Telekom en wii-fit

Daar Joris gisteravond weer alles had ondergespuugd en hij vanochtend nog wat natte ogen had, heb ik hem maar thuisgehouden. Per slot van rekening wordt er morgen moederdag gevierd op de kleuterschool en daar willen we natuurlijk graag present zijn.

Paul is weer lekker onderweg geweest en heeft ook nog tijd gevonden en van een band, een zak beton en een ijzeren pijp een voet voor onze "nieuwe" parasol te maken.
Buurman Anatol kwam alweer zaniken dat het internet het niet doet (we hebben hem pas 4 keer uitgelegd dat wij er niets aan kunnen doen, dat we moeten wachten op Telekom) en tussen de middag hebben we lekker kasspätzle gemaakt.

De monteur van Telekom was vanmiddag zowaar al om 14.00 uur op de camping aanwezig (meestal komen ze pas tegen vijven als je ze tussen 2 en 4 verwacht), maar kon helaas niets aan onze problemen doen omdat hij niet de goede apparatuur bij zich had. Aaargh! Paul is zo´n beetje overgekookt van woede, maar je staat compleet machteloos.

En ook was er iets leuks..... we hebben eindelijk ons wii-fit exemplaar in huis.
Dat is me toch leuk! Het is een zogenaamd balance board waar je door middel van allerlei oefeningen (yoga, spieroefeningen, aerobic en evenwichtsoefeningen) je conditie kunt verbeteren. Natuurlijk prachtig verpakt in de vorm van spellen waardoor ook kinderen het prachtig vinden.
Sabine, die net als haar moeder, totaal niet van sporten houdt, is al ernstig met mij in gevecht om de beste scores. Sabine heeft er vandaag zo´n 5 kwartier sporten opzitten en ik net iets meer dan een uur. Paul heeft helaas nog geen tijd gehad om het echt uit te proberen, maar die komt morgen vast wel weer.

Om te beginnen moet je trouwens op het board gaan staan, dan je lengte en je leeftijd ingeven, waarna de ingebouwde sensor je gewicht opneemt. Daaruit wordt dan je BMI berekend (zoals te verwachten heeft alleen Joris een keurig gewicht, de rest van de familie is te zwaar) en dat wordt dan netjes voor je bijgehouden.
Hopelijk is dit dan eindelijk voor ons luiwammessen DE oplossing waardoor we eindelijk regelmatig fatsoenlijk gaan bewegen. Het begin is er in ieder geval.

Het weer is nog steeds prachtig, de kinderen liggen netjes in bed en Paul is naar de fotoclub. Ik denk dat ik nog even een kijkje op balkon ga nemen om te genieten van ons prachtige uitzicht.

Telekom je wordt er zielig van

Er zijn van die dagen dat je je afvraagt waarom je ooit iets zoals camping-internet hebt opgezet. Niet omdat de klanten zo lastig zijn of omdat je eigen installatie niet wil doen wat ´ie moet doen, maar omdat Telekom er weer eens uitligt.

Maandagavond om 20.00 uur begon de ellende die wij zelf om 21.00 uur opmerkten (we controleren een keer of 4 per dag of het nog loopt). Dus wij bellen de business hotline. Per slot van rekening hebben we 2 dure abonnementen daar lopen, dus je mag verwachten dat we iemand kunnen bereiken.
Helaas helaas, de privé-klanten kunnen tot 22.00 uur bij Telekom terecht, maar wij bedrijfssukkeltjes moeten het doen met bereikbaarheid tot 20.00 uur. Heel vreemd want volgens ons contract zouden ze dag en nacht bereikbaar moeten zijn.
´s Ochtends was de storing tegen een uur of 7 weer opgelost, om er om 8 uur weer uit te knallen! Dus Paul belt ze op. Ja meneer, we snappen het, u wordt zo snel mogelijk teruggebeld. Volgens ons contract mag dit maximaal 2 uur duren.
4 uur later werden we teruggebeld, nou ja we zijn geen zeikerds dus daarover doen we dan maar niet moeilijk.
Komen ze potverdorie pas donderdagmiddag langs! Dat betekent, dat als het probleem meteen opgelost kan worden, we 66 uur zonder fatsoenlijk werkend internet hebben gezeten! 66 uur! Volgens ons contract moet een storing binnen 8 uur zijn verholpen!

