaan.
Lieve allemaal, wij hebben een hele lieve buurvrouw en die let op de kinderen als wij uitgaan! Maar om dat nu elke keer weer op te gaan schrijven vind ik ook zowat.

Verder was Paul gisteren nog niet weg (echt nog niet, want we zaten nog op de Nieding) toen er een klant belde dat z´n pc het niet meer doet. Tja geen tijd meer om te helpen. Dus als het goed is, brengt de man die pc hier langs en kan ik vanavond aan de slag met telefonische hulp van mijn echtgenoot.
Gisteravond belde Christian van Tresor op dat er met zijn draadloos gebeuren iets niet goed gaat, dus ik er heen. Was het een probleem dat ik al wel verwacht had (we gebruikten een gratis programma´tje en dat was nu betaald geworden en betaald hebben we niet dus het doet het niet meer), maar dat ik dus niet kon oplossen.
Nu is ook daar wel een tussenoplossing voor, maar dat weet ik ook niet dus moet ik eerst via Paul ingeseind krijgen. Als het zover is, ga ik weer langs om het op te lossen, maar goed, hij moet me dus wel helemaal inpraten.

Vanochtend eerst weer een kleine anderhalf uur zitten vertalen. De dames van het vvv waren vergeten om het een en ander aan me door te geven en daar ik elke week een keer kijk of ik alles wel gehad heb, zag ik dat er nog heel wat was dat nog gedaan moest worden.
Toen werd ik opgebeld dat de connectie van de printer over het draadloze netwerk bij iemand niet werkte. Via Paul gehoord wat het normaalgesproken zou moeten zijn, maar helaas bij mij zijn de problemen volgens mij noooit standaard want daar viel niets op te lossen. Alle instellingen stonden gewoon goed dus het ding zou moeten werken! Aaaaargh!!!
Daar heb ik zo´n hekel aan. Dan kom ik bij mensen die eigenlijk al liever Paul langs hebben want die kennen ze en dan kan ik ze ook nog eens niet helpen! Baal baal baal! Helemaal niet leuk en ook al niet goed voor een mens haar zelfvertrouwen.

Vanmiddag gaan we gelukkig weer wat leuks doen. Donderdag is het bij ons groot feest en moeten we in trachten. Nu heeft Sabine geen passende Dirndl meer dus daar moet er nog een voor gekocht worden. Als ze nu een beetje opschiet met haar huiswerk, dan kunnen we vanmiddag voordat we naar de speelgroep in Wörgl gaan nog snel een nieuwe voor haar kopen.

Dan moet ik nu nog gaan bedenken wat we moeten gaan eten vandaag, het huishouden weer een beetje in gang zetten (moet ook nog strijken hoor Anneke en stofzuigen en opruimen en en en) en dan komen zo de kinders alweer thuis. Tjonge wat gaat zo´n dag toch snel.

Partyluder

Zaterdag was voor ons nog een drukke dag. ´s Ochtends eerst nog even wat klusjes afgemaakt. Toen zijn we langs de Billa gereden om iets lekkers te halen, want we wilden onze duitse vrienden van de camping nog even gedag gaan zeggen.
Tja, die hadden net 2 seconden hun ontbijt achter de kiezen (om kwart over tien ´s ochtends) dus hadden geen honger meer.
Ach, toen hebben wij zelf maar een stuk gegeten en ondertussen heel gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat.
Om half twaalf had Paul weer een afspraak staan en moesten zij gaan inpakken dus na uitgebreid gedag gezegd te hebben zijn we weer op weg gegaan.

Paul heeft ons thuis afgezet en is meteen doorgegaan. Belde na een minuut of 20 nog op of ik wat spulletjes na kon brengen (natuuuuurlijk) en is toen nog tot een uur of 1 bezig geweest.
Ik had ondertussen gekookt en de kinderen waren hun vaardigheden op de Wii weer aan het verbeteren.
Gegeten en toen moest Paul weer terug naar de klant. Ik werd toen opgebeld door een campinggast dat het niet lukte met internetten dus daar ben ik naartoe gefietst. Daar het probleem verholpen en toen nog heel gezellig met de mannen zitten ouwedeuren. Tja, 2 hagenezen en dan ik als ex haagse erbij, dat gaat natuurlijk niet goed, dat wordt onzin praten. Paul kwam ook nog even langs om te kijken of alles goed was gegaan, nog een glaasje gedronken en toen weer naar huis. Daar lekker met de kinderen gaan spelen :) Tja het was geen buitenspeel weer dus dat maakte ook niet uit.

Paul moest weer door naar een andere klant en toen hij weer thuiskwam nog even met z´n viertjes gespeeld en waarna we avondbroodje zijn gaan eten (en daarna nog gespeeld tot het bedtijd was voor de kinderen).
Kinderen naar bed, waarna Paul en ik nog het een en ander voor volgende week hebben doorgesproken.
Om half negen was het tijd om naar Tresor te gaan, want die had na 4 weken vakantie en verbouwing eindelijk de deur weer open gezet.
Dat bleek de rest van het dorp ook te weten, want het was supergezellig. In de loop van de avond/nacht kwamen er steeds meer bekenden langs, waaronder ook mijn grote vriend Andi.
Toen de rozenman langskwam (je wordt gek van die kerel, komt elke avond weer langs met z´n bosje bijna verwelkte rozen) kocht die mafketel een roos voor me omdat we mekaar zo lang niet meer hadden gezien. Lief toch!
Daarna ook nog gezellig met vriendin Katharina staan praten, waarbij Andi luidkeels verkondigde dat ik een echt Partyluder (feestbeest) ben ;) Ik natuurlijk nog uitgebreid protesteren dat ik echt alleen maar een hele brave huisvrouw en moeder ben, maar de rest was het toch meer met zijn uitspraak eens, haha.

De avond was echt supergezellig, volgens mij heb ik wel met zo´n 20 verschillende mensen gepraat en toen hadden we nog niet iedereen gehad, maar om half 2 vonden we het welletjes.

Nadat we vanochtend weer met veel moeite de oogjes open hadden gekregen, weer verder gegaan met administratie. Er moesten nog wat rekeningen geschreven worden, Paul moest nog wat emails versturen en ik moest de strijk en de was nog doen. Paul moest natuurlijk ook nog bij een klant langs, dus ook dat heeft hij nog snel afgehandeld.

Tussen de middag een restje soep en een restje spätzle met macaroni-saus (goeie combi trouwens) opgegeten en daarna zijn Paul en de kinderen naar het zwembad vertrokken. Tja, vriendin Marion van de camping is weer weg, dus het weer wordt weer beter :)
Als die terugkomen, moeten we ook nog even langs Gasthof Nieding om daar een fles hausbrand (schnaps dus) voor iemand te regelen. Voordat we daarheen gaan eten we nog eerst even het gebak op dat we van gisteren over hebben gehouden en dan vertrekken we tegen kwart voor vijf naar Wörgl. Paul zijn trein naar München gaat om 17.43 uur dus dan moeten we weer op het perron staan. Vooraf gaan we dan met z´n viertjes nog snel even een klein hapje bij Mc Donalds eten zodat Paul met een volle maag onderweg is. Tja een hapje onderweg is zo gekocht en die hapjes zijn meestal vrij prijzig.
Dan gaat om 21.20 uur zijn vliegtuig en hij hoopt om 22.20 uur in Köln te landen.
Tegen die tijd liggen de kinderen natuurlijk al in bed en hoop ik ook zo´n beetje richting dromenland te vertrekken. Per slot van rekening is het morgen weer een gewone werkdag.