Dus wij willen een klacht indienen. Nee meneer, het spijt me, dat gaat niet telefonisch en nee, per email gaat het ook niet. U moet een fax sturen naar het volgende nummer....
We weten dus niet bij welke afdeling de klacht terecht komt, we weten niet of er sowieso wel iemand in de buurt van deze fax zit, we weten niet wie en of onze klacht eigenlijk wel behandeld wordt, we weten helemaal niets.
Maar ja, monopolist....we kunnen niet kiezen, we zijn gedwongen om bij dit rotbedrijf te blijven. Kunnen het ze alleen maar zo lastig mogelijk maken, meer niet.

En vertel dit de klanten die op dit moment op de camping zijn maar eens, die snappen daar helemaal niets van. Nee mensen, dat begrijpen we, wij snappen er ook helemaal niets van dat het zo lang moet duren, maar we kunnen niets.

Een mens wordt er echt helemaal zielig van.

Ik leer het schrijven een beetje af

alweer 4 dagen niets geschreven, ik lijk het wel af te leren!
Hier dan toch weer even een update voor de geïnteresseerden.

Afgelopen weekend geen bijzondere dingen gedaan dus niets over te schrijven, behalve dan de zondag, toen zijn we gezellig met z´n allen een wandelingetje gaan maken.
Geparkeerd bij Haus Tirol aan de Badhausweg en daar over de weide naar boven gelopen.
Dit was een aardige aanslag op m´n knie, want je loopt daar door een moor(veen)-gebied. Om omhoog te komen moet je daar dus wel enigszins kracht zetten omdat de bodem wat zacht is en dat met mijn huidige slechte conditie geeft toch wat problemen. Daarom tijdens de wandeling ook heel wat gebruik gemaakt van bankjes.
Het was wel weer heel lekker om te kunnen wandelen trouwens, de boswegen waren ook weer vrijwel helemaal droog waardoor je niet continu door de modder loopt te soppen.

We zijn nog langs het oorlogsmonumentje achter Maria Louise Bad gekomen, toch alweer aardig overgroeid met klimop. Misschien wil er tegenwoordig niemand meer een monument voor de oud-strijders aan duitse kant schoonhouden dat zou het kunnen zijn. Toch een beetje jammer, ook al was het van de tegenpartij, het blijft een stukje geschiedenis.

Verder weer genoten van onze mooie omgeving, ben er nog steeds heel blij mee dat we hier wonen. We zijn ook nog langs de tunnel gelopen en daar werd op dat moment net een oefening gehouden van de hulpdiensten.
Per slot van rekening wordt de tunnel komende zaterdag officieel geopend dus ook dat moet natuurlijk getraind zijn.
Daarna hebben de kinderen bij het voetbalveld op de speelplaats nog heerlijk gespeeld terwijl ik mijn knie kon laten uitrusten. Baal er wel erg van dat het zolang duurt voordat het echt goed is, maar vooruit ik had al van zoveel mensen gehoord dat je er wel tot goed een jaar mee bezig kunt zijn dat ik dat had kunnen weten.

Fysiotherapeute is niet ontevreden dus dan moeten we maar geloven dat het inderdaad goed gaat.
Maandag ook gewoon weer lekker bezig en ´s middags naar de fysio geweest. Daar weer flink gemasseerd en daarna oefeningen gedaan. Nog even een korte tussenstop op de camping waar ik ook een klant van ons, grote boer in Brixen en ook nog eens regionale bekendheid "Gruber Ferdl" trof. Superaardige man en ik geloof dat de mensen in het buro even een beetje vreemd opkeken hoe joviaal wij naar mekaar zijn. Tja, ik heb Ferdl ooit geholpen met een probleempje met z´n laptop en dat vergeet hij nooit meer. Toch leuk :)

Daarna zijn Sabine en ik naar Kindergarten gelopen om Joris op te halen. Op maandag mag hij ook ´s middags en zo nu en dan (als we eraan denken) maken we gebruik van die mogelijkheid. Hij had weer heerlijk gespeeld en was superblij dat Sabine en ik hem kwamen halen.

Vanochtend zijn we weer gewekt door een prachtig zonnetje en voor de rest van de week zijn de weersvoorspellingen goed. Ik heb er zin in!